Toplumda belirli anlayış kayıtlarının hızla kaybolduğunu fark ettim . Sanki insanların iletişim kurduğu dalgaların spektrumu - bağlantılar, alıntılar, örnekler, retorik figürler de dahil olmak üzere apaçık bir minimum referans seti, görünüşte apaçık bilgi basamaklarına dair referanslar (tarih, kültür, sanat, bilim, felsefe, siyaset) ) - sürekli ve geri dönüşümsüz olarak küçülür . Bazı bireysel toplulukların zayıf biçimli noktaları ortak olmaya devam ediyor - Rublyovka sakinleri, oligarklar, yetkililer (ayrıca belirli bir bakanlığın ve hatta departmanın), büro çalışanları, aynı zamanda gazeteciler, uzmanlar, gönüllüler, askeri muhabirler, gönüllüler, vatanseverler, katılımcılar okul sohbetleri Ve bu anlamsal noktalar - sisin içinde yavaşça değişen bir takımada gibi - tamamen öngörülebilir değiller. Beyanımızın  nereye gittiği, nasıl yorumlanacağı, algılanacağı - tüm bunları genellikle önceden anlamak mümkün değildir.

Anlamın bir kısmı kesilecek veya basitçe silinecektir. Gerisi çarpık oranlar elde edecek. Ayrıca, tüm kültürel geçmişlerin (yani gerçek ödemelerin) belirsizliği ve muğlaklığı, iletişimin gerçekleşmesine izin vermez. Aslında, bugün herkesin bilmesi gereken minimum kitap, yazar, öğreti, sanat eseri, tarihi olay seti yoktur . Her şey keyfidir, yani kesinlikle hiçbir şey bilemezsiniz. Ve böylece gitmektedir.

Bazen bazı güçlerin, kolektif bilincin yapılarını kasıtlı olarak parçaladığı, onu bütünden kesilmiş parçalara böldüğü ve ardından her akışı daha da dar (ve ılımlı!) bir kanala yönlendirdiği izlenimi edinilir. Sinir ağları da dahil olmak üzere ağlar ve giderek daha fazla sansürlenen medya ve diğer iletişim araçları, toplulukların her birini mekanik hale getiriyor ve belirli bir sektörel kümelenme, segment ile birleşiyor. Ve bu kafeste hiçbir kişilikten, hiçbir özgürlükten, hiçbir fikirden söz edilemez. Dolayısıyla botların önemindeki artış. Botlar insanların yerini alıyor ve insanlar botlara dönüşüyor .

Böylece insanların kimliği çalınır , toplum atomik parıldayan birimlere dağıtılır ve sonunda devlet alaşağı edilir.

Geriye şu soru kalıyor: Bu doğal zihinsel bozulma süreçleri veya bir ağ savaşı yürütmek için uygun bir strateji nedir? Her durumda, durum daha da kötüye gidiyor. Endişe verici. Bu gidişatı biraz ileriye taşımak ve artık birbirimizi anlamayı tamamen bırakacağımız bir noktaya yaklaştığımızı görmek hiç de zor değil. Bu, dilin derin bir krizi, kültürün çöküşüdür.

Böyle bir durumda kalan stratejilerden biri de “ kültürel parizanı ” tercih etmektir. Felsefi, siyaset bilimi, tarih, kültür, din, sanat tarihi, bilimsel söylemi ne olursa olsun tam teşekküllü bir şekilde sürdürmek gerekiyor. Ve başka bir küme oluşturmak için değil, bütünü kurtarmak için, insanları kurtarmak için, çünkü ortak bir çekirdeğe sahip olduğunda bir halk vardır ve bu kimliktir. Kimlik, kültürle, yani payeuma ile örtüşür. Bir "kült gerilla" olmak için herhangi bir görevde bulunmanız yeterlidir. Sadece tam teşekküllü bir Rus olarak kalmanız (olmanız!)- baba, anne, koca, eş, kız kardeş, erkek kardeş, arkadaş, işçi, gözlemci, inşaatçı, usta. Tam teşekküllü bir insan kendisi bir bütündür ve bütünlüğü takdir eder ve destekler. İnsanlar bütündür - kıta , takımadalar değil . Korumamız, kurtarmamız gereken bu "Rusya kıtası" dır. Bu, birbirimizi anlamamız gerektiği anlamına gelir - en geniş anlamda: dinle, cevapla, itiraz et, kontrol et, takip et, çürüt. "Kültür Partizanları", Rus halkı için ailede, işte, savaşta, medyada veya ağlarda asgari kültürel niteliklerin yeni eksenlerini ortaya koyuyor. Devletin kendisi ancak bu şekilde değişecektir. Hükümet, insanlardan ve hatta rakip gruplardan çitle çevrili bir ada veya parçalardan oluşan bir sırt olduğu sürece, devletimiz tehlikede. Onu kurtarmak için "Kültür Partizanları" çağrılır.

Editör: Ş.ali göçmen