01.12.2021

Het is vermakelijk om naar moderne Russische westerlingen en liberalen te kijken. Het Westen en het Westerse liberalisme zelf zijn de laatste tijd zo gemuteerd, vervormd en veranderd dat een diepgaande en grondige herbezinning nodig is. De Russen in het Westen hebben geen tijd om dit alles te volgen en de Westerse liberale waarden van vroeger, van gisteren of zelfs van eergisteren te verdedigen, die in het Westen zelf radicaal zijn heroverwogen en grotendeels terzijde zijn geschoven.  Het is reeds lang bekend dat Russische immigranten in de VS en Israël, die in Rusland het toonbeeld van "progressivisme" en de voorhoede van de westerse wereld waren, snel in conservatieven veranderen zodra zij het begeerde grondgebied bereiken. De Russen in Israël vormen de ruggengraat van de meest radicale en extreem-rechtse zionisten. De gevallen van de dissident Vladimir Boekovski, die in Engeland een soort monarchist werd (zij het een Britse, een fan van koningin Elizabeth), of de ultraliberale Andrej Hilarionov, die vanuit het Jeltsin-systeem adviseur van Poetin werd, gaandeweg zijn bittere tegenstander werd en, na naar de VS te zijn geëmigreerd, een van de hoofdrolspelers onder de Trump-aanhangers werd, zijn veelzeggend.

Misschien kunnen wij, de consequente Russische conservatieven en Slavofielen, die over het algemeen alle liberalisme, oud of nieuw, verwerpen, evenals alle westerse, zowel progressieve als conservatieve, deze veranderingen in de liberale ideologie contrastrijker en duidelijker zien. In ieder geval ontstaat er soms een groteske situatie waarin liberalen in Rusland, die sterk zijn afgeweken van de steeds veranderende westerse normen, verdedigen wat ooit "liberalisme" was, maar nu in het Westen zelf als niet politiek correct wordt erkend.

Laten we enkele fundamentele verschillen tussen het oude en het nieuwe liberalisme uitwerken, die de taak gemakkelijker zullen maken, zowel voor de Russische liberalen zelf (die overigens volgens mijn waarneming nogal bot zijn) als voor de Russische samenleving, want als onze liberalen de progressieve taal van de westerse, meest progressieve en avant-gardistische liberalen gaan spreken, zullen zij hoogstwaarschijnlijk worden gelyncht (dat is trouwens hun manier van doen).

Laten we dus beginnen met het belangrijkste, namelijk de definitie van democratie. In de eerste plaats kent het liberalisme zelf - oud en nieuw - geen democratie, alleen "liberale" democratie. Al het andere wordt onvermijdelijk bestempeld als "fascisme" of "communisme". Maar terwijl het oude liberalisme "democratie" definieert als de heerschappij van de meerderheid, die zal bestaan uit de bourgeoisie (hogere, midden- en lagere burgerij), beschouwt het nieuwe liberalisme deze stelling zelf als "fascistisch" omdat de meerderheid, hoe liberaal ook, op een gegeven moment een dictator kan kiezen die de democratie helemaal zal afschaffen (het argument volgt, reductio ad Hitlerum, wat schaakmat is voor elke tegenstander). Zoals we ontdekten in een polemiek met Francis Fukuyama op de Canadese televisie, is de definitie van democratie vandaag de dag de heerschappij over minderheden - en allerlei soorten minderheden: gender, etnisch, sociaal, geestelijk, enz. Aangezien de "meerderheid" inherent verdacht is, is het de macht van de "minderheden" die tegen hen wordt gekeerd.

Met andere woorden, het hedendaagse nieuwe liberalisme verwerpt volledig de retoriek van de meerderheid, het volk, de samenleving, en spreekt over de rechten van LBGT+, migranten, achtergestelde rassen (een kritische rassentheorie die soms "omgekeerd racisme" is) en ecologie, en de noodzaak om niet-menselijke wezens het recht te geven deel te nemen aan de politieke besluitvorming.

Stelt u zich eens voor dat de zogenaamde "systeemliberalen" van Rusland een regeringszitting beginnen met een lofzang op transseksuelen, een minuut stilte ter nagedachtenis van George Floyd, en discussies over de vraag hoe de politieke vrijheid van de meerderheid verder kan worden ingeperkt. Inderdaad, dergelijke dingen gebeuren onder hen, maar op een zeer besloten manier. Zelfs de meest radicale oppositie durft niet op te roepen tot een nieuwe standaard van democratie - dat wil zeggen, openlijk op te roepen tot de heerschappij van minderheden over meerderheden. Zelfs de meest radicale oppositie is op één hand te tellen: Als slechts één van hun vertegenwoordigers een dozijn verkiezingsslogans van Joe Biden of Kamala Harris zou herhalen, zouden er niet zoveel vingers meer overblijven. De situatie in Rusland is niet zo slecht, ook al is de oppositie er slecht aan toe. Daarom worden zij in ballingschap rechts (zelfs Nawalny werd er ooit van verdacht "rechts" te zijn in het Westen). En sommigen van hen, zoals de presentatoren van Ekho Moskvy, slagen erin hun steun aan extreem-rechts in Israël te combineren met hun status als liberalen in Rusland zonder op repatriëring te wachten. Dit is inderdaad logisch. Voor de oude liberalen. Voor de nieuwe, helemaal niet.

Volgende punt: humanisme. Dit is ook de stelling van de oude liberalen. Het werkt niet meer. Het nieuwe liberalisme kijkt naar de mens zelf.... Is dat jouw mening? Duidelijk verkeerd. Het beschouwt hem als een "fascist". De geest is de "leider", de organen van het lichaam zijn de gehoorzame conformisten en collaborateurs, de geheime onbewuste verlangens zijn de onderdrukte lagen, de minderheden, de dissidenten. Reeds bij Hobbes, de grondlegger van de westerse politieke wetenschap, vinden we de overtuiging dat de mens eenvoudigweg een sociaal roofdier is. Het oude liberalisme was het daarmee eens, het nieuwe niet. Als de mens zo is, dan moeten we van hem af.

De verdediging van de mens is achterhaald. We moeten de sprong naar het posthumanisme maken. Dat betekent het initiatief overdragen aan de planeet en

    - Inzetten op kunstmatige intelligentie (die alles eerlijker en onpartijdiger zal beslissen, en vooral snel en op basis van enorme hoeveelheden informatie);
    - Zet ook in op robots (die geen belasting inhouden omdat ze er niet op uit zijn om winst te maken, tegen welke prijs dan ook);
    - Blijf inzetten op neurale netwerken die voor elk probleem de beste oplossing zoeken, niet gehinderd door menselijke vooroordelen;
    - Wed op cyborgs en chimaera's, een samensmelting van mens en machine die de menselijke vermogens vele malen zal verbeteren;
    - en tenslotte, wedden op die mensen die in staat zullen zijn zich organisch te integreren in deze "prachtige nieuwe wereld" (de rest zal al dan niet vanzelf uitsterven).

De nieuwe liberalen zijn overwegend posthumanisten en zien zichzelf als degenen die zullen integreren. En zij zullen zelfs de realiteit creëren waarin zij moeten integreren. De mens heeft zijn mogelijkheden uitgeput. Hij is slechts een obstakel voor de digitale toekomst (alleen Gref kan dit in Rusland openlijk verkondigen).

Er gebeurt iets grotesks met de belangrijkste waarde van het liberalisme - vrijheid. De ruimte van individuele vrijheid krimpt snel. Onder het voorwendsel van de bestrijding van het internationale terrorisme, "Poetin's agenten" en Chinese dieven van nieuwe technologieën, en om de anti-surveillancemaatregelen te waarborgen en degenen te identificeren die deze niet erkennen of overtreden, is in het Westen een systeem van wereldwijde surveillance de norm geworden. En de nieuwe liberalen zijn niet alleen niet verontwaardigd, zij zijn degenen die het systeem handhaven. "Het inperken van vrijheden en rechten is de kortste weg naar universele vrijheid en eerbiediging van de mensenrechten. Dit klinkt een beetje tegenstrijdig, maar het nieuwe liberalisme is niet bang voor tegenstrijdigheden. Aristoteles heeft immers de wet van de uitgesloten derde uitgevonden en steunde slavernij. De stelling is bewezen. Vrijheid voor Navalny en Guantanamo voor iedereen die het er niet mee eens is.

Het volgende punt is onderwijs. Traditioneel onderwijs leert mensen.... Je kunt doorgaan. Ja, dat klopt. "fascisme". De wetenschappen (sinds het tijdperk van F. Bacon) zijn gericht op de verovering van de natuur. Is dat niet "fascisme"! Integendeel, het ecologisch bewustzijn eist vandaag de bescherming van de natuur tegen de mens. Eco-educatie wordt opgeroepen om deze stand van zaken te veranderen. Het klassieke onderwijs, zelfs het liberale onderwijs, sprak over krijgsheren, leiders, staten, ontdekkingen en publieke figuren. Maar het meeste was een geschiedenis van geweld, kolonisatie, onderdrukking van minderheden, giftig patriarchaat en... nou, voel je vrij om het favoriete scheldwoord van de liberalen in te voegen - het F-woord. Dus moet het hele verhaal herschreven worden in termen van slachtoffers, minderheden, vrouwen, infusoria, algen, perverselingen, enz. Elke veralgemening in het onderwijs is misplaatst. Het gaat dus alleen om de uitstraling van technische bekwaamheden (vaardigheden) en een permanente en doeltreffende inenting tegen.... (vul zelf het F-woord in). Genoeg van dit soort onderwijs, breng een nieuw paradigma.

Cultuur en kunst moeten ook voldoen aan nieuwe ideologische eisen. Deze pagina is de bekendste. Bijna iedereen in Rusland heeft met sarcasme of afschuw gesproken over quota voor kleurlingen, homoseksuelen, migranten en gehandicapten in de bioscoop of over het verbieden van Dante, Bach en Beethoven. Maar dit is slechts het topje van de ijsberg, want aan de ideologische wortel van het nieuwe liberalisme ligt al het fundamentele. En het is totalitair. Bovendien is het totalitair. Orwell heeft een angstaanjagende episode in 1984 over marteling met ratten die in het gezicht van het slachtoffer krabben. Iedereen vreest iets specifieks het meest - het engste ding.  En dat is wat er vroeg of laat met hen gebeurt. De nieuwe liberalen vrezen het F-woord het meest, en uit terreur bouwen zij aan een totaal onmenselijke, totalitaire, ongebreideld georganiseerde genocide, een wereldmaatschappij die de geschiedenis herschrijft en een strenge censuur invoert die meer en meer op.... lijkt