Θα πρέπει να διευκρινιστούν ορισμένες σημαντικές πτυχές της μετανεωτερικότητας. Δεν πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο φαινόμενο, και μολονότι οι μεταμοντέρνοι (ιδίως ο Derrida) ήταν αυτοί που εισήγαγαν την έννοια της "αποδόμησης" (βασισμένοι, ωστόσο, στην έννοια του Heidegger της "die Destruktion" στο Sein und Zeit), η ίδια η Μετανεωτερικότητα μπορεί να αποδομηθεί, και όχι κατ' ανάγκη με μετανεωτερικό τρόπο.
Η δήλωση ότι η Δύση είναι ένας «σατανικός πολιτισμός» ειπώθηκε από τον Πρόεδρο Πούτιν στην κεντρική ομιλία του κατά την αποδοχή νέων θεμάτων στη Ρωσική Ομοσπονδία. Θα πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι κρύβεται πίσω από αυτή τη διατύπωση, ειδικά επειδή στη συνέχεια επαναλήφθηκε από πολλά ανώτερα πολιτικά και δημόσια πρόσωπα μας. Μου φαίνεται ότι αυτή είναι μια πολύ σοβαρή και βαθιά δήλωση.
Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν διερευνά την πολύπλοκη κληρονομιά του Ερνστ Γιούνγκερ, ενός τιτάνα του γερμανικού μοντερνισμού, εστιάζοντας στην έννοια του "Εργάτη", μιας κεντρικής φιγούρας που συμπυκνώνει τις απόψεις του Γιούνγκερ για την πολιτική, τον υπαρξισμό και τους μετασχηματιστικούς αγώνες του εικοστού αιώνα.
Η επίθεση των τρομοκρατικών δυνάμεων της Δύσης (η Ουκρανία βρίσκεται όλο και περισσότερο στη σκιά του πολέμου που διεξάγει εναντίον μας το ΝΑΤΟ) με UAV σε ρωσικές πόλεις ήταν ιδιαίτερα έντονη απόψε. Οι φωνές έχουν τελικά σωπάσει: πώς γίνεται αυτό; Ποιος δεν πρόσεχε; Έπρεπε να είχαμε παρακολουθήσει καλύτερα! Τώρα όλοι αρχίζουν να αναρωτιούνται τι πρέπει να κάνουν στη συνέχεια.
Η προσέγγιση της Ρωσίας με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας είναι μια θαυμάσια πρωτοβουλία. Ήταν οι συναντήσεις και οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν και του Κιμ Γιονγκ Ουν, του κληρονομικού αρχηγού της ΛΔΚ που ανήκει στην ηλιόλουστη δυναστεία των Κιμ, που προκάλεσαν αναστάτωση στο WEF. Η Δύση σχολίασε: Σταματήστε πάση θυσία αυτή την προσέγγιση, μπλοκάρετε μεταξύ τους κάθε κίνηση της Ρωσίας και της Βόρειας Κορέας.
Ο διάλογος μεταξύ Μεταμοντερνισμού και κλασικοφιλοσοφίας είναι τόσο εξωτικός και παράξενος όσο και η ίδια η Μετανεωτερικότητα. Στον πυρήνα της Μεταμοντέρνας φιλοσοφίας βρίσκεται μια παράξενη και περίπλοκη στρατηγική: είναι απαραίτητο να διαλυθεί πλήρως η Νεωτερικότητα, μην αφήνοντας καμία πέτρα μη αναποδογυρισμένη, αλλά ταυτόχρονα είναι απαραίτητο να απομακρυνθεί ακόμη περισσότερο από την Παράδοση στην οποία αντιτάχθηκε η Νεωτερικότητα και να συνεχιστεί η υπόθεση της προόδου.
Η XV Σύνοδος Κορυφής των BRICS έλαβε την ιστορική απόφαση να δεχτεί 6 ακόμη χώρες στον οργανισμό: την Αργεντινή, την Αίγυπτο, την Αιθιοπία, το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Με τον τρόπο αυτό ολοκληρώθηκε αποτελεσματικά ο σχηματισμός του πυρήνα ενός πολυπολικού κόσμου.
Αυτό το άρθρο γράφτηκε πριν από 10 χρόνια. Τίποτα ουσιαστικό δεν έχει αλλάξει από τότε. Φιλοσοφικά μιλώντας, η Ρωσία παραμένει μια έρημος και αυτό παρά το γεγονός ότι υπάρχει μια προφανής. Αλλά κανείς δεν το ακούει ακόμα και δεν θέλει να το ακούσει. Δεν είναι δυνατόν να αποκαλείται "φιλοσοφικό" το ατμόπλοιο της εποχής ΕΣΕ. Οι απλοί αρουραίοι του "βασιλείου των αρουραίων" τρέχουν μακριά (και μένουν στη θέση τους).
Σας ευχαριστώ από καρδιάς όλους όσοι τιμάτε την τραγική ημέρα της 20ης Αυγούστου 2022, όταν η κόρη μου Ντάρια δολοφονήθηκε βάναυσα από Ουκρανή τρομοκράτισσα. Ευχαριστώ όλους τους φίλους μου και τους φίλους της Ντάρια για τα συλλυπητήριά σας και για το ότι μοιράζεστε τη βαθιά μου θλίψη. Σας ευχαριστώ επίσης για την έκδοση των βιβλίων που έγραψε η Ντάσα ή που είναι αφιερωμένα στη μνήμη της.
Θα ήθελα να πω λίγα λόγια για το πνευματικό μήνυμα που αναδύεται μέσα από τη Ντάσα, τη ζωή της, τα σχέδια και τις φιλοδοξίες της, καθώς και για τα βάθη και τα ύψη της καρδιάς της, όπως αυτά αποτυπώνονται στο ημερολόγιό της και εκφράζονται στις δύο βασικές ιδέες που θα παρουσιάσω τώρα.
Ο θάνατος της Ντάρια Ντούγκινα, που έλαβε χώρα τη νύχτα της 21ης Αυγούστου του τρέχοντος έτους, ήταν ένα γεγονός που συγκλόνισε ολόκληρο τον ανελεύθερο πολιτικό και πνευματικό κόσμο, ήταν μια αποτρόπαια και σκληρή πράξη, που αφαίρεσε τη ζωή μιας νέας γυναίκας 29 ετών, η οποία είχε λαμπρό μέλλον ως πολιτική επιστήμονας και δημοσιογράφος.
Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ τις απόψεις μου σχετικά με τη μεταφυσική του πολέμου και τη φιλοσοφική κατανόηση των όσων συμβαίνουν. Χωρίς μια τέτοια κατανόηση, δεν θα είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε όλο το βάθος της σημερινής αντιπαράθεσης. Είναι αυτονόητο ότι παρακολουθώ προσεκτικά τον χώρο της πληροφόρησης, σχολιάζοντάς τον ζωντανά. Ωστόσο, σήμερα θα ήθελα να εξετάσω τα τρέχοντα γεγονότα από μια φιλοσοφική σκοπιά.
Τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων ανέδειξαν τους άξονες των νέων γεωπολιτικών συμμαχιών και ανακατασκεύασαν πλήρως τον γεωπολιτικό χάρτη του κόσμου. Έτσι, ο χώρος της Ευρώπης, που βρίσκεται μεταξύ του πόλου της Ευρασίας και εκείνου των ΗΠΑ ("του πολιτισμού της θάλασσας") και αποτελεί μέρος μιας μεγάλης περιοχής, η οποία στη γεωπολιτική ονομάζεται "Rimland" ("γη του τόξου" στμ Αναχωματικός Δακτύλιος) έχασε οριστικά την κυριαρχία της (και μάλιστα πριν, σε μεγάλο βαθμό εικονική, μάλλον δυνητική παρά πραγματική) και τον προσανατολισμό της προς την ηπειρωτικότητα. Όλη η Ευρώπη σήμερα είναι ατλαντιστική.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της ρωσικής φιλοσοφίας, σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς της ρωσικής φιλοσοφίας, είναι ο οντολογισμός της σκέψης. Η θέση του οντολογισμού στη φιλοσοφία, σε αντίθεση με την αντίθετη θέση του γνωσιολογισμού, συνεπάγεται την πρωταρχική εξέταση όχι της διαδικασίας της σκέψης, αλλά του αντικειμένου της κατανόησης. Όντας στην πλευρά του οντολογικού, επιδιώκουμε πρώτα και κύρια να εντοπίσουμε και να απαντήσουμε στο ερώτημα: ΤΙ είναι, ΤΙ είναι το αντικείμενο της γνώσης μας, ΤΙ είναι το επίκεντρο της διανοητικής μας διαίσθησης. Οι υποστηρικτές του οντολογικού μοντέλου επιδιώκουν, πρώτα απ' όλα, να βρουν ανάμεσα σε όλα αυτά που "ρέουν και αλλάζουν" ένα ορισμένο θεμελιώδες σημείο, ένα σταθερό σημείο, όπως μια μεγάλη πέτρα σε ένα ορεινό ποτάμι που ρέει γρήγορα. Και μόνο αφού βρούμε και συλλάβουμε αυτό το σημείο αναφοράς, την περίπτωση του όντος, μπορούμε να εξετάσουμε την προθετική διαδικασία αναζήτησης αυτού του πράγματος.
Στην κοινωνία μας χρειάζονται επειγόντως απολύτως αναγκαίες αλλαγές. Μόνο αυτές μπορούν να μας οδηγήσουν στη Νίκη. Και χωρίς Νίκη, δεν θα υπάρξει Ρωσία. Όλοι το καταλαβαίνουν αυτό σήμερα. Για να σώσουμε το λαό και το κράτος, πρέπει να αλλάξουμε. Και μάλιστα ριζικά και επειγόντως.
Εφόσον έχουμε καθιερωθεί ως κυρίαρχος πολιτισμός, πρέπει να αλλάξουμε τον κυρίαρχο λόγο. Αυτό που όλοι φοβούνταν ή ντρέπονταν να πουν πριν (τι θα σκεφτεί η Δύση για εμάς, η παγκόσμια κοινότητα...) πρέπει τώρα να ειπωθεί ξεκάθαρα και ανοιχτά.
Το άρθρο αυτό ασχολείται με την πραγμάτωση της πολιτικής φιλοσοφίας του Νεοπλατωνισμού του αυτοκράτορα Φλάβιου Κλαύδιου Ιουλιανού. Η βασιλεία του δεν ήταν μια προσπάθεια να αποκαταστήσει ή να επανιδρύσει τον Παγανισμό, αλλά μια εντελώς νέα μεταφυσική και θρησκευτικά θέματα, τα οποία δεν ταίριαζαν ούτε με τον Χριστιανισμό, ο οποίος δεν είχε ακόμη αποκτήσει στέρεη πολιτική πλατφόρμα, ούτε με τον Παγανισμό, ο οποίος έχανε με γοργούς ρυθμούς την την προηγούμενη δύναμή του. Η κεντρική κατηγορία της πολιτικής φιλοσοφίας του Ιουλιανού είναι η ιδέα ενός "μεσολαβητή", του "Βασιλιά Ήλιου", ο οποίος ενσαρκώνει μια μεταφυσικά αναγκαία μορφή και λειτουργία για τον κόσμο, όπως ο "φιλόσοφος-ηγεμόνας" του Πλάτωνα, που συνδέει τον νοητό και τον υλικό κόσμο.
Σήμερα, οι Δυτικοί εμπειρογνώμονες εξετάζουν όλο και περισσότερο τα προπολεμικά και μεταπολεμικά χρόνια της ΕΣΣΔ ως μια ιδιαίτερη φανταστική περίοδο στην ιστορία του Σοβιετικού Σλαβο-Ρωσικού πολιτισμού. Οι Δυτικοί στρατηγιστές ενδιαφέρονται για το κύριο ερώτημα: πώς μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, μετά τους συντριπτικούς πολέμους και τις εσωτερικές διαμάχες των αρχών και των μέσων του 20ού αιώνα, το κυβερνών κόμμα της ΕΣΣΔ, παρά ή και χάρη στην καταστολή, κατάφερε να ενώσει τον πολυεθνικό λαό που κέρδισε τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και στη συνέχεια να επαναφέρει την οικονομία σε μια πρωτοφανή θέση στον κόσμο. Η απάντηση δεν προκαλεί έκπληξη: τα πάντα στον κόσμο διέπονται από ιδέες- και η κοινωνία μας είχε εκείνα τα χρόνια την πιο ισχυρή ιδεολογία, ένα όμορφο ανθρωπιστικό σχέδιο, που ένωσε την κοινωνία, πυροδότησε τον ενθουσιασμό, εξύψωσε τους ανθρώπους σε μεγάλες πράξεις- άναψε μια λάμψη στα μάτια, κινητοποίησε τη θέληση όλων.
Η διαβίωση στον σύγχρονο κόσμο απαιτεί τεράστια προσπάθεια από μέρους μας - και όχι μόνο στις κοσμικές υποθέσεις και στις εξωτερικές κινήσεις. Πρόκειται για την προσπάθεια του νου, της σκέψης, της διάνοιας . "Συνειδητή εργασία" -- έτσι την αποκαλούσαν στη μοναστική πρακτική των αγίων πατέρων. Και αυτή η εργασία πρέπει να γίνεται κάθε λεπτό, όχι μόνο για να μη συγχωνεύεται ο κόσμος σε ένα αδιαίρετο χάος, για να είναι δυνατόν να διακρίνουμε το καλό από το κακό, το πολύτιμο από το μη πολύτιμο
Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν δηλώνει ότι αυτό που συμβαίνει στη Ρωσία είναι μόνο ένας "λανθάνων εμφύλιος πόλεμος", με το λαό και το στρατό από τη μία πλευρά και τους φιλελεύθερους από την άλλη, που αντιτίθενται σε πρόσθετες ενέργειες προς τον πατριωτισμό.
Σχετικά με τη νέα επίθεση στη γέφυρα της Κριμαίας. Παρατηρήστε το μανιώδες πείσμα του εχθρού. Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των Μαλορώσων, αλλά τώρα μοιάζει απειλητικό.