- Alexander Doegin, is een bevriezing van het Oekraïense front mogelijk tegen de achtergrond van de recente gebeurtenissen?

- Het Palestijnse conflict heeft de situatie ernstig veranderd. Alle landen die ondergeschikt zijn aan de VS waren tot het laatste moment in oorlog met ons, Oekraïne had een enorme steun. We onderschatten het vaak om politieke en propagandaredenen, maar in feite was het zo ongekend dat we kunnen zeggen dat Rusland in oorlog was met de NAVO. Nu is er een nieuw object - de islamitische wereld. Ook al is het een coalitie van een paar landen - bijvoorbeeld Libanon, Syrië, Jemen en Iran - het is al genoeg om een groot deel van de militaire aandacht naar een andere regio af te leiden. En dan is er nog Taiwan. Oekraïne is dus absoluut niet langer het enige front in de strijd van de unipolaire Westerse wereld tegen de multipolaire wereld. Er ontstaan nieuwe frontlinies, en het onderwerp Oekraïne verschuift van een exclusieve eerste prioriteit naar een secundaire. Het Westen is loyaal, het Westen zal Oekraïne nog lang steunen, maar waarschijnlijk niet meer met zoveel enthousiasme. En in deze situatie kan het ons een nieuwe zet aanbieden, bijvoorbeeld om het conflict te bevriezen om rotaties uit te voeren, nieuw personeel voor te bereiden, enz.

- Op welke voorwaarden?

- Dat is het juist, alle wapenstilstandsvoorwaarden die nu aangeboden kunnen worden, zullen twintig verdiepingen lager zijn dan wat wij minimaal acceptabel kunnen vinden. Het zullen vernederende, onmogelijke eisen zijn die niemand zelfs maar serieus zal overwegen. Wat gebeurde er met de graanovereenkomst? Toen Moskou zich realiseerde dat zijn voorwaarden slechts twintig niveaus onder het minimaal aanvaardbare konden liggen, heeft het de deal afgebroken. En met het staakt-het-vuren zullen er om verschillende redenen nog hardere eisen komen - zowel vanwege oververhitte verwachtingen in Oekraïne zelf, de radicale demonisering van de Russen in het Westen en de overschatting van onze zwakte. Op een gegeven moment hebben we onze zwakte getoond door ons terug te trekken uit Kiev en ons terug te trekken uit de oblast Kharkiv. Daarna kreeg het Westen de indruk dat het gedaan was met Rusland, dat Rusland zwak was, dat Rusland een kolos op lemen voeten was, en dat we er nu een eind aan konden maken. En toen bouwden we weer op en bleek dat niet helemaal het geval te zijn, maar de verwachtingen bleven hooggespannen. Ik denk dus dat er nu voorstellen voor vredesbesprekingen kunnen volgen, maar zelfs de eerste voorwaarden zullen zo onaanvaardbaar zijn dat Rusland ze, zelfs met grote wil, om duizend redenen niet zal kunnen aanvaarden. Nu beginnen we aan de campagne voor de presidentsverkiezingen, die uiteraard in het teken van de overwinning zullen staan, en alles wat ook maar enigszins op de overwinning lijkt, zal worden verwelkomd. En alles wat op een nederlaag of verraad lijkt, daar heeft noch de zittende noch de toekomstige president de autoriteit voor. Daarom maak ik me niet al te veel zorgen over vredesbesprekingen. Dat is het ergste waar we op stuklopen, maar het blijkt niet het enige te zijn. We hebben genoeg andere problemen gezien tijdens de SWO.

- Als er geen onderhandelingen zijn, wat dan?

- Waarschijnlijker is een destabilisatie van de situatie in Oekraïne zelf. De Oekraïense elites zullen voelen dat hun steun verzwakt en de verantwoordelijkheid op elkaar afschuiven. Zelensky bevindt zich nu in een zeer moeilijke positie. Misschien heeft hij de verkiezingen rationeel afgezegd. Als een land in oorlog is, wordt het meestal geregeerd door een dictator, een persoon die door historische omstandigheden gedwongen is om alle macht in zijn handen te concentreren - daar is niets speciaals aan. Maar in het Westen is het voortdurend houden van verkiezingen, het voortdurend reproduceren van verkiezingscycli, in zekere zin een essentieel hulpmiddel. Het is noodzakelijk om voortdurend van leiders te wisselen zodat ze niet in een gevoel van straffeloosheid vervallen, en zelfs pro-Westerse leiders die te zeer aan hun zetel vastzitten worden door het Westen omvergeworpen. Daarom werkt dit idee om de verkiezingen uit te stellen, dat Zelensky met het Westen lijkt te hebben afgesproken, eigenlijk tegen hem. Er wordt daar met twee maten gemeten, ze kunnen de annulering van de verkiezingen steunen en vervolgens Zelensky de schuld geven.

- Maar als de bevriezing om de een of andere reden toch doorgaat, welke risico's brengt dit dan met zich mee voor Rusland? Rusland is immers ook op een bepaalde manier verhit.

- Dat is zo. Het ergste wat er in deze oorlog kan gebeuren is vrede, d.w.z. een wapenstilstand op de voorwaarden van de vijand. De vervulling van deze voorwaarden kan niet als een overwinning worden gepresenteerd. Want we hebben inderdaad enorme slachtoffers, mensen verliezen geliefden, verliezen kinderen, er stroomt bloed door de zielen van de Russen, en alleen maar zeggen dat we het conflict zullen bevriezen zal door niemand worden geaccepteerd, het is beladen met de ineenstorting van het land en het systeem, en het is beter om daar niet eens aan te denken. Ik denk dat onze autoriteiten heel nuchter beseffen dat het onmogelijk is om het conflict te bevriezen zonder overwinning, zonder heldere, tastbare, zichtbare positieve resultaten. Natuurlijk zal er over gepraat worden, iemand die droomt van een nederlaag van Rusland binnen en buiten Rusland zal deze situatie verergeren, maar voor zover ik me de hoogste macht kan voorstellen, is dit onmogelijk. We zullen over vrede praten als we de overwinning hebben behaald.

- Hoe kunnen we begrijpen dat de overwinning is gekomen?

- Het kan verschillend zijn: de overwinning op heel Oekraïne of de bevrijding van alleen Novorossija, of zelfs een deel van Novorossija binnen de vier onderdanen die al deel uitmaken van Rusland binnen hun administratieve grenzen. Maar op zijn minst kan de consolidatie van de grenzen van de vier nieuwe onderdanen worden beschouwd als een minimale overwinning, die eigenlijk geen overwinning zal zijn. Naar mijn mening is dit niet eens een minimum, maar een mislukking en een nederlaag in de ogen van onze samenleving, die al zoveel bloed heeft vergoten. De helft van Oekraïne - met Odessa, Mykolaiv, Kharkiv, Dnipropetrovsk, misschien Sumy en Chernihiv - is nog steeds een goede zaak. Maar niemand zal zelfs maar met ons over vier regio's praten, ze zullen ons nog minder bieden dan wat al onaanvaardbaar voor ons is. De afstand tussen wat voor Oekraïne en het Westen de basis voor vredesbesprekingen kan zijn en voor ons is te groot. Totdat de standpunten dichter bij elkaar worden gebracht, totdat we een krachtig offensief lanceren met een belegering van Kiev, zal het onmogelijk zijn om te onderhandelen.

- Dus de basis voor onderhandelingen kan alleen de directe militaire verovering van gebieden zijn?

- Nou, of als de Oekraïense regering instort. Aan de andere kant kunnen we tot onderhandelingen komen als alles instort. Maar dat is natuurlijk onwaarschijnlijk. Kortom, het verschil tussen de twee minimale sets vredesvoorstellen is nu zo groot dat verdere gevechten onvermijdelijk zijn. En dat zal gepaard gaan met politieke processen in Rusland en Oekraïne. In Rusland zijn die voorspelbaar - de versterking van de "Overwinningspartij" en de uiteindelijke bevrijding van de "Verraderspartij", terwijl we in Oekraïne, naar mijn mening, desintegratie moeten verwachten. Wanneer mensen niet krijgen waar ze van dromen, wanneer het onderscheid tussen wat wordt verkondigd en wat echt is volledig onaanvaardbaar wordt, zoeken ze iemand om de schuld te geven. Iemand moet zich verantwoorden voor het mislukken van het tegenoffensief. Dit zal de Oekraïense samenleving verzwakken en de elites splijten. Aan het begin van de SWO bleken zowel de Oekraïense samenleving als de elites behoorlijk geconsolideerd door de nazipropaganda, de verwachting van reizen naar Europa en vooral de haat tegen ons. Russofobie, het gevoel van woede, haat, het verlangen om te doden, te vernietigen verenigde werkelijk de samenleving, maar ook dit heeft zijn grenzen. Het mislukken van het tegenoffensief heeft aangetoond dat Rusland heel sterk is, en met deze mislukking zullen de Oekraïense elites en de Oekraïense samenleving moeten leren leven. Hoe ze zullen reageren, weet ik eerlijk gezegd niet. Of deze mislukking hen hard genoeg zal raken om hen te laten ontbinden en opgeven, of dat ze in staat zullen zijn om zich weer op te bouwen en zich te blijven verzetten, kan ik niet zeggen. Maar hoe dan ook, onze vooruitzichten zijn misschien niet briljant, maar ze zijn niet slecht, betrouwbaar, verbonden met de wil van de president om het land naar de overwinning te leiden, terwijl de situatie in Oekraïne zal verslechteren. Zelensky is het zat - eerst liet hij ons lachen als een clown, toen vergoot hij bloed, gebruikte alle methoden om aandacht te trekken, en vervolgens heeft hij niets om indruk op ons te maken, ons te verrassen en ons te inspireren. Dus zijn ster begint te rollen, plus het Westen wordt op andere fronten afgeleid. In deze situatie denk ik dat het initiatief heel, heel langzaam naar ons zal overgaan. Heel langzaam, omdat het moeilijk is om tegen de hele NAVO te vechten, en met zo'n hondsdolle, haatdragende marionet als Oekraïne. Denk aan een troep dolle wolven die langeafstandsraketten krijgen. We weten niet echt hoe we hierop moeten reageren.

- De problemen kunnen de Oekraïense samenleving splijten, maar ze zal hoe dan ook niet van Rusland houden. Zijn er nog niet-militaire instrumenten over om Oekraïne onder de externe controle van het Westen vandaan te trekken, of is de trein al vertrokken?

- Ik denk niet dat er nog zijn, de trein is vertrokken. Die waren er wel, maar we hebben ze niet gebruikt. Dus nu is er geen andere oplossing voor dit probleem dan een militaire. Een andere vraag is wat we nu moeten doen. Als we ons voorstellen dat we Oekraïne tot aan Lviv bevrijd hebben, wat bieden we hen dan daarna aan? Natuurlijk moeten we ze iets aanbieden. Maar dit is geen kwestie van vandaag. De oorlog zal zo ingewikkeld en lang zijn dat we tijd zullen hebben om erover na te denken. Ik ben er absoluut van overtuigd dat er geen andere uitweg is dan het Rijk en de Orthodoxie, een krachtige wereldpool met het behoud van de klassieke cultuur en het klassieke wereldbeeld in tegenstelling tot het moderne gedegenereerde Westen, mobilisatie van het Slavische diepe begin. We hebben dit nodig, het zal ook heel acceptabel zijn voor de Oekraïners. Maar eerst moeten we de rug van de Westerse liberaal-nazistische politieke machine breken. Als we die vernietigen, zullen we nadenken wat we tegen de Oekraïners moeten zeggen. Totdat onze laars op de grens met Polen en Hongarije staat, is het zinloos om over economie en ideologie te praten - niemand zal naar ons luisteren. Pas na een verpletterende militaire overwinning zullen ze ons serieus nemen.

Tot nu toe verspillen we vaak het potentieel van dreigementen. Het is OK als experts het zeggen, maar als onze belangrijkste militaire en politieke figuren zeggen: "Doe het niet, anders zullen jullie zwaar gekwetst worden", en vervolgens komt het "zwaar gekwetst worden" er niet, dan verlagen ze de waarde van de woorden en verklaringen van Rusland aanzienlijk. In deze situatie, totdat we onze woorden met daden beantwoorden, totdat we Oekraïne volledig verslagen hebben op het slagveld, lijkt het me in de huidige situatie gewoon onverantwoord om over een andere hefboom te praten. Niemand zal naar ons luisteren. Economie speelt geen rol - ze blazen gaspijpleidingen op die tientallen jaren en miljarden dollars kosten om aan te leggen. Eerlijk gezegd doet de economie er nu niet toe, behalve de militaire economie. En de militaire economie betekent voldoende wapens van hoge kwaliteit en goede uniformen voor de soldaten. Dat is het enige dat telt.

- Maar de economie is ook een levensstandaard. Dit is onder andere wat Oekraïners naar Europa trekt. Het is niet zo onbelangrijk dat er in diezelfde nieuwe regio's ontwikkeling is, mensen een plek hebben om te wonen, ze studeren, ze hebben high-tech en hoogbetaalde banen. Dat moet interessant zijn om naar te kijken.

- Nee, dat is het niet. Ten eerste zal niemand het hen laten zien. Ten tweede, als Oekraïne voor troost had gevochten, zou het zichzelf samen met de Krim hebben gehandhaafd, zou het een beetje subtieler en flexibeler zijn geweest in zijn beleid ten opzichte van Rusland, zou het Europese troost hebben gekregen en zou het zich in een over het algemeen goede positie hebben bevonden. Nee, de Oekraïners offerden dit alles op voor één ding - om een Rus te doden. De woede van hun russofobie gaat boven alle overwegingen van "wie zich daar prettig voelt" en "wie hoeveel betaald krijgt". Ik geloof helemaal niet dat we te maken hebben met de materiële motivatie van onze vijand. Onze tegenstander is bezeten door demonen. Dat kun je niet doen met een demon. Een demon is gezonden om te vernietigen, om te doden, om te sterven. Hij zal niet nadenken waar het voor hem voordeliger is - bij de Russen, in nieuwe gebieden te leven of in het Westen. Zijn bewustzijn leeft volledig gescheiden van zijn lichaam. En in deze strijd met de Oekraïense demonen zullen argumenten over dat de nieuwe gebieden beter zijn, dat er steden gebouwd worden, helemaal niet werken - ten eerste zullen ze niet getoond worden, en ten tweede zullen ze niet geloven. Zolang iemand door een demon bezeten is, wat moet je dan tegen hem zeggen? Wat leg je bijvoorbeeld uit aan een dronken man? Ga niet naar de rijbaan - u zult daar overreden worden? Maar hij gaat erheen omdat zijn benen gaan. Hij denkt niet na, hij hoort niets. En demonische bezetenheid is nog erger. Het ontneemt je alle kritisch denken, je evalueert niets, je ziet niets, je gelooft niets. De bezetenen leven in een absoluut illusoire wereld, waar de materiële factor zelf verandert in een demonisch streven. Wij vertellen hen - hier is comfort, hier is gemak, hier is welvaart, en zij zeggen - nee, jullie liegen tegen ons, de materiële factor is wanneer een Rus gedood moet worden, een Moskoviet zijn ogen uitgestoken moeten worden, verbrand hem, dan zal het een materiële factor zijn. Ergens daarbuiten in Mariupol worden huizen gebouwd en voormalige burgers van Oekraïne wonen er gelukkig in - niemand zal het geloven. Zelfs als ze het zien, zullen ze het niet geloven. Zolang we de nek van de militair-politieke machine niet breken, zal er niets veranderen en zal niemand naar argumenten luisteren.

- En hoe zit het met de mensen in de nieuwe gebieden en de miljoenen vluchtelingen die naar Rusland zijn gekomen? Zij hebben lange tijd in Oekraïne gewoond, en na Maidan werden ze op de juiste manier behandeld. Ze zijn ingewikkeld en er moet een speciale manier zijn om met hen om te gaan?

- Ze zijn ingewikkeld, maar gemakkelijker dan die aan de andere kant. Natuurlijk hebben ze een aanpak nodig, maar nu heb ik er, toegegeven, geen tijd voor. Het bestaan van Rusland staat ter discussie. Nee, ik begrijp dat het belangrijk is, maar als er geen Rusland is, zullen er noch deze mensen noch andere mensen zijn, helemaal geen mensen. Wij in de hoofdstad leven in een soort bevroren toestand, terwijl er in werkelijkheid aan het front een bloedige strijd om de geschiedenis woedt - in Zaporozhye, in Kherson, in Donbass. We lopen door de straten, rijden op scooters, en onder ons is de grond onder het asfalt doordrenkt met het bloed en de pijn van de mensen die voor ons vechten. Mensen die onlangs in Rusland zijn beland, begrijpen tenminste waar dit allemaal voor dient. Zij zijn het die ons moeten uitleggen wat er gebeurt. Wij kunnen hen niets vertellen, omdat Rusland in het algemeen ook schuld heeft aan het feit dat het dit allemaal heeft laten gebeuren. Toen Oekraïne zich op een absoluut russofobe manier begon te gedragen, waarom hebben ze dat toen niet gestopt? We hebben de afgelopen 30 jaar zoveel fouten gemaakt met betrekking tot Oekraïne, dat we daar deels schuldig aan zijn. En de mensen die in de nieuwe gebieden wonen, hebben alles zelf gezien, zij hebben hun eigen keuzes gemaakt, zij zijn onze leermeesters, zij zijn veel wakkerder. Dit is de oorlog waarin zij de eersten waren die wakker werden en Rusland wakker schudden. We moeten hen met uiterste zorg en liefde behandelen, maar zij zijn degenen die ons naar Lviv moeten leiden. Ik denk dat niet zij onze steun nodig hebben, maar wij hun steun. De mensen van de nieuwe gebieden zijn onze voorhoede, die ons de weg wijzen. Wat onze sociale verplichtingen tegenover hen betreft, denk ik dat we die nakomen. Zo niet goed, dan doen we het nog slechter tegenover onze oude bevolking. We bevinden ons nu in een situatie waarin we de nachtmerrie aan het overwinnen zijn waarin ons land aan het eind van de jaren 80 terechtkwam. Het is een gedeelde tragedie. We moeten de eenheid van ons Rijk herstellen - dat is gewoon een historische plicht en daarvoor kunnen en moeten we elke prijs betalen. Er zal geen Rijk zijn - er zal geen Rusland zijn, er zullen wij niet zijn, er zal niet alleen geen toekomst zijn, maar zelfs geen verleden.

Als we het Westen in Oekraïne verslaan, dan bevestigen we met daden dat we een pool van soevereine beschaving zijn, een pool van multipolaire wereld, en behouden we ons heden, onze toekomst en ons verleden. Zo niet, dan is het afgelopen met ons. Dan worden we uit de geschiedenis gewist.

- Alexander Gelievich, u vertegenwoordigt een van de populaire filosofische en politieke bewegingen in Rusland. Ik vraag me af hoe u en uw aanhangers de toekomst van Rusland zien.

- Alles begint met geopolitiek. Om een imperium te worden, zoals Brzezinski zei, moet Rusland controle krijgen over Oekraïne. Geopolitiek is verbonden met ideologie - hoe meer we onszelf realiseren als een soevereine Russische beschaving, de Russische wereld, het Russische Rijk, hoe meer we ons zullen richten op onze wortels, onze opvattingen, die we vooral 100 jaar geleden hebben opgegeven, met de bolsjewieken van het ene deel en daarna van een ander deel -- in de jaren 90. We hebben onszelf in 100 jaar volledig verraden, eerst door religie, orthodoxie en de tsaar op te geven, en daarna door sociale rechtvaardigheid op te geven en een heel speciale Sovjetbeschaving te verdedigen. We hebben onszelf in 100 jaar twee keer verraden en dat is niet voor niets geweest. We hebben het Rijk verraden, we hebben de Russische wereld verraden, we hebben onze identiteit verraden en nu moeten we die herstellen.

- Misschien is Brzezinski niet bepaald het soort denker op wiens ideeën de Russische samenleving zou moeten vertrouwen. Wat betekent het Rijk voor u? Wat is de configuratie van macht, eigendom, sociale structuur, waar draait het allemaal om?

- Het rijk, dat we zullen opbouwen als Oekraïne bevrijd is, moet een volledig onafhankelijke ideologische, politieke en sociale structuur hebben, die gebaseerd zal zijn op de continuïteit van verschillende fasen van de Russische geschiedenis. Er zullen elementen van orthodoxie en opperste autocratische macht zijn, en noodzakelijkerwijs sociale rechtvaardigheid - in de Sovjetperiode was dit de belangrijkste eis van ons Russische volk en andere volkeren van Rusland. Tegelijkertijd moeten we natuurlijk atheïsme, materialisme, het volledig plebejische, kleinzielige en walgelijke idee van materiële vooruitgang overboord gooien en terugkeren naar de idealen van de kerk, de orthodoxie, naar de idealen en hoge aspiraties, naar het principe van de aristocratie van de geest - dit zijn allemaal dingen die de afgelopen 100 jaar verloren zijn gegaan en die we moeten herstellen als we aan het Oekraïense front winnen.

- Het lijkt mij dat dit een soort eclecticisme is - tegelijkertijd autocratie en sociale rechtvaardigheid. En van wie is het eigendom? Sociale rechtvaardigheid hangt immers rechtstreeks af van hoe we verdelen wat we hebben.

- Alleen materialisten denken aan de verdeling van eigendom. Eigendom is belangrijk. Maar in feite zijn er veel andere opties dan volledige materiële gelijkheid - communisme - en burgerlijke ongelijkheid. Als we het hebben over een sociaal georiënteerde solidaire samenleving, dan mag de kloof tussen arm en rijk een aantal normale grenzen niet overschrijden. In een solidaire samenleving moet er wederzijdse hulp zijn. Het principe van autocratie is op geen enkele manier in tegenspraak met het principe van sociale rechtvaardigheid.

- Welnu, communisme gaat niet over volledige materiële gelijkheid, maar over de afwezigheid van uitbuiting. Heb ik het goed begrepen dat in de solidaire samenleving van het toekomstige keizerrijk de rijken en de armen zullen blijven bestaan, d.w.z. dat er kapitalisme zal zijn, maar met een "menselijk gezicht" - met een eerlijkere verdeling?

- Nee, kapitalisme is het Angelsaksische westerse model dat alles vernietigt. Kapitalisme is niet alleen een maatschappij met een markt, maar een marktmaatschappij, waar alles verkocht wordt, waar alles gekocht wordt, waar er maar één klasse is -- de bourgeoisie. Kapitalisme is de essentie van waar wij tegen vechten. Geen kapitalisme! Er kan geen kapitalisme zijn in een volwaardig heilig rijk. Het is een compleet ander systeem. Maar waarom zouden we alleen in termen van Westerse politieke modellen spreken? Socialisme, kapitalisme - dit zijn allemaal ontleningen aan de Westerse cultuur, die ons vreemd is. We moeten een Russische samenleving opbouwen en we zullen Russisch eigendom hebben. Zoals het Russische volk eigendom van oudsher opvat, zoals dit....

- In verschillende tijdperken begrepen de Russen eigendom anders. Wat bedoelt u?

- Lees de Euraziatische jurist Nikolai Aleksejev, "Het Russische volk en de staat". Het is een prachtig boek. Hij zei dat de meest correcte benadering het idee van relatief privébezit is. Relatief privé-eigendom is ongeveer wat in de Sovjet-Unie onder persoonlijk eigendom werd verstaan. Het staat tot onze beschikking, maar we kunnen er niet mee doen wat we willen. Een hond is bijvoorbeeld in ons bezit, maar we kunnen hem niet doden omdat dat immoreel zou zijn voor de maatschappij en harteloos voor de hond zelf. Het zou een misdaad zijn. Het is hetzelfde met alles wat ons is toevertrouwd. We moeten land, huizen, vervoermiddelen en andere dingen met sociale en morele consideratie behandelen. Dat is prachtig!

- Het is ook immoreel om een horige te doden, Saltychikha werd er in haar tijd voor gestraft, maar hij is nog steeds een horige. Maar dat is niet eens de belangrijkste vraag. Volgens welk principe wordt ons iets toevertrouwd? Aan iemand wordt een booreiland toevertrouwd, en aan iemand een Chroesjtsjovka appartement in een slaapwijk van een provinciestad, toch?

- Nee, niet op die manier. Ik ben er absoluut van overtuigd dat de rijkdommen van het volk: olie, gas, natuurlijke hulpbronnen - allemaal eigendom van de staat moeten zijn. Uitsluitend aan de staat, want ze kunnen geen privébezit zijn, hoeveel mensen ook helpen om ze te winnen. De ondergrond behoort toe aan de staat, aan de hele natie. Daarom heeft elke burger van dit prachtige rijk van de Russische toekomst recht op een bepaald aandeel in de rijkdom van de natie. Een ander ding is dat iedereen natuurlijk voor een minimum moet zorgen - een minimum aan huisvesting, een minimum aan land. Dit zal de taak zijn van een sterke autocratische macht, want het is een steun. Mensen die in hun huizen op hun land wonen, zullen Russische kinderen baren, en die zullen loyaal en dankbaar zijn, ze zullen echte dragers zijn, ze zullen op de juiste manier opgevoed worden. We moeten alles veranderen. Als we op het toekomstige Rijk de principes toepassen van wat we in de 20ste eeuw hadden, of wat we in het Westen zien, dan zijn dat absoluut verkeerde voorbeelden. Het is noodzakelijk om een compleet nieuwe samenleving op te bouwen. En deze nieuwe samenleving is de samenleving van het toekomstige Rijk, dat zal moeten breken met het Westen, met zijn ideeën over kapitalisme, over socialisme, over gelijkheid en ongelijkheid.

- Geen socialisme, geen kapitalisme, geen gelijkheid, geen ongelijkheid - het is moeilijk te zien hoe je ergens in het midden kunt blijven.

- Alles moet anders zijn. Alles moet solidair zijn, moet spiritueel zijn, moet zeer hoog ontwikkeld zijn, hoog opgeleid, hoog georganiseerd. En wij zijn daartoe in staat. Dit zijn onze ideeën, onze dromen. En in de 19de en zelfs in de 20ste eeuw was het doel van onze voorouders om precies zo'n rechtvaardige maatschappij op te bouwen. En toen we het een concrete vorm gaven volgens Westerse modellen - het één of het ander - kwamen we alleen maar tot tegenstrijdigheden. Er zou een zeer open ontwikkeling moeten zijn. Alles zal worden opgelost als we in Oekraïne winnen. We zullen niet verder kunnen komen dan waar we nu staan als we het systeem in Rusland zelf niet vernieuwen en nieuw leven inblazen. Dus naarmate we onszelf versterken, onze eigen identiteit terugwinnen, zullen we overwinning na overwinning behalen. Elke overwinning aan het front betekent in feite een overwinning binnen het systeem en de vestiging in onze samenleving van de juiste wetten en verhoudingen die de afgelopen eeuw op monsterlijke wijze zijn geschonden - in de zeventigjarige Sovjetcyclus en vooral de afgelopen dertig jaar van liberaal de facto extern bestuur van het land.

- Als de juiste wetten en verhoudingen, zoals u zegt, precies 100 jaar geleden geschonden werden, betekent dat dan dat ze aan het begin van de 20ste eeuw juist waren? Is dat de samenleving die u als goed beschouwt? Maar het was kapitalisme met feodale trekjes.

- Nee. En er waren veel onwaarheden. Waar mensen in de 19de en 20ste eeuw van droomden, moet in de 21ste gerealiseerd worden. Al die concrete vormen van realisatie die deze dromen aannamen, vereisen een zeer serieuze kritische analyse. Maar het belangrijkste is waarom we de laatste honderd jaar verwerpen, want toen werd de Kerk verworpen, heiligheid werd verworpen. We volgden het westerse pad van materialisme, atheïsme en dan de laatste dertig jaar - het kapitalisme. Daarvoor het socialisme. We hebben ons laten meeslepen door de materialistische atheïstische ideeën van het Westen en zo hebben we alles vernietigd. We hebben onze samenleving vernietigd, we hebben onze spiritualiteit vernietigd, we hebben onze families vernietigd, we hebben onze cultuur vernietigd. Er wordt over ons heen gedanst door gekke vrouwen zoals Pugacheva, (gedanst tot het laatste moment), die ons bang maken met hun zinloze hysterische geschreeuw. Dan, op een kritiek moment voor het land, is het monster in Israël, het land bespottend, stikkend in russofobie. En wanneer het zelfs daar enige tact en moed moet tonen met betrekking tot het nieuwe thuisland (blijkbaar niet zo nieuw, want daar is het naartoe ontsnapt), loopt het daar weer weg. Dit is het soort lelijkheid dat de laatste honderd jaar van onze geschiedenis heeft voortgebracht. Walgelijk uitschot van het menselijk ras heeft model gestaan in onze cultuur. Soortgelijke figuren in de politiek, in de economie, enzovoort. Nu moeten we eruit zien te komen.

- Zijn zulke figuren alleen een product van het tijdperk dat u noemde? Hoe zit het met al die helden van de Grote Patriottische Oorlog, en niet alleen, die deze oorlog ons gaf? En in de 19de eeuw en daarvoor, waren dat allemaal patriotten en geen enkele verrader?

- Ik zeg niet dat we achteruit moeten gaan. We moeten vooruit gaan en de dromen van het Russische volk verwezenlijken, van Russische patriotten die voor Rusland vochten, die de tekortkomingen van Rusland zagen, maar die droomden van een beter Rusland, van het Rusland van de toekomst. Dit zijn hun dromen die we moeten vervullen. Niet alleen herstellen wat was. Als alles perfect was geweest in de 19de eeuw, zou er geen revolutie zijn geweest. En de mensen die revoluties maakten, werden misschien ook vaak gedreven door goede gedachten. Deze goede gedachten, deze heldere dromen, liefde voor Rusland, trouw aan God, begrip van onze cultuur, onze identiteit, de verdediging ervan, de wil tot rechtvaardigheid - deze idealen, deze traditionele waarden moeten nu belichaamd worden in het Rusland dat we zullen opbouwen. Dus ja, monarchie en orthodoxie zijn hier principes. Ze zijn prachtig. We hebben in de loop van onze geschiedenis autocratie gehad. En de laatste honderd jaar was het ook monarchie, alleen werd het niet zo genoemd. Autocratie is het belangrijkste principe van organisatie van zulke grote gebieden. Het principe van het Rijk, het principe van orthodoxie en geest, de superioriteit van geest over materie - dit is de oriëntatie van onze hele samenleving. Zonder dit heeft het geen zin. Wij zijn niet van deze wereld. Ons Rijk is niet van deze wereld. Of beter gezegd, gedeeltelijk van deze wereld, en gedeeltelijk niet. En deze spirituele dimensie, deze verticale dimensie is het belangrijkste om over te brengen. Het is noodzakelijk om de droom van onze voorouders te verwezenlijken - 19de eeuw, 20ste eeuw, maar zonder religie, zonder geloof, zonder kerk, zonder God, zonder Christus - zal zelfs de meest perfecte samenleving waardeloos zijn.

- Maar je kunt mensen niet in God laten geloven als ze niet geloven.

- Weet u, toen de speciale militaire operatie begon, gingen veel mensen, vooral vrijwilligers, erheen, sommigen met een rode vlag, anderen met een keizerlijke vlag. Maar nu komt geleidelijk aan de Redder der Onbesnedenen - het vaandel met Christus - het meest voor bij de vrijwilligerseenheden. Christus zelf zal komen als we ons tot Hem wenden, Hij zal naar ons toe komen. Als mensen hun liefde voor het moederland beseffen en gewoon bladzijde voor bladzijde door onze geschiedenis beginnen te bladeren, zullen ze het belang van de Kerk inzien. Het is niet nodig om iemand te dwingen. Er mag hier geen dwang zijn. Ik ben er absoluut van overtuigd dat elke Rus diep orthodox is. Veel mensen beseffen het alleen niet. Je hoeft niemand te dwingen, je hoeft niemand iets op te leggen. Je hoeft het ze alleen maar te vertellen. Als mensen 70 jaar lang gemarteld worden met atheïstische propaganda, waarbij ideeën over de geest, over religie, over de ziel, over de eeuwigheid, over de hemel, over de opstanding van de doden uit hen geslagen worden, wie kan daar dan tegen. Wat zou er gebeuren als ze u 70 jaar in een cel stoppen, u martelen, valse denkbeelden in uw bewustzijn implanteren, en dan nog 30 jaar erger: ze zeggen, zorg alleen voor uzelf, er is geen gerechtigheid, geen land, alleen u zolang u leeft, en dan verandert u in een machine en uploadt u uw stinkende dromen en gebeurtenissen van uw idiote leven naar een cloud server. Dat is hoe u bewaard zult blijven als u niet genoeg geld steelt om u in te vriezen en op een dag weer uit te vriezen. Deze helse satanische ideeën over het leven waarmee onze mens geïndoctrineerd is, worden op de voorgrond getreden. Ze worden tevoorschijn gehaald wanneer een man nadenkt over wat het is om een Rus te zijn. Tot hem komt dit vaandel met de Redder van de Onbesnedenen, en wie zal het brengen? Wij. Priesters zullen het brengen. Russische mensen zullen het brengen. De staat zal deze banier met de Verlosser brengen. Men zou ernaar moeten kijken en alles zal vanzelf duidelijk worden. En natuurlijk zullen we mensen helpen om tot zichzelf terug te keren, en hen niet dwingen om een eed op een nieuwe ideologie te zweren. We hoeven geen nieuwe ideologieën uit te vinden. We moeten naar onszelf terugkeren, want de terugkeer naar God is geen terugkeer naar het verleden, maar een terugkeer naar het eeuwige. Er is het eeuwige. Het Westen heeft besloten om haar beschaving van de afgelopen eeuwen te bouwen op het feit dat er geen eeuwig is, dat er alleen tijd is. Dit is een vals idee, de duivel sprak door hun monden. Dit is de duivel waar we vandaag de dag elke dag mee vechten in Avdiivka, in Kherson, bij Bakhmut. Dit is een echte duivel, want hij gelooft dat er geen eeuwigheid is. En wij zijn de soldaten van de eeuwigheid.

eerste deel | tweede deel

Vertaling door Robert Steuckers