Laten we beginnen met het eenvoudigste deel: Rusland. Hier is Tucker Carlson een brandpunt geworden voor twee polaire tegenpolen binnen de Russische samenleving: ideologische patriotten en elitaire westerlingen die niettemin trouw blijven aan Poetin en de Speciale Militaire Operatie. Voor patriotten is Tucker Carlson gewoon "een van ons". Hij is een traditionalist, een rechts-conservatief en een fervent tegenstander van liberalisme. Zo zien eenentwintigste-eeuwse afgezanten van de Russische tsaar eruit.

Alexander Doegin bespreekt de opkomende multipolaire wereld en benadrukt de verschillende ideologische en civilisatorische paden van verschillende wereldregio's in tegenstelling tot het Westerse liberale paradigma.

Interview van A. G. Doegin met P. Volkov voor het portaal ukraina.ru

In de context van wereldwijde uitdagingen is Rusland bezig zijn unieke pad en nationale idee te vinden. Een van degenen die onmisbaar is om de rol en plaats van Rusland in de moderne wereld te begrijpen, is Alexander Doegin - een politicoloog, filosoof en ideoloog van het Eurazianisme.

De wereldberoemde filosoof, denker, socioloog en geopoliticus Aleksandr Gel'evič Doegin gaf een geweldig 90 minuten durend interview aan het YouTube-kanaal 'Metametrica'. Hierin haalde hij hard uit naar de Verenigde Staten en de Europese Unie, noemde hen "de beschaving van de antichrist", voorspelde de moord op Trump en merkte op dat de huidige confrontatie tussen Rusland en het Westen een oorlog tussen beschavingen is, waarin "de satanische en duivelse samenleving" tegen ons vecht. Hieronder staan de meest interessante uitspraken van de filosoof vanuit mijn oogpunt, samengebracht in één artikel.

Alexander Doegin "Een echte intellectueel, een man voor wie zijn eigen denken belangrijker is dan zijn fysieke bestaan" - zo wordt de Russische denker Alexander Doegin beschreven. En de Westerse pers noemt de filosoof "de mentor van Poetin", "het brein van het Kremlin", "het ideologische fundament van de speciale militaire operatie". Om hem te vernietigen, bliezen terroristen een jaar geleden Doegins dochter Daria op. Waar is zij voor gestorven, en voor welke ideeën staat Doegin zelf?

Het materiaal werd gepubliceerd in nr. 8 van de gedrukte versie van de krant "Kultura" van 31 augustus 2023 als onderdeel van het thema van de uitgave "Wat is er mis met het Westen?".

02.04.2022 - Interview met Alexander Doegin, vertaald uit het Italiaans

01.12.2021 - Het is vermakelijk om naar moderne Russische westerlingen en liberalen te kijken. Het Westen en het Westerse liberalisme zelf zijn de laatste tijd zo gemuteerd, vervormd en veranderd dat een diepgaande en grondige herbezinning nodig is. De Russen in het Westen hebben geen tijd om dit alles te volgen en de Westerse liberale waarden van vroeger, van gisteren of zelfs van eergisteren te verdedigen, die in het Westen zelf radicaal zijn heroverwogen en grotendeels terzijde zijn geschoven.  Het is reeds lang bekend dat Russische immigranten in de VS en Israël, die in Rusland het toonbeeld van "progressivisme" en de voorhoede van de westerse wereld waren, snel in conservatieven veranderen zodra zij het begeerde grondgebied bereiken. De Russen in Israël vormen de ruggengraat van de meest radicale en extreem-rechtse zionisten. De gevallen van de dissident Vladimir Boekovski, die in Engeland een soort monarchist werd (zij het een Britse, een fan van koningin Elizabeth), of de ultraliberale Andrej Hilarionov, die vanuit het Jeltsin-systeem adviseur van Poetin werd, gaandeweg zijn bittere tegenstander werd en, na naar de VS te zijn geëmigreerd, een van de hoofdrolspelers onder de Trump-aanhangers werd, zijn veelzeggend.

07.11.2021 - In het kapitalisme heersen de kapitalisten. In het socialisme zijn het de vertegenwoordigers van de arbeidersklasse, het proletariaat, die regeren. Onder nazisme en fascisme regeert de nationale of raciale elite. Volgens de Vierde Politieke Theorie is het het Volk ("Narod" in het Russisch, vergelijkbaar met het Duitse "Volk": niet hetzelfde als "bevolking") dat moet regeren.

In de eerste plaats willen wij de misvattingen en leugens bestrijden die bepaalde oorlogspropaganda in een bepaalde tijd over deze wetenschap heeft verspreid. Geopolitiek maakt geen deel uit van de "Nazi" doctrine. Ten eerste, omdat de oorsprong veel verder teruggaat. Ten tweede omdat een van de bedenkers ervan, Halford Mackinder, een Engelsman was die zeer gehecht was aan het buitenlands beleid van het Britse Rijk, zozeer zelfs dat hij een van de ideologen was van het Verdrag van Versailles. Ten derde omdat een andere schepper ervan, de Duitser Karl Haushofer (in tegenstelling tot wat de Britse pers destijds meldde) niet het grijze brein van Hitler was, maar door de nazi's werd genegeerd, in Dachau werd geïnterneerd. Zijn oudste zoon Albrecht werd later in Berlijn vermoord.

Op 11 september 1990, tijdens de voortdurende desintegratie van de Sovjet-Unie, kondigde de toenmalige Amerikaanse president George Herbert Walker Bush de komst van een "Nieuwe Wereld Orde" aan. Er is veel inkt verspild en veel video's gemaakt over deze zin door degenen wier aluminiumfolie hoed misschien iets te strak om hun hoofd is gebonden, en die dus de implicaties van deze zin grotendeels verkeerd hebben begrepen, opgewonden door hyperbolische samenzweringspraatjes en afgeleid door dystopische visioenen van Satanische ordes en een wereldwijde politiestaat.

Rusland heeft een nieuwe vorm van anti-liberalisme nodig, een volwaardige beschavingsideologie die het land onomkeerbaar en definitief tot een echte pool en subject in de nieuwe wereldorde maakt. Dit is precies de grootste uitdaging voor Rusland. Strategie, en niet alleen tactiek, bepaalt zowel de toekomst als de overdracht van de macht, alsmede de reeds lang noodzakelijke hervormingen van de macht, het bestuur, de economie, het onderwijs, de cultuur en het sociale gebied. Geen patriottische en soevereine hervorming is mogelijk zonder een volwaardige ideologie in een multipolaire wereld. Maar deze weg is op geen enkele manier verenigbaar met het liberalisme – noch in de randvoorwaarden, noch in de nieuwste post-humanistische en LGBT-uitdagingen.

Vanuit filosofisch oogpunt is het nationaal-bolsjewisme ontstaan als gevolg van de paradigmaverschuiving die zich heeft voorgedaan door de geboorte van het postmodernisme. Postmoderne auteurs, bijna allemaal afkomstig uit extreem-linkse kringen, werden zeer kritisch ten opzichte van het communisme in Sovjet-stijl en gedeeltelijk ook ten opzichte van het Chinese communisme, zodat zij besloten zich strategisch en ideologisch te verbinden met links-liberalen (waardoor zij steeds meer "anti-fascistisch" werden en ook vijanden van het nationaal-bolsjewisme).

Although the concept of hegemony in Critical Theory is based on Antonio Gramsci’s theory, it is necessary to distinguish this concept’s position on Gramscianism and neo-Gramscianism from how it is understood in the realist and neo-realist schools of IR.

The classical realists use the term “hegemony” in a relative sense and understand it as the “actual and substantial superiority of the potential power of any state over the potential of another one, often neighboring countries.” Hegemony might be understood as a regional phenomenon, as the determination of whether one or another political entity is considered a “hegemon” depends on scale. Thucydides introduced the term itself when he spoke of Athens and Sparta as the hegemons of the Peloponnesian War, and classical realism employs this term in the same way to this day. Such an understanding of hegemony can be described as “strategic” or “relative.”

In neo-realism, “hegemony” is understood in a global (structural) context. The main difference from classical realism lies in that “hegemony” cannot be regarded as a regional phenomenon. It is always a global one. The neorealism of K. Waltz, for example, insists that the balance of two hegemons (in a bipolar world) is the optimal structure of power balance on a world scale[ii]. R. Gilpin believes that hegemony can be combined only with unipolarity, i.e., it is possible for only a single hegemon to exist, this function today being played by the USA.

In both cases, the realists comprehend hegemony as a means of potential correlation between the potentials of different state powers. 

Gramsci's understanding of hegemony is completely different and finds itself in a completely opposite theoretical field. To avoid the misuse of this term in IR, and especially in the TMW, it is necessary to pay attention to Gramsci’s political theory, the context of which is regarded as a major priority in Critical Theory and TMW. Moreover, such an analysis will allows us to more clearly see the conceptual gap between Critical Theory and TMW.

Op dit eigenste moment is de oorlog tegen Rusland het onderwerp dat het meest over de tongen gaat in het Westen. Voorlopig gaat het nog slechts om een suggestie en een mogelijkheid, maar het kan harde realiteit worden, afhankelijk van de beslissingen die worden genomen door alle betrokkenen in het Oekraïense conflict – Moskou, Washington, Kiëv, en Brussel.

Ik ga het hier niet hebben over alle aspecten en de historische achtergrond van dit conflict. Ik stel evenwel voor de diepe ideologische wortels van dit conflict hier te analyseren. Mijn concept van de meest relevante gebeurtenissen is gebaseerd op de Vierde Politiek Theorie, wier principes ik uit de doeken heb gedaan in mijn gelijknamig boek, dat in 2012 in het Engels werd uitgegeven door Arktos Media.

Daarom zal ik het niet hebben over de oorlog van het Westen tegen Rusland op het vlak van de risico’s, gevaren, inhoudelijke punten, kosten of gevolgen, maar eerder in de ideologische zin van het woord, gezien vanuit een globale invalshoek. Ik zal derhalve stilstaan bij de zin van een dergelijke oorlog, en niet bij de oorlog zelf (die zowel werkelijk als virtueel kan zijn).