Wychodząc od tych zasad, eurazjaci rozwinęli teorię wielości typów historyczno-kulturowych (której podwaliny położył Danilewski), wśród których współczesny typ zachodni (cywilizacja grecko-rzymska) jest tylko lokalizacją geograficzną i epizodem historycznym. Hegemonia i powodzenie jej narzucania innym to fakt, którego nie można pominąć. Ale uznany za to, czym jest, przestaje być „oczywistym” czy „losem” i staje się tylko dyskursem, procesem, wytworzonym i subiektywnym zjawiskiem, które można zaakceptować lub odrzucić, przyznać lub zakwestionować.

Kontrhegemonia, której konieczność uzasadniają zwolennicy teorii krytycznej w IR, może być więc z powodzeniem uzupełniona przez zupełnie inny arsenał intelektualny ze strony konserwatywnych eurazjatów, zorientowanych w opozycji do Zachodu, a nie w kierunku „proletariatu” i „równości”, ale w kierunku kultury, tradycji i wartości duchowych.