Zo is er inderdaad geen remedie en een nieuwe Koude Oorlog zal evenzeer te wijten zijn aan halsstarrigheid in het Westen als aan die in het Oosten. Waar Europa nu vooral behoefte aan heeft, is aan staatslieden die alle partijmannetjes aan de kant schuiven en met vooruitziende blik de maatregelen nemen die nodig zijn. Een voorbeeld? Er is sprake van, dat Turkije de Hagia Sophia weer open wil stellen voor islamitische erediensten. Dat zal het Derde Rome allicht niet lijdzaam over zijn kant laten gaan. Geboden is een tripartite conferentie van Russen, Turken en Europeanen voor de uitwerking van een vreedzame oplossing van dit sluimerende conflict. Zo zou het mogelijk zijn bijtijds het lont uit dit kruitvat te trekken en nieuwe godsdienstoorlogen te voorkomen.

Toen ik aanvaardde een essay te wijden aan het werk en het denken van de schilder, dichter en kunsthistoricus Marc. Eemans, heb ik me afgevraagd of het in mijn geval geoorloofd was te spreken van een zekere continuïteit in zijn geestelijke ontwikkeling. Langzaam maar zeker kwamen elementen en argumenten aan het licht om mijn overtuiging te staven dat die vraag positief macht beantwoord worden. Aldus is deze geschiedenis van de intellectuele en creatieve levensweg van Marc. Eemans ontstaan. Daarbij werd de klemtoon vooral op zijn denken en op zijn poëtisch oeuvre gelegd, vermits het illustratiemateriaal dat deze uitgave verrijkt, als een soort picturaal complement van mijn stelling kan beschouwd worden. Overigens bleven om voor de hand liggende redenen, biografische en andere gegevens buiten beschouwing.

Hopelijk vergeeft de lezer het me dat ik met hem wegen ga verkennen, die men normaliter in essays van het onderhavige genre links laat liggen. Maar op de eerste plaats is het zo dat ik geen kunsthistoricus ben en het derhalve als een punt van elementaire intellectuele eerlijkheid beschouw me onbevoegd te verklaren om een verantwoord waardeoordeel over het schilderkunstig werk van Marc. Eemans uit te spreken. En voorts is er het oude adagium « de gustibus et coloribus non disputandum », dat in de loop der tijden zijn geldigheid heeft behouden. Waarom de lezer dan ook willen beïnvloeden met een onvermijdelijk subjectieve analyse van de boodschap die de schilderijen van Marc. Eemans brengen?