«Η Ουκρανία παλεύει να κρατήσει τον έλεγχο», τιτλοφορεί η πρώτη σελίδα της εφημερίδας των χρηματιστών του Λονδίνου, οι Financial Times (5.2), κίτρινη όσο και το χαρτί που τυπώνεται.

 

 Μάταια θα αναζητήσετε στις σελίδες της μια έστω λιγόλογη, αξιόπιστη περιγραφή του εγκλήματος που διέπραξαν οι ναζιστικές συμμορίες (όργανα της ουκρανικής κυβέρνησης, του Πρέσβη των ΗΠΑ στο Κίεβο και των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών), πυρπολώντας το κτίριο των συνδικάτων στην Οδησσό και καίγοντας ζωντανούς 42 «φιλορώσους» διαδηλωτές που είχαν αναζητήσει εκεί καταφύγιο. Την ίδια ώρα που τα όργανα της Ουάσιγκτων πυρπολούσαν ζωντανούς τους ανθρώπους, ο Πρόεδρος Ομπάμα, μιλώντας σε συνέντευξη τύπου, υιοθετούσε την στρατιωτική εξόρμηση των ουκρανικών δυνάμεων στις κατοικούμενες πλειοψηφικά από Ρώσους ανατολικές επαρχίες.

 

“Καθώς το κτίριο καιγόταν, οι Ουκρανοί ακτιβιστές τραγουδούσαν τον ουκρανικό εθνικό ύμνο, είπαν μάρτυρες και από τις δύο πλευρές… Οι απέξω («Ουκρανοί ακτιβιστές») τους φώναζαν «κάψου Κολοράντο, κάψου», είπαν οι μάρτυρες (σ.σ. «Κολοράντο» αποκαλούσαν τα ρωσικά σύμβολα). Σβάστικες και γραφίτι που έγραφαν «Γαλικιανά SS» ήταν γραμμένα στους τοίχους».

 

 

‘Ετσι περιέγραψαν οι Νιού Γιορκ Τάιμς (2.5) το κάψιμο ζωντανών των διαδηλωτών από τις ναζιστικές συμμορίες που υποστηρίζει η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αλλά για να βρει κανείς αυτήν την περιγραφή πρέπει να πάει στα «ψιλά γράμματα» της εφημερίδας, στο τέλος του άρθρου, και να περιμένει τρεις μέρες. Μένει με την εντύπωση ότι η εφημερίδα τη συμπεριέλαβε μόνο και μόνο ως φύλλο συκής για τον τρόπο που (δεν) «καλύπτει» ένα μαζικό έγκλημα, για το οποίο ηθικοί αυτουργοί είναι οι κυβερνήσεις του Κιέβου, της Ουάσιγκτων και όσοι, στη Δυτική Ευρώπη, τις στηρίζουν και τις ακολουθούν.

 

Μαύρη μέρα η περασμένη Παρασκευή  για τη μαρτυρική Οδησσό, μαύρη και για τη δυτική δημοσιογραφία καθώς τα μεγάλα δυτικά ΜΜΕ, όχι μόνο τα συνήθως κίτρινα, αλλά και τα συνήθως «σοβαρά», επιδόθηκαν σε άνευ προηγουμένου συσκότιση, δημιουργία σύγχυσης, διαστρέβλωση των γεγονότων και της σημασίας τους. Σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο επικράτησε έτσι η εντύπωση ότι κάποιοι συγκρούονται και κάποιοι καίγονται, χωρίς να γίνει σαφές ποιος κάνει τι και σε ποιόν!

 

 «Κάποια στιγμή χτες – και είναι ακόμα ασαφές πως ακριβώς άρχισε αυτό – αλλά υπήρχαν αντίπαλες φιλο-ρωσικές και φιλο-ουκρανικές διαμαρτυρίες εδώ. Οδήγησε σε σκληρές οδομαχίες που κορυφώθηκαν σε μια μεγάλη πυρκαγιά», μετέδωσε το Sky News. Προφανώς θεωρεί τους εμπρησμούς είδος φυσικού φαινομένου.

 

 «Μια σύγκρουση μεταξύ φιλο-Ρώσων και υποστηρικτών της κυβέρνησης οδήγησε σε μια φωτιά που σκότωσε τουλάχιστο 31 ανθρώπους», ήταν η περιγραφή του Fox. «Η σύγκρουση σκότωσε τους ανθρώπους», δεν έκαψαν οι υποστηρικτές της κυβέρνησης τους «φιλο-Ρώσους».

 

 Ποιος πέταξε τα κοκτέιλ Μολότωφ που έβαλαν τη φωτιά; «Οι δικοί μας», παραδέχεται στην Ουάσιγκτον Ποστ μια «φιλο-ουκρανή» διαδηλώτρια, αλλά μετά προσθέτει ότι οι «δικοί» της «τώρα τους βοηθάνε να φύγουν από το κτίριο»! (Στην πραγματικότητα ούτε καν αυτό δεν έγινε. Σύμφωνα με μαρτυρίες και βίντεο του Russia Today,  σκότωναν στο ξύλο όποιον προσπαθούσε να ξεφύγει από τις φλόγες). Παρόλα αυτά η εφημερίδα δεν βάζει τον σωστό τίτλο, που θα έβαζε σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση: «Φιλο-ουκρανοί διαδηλωτές καίνε ζωντανούς 43 φιλο-ρώσους». Φανταστείτε προς στιγμήν τι θα γινόταν αν οι «φιλορώσοι» είχαν κάψει ζωντανούς τους «υποστηρικτές της κυβέρνησης» - οι μισοί Δυτικοί πολιτικοί θα ζητούσαν να βομβαρδισθεί η Μόσχα!

 

Ο ιστότοπος του BBC, που παριστάνει την επιτομή της «αντικειμενικής δημοσιογραφίας», περιορίστηκε να γράψει ότι το ουκρανικό Υπουργείο Εσωτερικών «δεν έδωσε λεπτομέρειες για το πώς άρχισε η φωτιά» και ότι «είναι ακόμα ασαφής η ακριβής ακολουθία γεγονότων». Το επίσης βρετανικό πρακτορείο ειδήσεων Ρώυτερ κάνει την εξής περιγραφή, μνημείο γκαιμπελικής «πληροφόρησης»: «μια φιλική προς το Κίεβο πορεία παγιδεύτηκε, ρίχτηκαν βόμβες Μολότωφ, πέτρες, εκρηκτικοί μηχανισμοί, γρήγορα η αστυνομία έχασε τον έλεγχο και αργότερα μπήκε φωτιά στο κτίριο». Μόνη της ασφαλώς.

 

Δυστυχώς τα ίδια είχαμε και σε κάμποσες ελληνικές εφημερίδες. Οι συντάκτες διεθνών ειδήσεων των οποίων μοιάζουν να ενεργούν ως «αντιγραφείς-μεταφραστές» δυτικών πηγών, όχι ως δημοσιογράφοι που χρησιμοποιούν το μυαλό τους.

 

 Τέτοιας έκτασης παραπληροφόρηση, τυπική της μαζικής, αντιρωσικής και ψυχροπολεμικής υστερίας που κατέλαβε εδώ και μήνες τα δυτικά ΜΜΕ, πρέπει επίσης να θεωρηθεί απολύτως ενδεικτική της τεράστιας σημασίας που αποδίδεται τώρα στο «ουκρανικό μέτωπο», μακράν το σημαντικότερο για την εξέλιξη της κατάστασης στον πλανήτη.

 Ταυτόχρονα συνιστά μια νέα αποκαλυπτική ένδειξη της παρακμής των δυτικών δημοκρατιών και της δυτικής ελευθεροτυπίας, της ανάδυσης ενός νέου ολοκληρωτισμού.

 

 

Βεβαίως πρέπει να συγκαλυφθούν και οι δυτικές, ιδίως αμερικανικές ευθύνες για το μαζικό έγκλημα της Οδησσού. Στην πραγματικότητα, τόσο η πραξικοπηματικώς ανελθείσα στην εξουσία κυβέρνηση του Κιέβου, όσο και οι χιτλερικές συμμορίες δρουν υπό την άμεση καθοδήγηση του πρέσβη των ΗΠΑ στο Κίεβο, αληθινού «αντιβασιλέα» της Ουκρανίας και της προϊσταμένης του κ. Νούλαντ. Οι ΗΠΑ και η κυβέρνηση του Κιέβου δεν μπορούν να στηριχτούν στην αστυνομία και τον στρατό της Ουκρανίας για να αντιμετωπίσουν τους Ρώσους και φιλορώσους, γιατί οι άνδρες τους δεν είναι διατεθειμένοι να παίξουν τέτοιο ρόλο. Πρέπει να στηριχτούν στις ναζιστικές συμμορίες, αλλά και σε μεθόδους καθαρά τρομοκρατικές, όπως αυτές που χρησιμοποιήθηκαν στην Οδησσό, πολύ περισσότερο αν αποσκοπούν να οδηγήσουν σταδιακά στον εμφύλιο μία από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες!

 

 Τα όσα συμβαίνουν τώρα στην Ουκρανία θυμίζουν  τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν από τους ‘Αγγλους στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση (1944 και μετέπειτα), οδηγώντας στον ελληνικό εμφύλιο και εγκαινιάζοντας τον Ψυχρό Πόλεμο.

 

‘Ενας ουκρανικός εμφύλιος σχεδιάζεται ως μία «διαρκής πληγή» στο πλευρό της Ρωσίας, να δικαιολογήσει μια στρατηγική νέο-ανάσχεσης (containment) της Μόσχας, να τορπιλίσει τις ευρω-ρωσικές και γερμανο-ρωσικές σχέσεις, χρησιμεύοντας εν τέλει σε μια στρατηγική ανατροπής του ίδιου του Πούτιν και του καθεστώτος του στη Μόσχα. Ο σκοπός είναι τόσο σημαντικός, που αγιάζει όλα τα μέσα.

 

 Είναι πολύ πιθανό ότι η στόχευση των Αμερικανών δεν είναι η «κατάκτηση» της Ουκρανίας, όσο ένα ελεγχόμενο από αυτούς «αντιρωσικό χάος», μια μόνιμη πληγή στην καρδιά της Ευρώπης και της Ρωσίας, ανάμεσα στη Ρωσία και την Ευρώπη. Η Ουκρανία έτσι κι αλλοιώς προορίζεται για «Τζουράσικ Παρκ» μεταλλαγμένων της Μονσάντο, αποθήκη επικίνδυνων δυτικών αποβλήτων και μπουρδέλο της ηπείρου.

 

 Αν και προφανώς ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα ήθελε μια εμφυλιοπολεμική εξέλιξη στην Ουκρανία, η εναλλακτική, να αφήσει δηλαδή την Ουκρανία στην τύχη της, κινδυνεύει να αποδειχθεί χειρότερη, «απονομιμοποιώντας» και αποσταθεροποιώντας την ίδια τη δική του εξουσία. Και ανέφικτη εξάλλου, γιατί ότι και να κάνει το Κρεμλίνο δεν πρόκειται εύκολα να καθήσουν ήσυχοι και να υποταγούν στους φασίστες του Κιέβου οι ρώσικοι πληθυσμοί Αλλά για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την πρόκληση οφείλει, μεσοπρόθεσμα, να προσθέσει μια σαφέστερη κοινωνική διάσταση στο διάβημά του και, επίσης, μια ευρύτερη απεύθυνση, έα καινούριο όραμα, όχι μόνο για τους Ρώσους, αλλά για το σύνολο των λαών της πρώην ΕΣΣΔ. ‘Ηδη άλλωστε, οι κινητοποιήσεις στο Ντονιέτσκ προσέλαβαν και έναν πιο εργατικό, «αντιολιγαρχικό» χαρακτήρα, περιλαμβάνοντας αιτήματα εθνικοποίησης των ορυχείων και της βιομηχανίας.

Οι ένοπλες συγκρούσεις που σημειώνονται τώρα στην Ουκρανία δεν είναι παρά το προανάκρουσμα, η προετοιμασία αυτού που θα ακολουθήσει. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις οι συγκρούσεις γύρω από το Σλαβιάνσκ και το Κραματόρσκ έχουν να κάνουν με την προσπάθεια να ελεγχθεί η στρατηγική εφεδρεία (πέντε εκατομμύρια ντουφέκια) του ουκρανικού στρατού, που θα μπορούσε να μοιραστεί σε φιλικούς προς τις αρχές του Κιέβου πληθυσμούς για να χρησιμοποιηθεί είτε σε αντάρτικο, είτε σε επιθέσεις εναντίον του ρωσικού πληθυσμού.

 

 

‘Όπως υπογραμμίσαμε σε προηγούμενα άρθρα μας πυκνώνουν οι ενδείξεις ότι άμεσα υπεύθυνο για την κλιμάκωση είναι το ίδιο γκρουπ νεοσυντηρητικών που βρίσκεται πίσω από τους πολέμους των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων και των οποίων όργανο είναι η Νούλαντ. Οι δυνάμεις αυτές παίρνουν στην Ουκρανία τη ρεβάνς από τον Πούτιν, που σταμάτησε πέρυσι τον πόλεμο στη Συρία και το Ιράν, συμμαχώντας με τον Ομπάμα. (παραπέμπουμε τους ενδιαφερόμενους αναγνώστες στο εξαιρετικά κατατοπιστικό άρθρο http://consortiumnews.com/2014/03/02/what-neocons-want-from-ukraine-crisis/)

 

 

 

 

Ταυτόχρονα, το πραξικόπημα στο Κίεβο και το σταδιακό σπρώξιμο της χώρας στον εμφύλιο, είναι και χτύπημα κατά της Ευρώπης και ειδικά της Γερμανίας. Η Μέρκελ φαίνεται ότι αρχίζει πια να το καταλαβαίνει και γι’ αυτό προφανώς διέρρευσε από τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες στην «Μπιλντ», η πληροφορία για δεκάδες στελέχη της CIA και του FBI, που έχουν καταφθάσει στο Κίεβο. Η Γερμανή καγκελλάριος επεχείρησε να βρει κάποια συμβιβαστική λύση συναντώντας τον Ομπάμα στην Ουάσιγκτων, εντούτοις η επίσκεψη δεν μοιάζει να πήγε καλά – την ίδια μέρα που έφτανε στην αμερικανική πρωτεύουσα οι ουκρανικές δυνάμεις άρχιζαν την επίθεση στα ανατολικά.

 

 

 

Η Γερμανία μοιάζει ανίσχυρη, όσο καιρό δεν τολμά ή δεν θέλει να θέσει σε ουσιαστική αμφισβήτηση την κυριαρχία των ΗΠΑ. Ο ατλαντισμός είναι κατασκευασμένος για να «κρατάει κάτω τους Γερμανούς και έξω τους Ρώσους». Ο νεοφιλελευθερισμός αποσταθεροποιεί τη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη.  ‘Οστπολιτίκ και Βεστπλιτίκ είναι ασυμβίβαστες. Μόνο ένα νέο, μεγάλο σχέδιο ευρωπαϊκής επανίδρυσης θα μπορούσε να στηρίξει Οστπολιτίκ, αλλά πούντο;

 

 

 

‘Υψιστοι λόγοι εθνικού συμφέροντος επιβάλλουν σε Αθήνα-Λευκωσία να διακόψουν τη δουλόφρονα υποταγή στα κελεύσματα Ουάσιγκτον-Βρυξελλών στο ουκρανικό. Οι δύο χώρες κατέχουν ρεκόρ υποτέλειας σε όλη την Ευρώπη, Δυτική και Ανατολική. Ως αντάλλαγμα της δουλοφροσύνης και αναξιοπρέπειας των ελληνικών ελίτ, λαμβάνουν μόνο καταστροφές, στα εθνικά από την Ουάσιγκτον, στα οικονομικά από την Ευρώπη.

 

Η Ρωσία, πέραν των βαθιών ιστορικών δεσμών με τον ελληνικό χώρο, ήταν το διαχρονικό κύριο στήριγμά μας για το κυπριακό στον ΟΗΕ, κύρια εναλλακτική πηγή οπλισμού για την Κύπρο, παραμένει κύριος ενεργειακός τροφοδότης και σημαντικός παράγοντας στον τουρισμό. Είναι εγκληματική τυχόν συνέχιση της τυφλής υποταγής των κυβερνήσεων Βενιζέλου-Σαμαρά και Αναστασιάδη στη Δύση για το ουκρανικό.

 

Η Ρωσία, όπως και οι άλλοι BRIICS μπορεί να είναι βασικός σύμμαχος εάν Αθήνα και Λευκωσία προσπαθήσουν να αποτινάξουν τα αποικιακά δεσμά των Μνημονίων-Δανειακών ή να αποκρούσουν νέα «σχέδια Ανάν». Η επίσκεψη που θα κάνει ο κ. Τσίπρας στη Μόσχα μπορεί να είναι πολύ θετική, αν βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει σοβαρό σχέδιο απεμπλοκής από Μνημόνια-Δανειακές και ένα απαραίτητο περίγραμμα εξωτερικής-διεθνούς πολιτικής, που πρέπει να παρουσιάσει άμεσα. Η τελευταία ανακοίνωση του κόμματος για τον εμπρησμό της Οδησσού κινείται σε ορθή κατεύθυνση, αν και θα μπορούσε να λείπει η αναφορά στην ανέφικτη και αντιδημοκρατική επιδίωξη «πλήρους σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας» της Ουκρανίας. Η προσπάθεια να ικανοποιηθούν όλες οι πλευρές ενίοτε καταλήγει να μην ικανοποιεί καμία, οδηγώντας σε πλήρη αλληλοεξουδετέρωση. Πολύ θετική πάντως ήταν, για μια φορά, η αντίδραση του ΚΕΑ στον εμπρησμό της Οδησσού.