KAOS UYGARLIĞI İLE SAVAŞTAKİ RUSYA

Kaos sorununu felsefi ve tarihsel bir perspektifte ele alırsak, NWO'da (Yeni Dünya Düzeni) Rusya'nın aslında kolektif Batı tarafından temsil edilen ve  yeni demokrasi olan kaos medeniyetine ve onun kudurmuş vekil yapısına  (Ukrayna) karşı mücadelesinden bahsettiğimiz son derece açıktır. Bu medeniyetin parametrelerini, tarihsel ve kültürel profilini, bir bütün olarak ideolojisini tespit etmek oldukça kolaydır. Kaosa doğru olan hareketi, geleneksel uygarlık düzenini cisimleştiren yörüngeselliğe, hiyerarşiye, ontolojik piramidal hacme karşı ilk isyandan tanıyabiliriz. Dahası, tüm alanlarda yataylık ve eşitlikçilik arzusu yalnızca arttı. Son olarak, yeni demokrasi ve küreselcilik bir  zaferi temsil ediyor Batı'nın hala kontrol etmeye çalıştığı, ancak giderek daha fazla bedelini ödeyen ve kendi kaotik algoritmalarını insanlığa empoze eden kaotik sistemler. Modern zamanlarda ve günümüze kadar Batı'nın tarihi, kaosun -gücünün, yoğunluğunun, radikalliğinin- büyümesinin tarihidir.

Rusya -belki de açık ve bilinçli bir seçim temelinde değil- kendisini  kaos uygarlığının karşısında buldu . Ve bu, NWO'nun başlamasından hemen sonra geri çevrilemez ve tartışılmaz bir gerçek haline geldi. Rakibin metafizik profili genellikle açıktır. Ancak Rusya'nın kendisinin bu çatışmada ne olduğu ve temel ontolojik temelleri göz önüne alındığında kaosu nasıl yenebileceği sorusu  basit olmaktan çok uzaktır.

Gerçekçilikten çok daha ciddi bir şey

Resmi olarak, uluslararası ilişkiler teorisi açısından, iki tür düzen arasındaki bir çatışmadan bahsettiğimizi gördük - tek kutuplu (Batı) ve çok kutuplu (Rusya ve onun temkinli ve genellikle tereddütlü müttefikleri). Ancak daha yakından incelendiğinde, tek kutupluluğun yeni bir demokrasinin ve dolayısıyla kaosun zaferi olduğu ortaya çıkarken, egemen medeniyetler ilkesine dayanan çok kutupluluk, aslında tam olarak düzen olmakla birlikte,  önerilen bu düzenin özü hakkında hiçbir şey açıklamaz. Ek olarak, gerçekçi uluslararası ilişkiler okulu tarafından anlaşıldığı şekliyle klasik egemenlik fikrinin kendisi, tek kutupluluk ve küreselcilikle yüzleşmeyi tam olarak düzen ve kaosa karşı bir mücadele olarak düşünürsek felsefi temeli baltalayan devletler arasındaki kaosu ima eder.

Açıkçası, ilk yaklaşımda Rusya, bir ulus devlet olarak egemenliğini tanımaktan ve ulusal çıkarlarını korumaktan başka bir şeye güvenmiyor ve bunun için küreselleşmenin yumuşatılmış kaosuyla yüzleşmek zorunda kalması, bir anlamda  sürpriz NWO'yu çok daha spesifik ve pragmatik hedeflerle başlatan Moskova için. Rus liderliğinin fikri, yalnızca uluslararası ilişkilerde gerçekçiliği liberalizme karşı koymaktı ve Rus liderliği, özellikle ağırlaştırılmış haliyle, kaos örneğiyle ciddi bir yüzleşmeye güvenmedi ve böyle bir olasılıktan şüphelenmedi bile. . Ve yine de, tam olarak bu durumdayız. Rusya, bu çok yönlü olgunun her anlamıyla kaosa karşı bir savaş vermekte, bu da tüm bu mücadelenin metafizik bir nitelik kazanması anlamına gelmektedir. Kazanmak istiyorsak  kaosu yenmeliyiz.  Bu aynı zamanda başlangıçta kendimizi  kaosun antitezi , yani başlangıç ​​olarak onun karşısında konumlandırdığımız anlamına da gelir.

İşte kaosun temel tanımlarına bir kez daha dönmenin zamanı geldi.

Kaosun Sınırı

İlk olarak, orijinal Yunan yorumunda, kaos bir  boşluktur , düzenin henüz kendisini kurmadığı bir bölgedir  . Elbette, Batı medeniyetinin modern kaosu böyle değil - bu bir boşluk değil, tam tersine,  her yere nüfuz eden bir maddesellik patlaması , ama gerçek ontolojik düzen karşısında gerçekten önemsizdir. anlamlılığı ve manevi içeriği sıfıra eğilimlidir.

İkincisi, kaos bir  karışımdır ve uyumsuzluk, düzensiz çatışmalar ve saldırgan çatışmalar üzerine kuruludur. Kaotik sistemlerde, tüm unsurlar yerinde  olmadığı ve onları işgal etme eğiliminde olmadığı için öngörülemezlik hakimdir. Ademi merkeziyetçilik, eksantriklik, tüm süreçlerin motoru haline gelir. Dünyadaki şeyler düzene isyan eder, herhangi bir mantıksal yapıyı veya yapıyı alt üst etme eğilimindedir.

Üçüncüsü, Batı Avrupa medeniyetinin tarihi, kaos derecesinin sürekli olarak yoğunlaşmasıdır, yani kaosun  giderek artan birikimi  - boşluk, kafa karışıklığı ve giderek daha küçük parçacıkların bölünmüş saldırganlığı olarak.  Bu da medeniyet ve kültürün gelişmesi için  ahlaki bir vektör olarak kabul edilmektedir.

Globalizm,   tüm bu eğilimlerin maksimum doygunluk ve yoğunluğa ulaştığı bu sürecin  son aşamasıdır.

Büyük boşluk, büyük düzen gerektirir

NWO'daki Rusya, tüm bu sürece - metafiziksel ve tarihsel - meydan okuyor. Dolayısıyla her anlamda kaosa bir alternatif olarak  konuşuyor.

Bu, Rusya'nın büyüyen boşluğu doldurabilecek bir model sunması gerektiği anlamına geliyor  . Dahası, boşluğun hacmi, onun yerini almayı iddia eden düzenin gücü ve iç gücü ile ilişkilidir. Büyük boşluk, büyük düzen gerektirir.  Özünde bu, Cennet ve Dünya arasında Eros veya Psyche'nin doğum eylemine karşılık gelir. Ya da  insanın  ana ontolojik kutuplar arasında  bir  aracı olarak ortaya çıkışı. Yeni bir yaratılışla , düzenin olmadığı  -artık var olmadığı  ,  yıkıldığı- yerde kurulmasıyla uğraşıyoruz.

Böyle bir durumda düzen kurabilmek için  , maddeselliğin özgürleşen unsurlarını fethetmek gerekir . Yani, dağınık ve parçalanmış iktidar akışlarıyla başa çıkmak, mantıksal sınırına getirilen eşitlikçiliğin sonuçlarını yenmek. Sonuç olarak, Rusya , tek başına chtonik ilkelerin ayaklanmasını bastırmaya muktedir olan  en yüksek göksel ilkeden ilham almalıdır.

Ve bu temel metafizik misyon , tırmanan kaosun tarihsel toplamı olan  Batı medeniyetiyle doğrudan karşı karşıya getirilerek yürütülmelidir.

Dünyanın muazzam güçlerini yenmek için, Cennetin temsilcileri olmanız , desteğinin kritik bir miktarının yanınızda olması gerekir.

Bir devlet ve toplum olarak modern Rusya'nın, böylesine düzenleyici bir komik ilkenin somutlaşmış hali  olduğunu iddia edemeyeceği oldukça açıktır  . Kendisi Batı etkileriyle doludur ve  ne ilerleme teorisini, ne modern zamanların doğa bilimlerinin materyalist temellerini, ne teknik icatları, ne kapitalizmi ne de Batılı liberal demokrasi modelini sorgulamadan yalnızca egemenliği savunmaya çalışır. Ancak modern küreselci Batı, Rusya'nın  göreli egemenliğini bile reddettiği için, onu sonu gelmez bir şekilde riskleri artırmaya  zorluyor. . Ve böylece modern dünyaya, eşitlikçi kaosa, hızla büyüyen boşluğa ve hızlanan dağılmaya başkaldıran bir toplum konumunda buldu kendini.

Henüz tam olarak düzene girmemiş olan Rusya, ölümcül bir savaşta kaosla karşı karşıya kaldı.

Katekon - Üçüncü Roma

Böyle bir durumda, Rusya'nın olmadığı şey olmaktan başka seçeneği yoktur, ancak koşulların tesadüfen almak zorunda kaldığı pozisyon. Rus tarihinin ve Rus kültürünün köklerinde kesinlikle böyle bir yüzleşme için bir platform var. Her şeyden önce, bu Ortodoksluk, kutsal değerler ve İmparatorluğun yüksek ideali, katekonik bir işleve sahip, kaosa direnmek için bir siper olarak görülmesi gereken [1]. Uyum, adalet ve geleneksel kurumların - aileler, topluluklar, ahlak - korunmasına yönelik tutumlar, birkaç yüzyıllık modernleşme ve Batılılaşmaya ve özellikle son ateist ve materyalist yüzyıla rağmen, arta kalan bir ölçüde varlığını sürdürdü. Ancak bu tek başına yeterli olmaktan uzaktır. Kaosun gücüne gerçekten etkili bir şekilde direnmek için,  tam ölçekli bir ruhsal uyanış , kutsal düzenin ruhsal temellerinin, ilkelerinin ve önceliklerinin derin bir dönüşümü ve yeniden canlanması gerekir.

Rusya, 15. yüzyılda Bizans mirasının sürekliliğinde ve Moskova'nın Üçüncü Roma olarak ilan edilmesinde ortaya konan kutsal katekonik yaşam tarzının başlangıcını hızla kendi içinde doğrulamalıdır.

Yalnızca ebedi Roma , özgürleşmiş zamanın tamamen çürüyen akışının önünde durabilir  .  Ancak bunun için kendisinin göksel dikeyin dünyevi bir izdüşümünü temsil etmesi gerekir.

Etimazi

Kilise sanatında "Hazırlanan Taht" adlı bir olay örgüsü vardır - Yunanca "Etimasia", ἑτοιμασία. Melekler, azizler veya hükümdarlarla çevrili boş bir tahtı tasvir ediyor. İkinci Geliş gerçekleştiğinde ulusları yargılamak için oturacağı İsa Mesih'in tahtını sembolize eder. Şimdilik  , İkinci Geliş'e kadar  taht boş. Tam olmasa da. Üzerinde haç var.

Böyle bir görüntü, Bizans ve daha eski Roma'nın, İmparator'un başkentten ayrıldığı bir zamanda - örneğin savaşa gitmek için - tahta bir mızrak veya kılıç yerleştirme uygulamasına atıfta bulunur. Silah, tahtın boş olmadığını gösteriyor. İmparator yok ama  varlığı  var. Ve hiç kimse cezasız bir şekilde yüce güce tecavüz edemez.

Hristiyan geleneğinde bu, Cennetin Krallığı ve buna bağlı olarak Tanrı'nın tahtı bağlamında yeniden düşünüldü. Yükselişten sonra Mesih cennete çekildi, ancak bu O'nun var olmadığı anlamına gelmez. O  vardır ve gerçekten var olan tek kişi O'dur. Ve O'nun Krallığının sonu yoktur. O sonsuzluktadır - zamanda değil. Bu nedenle, Eski İnananlar, Creed'in Rus versiyonunun eski versiyonunda çok ısrar ettiler - "Krallığının sonu yok" ve "son olmayacak" . Mesih her  zaman tahtındadır . Ama bizim için, dünyevi ölümlüler, bazı tarihsel dönemlerde - Birinci ve İkinci Geliş arasında - görünmez hale gelir. Ve bir  hatırlatma olarak Haç, ana eksik (bizim için insanlık) figürün etrafında tahtın üzerine yerleştirilir. Haçı düşünürken, Çarmıha Gerilmiş'i görüyoruz. Çarmıha Gerilmiş'i düşündüğümüzde, Risen One'ı biliyoruz. Kalbimizi Dirilen Olan'a çevirdiğimizde, O'nun dirildiğini, tekrar geldiğini görüyoruz. "Hazırlanan Taht"  O'nun  mülküdür,  O'nun mülküdür. Sonra O, kendi gözleriyle onun üzerinde olduğu zaman, sonra da kaldırıldığı zaman. O geri dönecek. Ne de olsa bütün bunlar sonsuzluk içindeki hareketlerdir... Son tahlilde O'nun saltanatı hiçbir zaman kesintiye uğramamıştır.

Bugün kaosla son savaşına giren Rusya, kendisini  Deccal'le bizzat savaşan bir konumda buldu . Ama son savaşın radikalliğinin gerektirdiği o yüce idealden ne kadar da uzağız. Yine de Rusya “Hazır Taht”. Dışarıdan boşmuş gibi görünebilir. Ama değil. Katekon'u Rus halkı ve Rus devleti taşımaktadır. Litürjinin "Her türlü yücelmenin Kralı gibi" sözleri bugün bizim için geçerlidir. Olağanüstü bir irade ve ruh çabasıyla, Zapteden'in yükünü kendimize yüklüyoruz . Ve bu eylemimiz  hiçbir zaman boşa gitmeyecektir.

Kaosa karşı sadece kendi düzenimize değil  ,  O'nun  düzenine  ,  O'nun  gücüne , O'nun  krallığına ihtiyacımız var. Biz Ruslar, "Hazırlanan Tahtı" kendimize taşıyoruz. Ve insanlık tarihinde, Kralların Kralı İsa'nın omuzlarına yüklemekten daha kutsal, daha yüce, daha fedakar bir görev yoktur.

Ama şimdilik Haç tahtta. Bu  bir Rus Haçı.  Rusya bunun üzerinde çarmıha gerildi. Oğullarının ve kızlarının kanı dökülüyor. Ölülerin dirilişine giden doğrudan bir yolda ilerliyoruz. Ve bu dünya ayininde en önemli rolü oynayacağız. Ne de olsa tahtın koruyucularıyız. Katekon halkı.

[1]  Dugin A.G. Varlık ve İmparatorluk. M.: AST, 2022.