Het is fascinerend om te zien hoe de westerse democratieën, geconfronteerd met een pandemie, snel veranderen in gesloten totalitaire samenlevingen, gebaseerd op alomtegenwoordige bewaking, het terugdringen van burgerrechten en vrijheden en een steeds harder systeem van repressie.
Italië heeft groene paspoorten ingevoerd die het gezondheidsprofiel van een persoon rechtstreeks kortsluiten - de naam van de vaccinatie, de regelmaat ervan, metingen van elementaire lichaamsprocessen - temperatuur, polsslag, bloeddruk, enz. - met toegang tot bepaalde sociale kansen en politieke rechten. In Italië heeft dit tot consternatie geleid, niet alleen bij populisten, extreme negationisten en anti-vaccinisten, maar ook bij sommige systemisch linkse filosofen - zoals Giorgio Agamben en Massimo Cacciari.

Rusland heeft een nieuwe vorm van anti-liberalisme nodig, een volwaardige beschavingsideologie die het land onomkeerbaar en definitief tot een echte pool en subject in de nieuwe wereldorde maakt. Dit is precies de grootste uitdaging voor Rusland. Strategie, en niet alleen tactiek, bepaalt zowel de toekomst als de overdracht van de macht, alsmede de reeds lang noodzakelijke hervormingen van de macht, het bestuur, de economie, het onderwijs, de cultuur en het sociale gebied. Geen patriottische en soevereine hervorming is mogelijk zonder een volwaardige ideologie in een multipolaire wereld. Maar deze weg is op geen enkele manier verenigbaar met het liberalisme – noch in de randvoorwaarden, noch in de nieuwste post-humanistische en LGBT-uitdagingen.

Laten we het over Afghanistan hebben. De terugtrekking van de Amerikaanse troepen is een zeer ernstig keerpunt in het algemene machtsevenwicht in de geopolitiek van Centraal-Azië. In de nabije toekomst zal de radicale Taliban-beweging, die de Pasjtoens, de grootste etnische groep in Afghanistan, verenigt, op de een of andere manier aan de macht komen. Het is een uiterst actieve macht en er is enige reden om aan te nemen dat de beschamende aftocht van de Amerikanen, die zoals gewoonlijk hun collaborerende lakeien aan hun lot hebben overgelaten, een poging zal zijn om de Taliban te keren tegen hun voornaamste geopolitieke tegenstanders in de regio, Rusland en Iran.

Rusland bevindt zich, zoals elke staat, op het kruispunt van binnenlands en buitenlands beleid. Deze twee kanten kunnen niet strikt gescheiden worden, aangezien zij nauw met elkaar verbonden zijn.

Daarom zijn binnenlands en buitenlands in de Russische politiek slechts betrekkelijk gescheiden gebieden, waar we het niet hebben over geïsoleerde processen, maar alleen over de overheersing van bepaalde factoren. Binnenlands beleid wordt gedomineerd door binnenlands beleid, buitenlands beleid wordt gedomineerd. Maar zowel deze als hun tegengestelde vectoren en krachten werken soms.

The Foundations of Geopolitics is de titel van het boek dat door velen werd verguisd en verafschuwd, en dat Doegin de reputatie opleverde een gevaarlijke fascist te zijn. Maar je zou er ook een staaltje nuchtere realpolitik in kunnen zien, de reden wellicht waarom het al een paar decennia verplichte lectuur is voor Russische officieren in opleiding. Uitgangspunt van het boek, en van de vele andere die Doegin daarna nog heeft geschreven, is dat het westerse liberalisme geen universele waarde heeft. Het is cultureel en geografisch bepaald, zegt hij, goed voor West-Europa en Amerika, maar niet voor de rest van de wereld, en dus ook niet voor Rusland. Dat land moet zich daarom ook niet voegen naar de geplogenheden van het Westen en een soort vazalstaat van de VS worden. Integendeel, het moet een eigen politieke en economische koers rijden en op wereldschaal de plek opeisen die de voormalige Sovjet-Unie tijdens de Koude Oorlog innam. 

olgens Doegin staat het liberalisme aan de rand van de afgrond – een idee dat overeenkomsten vertoont met Baudets beeld van de teloorgang van de westerse beschaving. „We hebben lang en inhoudelijk gesproken over wat er zou gebeuren als mensen met opvattingen zoals ik en hij die hebben aan de macht zouden komen in Nederland”, vertelt Doegin. „We waren het eens dat de Nederlandse nationale identiteit moet worden versterkt.”

Lees ook dit eerdere interview met Aleksandr Doegin: ‘Toen ik me het fascisme volledig eigen had gemaakt, kwam ik tot een totale verwerping van het racisme en nationalisme.’
Niet dat de twee mannen het over alles eens waren. De Russische denker is geen aanhanger van de natiestaat, zoals Baudet, en is geen tegenstander van de EU („Ik denk dat Europa één moet zijn”).

Gezellig met Baudet en Doegin op de G10 in de Westerkerk. Baudet kwam een kwartier voor sluiting binnensluipen. Niet om naar het panel te luisteren, maar om zo snel mogelijk na afloop op Doegin af te stappen. Kennelijk had hij zijn nummer nog niet, wat me dan weer verbaast.

Hij moet zijn individuele intuïtie vertalen in een doctrine om de toekomstige orde veilig te stellen. Het is vandaag gewoon niet duidelijk. Hij hééft gewoon geen uitgesproken ideologie, en dat wordt steeds problematischer. Iedere Rus voelt aan dat die hyperindividuele aanpak van Poetin een enorm risico is. De propaganda op de Russische televisie wordt steeds stommer. De politieke talkshows op Pervyj Kanal (de voornaamste overheidszender, nvdr.) zijn ronduit idioot. De presentatoren zijn een stelletje liberalen die zich uit financiële overwegingen als conservatieven voordoen. Het is een soort spel: als Poetin van mening verandert, moet de hele propagandamachine mee om. Daarbij nodigen ze voortdurend dezelfde Amerikaanse en Oekraïense idioten uit om het Westen dwaas te doen overkomen. Het is niet overtuigend meer. Begrijp me niet verkeerd: het Westen ís slecht, maar we moeten tenminste de moeite doen om het te bestuderen.

‘Een landmacht baseert zich op het concept van eeuwigheid. Het gaat om identiteit, het is een sacrale houding tegenover de natuur, de wereld en God. In die visie is God belangrijker dan de mens, hiërarchie is beter dan gelijkheid, traditie en identiteit zijn belangrijker dan verandering en grensverlegging. Eigenlijk is de afwezigheid van verandering de meest positieve waarde. Je probeert dezelfde te zijn als je voorouders en je conserveert hun manier van leven.’
‘De geest van de moderne mens is zo beïnvloed door de zeemogendheid dat hij de landwaarden als archaïsch, negatief beschouwt. Maar als je vanuit de waarden van een landmacht kijkt, dan zie je dat vooruitgang leidt tot decadentie, immoraliteit en verlies van waardigheid. Het verlies van de collectieve identiteit is nihilisme.’
‘Men probeert ons tegenwoordig te vertellen dat de weg naar een zeemogendheid de enige mogelijke is. Maar dat klopt niet, het is een keuze. Landen als Rusland, China, Turkije, Iran of zelfs India kunnen kiezen voor identiteit in plaats van voor liberalisme, vooruitgang, bevrijding,... De hegemonie van de westerse waarden is niet onaantastbaar. De geschiedenis ligt open.’

„Populistisch rechts denkt dat Rusland in strijd is met de globalisering, dat het probeert bepaalde conservatieve waarden in stand te houden. In werkelijkheid doet Rusland daar helemaal niets aan. Bij ons is een volkomen normaal, gecorrumpeerd en pragmatisch regime aan de macht, dat de bevolking voorliegt, belazert en exploiteert.”

Hier zit een adviseur van Poetin te vertellen dat het in Rusland niet deugt.

„Zelf ben ik kritisch. Toch is zelfs de vage weerstand tegen de globalisering die de Russische politieke elite om pragmatische redenen voelt, veel beter dan de situatie in Europa. Als we een vergelijking moeten maken, dan is in het Westen het glas leeg, en bij ons halfvol. Daarom oefen ik kritiek uit. Maar vooral op de mensen die ervoor zorgen dat het glas steeds leger wordt, dat de mensheid transformeert naar de virtuele wereld en kunstmatige intelligentie. Dat is de volgende stap na de gender-politiek weet u, de cyber-politiek. Na de gay pride komt de robot pride. Dat is de logica van de algehele dehumanisering die besloten ligt in de technologie.”

We kunnen vaststellen dat Europa een ware agressiegolf ondergaat van de Verenigde Staten. Laten we er onmiddellijk aan toevoegen dat we hier zeker niet het hele Amerikaanse volk stigmatiseren, maar wel hun leidende klassen, zoals hoge politieke verantwoordelijken, industriëlen, geldschieters en bankiers, strategen, inlichtingendiensten, enzovoort. Sinds het begin van de jaren 1900 kunnen zij hun wereldlijke machtswellust niet meer voor de opmerkzame toeschouwer verbergen. Eén van de door hen gebruikte tactieken is die van divide et impera. De buitenlandse politiek van de VS bestaat  uit het vasthouden van de Amerikaanse hegemonie en het uitschakelen van geo-economische concurrenten. Dit zeker in West-Europa. De buitenlandse politiek richt zich in de eerste plaats tegen de belangen van Europa. Binnen de door Samuel Huntington gestelde Westerse zone zijn de VS tegenstanders-concurrenten van Europa. Een tegenstander die zeer gevaarlijk kan zijn, want hij aarzelt geen seconde om alle mogelijke middelen in te zetten om zijn doel te bereiken, ook de meest gruwelijke. Een gevaarlijke tegenstander die er alles zal aan doen om Europa te verhinderen zich te “emanciperen” en zo vanonder de Amerikaanse vleugels weg te glippen. De zogenaamde “Westerse” wereld – De VS, West-Europa en de Slavisch-Orthodoxe wereld – zouden, gezien de huidige wereldsituatie en de enorme kracht die uitgaat van de islamitische wereld, de handen bij elkaar moeten steken. Dit gebeurt niet. Integendeel. De VS ondersteunen bepaalde islamistische regimes zoals Saoedi-Arabië en Pakistan. Bin Laden is een product van de Amerikaanse veiligheids- en informatiediensten. De Amerikaanse regering houdt halsstarrig vast aan haar pro-islamistische koers, zeker in Europa . Dit wordt opgelegd door de CIA, het Pentagon en de internationale bankiers, lobby’s zoals de ADL, enzovoort. Voor alle duidelijkheid  : ik gebruik de term “islamistisch” en niet  “islamitisch’, omdat ik wens te benadrukken dat de meeste moslims in vrede willen leven, in eigen land blijven en met rust willen gelaten worden. De islamisten zijn een extremistische minderheid.

Waarom houdt Rusland zo hardnekkig vast aan het binnen de Russische grenzen houden van Tsjetsjenië?

Waarom, als men weet dat de bevolking van Tsjetsjenië met moeite die van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest overtreft? En wat hebben de VS en islamisten aan gemeenschappelijke belangen in datzelfde Tsjetsjenië?

Even Tsjetsjenië situeren, want buiten het feit dat hier tussen 1994-1995 en 1999-2000 twee bloedige oorlogen tussen Rusland en Tsjetsjenië werden uitgevochten, is in Europa weinig over dit gebied gekend. Een blik op de geografische ligging en op de geschiedenis zal ons echter al een ruim inzicht in dit conflict verschaffen.

Tsjetsjenië ligt in het noordelijke gedeelte van de Kaukasus, op de grens dus van de oude USSR en van het voormalige Russische rijk. Geprangd tussen Rusland en Turkije leven verschillende Kaukasische volkeren, waarvan sommigen een Indo-Europese taal spreken, en andere dan weer niet. Kalmoekië, Dagestan, Ossetië, Balkarië. En Tsjetsjenië. Aan de grens van Georgië, dat sinds de verkiezing van Saakashvili tot het westerse kamp behoort. In Tsjetsjenië vindt men belangrijke grond- en energiestoffen terug: petroleum, gas, enzovoort.