Κάθε μία από τις τρεις μεγάλες Πολιτικές Θεωρίες του 20ου αιώνα είχε στην πραγματικότητα το υποκείμενό της. Ο Μαρξισμός τις κοινωνικές τάξεις, ο ιταλικός Φασισμός του Μουσολίνι το Κράτος(τη Φυλή η γερμανική παραλλαγή του Εθνικοσοσιαλισμού). Ο Φιλελευθερισμός όμως; Ποιο είναι το δικό του υποκείμενο; . Το ιδεολογικό υποκείμενο του Φιλελευθερισμού λοιπόν είναι το ίδιο το άτομο το οποίο δύναται να διαχωριστεί από οποιαδήποτε συλλογική ταυτότητα ,έλεγχο και ευθύνη και ουσιαστικά να θέσει τον εαυτό του υπεράνω και απέναντι σε ολόκληρη την Ανθρωπότητα.

Με τη θριαμβευτική του νίκη το 1991 ο Φιλελευθερισμός παύει να είναι μία Πολιτική Θεωρία ανάμεσα στις άλλες και διεκδικεί το φωτοστέφανο της μίας και μοναδικής Αλήθειας. Κάπου εκεί εμφανίζεται η αντίληψη του ‘’τέλους της Ιστορίας’’ του Francis Fukuyama και η Οικονομία στη μορφή της Παγκόσμιας Καπιταλιστικής Αγοράς αντικαθιστά την Πολιτική και αρχίζει να βάζει στο χωνευτήρι της ‘Εθνη και Λαούς.

Η Ανθρωπότητα υπό το συντριπτικό βάρος του διεθνούς Φιλελευθερισμού δεν αποτελείται πλέον από ανθρώπινες οντότητες , Έθνη και Πολιτισμούς αλλά από απλά άτομα. Τα προγράμματα της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης έρχονται σταδιακά στο προσκήνιο, ενώ οποιαδήποτε άποψη(ακόμη και αποδεδειγμένη με επιστημονικό τρόπο)αντιτίθεται στον Φιλελευθερισμό αμέσως δέχεται επίθεση ως ‘’ολοκληρωτική’’ και κονιορτοποιείται. Παράλληλα διατυμπανίζεται στον μέγιστο βαθμό η Ελευθερία και η Ανεξαρτησία του ατόμου από οποιονδήποτε περιορισμό ( Λογικής, Ηθικής , Εθνικής Ταυτότητας, Θρησκείας, ακόμη και στοιχειώδους Πειθαρχίας, απαραίτητης για την κοινωνική συνύπαρξη).Αυτό είναι το νέο μετα-μοντέρνο ‘’δίκαιο’’ στην εποχή της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Η απάντησή μας στο Φιλελεύθερο Μatrix.

‘’Και τώρα τί ;’’ θα ρωτήσουν εύλογα όσοι νιώθουν να ασφυκτιούν με τη νέα κατάσταση και επιθυμούν να αντιταχθούν σε αυτόν τον Όλεθρο.

Η απάντησή μας θα πρέπει να είναι ακριβής διότι δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους. Είδαμε πιο πάνω πως όλα τα Κινήματα και οι Ιδεολογίες του προηγούμενου αιώνα έχουν τις ρίζες τους στην Γαλλική Επανάσταση(εκτός του Φιλελευθερισμού, εκεί μπορούμε να αναζητήσουμε και απόψεις και τάσεις πρωτο-Σοσιαλιστικές ή πρωτο-Φασιστικές). Η Γαλλική Επανάσταση ήταν σημείο καμπής για το μέλλον της Ευρώπης. Γέννησε την ιδέα του Εθνικισμού και παρήγαγε τα Έθνη-Κράτη. Όμως ποιός ωφελήθηκε από τη δημιουργία των Εθνών-Κρατών και τί είναι αυτά;

Τα Έθνη-Κράτη προήλθαν κυρίως από τη διάλυση των παλιών Αυτοκρατοριών. Μέσα σε αυτές ζούσαν λαοί και εθνότητες με τεράστιο ιστορικό βάθος, που ουσιαστικά διοικούσαν τις Αυτοκρατορίες, αλλά και λαοί χωρίς κανένα προηγούμενο πολιτιστικό και ιστορικό υπόβαθρο. Με η διαδικασία της νέας Εθνογένεσης που η Γαλλική Επανάσταση έφερε στο προσκήνιο, όλοι αυτοί οι λαοί μπήκαν υποχρεωτικά πίσω από τις συνοριακές γραμμές των Κρατών-Εθνών προκειμένου να αποκτήσουν εθνική υπόσταση, ακόμη κι αν κάτι τέτοιο δεν εδραζόταν σε καμιά ιστορική πραγματικότητα. Κι αν κάποια συνονθύλευματα λαών η νέα κατάσταση τα βοήθησε να προβιβαστούν στην τάξη των Εθνών, για άλλες πολιτισμικές οντότητες ήταν η γενεσιουργός αιτία μιας ιστορικής κατάρρευσης, στερώντας τους τον φυσικό ζωτικό τους χώρο και τη σφαίρα της πολιτισμικής τους επιρροής.

Η περίπτωση του Ελληνικού Έθνους είναι εξόχως χαρακτηριστική και αντιπροσωπευτική εν προκειμένω. Αρκεί να θυμηθούμε τα λόγια του Γέρου του Μοριά, ο οποίος απαντώντας στο ερώτημα για ποιο λόγο κάναμε επανάσταση είπε- ανάμεσα σε άλλα- πως ‘’εμείς πάντα είχαμε τον Βασιλιά μας στην Πόλη και η Φρουρά του ήσαν οι Κλέφτες και οι Αρματολοί’’. Εννοώντας βεβαίως ότι ο Αγώνας του 1821 ήταν αγώνας για την ανασύσταση μιας Αυτοκρατορίας που είχαμε απωλέσει 400 χρόνια πριν. Αν αντιπαραβάλουμε αυτήν την αντίληψη του Κολοκοτρώνη(αντίληψη που συμμεριζόταν και ο τελευταίος ανώνυμος Έλληνας) με την αντίληψη του Κωλέττη και του Μαυροκορδάτου για τη ‘’μικρή πλην τίμια Ελλάδα’’, μια Ελλάδα αρχαιόπληκτη και άνευ καμιάς φιλοδοξίας(αντίληψη ιδιαίτερα αρεστή ανέκαθεν στους Δυτικούς ‘’Προστάτες’’ μας) αντιλαμβανόμαστε το κακό που έχει προκληθεί.

Επανερχόμενοι στο αρχικό μας θέμα, κατανοούμε πως, αν θέλουμε να αντισταθούμε στην ανελέητη επέλαση του Φιλελευθερισμού σε όλες του τις εκφάνσεις(Οικονομικός, Κοινωνικός και Πολιτικός Φιλελευθερισμός), πρέπει να κινηθούμε πίσω και πέρα από το τέρας που δημιούργησε η Γαλλική Επανάσταση, στις ρίζες του λαού μας, στις πολιτισμικές μας αξίες και σε αυτήν την ίδια την οντολογική μας ύπαρξη. Ναι, υποκείμενό μας θα είναι η οντολογική ύπαρξη των Ελλήνων, όχι όμως υπό τη στενή φυλετική θεώρηση που ορίζει ο Εθνικισμός , ο οποίος πολλές φορές δίνει σημασία μόνο στις διαφορές που έχουν τα έθνη και τις παρουσιάζει μέσα από μεγεθυντικό φακό. Αλλά αντιθέτως υπό την ευρεία θεώρηση του Πανελληνισμού, την οποία πρώτος ο Μέγιστος των Ελλήνων, ο Αλέξανδρος, υιοθέτησε και σε αυτήν θέλησε να βασίσει την Αυτοκρατορία του. Ακολούθως το υπόδειγμα του Αλεξάνδρου ακολούθησε και η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία(το δικό μας Βυζάντιο) ,με αποτέλεσμα την ανάδειξη του Ελληνισμού σε Παγκόσμια Δύναμη. Δύναμη οπωσδήποτε και στρατιωτική, μα πρωτίστως πολιτισμική και πνευματική, η οποία εξέπεμπε τέτοια ακτινοβολία που οδηγούσε τους Λαούς και τα Έθνη στο να υποτάσσονται με την ίδια τους τη θέληση στην υπεροχή των Ελλήνων. Η Ελληνική Αυτοκρατορία, είτε ως Αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου είτε ως Ανατολική Ρωμαϊκή/Βυζαντινή ,υπήρξε πάνω απ’ όλα μια Αυτοκρατορία του Πνεύματος και του Λόγου.

Αν σε αυτή την ύστατη Μάχη που δίνει η Ανθρωπότητα, Μάχη του Φωτός ενάντια στο Σκότος , Μάχη Ταυτότητας και Πολιτισμού, ο Ελληνισμός πρόκειται να παίξει οποιονδήποτε ρόλο ,πρέπει πρώτα απ’ όλα να απελευθερωθεί ο ίδιος από τα φθαρμένα Ιδεολογήματα των περασμένων αιώνων, από τα αδιέξοδα στα οποία τον οδήγησε η αποδοχή των αξιών και των πεποιθήσεων της Γαλλικής Επανάστασης και του Ρομαντισμού.

Φίλιππος Μπουράτογλου – Απόφοιτος του Κέντρου Γεωπολιτικών Αναλύσεων του NewYorkCollege

πηγή:

https://www.peripolemou.gr/2022/04/21.html?m=1

aaaa