Ομιλία στην 1η Παγκόσμια Διάσκεψη για την Πολυπολικότητα

Αγαπητέ καθηγητά Ντούγκιν! Αγαπητέ κ. Savin! Αγαπητέ κ. Bovdunov! Αγαπητέ κ. Pacini! Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση σε αυτό το σημαντικό συνέδριο.

Ζούμε σε ενδιαφέρουσες εποχές. Για περισσότερα από 30 χρόνια, οι Ευρωπαίοι αισθάνονταν ότι ζούσαν στο "Τέλος της Ιστορίας", όπως διακήρυξε ο Φράνσις Φουκουγιάμα. Καμία εναλλακτική λύση δεν φαινόταν δυνατή στο φιλελεύθερο-καπιταλιστικό μας σύστημα, καμία άλλη μορφή πέρα από τη φιλελεύθερη δημοκρατία. Αλλά με την έναρξη της ρωσικής ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, έγινε φανερό, ότι η ιστορία κινείται και πάλι. Το τέλος της ιστορίας έχει τελειώσει.

Δεδομένου ότι η Ευρώπη ζούσε με την πεποίθηση, ότι καμία εναλλακτική λύση δεν είναι δυνατή, κανείς δεν τόλμησε να σκεφτεί γεωπολιτικές εναλλακτικές λύσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία υπηρέτησε ως υπάκουος υποτελής των Ηνωμένων Πολιτειών για τη μεγαλύτερη διάρκεια της ιστορίας. Τα μέτρα κατά του COVID αποτέλεσαν ένα πρώτο κάλεσμα αφύπνισης για τους περισσότερους Ευρωπαίους, ενώ η κλιμάκωση της Δύσης στη σύγκρουση της Ουκρανίας αποδείχθηκε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι όσον αφορά τη γεωπολιτική αφύπνιση. Επιτέλους οι άνθρωποι άρχισαν να διαμαρτύρονται στους δρόμους κατά της παγκοσμιοποίησης, αλλά μια ευρωπαϊκή άνοιξη μπορεί να ξεκινήσει μόνο αν συνειδητοποιήσουμε επίσης την ανάγκη για μια ψυχική και πνευματική αφύπνιση της Ευρώπης.

Ως συνέπεια της ρωσικής ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, η Ρωσία ξεκίνησε τελικά την ευρασιατική της αποστολή σε διεθνή κλίμακα. Μπροστά στα μάτια μας η μονοπολική στιγμή καταρρέει και η πολυπολική στιγμή μόλις ξεκίνησε. Η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν, η Λατινική Αμερική παίζουν ήδη σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του πυρήνα μιας πολυπολικής τάξης, κάτι για το οποίο μόνο να σας ζηλέψουμε μπορούμε ως Ευρωπαίοι.  Αλλά ποια θέση μπορεί να έχει η Ευρώπη σε αυτή τη διαδικασία, ειδικά από τη στιγμή που εξακολουθεί να αποτελεί μέρος της πολιτικής Wesr;

Νομίζω ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει πρώτα απ' όλα να αφήσουν πίσω τους τις χίμαιρες της νεωτερικότητας, όχι μόνο συμπεριλαμβανομένου του πραγματικού γενοκτονικού νεοφασισμού στην Ουκρανία και σε άλλες χώρες, αλλά κυρίως την ιδεολογία του Φιλελευθερισμού 2.0 με τη Μεγάλη Επανεκκίνηση, τον wokeism, τον ιμπεριαλισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την καταστροφή της ταυτότητας και του ατομικισμού. Αυτό φυσικά περιλαμβάνει επίσης τις νεομαλθουσιανές ιδέες της κλιματικής αλλαγής και της μείωσης του πληθυσμού. Η δημοκρατία έχει δείξει το πραγματικό της πρόσωπο και πίσω από τη μάσκα μπορούμε να αναγνωρίσουμε μια παγκοσμιοποιημένη ολιγαρχία που θέλει να απαλλαγεί από τους λαούς που κυβερνά. Το να γίνει η Ευρώπη πολυπολική θα σήμαινε ότι θα άφηνε πίσω της τον μεταμοντέρνο πολιτισμό της και θα επέστρεφε στην παραδοσιακή της ταυτότητα.

Η Ευρώπη μπορεί να γίνει κυρίαρχο μέρος ενός πολυπολικού κόσμου μόνο αν καταφέρει να επαναβεβαιώσει την παραδοσιακή της ταυτότητα, που βασίζεται στον Χριστιανισμό και την ιδέα της αυτοκρατορίας, η οποία αποτελεί τον αντίποδα στο σημερινό αθεϊστικό-σατανικό και συγκεντρωτικό καθεστώς που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Με την υιοθέτηση των ιδεών της Νέας Δεξιάς, η Ευρώπη μπορεί να γίνει ο δικός της πόλος ως μέρος της πολυπολικότητας, στη διαδικασία συνειδητοποίησης της αυτοτελούς ταυτότητάς της. Για πολλούς Ευρωπαίους αυτό θα αποτελέσει μια επώδυνη διαδικασία, αφού θα αναγκαστούν να συνειδητοποιήσουν ότι η Ευρώπη δεν είναι ο κόσμος, αλλά απλώς ένα μέρος του κόσμου.

Φυσικά, αυτή η μελλοντική απομόνωση, με την έννοια ότι η Ευρώπη θα επικεντρωθεί στον εαυτό της, θα είναι επωφελής και για τον υπόλοιπο κόσμο: Το να σταματήσει η Ευρώπη να υποστηρίζει την ανοιχτή κοινωνία σε παγκόσμια κλίμακα θα σήμαινε ειρήνη για τον κόσμο. Το τέλος της ευρωπαϊκής υποστήριξης προς το σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ σημαίνει ειρήνη για την Παλαιστίνη. Το να πάψουν οι Ευρωπαίοι να επιβάλλουν τη νεοαποικιοκρατία στην Αφρική θα σημάνει επιτέλους μια πιο ειρηνική ζωή για τους Αφρικανούς και θα βάλει τέλος στη μαζική μετανάστευση. Και το τέλος των ευρωπαϊκών κηρυγμάτων για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα θα καταστήσει δυνατές τις κανονικές σχέσεις μεταξύ Ευρώπης και Ασίας. Εν τέλει, το τέλος της διατλαντικής εταιρικής σχέσης θα έχει ως αποτέλεσμα οι Ηνωμένες Πολιτείες να μην μπορούν πλέον να καταχρώνται τους ευρωπαϊκούς πόρους για τους φρικτούς πολέμους τους σε όλο τον κόσμο.

Τέλος, προκειμένου να δημιουργηθεί μια μακροχρόνια ειρηνική τάξη στην Ευρασία, η Ευρώπη πρέπει να σεβαστεί τους Ρώσους, τους Κινέζους και τους Τούρκους όπως είναι. Οι Ευρωπαίοι πρέπει να θυμούνται την αρχή των σχέσεών τους με τη Ρωσία τον 16ο αιώνα, όπου ο Αυστριακός ευγενής Sigmund von Herberstein ξεκίνησε τη διπλωματία μεταξύ της Ρωσίας και της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ως σχέση μεταξύ ίσων. Πρέπει επιτέλους να σεβαστούμε τον άλλον ως άλλον και δεν πρέπει πλέον να προσπαθούμε να αφομοιώσουμε τους πάντες στις ευρωπαϊκές αξίες. Αυτό θα σημάνει την αρχή μιας πραγματικής pax euroasiatica και μιας ειρηνικής συνεργασίας μεταξύ της Ευρώπης και των άλλων πολιτισμών της ανθρωπότητας.

Μετάφραση: Οικονόμου Δημήτριος

Από εδώ: https://katehon.com/en/article/speech-alexander-markovics-global-confere...