06.02.2022

De crisis waarin de betrekkingen tussen Rusland en het Westen zich momenteel bevinden, heeft niets te maken met gas, olie, energiebronnen of de economie. Pogingen om politiek uit te leggen als een soort wedstrijd om een bepaalde "prijs", zoals Daniel Jergin doet, zijn nogal oppervlakkig en ijdel. Wat er gebeurt maakt deel uit van de strijd tussen beschavingen en geopolitieke conflicten waarbij economische kwesties van secundair en instrumenteel belang zijn.

Beschavingsprocessen draaien om ideologie en dit is precies wat veel verklaart van wat er gebeurt met de regering Biden. De VS worden vandaag geregeerd door een ultra-globalistische alliantie die neoconservatieven verenigt met liberale haviken. Zij weten allemaal dat de unipolariteit, het mondiale liberalisme en de westerse hegemonie aan het instorten zijn en zij zijn bereid alles te doen - zelfs de Derde Wereldoorlog te beginnen - om te voorkomen dat dit gebeurt.

De globalisten hebben te maken met vele vijanden, waaronder de islam, het populisme (waaronder Trump), het conservatisme, de politieke islam, enz. Er zijn echter maar twee machten die in staat zijn om hun hegemonie effectief uit te dagen: Rusland en China. Rusland is een militaire macht en China is een economische macht.

Dit is waar geopolitiek relevant wordt. Biden wil Rusland distantiëren van Europa nu het land onafhankelijk wil worden. Daarom wordt het oorlogsvuur aangewakkerd in Oekraïne en in Donbass in het bijzonder. Rusland en Poetin worden door de media gedemoniseerd en beschuldigd van een invasie in hun buurlanden. Hoewel er geen invasie is, gedraagt Washington zich alsof die wel heeft plaatsgevonden. Zo worden er allerlei sancties opgelegd en wordt er zelfs voorgesteld om militaire operaties uit te voeren in Donbass. En aangezien iedereen in het Westen een Russische invasie als vanzelfsprekend beschouwt, zal elke militaire operatie die de Oekraïners in Donbass uitvoeren zeker door de NAVO worden gesteund als een oorlog uit "zelfverdediging". Bovendien wordt verwacht dat de mediacampagne tegen Rusland een symmetrische reactie van onze kant zal voorkomen, omdat Europa anders alle diplomatieke betrekkingen met Moskou zou verbreken.

Ondertussen zijn de geschillen over gas en Nord Stream-2 niets meer dan een positieoorlog.

Hetzelfde geldt voor China. Biden pleitte voor de oprichting van twee anti-Chinese allianties: een door Angelsaksen (Australië, Groot-Brittannië) gevormd bondgenootschap dat bekend staat als AUKUS en een ander door een coalitie van Aziatische landen, met name Japan en India, dat QUAD wordt genoemd. China wordt in Taiwan geconfronteerd met een situatie die veel gelijkenis vertoont met die in Rusland met betrekking tot Oekraïne en het doel blijft hetzelfde: de Chinese economische expansie via het Belt and Road-project verhinderen.

De Russisch-Chinese alliantie is een eerste stap naar het herstel van de Chinese "Grote Ruimte" en de totstandbrenging van een alomvattend Euraziatisch project, zoals de leiders van deze landen enkele jaren geleden hebben geformuleerd. Een dergelijk project impliceert het definitieve einde van de westerse hegemonie. De huidige ontmoetingen tussen Poetin en Xi Jinping laten er geen twijfel over bestaan dat dit project serieus is en dat niets het kan tegenhouden, verklaart de hysterische uitbarsting van de ultraliberale en globalistische Soros. Tot nu toe herhaalt het Westen woord voor woord alle stelregels van de Atlantische geopolitiek, vanaf het begin bij Mackinder tot de laatste formuleringen bij Brzezinski. De tijd is gekomen voor de confrontatie tussen de Macht van de Zee (liberaal, globalistisch) en de Macht van de Aarde (Eurazië).

Nu zijn Rusland en China voorstander van de geboorte van andere autonome polen en bevorderen zij hun ontwikkeling. Deze zouden zijn:

   - Latijns-Amerika (het bezoek van Alberto Fernández, president van Argentinië, aan Moskou heeft dit punt duidelijk gemaakt en het komende bezoek van de president van Brazilië, Jair Bolsonaro, zal deze aspiraties ongetwijfeld bevestigen),

- de islamitische wereld (die er altijd van heeft gedroomd zich te ontdoen van de westerse hegemonie, waarbij landen als Iran, Turkije en Pakistan de voorhoede van deze beweging vormen)
    - Afrika (waar Rusland en China helpen om de marionettenregeringen die dit gebied domineren omver te werpen),
    - en hetzelfde continentale Europa (dat zich steeds meer van het Atlanticisme afkeert en een autonome en soevereine pool wil worden, een idee dat zeer populair is in Frankrijk, Duitsland, Italië en Spanje, ondanks het feit dat de Atlanticistische liberale elites aan de macht blijven).

Helaas hebben India (dat historische conflicten heeft met China en Pakistan) en Japan (dat onder Amerikaanse bezetting staat), evenals andere staten die in dienst staan van het globalisme, de kant van de verliezers gekozen. Blijven vasthouden aan deze zinkende wereld kan later echter een grote schande worden.

Deze problemen hebben ook ideologische repercussies, aangezien al degenen die zich verzetten tegen de Amerikaanse hegemonie en Biden's onhandige pogingen om de unipolariteit veilig te stellen door middel van de "Democratische Liga", zijn begonnen afstand te nemen van liberale dogma's, met name alles wat iets weerzinwekkends of pathologisch heeft zoals de legalisering of totalitaire oplegging van LGBT+ ideeën, het homohuwelijk en andere perversies, evenals het afstaan van onze beslissingen aan Kunstmatige Intelligentie of post-humanistische projecten die worden gefinancierd door Big Tech. Covid-19, de onbetrouwbare vaccins (die uiteindelijk voor Omicron afliepen) en de ongerechtvaardigde en gruwelijke lockdowns die door de overheid worden bevorderd of de invoering van vaccinatiepaspoorten en Orwelliaanse systemen van totale bewaking, zodat we kunnen zeggen dat we nu dichter dan ooit bij de ineenstorting van het liberalisme zijn. De succesvolle mars van truckers in Canada (de Freedom Convoy), die de globalistische en liberale Trudeau dwong onder te duiken, of de stijging van de populariteit van alle anti-Macron kandidaten in Frankrijk (zowel Zemmour als Marine Le Pen en Melanchón verdedigen -liberale en anti-NAVO standpunten) zijn niets meer dan symptomen van het einde van de Atlantische hegemonie.

Rusland daagt het Westen op zijn beurt symmetrisch uit:

    - Geopolitiek gezien is het Eurazianisme gekant tegen unipolariteit en globalisme;
    - Verwerping van het liberalisme en bevordering van de traditionele waarden van onze beschaving; In plaats van LGBT-ideeën wordt het traditionele gezin (vastgelegd in de grondwet) bevorderd en in plaats van individualisme worden de natie en de historische identiteit verdedigd, enz.

China volgt grotendeels de ideeën van Moskou. Ook Peking verzet zich tegen het globalisme en de westerse hegemonie door zijn eigen traditionele waarden te promoten, maar dan in een Chinese versie.

Dit verduidelijkt veel over de ontmoeting tussen Poetin en Xi Jinping, die draaide om:

    - Moskou en Peking zullen geen enkele poging steunen om hun soevereiniteit in te perken (d.w.z. de westerse hegemonie en het globalisme zullen tot het einde toe worden bestreden);
    - Rusland en China weten dat Biden een reeks anti-Chinese associaties heeft opgericht en dat de NAVO haar operaties in Oost-Europa uitbreidt, dus besloten zij (gezamenlijk!) tegen hem op te treden;
    - Beide leiders beschuldigden de Verenigde Staten indirect van het uitvoeren van biologisch terrorisme (zij noemen het "Amerikaanse biologisch-militaire activiteiten"), waarbij zij verklaarden dat het Westen (Verenigde Staten en Groot-Brittannië) verantwoordelijk is voor Covid-19;
    - Peking zal Moskou steunen in Oost-Europa en Moskou zal Peking steunen in de Indische Oceaan en de Stille Oceaan. Poetin zei expliciet dat "Taiwan van hem is" (Xi Jinping mompelde op zijn beurt "dus Oekraïne is van hem");
    - Beide landen verwerpen de "Democratische Liga" (unipolariteit) en hebben gezworen de polycentrische wereldorde in stand te houden (dit moet worden opgevat als een verdediging van de verdragen van Jalta en de VN).

Tenslotte een Russisch-Chinese blok - Euraziatisch! - en dat betekent dat elk land een beslissing moet nemen:

    - De agressieve en zinloze westerse hegemonie steunen, die nu aan het instorten is,
    - Of zich aansluiten bij het blok van naties (waaronder Rusland, China, Iran, Pakistan, Wit-Rusland, Noord-Korea, Venezuela, Cuba, Nicaragua, Syrië, Mali, CAR, Burkina Faso, Guinee, en voor een deel Turkije, Argentinië en Brazilië) die voorstander zijn van het behoud van de soevereiniteit van de staat en de identiteit van de beschaving.
    - De toekomst ligt ongetwijfeld aan de kant van de multipolariteit en dus van Eurazië. Het liberalisme bleek het slachtoffer te zijn van zijn eigen succes en was niet in staat de orde die na de ineenstorting van de USSR was ontstaan te handhaven en te beschermen. Deze poging om een wereldrijk te creëren mislukte en een nieuwe wereld begon.