SVOの全期間を通じて、ワグネルPMCとエフゲニー・プリゴジンは、ロシア社会と世界社会の注目の的であることに自信を持っていました。ロシア人にとって、彼は勝利、決意、ヒロイズム、勇気、回復力の主要なシンボルとなっている。敵にとっては、憎しみと同時に恐怖と恐れの源である。プリゴジンは、ロシア軍で最も戦闘力が高く、勝利と無敗を誇る部隊を率いるだけでなく、最後まで戦争の要素に完全かつ不可逆的に没入した戦争体験者の心の中にある感情、思考、要求、希望に出口を提供することが重要である。

Noot van de vertaler: Aleksandr Doegin analyseert hier de situatie in Turkije vanuit Russisch oogpunt en binnen het huidige kader van de oorlog tussen Rusland en Oekraïne (of liever tussen Rusland en de NAVO) in de Zwarte Zee, die een inzet is van de oude Russisch-Ottomaanse rivaliteit. De huidige situatie impliceert een aanzienlijke verandering van aanpak. Voor Europa (of voor het idee van het Gemeenschappelijk Huis) gaat de noodzaak om de argumenten van Erdogan te aanvaarden, die de Amerikaanse inmenging wenst te beperken, hand in hand met een afwijzing van Erdogans beleid om de Turkse diaspora te manipuleren tegen de Europese samenlevingen, een manipulatie die ook zou plaatsvinden als het beruchte ideologische kenmerk van de West-Europese regimes niet het Wokisme zou zijn.

Rusland heeft zijn paradigma veranderd van realisme naar de theorie van een multipolaire wereld, heeft het liberalisme in al zijn vormen rechtstreeks verworpen en heeft de moderne westerse beschaving rechtstreeks uitgedaagd, door haar openlijk het recht te ontzeggen om universeel te zijn.

Rus milliyetçi entelektüellerin yeni internet sitesi zavtra.ru'daki son yazısında Aleksandr Dugin, Rusya'nın Ukrayna üzerindeki niyetlerini tüm çıplaklığıyla açıkladı. Dugin'i göre artık Ukrayna Doğu Slav Birliği'nden ayrılamayacak.... Batının B planı terörizm... Afganistan'dan ABD'nin ayrılması Taliban'ı güçlendirip bize güneyden saldırtmak için!..

Soçi’de yapılan son görüşmeye dair arka plan bilgilerine vakıf olduğunu aktaran Dugin “O gün Erdoğan ve Putin dünya dengeleri açısından hangi tarafta yer alacaklarını konuştu ve aldıkları kararı paylaştı. Kürt haritasından Kırım’a, Afganistan’dan Libya’ya, Kafkaslardan Suriye’ye tüm alanlara ilişkin hayati konularda kendi kırmızı çizgilerini çizdi. Başta İdlib olmak üzere birçok konuda uzlaştıklarını söyleyebilirim. Ancak bu tarihî buluşmada konuşulanların önemli bir kısmı sır olarak kalacak. Biz sadece sahada yansımalarını göreceğiz’’ dedi.
Putin’in dış politikasını belirleyen isimlerden Aleksandr Dugin, ABD’nin Suriye’den çekileceğini ve bunun kademeli olarak gerçekleşeceğini anlattı. Amerika’nın çekilmesi ile tüm meselelerin hallolmayacağı görüşünü dile getiren Dugin “ABD çekilse bile kriz üretmeye devam edecek. Bu noktada tek belirleyici unsur Rusya, Türkiye ve İran’ın tutumu olacak” diye konuştu.

ეს ცოტა პრიმიტიული აზროვნება ხომ არაა? პრიმიტიულადვე დაგისვამთ კითხვას: რუსეთის მხრიდან საქართველო არაერთხელ იქნა "გადაგდებული" და სად არის გარანტია, რომ კიდევ ერთხელ არ მოვტყუვდებით?

- რუსეთისგან მოტყუებული როდის დარჩა საქართველო? ამბობენ, თითქოს 1783 წლის გეორგიევსკის ტრაქტატის მერე გააცურა საქართველო რუსეთმა, მაგრამ ეს არის ტყუილი, რუსეთმა ზედმიწევნით შეასრულა ის, რაც ეწერა ტრაქტატში. დავიწყოთ იმით, რომ ტრაქტატი დაიდო არა საქართველოსთან, არამედ ქართლ-კახეთის სამეფოსთან, ვინაიდან დანარჩენი საქართველო ფაქტობრივად არ არსებობდა. 1786 წელს დედოფალმა დარეჯანმა გააფორმა ხელშეკრულება ავარის ხანთან, რომლის მიხედვითაც ფაქტობრივად ანულირება მოხდა გეორგიევსკის ტრაქტატის. 

მეცნიერებათა ისტორიის და პოლიტიკურ მეცნიერებათა დოქტორი ალეკსანდრ დუგინი ისლამური რენესანის პარტიის დამფუძნებელ გეიდარ ჯამალთან ერთად  ეხლა ითვლება რუსული ახალი მემარჯვენეობის მთავარ იდეოლოგად.

1990-ანი წლების დასაწყისიდან ის იმდენად დაუახლოვდა  ფრანგულ ახალ მემარჯვენეობას(Nouvelle droite) რომ ამ მოძრაობის სპეციალისტი პიერ ანდრე ტაგიევი (Pიერრე-André Taguieff ) მას თვლის მოსკოვში ახალი მემარჯვენეობის ქსელის დამაარსებლად. უპირველეს ყოვლისა ლაპარაკია მოსკოვში პოპულარული გეოპოლიტიკური კონცეფცია ნეო-ევრაზიელობის მთავარ თეორეტიკოსზე. მაგრამ მისი ევრაზიელობა რადიკალურად განსხვავდება 1920-ანი წლების რუსული ემიგრაციის ევრაზიელობისგან.

რუსეთ-საქართველოს შორის ვითარება იძაბება. რუსულმა მხარემ საქართველოსთან ინფორმაციული ომი გააქტიურა. კრემლი „ოკუპირებული ტერიტორიების შესახებ“ საქართველოს მოქმედი კანონის გაუქმებას ითხოვს. რუსეთის უშიშროების საბჭოს მდივნის მოადგილე, რაშიდ ნურგალიევი კი ამბობს, რომ საზღვრისპირა მცხოვრები მოსახლეობისთვის უმოკლეს პერიოდში 200 ხის კოტეჯი უნდა დადგას. ამის პარალელურად, მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საერთაშორისო ურთიერთობის სოციოლოგიის კათედრის ხელმძღვანელი ალექსანდრე დუგინი აცხადებს, რომ რუსეთი მზად არის საერთო საკითხები ძალისმიერი გზით გადაწყვიტოს.

საერთაშორისო ევრაზიული მოძრაობის ლიდერი, ალექსანდრე დუგინი აფხაზეთის და ე.წ. სამხრეთ ოსეთის დამოუკიდებლობის აღიარების უკან წაღებას გამორიცხავს. argumenti.ru-სთან საუბარში დუგინი რუსეთის პრემიერ-მინისტრის, დიმიტრი მედვედევის ბოლოდროინდელ განცხადებებს გამოეხმაურა და ისაუბრა იმაზე, თუ რა გეგმები შეიძლება ჰქონდეს რუსეთს საქართველოსთან მიმართებაში.

აფხაზური და ოსური სეპარატიზმის მხარდაჭერა უკიდურესი ნაბიჯია თბილისის ანტირუსული, პროამერიკული პოზიციის საწინააღმდეგოდ

ცნობილ რუს ფილოსოფოსს, პოლიტოლოგს, პუბლიცისტს, თანამედროვე რუსული გეოპოლიტიკური სკოლის დამფუძნებელს და ევრაზიული მოძრაობის ლიდერს, ალექსანდრე გელის ძე დუგინს უკრაინაში ჩასვლა აკრძალული აქვს. ჩვენთან იგი `პერსონა ნონ-გრატად~ ჯერ არ გამოუცხადებიათ, მაგრამ სეპარატისტულ რეგიონებთან განსაკუთრებული მეგობრობა რომ აკავშირებს, ფაქტია.

ფაქტობრივად ამაში დამნაშავე სამი ძალაა.  უპირველს ყოვლისა ეს არის ამერიკა, რომელიც  ყოფილი საბჭოთა კავშირის სივრცეში ზეგავლენის სტრუქტურის შეცვლას და ამ ტერიტორიების საკუთარი კონტროლისადმი დამორჩილებას გეგმავდა.  ამაში დამნაშავეა რუსეთიც, რომელმაც ვერ დააკავა ყოფილი საბჭოთა კავშირის რესპუბლიკები, ვერ შესთავაზა მათ ინტეგრაციის და კავშირების შენარჩუნების მოდელი.  მან თავის დროზე არ გადადგა შემხვედრი ნაბიჯები ყველა ქვეყნის კანონიერი მოთხოვნების მიმართ, საქართველოს ჩათვლით, და ამ მოთხოვნებს არათანამიმდევრულად უპასუხა – ხან მესანგრეთა ნიჩბებით, ხანაც კი საქართველოსთვის ოთხივე მხარეს გზის დალოცვით.  ანუ, ეს არათანმიმდევრულობა სახეზეა და ამაში რუსეთია დამნაშავე.  და რა თქმა უნდა გარკვეულწილად დამნაშავე ქართველებიც არიან, რომლებსაც რუსეთის კონტროლიდან გამოსვლა უნდოდათ, რომლებმაც თავის დროზე ეს არჩევანი ნებაყოფლობით გააკეთეს.  მე მესმის, რომ ნებისმიერი გარეშე კონტროლი თაფლი არ არის, მაგრამ აქ რეალისტები უნდა ვიყოთ – არსებობს სახელმწიფოთა გარკვეული მასშტაბები, რომლებიც ან ერთი, ან მეორე სახელმწიფოს ზეგავლენის ქვეშ არის.  საქართველო ან რუსეთის, ან ამერიკის ზეგავლენის ქვეშ უნდა იყოს, სხვა არჩევანი არ არსებობს.  ჩემი აზრით, საჭირო იყო დაბალანსებული პოზიციის აგება, არც ევროპის, არც დასავლეთის და არც რუსეთის საწინააღმდეგო, მაგრამ აქ შეცდომა ყველამ დავუშვით, ამერიკის გარდა, რომელიც მხოლოდ საკუთარი ინტერესებით მოქმედებს, იგი ასუსტებს ევრაზიას, რაც მისთვის პრინციპში ხელსაყრელია.  ასე რომ, ჩვენ ვიომებთ ქართველებთან, დავხოცავთ ერთმანეთს რუსები და ქართველები, თუ უბრალოდ ეკონომიკური ბლოკადით შემოვიფარგლებით, ჩვენი განხეთქილება ყველა შემთხვევაში შეერთებულ შტატებისთვის ხელსაყრელია.  მათ შეცდომა არ დაუშვიათ, რადგან არსებობს განხეთქილება, მაშასადამე მათი პოლიტიკა ეფექტიანია.  მაგრამ ვზარალდებით ჩვენ – ქართველები და რუსები.  აი ასეთია ჩემი საერთო ანალიზი ამ სიტუაციისა.  ამასთანავე, სამწუხაროდ, ახალი საქართველოს მთელი ისტორიის განმავლობაში საქართველოს ყველა ლიდერი – გამსახურდია, შევარდნაძე და საქართველოს დღევანდელი პრეზიდენტი უპირველესად მაინც აშშ-ზე იყვნენ ორიენტირებულნი, რუსეთის საწინააღმდეგოდ, და შეიძლება ითქვას, რომ ამით ხელს უწყობდნენ კონფლიქტს.  იმავდროულად, მე არავითარ შემთხვევაში არ ვუხსნი პასუხისმგებლობას მოსკოვს, ჩვენს ხელმძღვანელობას, რომელმაც, მკაცრად თუ ვიტყვით, არაფერი გააკეთა ქართველთა შესაკავებლად, ჩვენი მართლმადიდებელი ხალხების კავშირების შესანარჩუნებლად.  ამიტომ აქ სამივე მხარეა დამნაშავე.  ამერიკელებმა თავიანთი საქმე გააკეთეს, ხოლო რუსებმა პირიქით – არ გააკეთეს თავიანთი საქმე.  როდესაც ამერიკელები უტევდნენ, რუსები უკან იხევდნენ და ყველაფერს თმობდნენ, ხოლო ქართველებს, ჩემი აზრით, არ ეყოთ სიბრძნე, არც ქართველ ხალხს, რომელიც უძველესი ისტორიის და დიდი კულტურის მქონე შესანიშნავი მართლმადიდებელი ერია, ხოლო საქართველოს პოლიტიკურ ხელმძღვანელობას დაბალანსებული მოდელის შესაქმნელად ალბათ გეოპოლიტიკური პასუხისმგებლობა არ ეყო.  ქართველები სულ ტყუილად ჩაერთვნენ დსთ-ის ნგრევაში.  სინამდვილეში ყველამ განახორციელა რაღაც ქმედება, რამაც არსებული სიტუაციის შექმნა განაპირობა.

- ახლა რუსულ-აზერბაიჯანულ ურთიერთობაში რთული პერიოდია, და ეს საკითხი მეტ ყურადღებას მოითხოვს. მე ვფიქრობ, რომ აზერბაიჯანის პოზიცია გარკვეული თვალსაზრისით უნდა შეიცვალოს, ვინაიდან რეგიონში იცვლება ძალთა თანაფარდობა. ჩვენ მოწმენი ვართ იმისა, რომ პროამერიკული პოლიტიკა ყველგან ჩაფლავდა. მოვლენები ეგვიპტესა და თურქეთში გვიჩვენებენ, რომ აშშ და მისი მოკავშირეები – საუდის არაბეთი და ყატარი ვერ უმკლავდებიან პოლიტიკური პროცესების ორგანიზაციას. ამასთანავე, სირიის პრეზიდენტი ბაშარ ასადი რაც უფრო დიდ ხანს რჩება ხელისუფლების სათავეში, მით უფრო ეცემა ამერიკის როლი რეგიონში და მით უფრო მეტი ადამიანები აცნობიერებნ იმას, რომ აშშ-ის დახმარებას მხოლოდ ნგრევა და ქაოსი მოაქვს. აი, მაგალითად, საქართველოს პრეზიდენტმა მიხეილ სააკაშვილმა ფსონი აშშ-ზე დადო და დაკარგა ქვეყნის ტერიტორიული მთლიანობა; თურქეთის პრემიერ-მინისტრმა ერდოღანმა ფსონი აშშ-ზე დადო და მიიღო სახალხო აჯანყება; ეგვიპტის პრეზიდენტმა მურსიმ ფსონი აშშ-ზე დადო და დაამხეს; ამიტომ ნათელი ხდება, რომ რეგიონში აშშ აღარ განსაზღვრავს პოლიტიკას…
ახლა ბაქოს თვითონ ცხოვრება კარნახობს, რომ კიდევ ერთი მოლაპარაკება აშშ-თან, კიდევ ერთი მცდელობა, რომ როგორმე დაუახლოვდეს დასავლეთს და ის სიტუაცია, რომლის შესახებაც ზემოთ ვსაუბრობდით, გადავა აზერბაიჯანზეც. პუტინი ალბათ სერიოზულად დაელაპარაკება ალიევს, რომ სიტუაცია უნდა გაირკვეს. თუკი ალიევს სააკაშვილივით, მურსივით და ერდოღანივით სურს პროამერიკული რეჟიმების გზით იაროს, ეს მოსკოვისთვის მიუღებელი იქნება. იგივე შეიძლება ითქვას სომხებზეც. თუკი ერევანს სურს ეკეკლუცოს დასავლეთს, ჩვენ მას სხვა ენაზე დაველაპარაკებით.

პორტალი ”russia.ru” აქვეყნებს ფილოსოფოს ალექსანდრე დუგინის რუსულ იდეას, რომელიც გამოიხატება ევროკავშირზე პროტექტორატის დამყარებასა  და ახალი ბიზანტიური იმპერიის შექმნაში. დუგინი გამოირჩევა თავისი ნეოიმპერიალისტური იდეებით და მნიშვნელოვანი გავლენით რუსეთის სახელისუფლებო წრეებზე. გთავაზობთ ფილოსოფოსის წერილს უმნიშვნელო შემოკლებებით:

„დღეს რუსეთში მწვავედ იგრძნობა ნაციონალური იდეის დეფიციტი. დიდი ხანია მე ვფიქრობ ამ პრობლემაზე და მისი გადაწყვეტის გზაზე.  ამ იდეის დედაარსი გახლავთ, რომ ჩვენ უნდა დავიპყროთ ევროპა, მივიტაცოთ და მივიერთოთ... გავიხსენოთ დიდი პოეტი ტიუტჩევი, რომელიც მსგავს კონცეფციას ავითარებდა XIX საუკუნეში. ის მიიჩნევდა, რომ რუსეთის იმპერიას უნდა დაეპყრო ევროპა,  რუსი მეფე საერთოევროპული მეფე უნდა ყოფილიყო და ესე იგი ბიზანტიის იმპერიის ამაღორძინებელი. შეიძლება ევროპელებს მიეცეთ  მაღალი ხარისხის ავტონომია ამ გლობალური III რომის იმპერიის ფარგლებში. მართლმადიდებლობა მშვენივრად მოილაპარაკებს კონსერვატიულ კათოლიკურ წრეებთან; კათოლიკეებს ჩვენ არ დავუშლით თავიანთ აღმსარებლობას ჩვენს საიმპერიო ტერიტორიაზე, როგორც იმპერიული ერთობის ადრეულ პერიოდებში ხდებოდა  კონსტანტინე დიდიდან კარლოს დიდამდე  - გარკვეული ავტონომიების მიუხედავად დასავლეთ ევროპა მაინც აღიარებდა ბიზანტიის იმპერატორის ერთადერთობას.