Sergei Mardan:  Eski İngiltere Başbakanı Tony Blair Batı dünyası egemenliği döneminin sonunun geldiğini söyledi. Uzun zamandır bunun hakkında konuşuyorsunuz. Şaşırtıcı olan şu ,acaba  onlar da bunun farkına varmaya mı başlıyorlar?

Alexander Dugin: Bu gerçekten zor bir soru. Batı'nın en parlak düşünürlerinin ve filozoflarının yanı sıra kamusal ve siyasi şahsiyetlerin ifadelerine bakarsak, son yüz yılda düşünür ne kadar sorumlu olursa, o kadar derin ve daha anlamlı hale gelir. Batı için gördüğü gelecek ve şimdi daha felaket. Burada Spengler, Heidegger, Alman geleneğinin filozofları ve aynı zamanda birçok Amerikalı, Fransız ve İngiliz düşünürü hatırlayabiliriz. Örneğin farklı medeniyetleri inceleyen, bir İngiliz vatanseveri olan ve Batı adına sesini yükselten A. Toynbee, Batı ülkelerinin çok feci bir duruma geldiğini savundu. Bu tür düşünürler ne kadar sorumlu olursa, Batı uygarlığı hakkında ne kadar eleştirel ve karamsar değerlendirme yaparlarsa, onun için tahminleri o kadar felaket olur. Ve bu aynı zamanda Batı'nın bir geleneğidir - karamsar olmak, tehditleri anlamak, dünyadaki Batı hakimiyetinin sona erdiğini görmek, Batı'nın tarihte ve geçmişte ne kadar çok hata ve suç işlediğini anlamak gerektiğini görmek. buna paralel olarak, tüm trajik tonaliteyi, tüm felaket çizgisini, Batı medeniyetinin eleştirmenlerinin tüm senfonik eserlerini görmezden gelen iyimser küreselciliği teşvik eder (bu aynı zamanda inanılmaz bir an). Ve Batı'nın hiç de Batı düşmanı olmayan politikacıları ve düşünürleri diyorlar ki: düşüyoruz, bir felaket içindeyiz, hem dünya hakimiyetini hem de liderliği kaçırdık ve kendimiz bir medeniyet karşıtlığı kurduk. Bazıları, diğerleri - sanki hiçbir şey duymuyorlarmış gibi, kendilerini kendi dahilerinin, kendi parlak insanlarının eleştirisinden tamamen kapatıyorlar (örneğin Tony Blair, oldukça parlak bir politikacıdır). ve diyorlar ki Ve bu bir tür uyumsuzluktur. Görünen o ki, Batı beyninin bir yarısı durumunu eleştirel ve gerçekçi bir şekilde değerlendiriyor, bir çıkış yolu bulmaya çalışıyor, diğer yarısı ise farklı bir programa göre yaşıyor gibi görünüyor ve hiçbir şey duymuyor. Bazen aynı bilinçte bir arada bulunur. George Soros'a bakalım. Çalışmalarının yarısında totaliter rejimlerin ne kadar korkunç olduğunu, demokrasiyi, açık bir toplumu teşvik etmenin ne kadar önemli olduğunu, küresel ölçekte demokratikleşme sürecinin nasıl yürütüleceğini, renkli devrimleri finanse etmeyi, sakıncalı hükümetleri devirmeyi - yani, Batı'nın pozisyonlarını güçlendirmek için harika bir iş çıkarıyor. Ve aynı zamanda bilincinin diğer yarısı şunu iddia ediyor: Batı çöktü, Amerika totaliterliğe dönüştü ve artık dünyayı yönetemez hale geldi, liberal ekonomik sistem çöktü, patladı.

Her şeyin kötü olduğunu anlarsanız, bir çıkış yolu aramanız, diğer eleştirmenlere açılmanız, diyaloga girmeniz gerekir. Ama burada durum tam tersi. Belki de bu bir teşhistir. Bunun bir tür uygarlık şizofrenisi olduğunu göz ardı etmiyorum. Sanki iki sesle uğraşıyoruz. Burada, Batı'da birbirini dinlemeyen tamamen paralel iki ses var. Bazıları her şeyin bittiğini söylüyor. Diğerleri diyor ki: şimdi size göstereceğiz diyor!

Sergei Mardan:  Bu tezi doğrulayarak Borrell'in dünkü açıklamasına dikkat çekmek istiyorum. Aynı gün, Batı'nın Çöküşü'nün “her şey kaybedildi!” bağlamında değil, gerçekleştiğini belirten Blair ile bir röportaj yayınlandı, ancak bunu Batı toplumunun bir tür küresel sorun olarak formüle ediyor. Bu yeni dünyada kendinin farkında olmak için bir şekilde savaşmaya başlamalı ya da yaşamayı öğrenmeli. Ardından, gözlerini kapayarak, “Yaptırımları sonuna kadar sürdüreceğiz, kesinlikle işe yarayacak, sabırlı olmalıyız” diyen önemli Avrupalı ​​yetkililerden biri olan Borrell ortaya çıkıyor. İzlenimim, bu kişinin tamamen farklı bir bağlamda olduğu şeklindedir.

Alexander Dugin:  Bu ikilik, bu ikilik ya da uygarlık şizofrenisi, 1990'ların en başında açıkça ortaya çıktı. Ardından iki proje ortaya çıktı - Fukuyama'nın "Tarihin Sonu" ve Huntington'ın "Medeniyetler Çatışması". Huntington, Sovyetler Birliği'nin çöküşünden sonra Batı'nın dünya hakimiyetinin artık genişlemeyeceğini, Batı'nın tüm dünyayı fethedip boyun eğdirmeyeceğini, ancak diğer medeniyetler arasında bir medeniyet olarak kalacağını söyledi. Hem Batılı hem de Batılı olmayan tüm oyuncuları çok kutuplu bir dünyaya girmeye hazırlayan tamamen ayık, doğru bir analiz. Otuz yıllık gerçeklik kontrolü Huntington'un haklı olduğunu gösteriyor.

Ve sonra Fukuyama ortaya çıkıyor ve şöyle diyor: “Hayır, öyle bir şey yok, şimdi dünya komünist sistemi karşısında son resmi düşmanı yendik ve dünyada tek bir egemen ideoloji olacak - liberalizm. Bütün halklar ona itaat edecek, çünkü kimse bir alternatif ileri sürmüyor. Aslında tarihin sonu gelecek, rakiplerimizin tek bir argümanı kalmayacak, küreselleşme denilen tek bir küresel Batılı liberal dünya düzeni dönemi geliyor.

İki proje. Görünüşe göre, seçin, tartışmayı dinleyin, bir gerçeklik kontrolü yapın. Fukuyama'nın söyledikleri doğrulandı mı? 1990'lardan beri hiçbir şey doğrulanmadı. Ve 2000'lerde her şey mühimmat deposu gibi patlamaya başladı. F. Fukuyama'nın 1990'larda dile getirdiği herhangi bir tez (daha sonra onları düzeltmeye çalışmasına rağmen) bugün çöküyor. Son fikri, Putin'in liberal dünya düzenine, şu anda tehlikede olan ve korunması gereken dünya normları ve kuralları düzenine meydan okuduğuydu. Fukuyama'nın tezi ve son otuz yılda onun dalgasında olanlar ne olursa olsun - her şey geçmişte kaldı. Tamamen yanlış. O ne iddia ederse etsin, her şey hayat tarafından çürütülür.

Bununla birlikte, Borrell gibi manyaklar da dahil olmak üzere Batı kimliğinin bazı paranoyak kesimleri, Rusya'ya karşı daha fazla yaptırım talep etmeye, insan hakları konusunda ısrar etmeye, LGBT bireyler hakkında  ısrar etmeye devam ediyor. En yakın ortaklar olan Suudiler, Batı'nın sadece tüm meselelerde aynı şekilde düşünenlerle uğraşması halinde Batı'nın kendisini münhasıran NATO sınırları içinde bulacağını ve genellikle Batı'yı kaybedeceğini söylüyorlar. İslam dünyasındaki müttefiklerin sayısı da dahil olmak üzere tüm dünya. Ama yine de Batı paranoyası devam ediyor... Bu bir saplantı gibi - ne olursa olsun devam etmek.

Aynı zamanda S. Huntington'ı "Medeniyetler Çatışması" ile ele alırsak, tam tersine, bu düşünürün otuz yıl önce söylediği her şey uygulanıyor. Bu Batı düalizminin tezinin yarısının otuz yıllık teziyidi. Bu arada, İngiltere Başbakanı Tony Blair bir zamanlar klasik kapitalizmin yozlaştığına inanarak "üçüncü yol" fikrini geliştirdi. Ve Blair hiç de dar görüşlü biri ve oldukça ilginç bir düşünür değil. Ben onun özellikle büyük bir hayranı değilim ve onun "üçüncü yolu" bana tamamen savunulamaz görünüyor, ama her halükarda, alternatif olarak bir şekilde eleştirel düşünmeye çalıştı.

Ve böylece Huntington çizgisinin tamamen doğrulandığı ve Fukuyamov çizgisinin başarısız olduğu ortaya çıktı. Ne olmuş? Ve en azından kafana bir kazık. Tarihin sonunun, büyük sıfırlamanın taraftarları, tüm bu “Swabianlar”, “Davos forumları”, “Soros” aynı şeyi tekrarlayıp duruyor: “Daha fazla yaptırım, Çin'e yaptırım uygulayın, Rusya'yı şeytanlaştırın, İslam dünyasını sert bir şekilde uyarın, koyun. Erdoğan'ın yerine, İran'ı tecrit altına alın, Kuzey Kore'ye askeri tesisler dayatın." Ve her şey eskisi gibi, sanki hiçbir şey olmuyormuş gibi. Ve sanki Huntington hiç var olmamış gibi. Ve en önemlisi, kimsenin gerçeklik kontrolü yapmadığı, kimsenin hangi yöne gittiğimizi karşılaştırmadığı hissi var. Ancak Batı'daki tüm aklı başında insanlar için dünyanın Huntington çizgisini takip ettiği açıktır.

Sergei Mardan:  Aklıma bir fikir geldi. Peki ya bu inatları, seçtikleri yoldan sapmamaları, bu özel bir yarı-dindarlıksa? Tamamen atlatmış görünüyorlar, gitmiş gibi görünüyorlar, ama öte yandan Avrupa, Otuz Yıl Savaşları, Yüz Yıl Savaşları, Haçlı Seferleri döneminde olduğu gibi kaldı. Öfkeli, uzlaşmaz... Bir fikir uğruna hem kendi hem de başkalarını kesmeye hazır bir Haçlılar kıtası.

Alexander Dugin:  Bilirsin, belki öyledir. Yakından bakarsak, liberalizm ve ilerlemede gerçekten fanatizm, mani ve dini inanç bulacağız. Bu modellerin çalışmamasına rağmen, Nobel Ödülleri katlanarak, katlanarak dünya liberal ekonomisinin büyümesi kavramlarının yazarlarına sağlı sollu dağıtılıyor. Bu tür Nobel Ödüllerinden birkaç yıl sonra her şey tam tersi oluyor, tüm göstergeler düşüyor. Yine de Nobel ödüllüler geçer ama din kalır. Liberal ve bir anlamda şeytani din...

Sergei Mardan: Batı takıntılı, Batı dini açıdan fanatik. Dini tarihin çöplüğüne atmalarına rağmen.

Alexander Dugin:  Aslında liberalizm dinin yerini almıştır. Liberal anlayışın dogmaları: ilerleme, insan, birey - bu aslında bir tür teolojidir. İlahi bir boyutu yoktur, ancak tıpkı ortaçağ teolojisi gibi bu dogmalar, kurallar ve normlar üzerinde ısrar eder.

Aynı zamanda, Batı'nın şu anda kendi ırkçılığıyla açıkça savaşıyor olması ilginçtir. İlan ediyor: biz ırkçıyız ve bundan kurtulmalıyız. Ama Batı ırkçılığından kesin olarak ırkçı olarak kurtulacaktır. İlan ediyor: biz savaşıyoruz - siz de savaşıyorsunuz. Hatalarımız için özür dileriz - ve yapmalısınız. Ve sonra herkes bu özrü mutlak bir dogma olarak kabul etmelidir. Ve bütün halklar, özellikle Batılı olmayanlar, bilhassa geri, ikinci sınıf inandıkları gibi, bunu tek bir platform olarak kabul etmelidirler. Batı'nın ırkçılık karşıtlığı bile düpedüz ırkçı hale geliyor. Ve anti-faşizm faşist olur. Liberalizm totaliter hale gelir. Çekirdeği değişmeden kalır. Bu gerçekten de, merkezin Batı'nın, kendi tarihinin olduğu bir tür etnosentrizmdir. Gücünü yaydığı çevrenin etrafında, şimdi ekonomik, bilgilendirici, teknolojik. Herkes ona kesinlikle uymak zorundadır. Herkesin sömürge deneyimlerinden tövbe etmesini istese bile. Bu bir paradoks, bu bir Orwell.

Bana göre herkes Orwell'in, yani 1984'ün Doğu Avrupa'dan, sosyalist ülkelerden gelmesinden korkuyordu. Bu "1984" olgusu, beklendiği yerden çıkmadı. Tamamen totaliter bir liberal dünyada yaşıyoruz, tamamen fanatik bir ırkçı, Nazi ideolojisi, tıpkı Orwell gibi şunu ilan ediyor: aşk nefrettir, savaş barıştır, yoksulluk zenginliktir, zenginlik yoksulluktur. Ve bu ideolojik paradoksları korkunç yöntemlerle herkese dayatıyor. Böyle düşünmüyorsanız, sizi "iptal edeceğiz". Dolayısıyla iptal kültürü. Ve bugün her yerde yaygın hale geldi.

Ve hâlâ akıl sağlığını koruyan Batı halkı, kendi kültürlerinin, medeniyetlerinin ne hale geldiği karşısında dehşete düşüyor. Tüm gerçeklikten tamamen koptular, özel bir fanatik, manik duruma düştüler. Onlar için her şeyin alt üst olduğunu görünce, “Hayır, çökmez, daha da güçlenir” derler. Kaybettiklerini görünce “Kazanıyoruz” diyorlar. Ve bunu Ukrayna'da görüyoruz. Batı, Ukrayna'ya kazanmamayı, savaşmamayı, çıkarlarını savunmamayı öğretti, ama övünmeyi öğretti. Ve bu çok etkili bir ağ saçmalığıdır. Toprakları kaybettiğinizde, Ukraynalıların dediği gibi: “Birliklerimiz Rostov, Belgorod ve Moskova'nın yakınında duruyor, yakında alınacak. Minsk aslında bizim.”

Ve ne kadar az başarı, ne kadar fazla başarısızlık, o kadar fazla kayıp, bu beklentiler o kadar büyür. Bu bir tür zihinsel kolektif bozukluktur. Ama o sadece Ukraynalı değil. Bunun Ukrayna'da da böyle olduğunu düşünüyoruz. Ama bu tüm Avrupa'da böyle. İtalya'daki Draghi, ayrıldığını ilan eder, Matarella, kovulmasına rağmen gidemeyeceğini söyler. Halk, birkaç yıldır onunla savaşan “sarı yelekliler” olan Macron’u gerçekten desteklemiyor ve “Ben en başarılı liderim” diyor. Aynı şekilde Scholz'da. Bu yöneticiler, halklarına inanılmaz önlemler almalarını teklif ediyor. Sadece başarısız oldular. En başından itibaren Rusya ile ciddi bir şekilde konuşmak gerekiyordu. Ama kimse bunu net görmedi. Ve şimdi yanılsama gerçeğin yerini alıyor.

Sergey Mardan: Neden böyle davrandıklarının bir açıklamasını sunacağım. Belki bu gerçekten fanatizm değil, bir tür rasyonalizmdir? Son dört yüz yıldır, "altın milyar"ın tüm dünyayı (şimdi bir milyar, çok daha azdı) yönettiği bir kavramda var oldular. Avrupa merkezli dünya. Avrupa çeperlerle, kolonilerle çevrilidir, onları sömürür. Ve tüm bunlar oluştu, bir şekilde değişti. Ama temelde hiçbir şey değişmedi. Merkez İngiltere'den New York'a, Washington'a taşındı. Şimdi ise  hepsi bozulmakta. Dolar sistemi çöküyor, küresel ekonomi onları beslemek, bu “altın milyarı” üç boğazda yemek için tasarlanmış bir fenomen olarak dağılıyor ve tüm bunlar yıkılıyor. Ve bunu kabul etmeye hazır değiller çünkü yeni dünyada, Avrupa merkezli olmayan bir dünyada bu çok üzücü olacak.

Alexander Dugin:  Kesinlikle haklısın. Dahası, vizyonları çöküyor. Bir zamanlar "beyazlar"ın "birinci sınıf", "sarılar"ın - "ikinci sınıf", "siyahlar"ın - "üçüncü sınıf" olarak algılandığı ırkçı bir vizyondu. Saf ırkçılık. 19. yüzyıldan daha fazlası. Bu arada, çoğunlukla liberaller tarafından kabul edildi. İngiliz liberalizmi baştan sona ırkçıydı. Bazen ırkçılığın Hitler ile birlikte Avrupa'ya geldiğine inanılır. Ancak ırkçılık Almanya'ya İngiltere'den, liberal İngiliz İngiltere'den Chamberlain'in yazıları aracılığıyla geldi. Almanlar, İngiliz liberallerinin bu habis, korkunç etkisi onlara gelene kadar ırkçı değildi. Liberalizm, kökleri itibariyle ırkçı bir olgudur.

Ve sonra bir fikir ortaya çıktı: beyaz, sonra sarı, sonra siyah. Tabii ki, bu 20. yüzyılda terk edildi. Ama bugün elimizde ne var? Merkez, yarı çevre, çevre. Zengin Kuzey, orta bölge, Yoksul Güney. Medeniyet, barbarlık, vahşet. Tüm bu sınıflandırmalar, tüm bu hiyerarşiler değişmeden kaldı. Merkezde - Batı, çevre - Batı'yı takip edenler, demokrasiler birliği ve çevrede - tüm haydut devletler. Aynı model. Ve böylece çöker. Ve aslında artık çalışmıyor. Çünkü kimseyi tatmin etmiyor. Koloniler yok, Batı'nın rakibi yok, Batı'nın dostu yok. Artık gerçekle uyuşmuyor.

Ve dünya zaten tamamen farklı olduğunda ve tüm bu ırkçı modeller ona uygulandığında, bu garip duygunun ortaya çıktığı yer burasıdır. Bu umutsuzluk. Batı'nın hayatının biraz daha kötü olacağı açık. Ama o ve Batı bunun için var, uyum sağlamak, bir çıkış yolu bulmak, yeni bir model inşa etmek. Ayrıca çok esnek olduklarına, becerikli olduklarına, dünyanın her yerinden beyinlerin çalındığına inanıyorlar. Öyleyse, bu beyinleri Batı'nın çok kutuplu bir dünyada nasıl hayatta kalabileceğini haklı çıkartın. Belki de bu tamamen totaliter liberalizm olmadan kolonizasyonsuz bir yol olabilir.

Bu arada, Trump hakkında konuşalım. Trump geldiğinde Amerika'nın kendisi bu yöne gitti. Başka kutupların olduğu koşullarda nasıl güçlü bir güç olarak kalınacağı sorusu gündeme getirildi. Düşünmen gereken şey bu. Gerçekçi. Bunun dikkate alınması, uyanması, kendine gelmesi gerekiyor. Sağlıklı bir yaklaşım, Batı için, Batı medeniyeti için, diğer açıkça yükselen, yerleşik medeniyetler - Rus, Çin, Hint, İslam - bağlamında nasıl bir yer bulacağıdır. Batı bu medeniyetlerle nasıl başa çıkmalı, kendini nasıl konumlandırmalı, ekonomisini nasıl geliştirmeli, ilişkileri nasıl kurmalı? Bu kolay bir iş değil ama bence yapılabilir.

Ama çözmek için ortaya koymak gerekir. Ve burada Borrell'i görüyoruz, burada Biden'ı görüyoruz, Soros'u görüyoruz, Schwab'ı görüyoruz. onlar sadece manyaklar. Onlar yaşlarının ötesinde yaşlıdırlar, bilinçlerinde yaşlıdırlar. Batı hakimiyetini ne pahasına olursa olsun sürdürmek istiyorlar. O gitmiş olmasına rağmen, hala onun hakkında konuşuyorlar. Bu yaşlılık saçmalığı. İnsanlar uzun süredir emekli oluyor ama giyinmeye ve her sabah merdiven boşluğuna çıkıp birine görev vermeye devam ediyorlar. 1980'lerde buna benzer bir şey görmüştüm: Böyle bir komşumuz vardı. İlk başta yüksek bir liderdi, sonra emekli oldu ve yavaş yavaş delirdi. Ve her gün işe gitti ve bağırdı. Merdiven boşluğunda durdu ve astlarına bağırdı. Komik değildi, kötüydü.

Biden bana aklını kaçırmış, boş bir yerde bağıran geç dönem Sovyet bir lideri hatırlatıyor. Onu kimse duymaz, sadece karısı periyodik olarak, yazık olunca onu odaya geri döndürür.

Sergei Mardan:  Ona bir hap verir.

Alexander Dugin:  Batı tam da böyle bir durumda. Var olmayan bir dünyayla uğraşır. Batı şiddetli bir hastadır. Aynı zamanda nükleer silahları var, hala yaptırımlar uygulayabiliyor, Ukraynalı manyaklara uzun menzilli silahlar sağlıyor, kendisine inanan manyaklar yetiştiriyor. Gözümüzün önünde genç, sağlıklı, normal milletler, bu bunak müstehcenliğin etkisi altında canavarlara dönüşüyor. Hepsi liberalizm. Liberalizm bir enfeksiyondur. Aslında insanları rahatsız ediyor. Bir kişiye söylenir: her şeye izin verilir, sen bir bireysin, kolektif kimliğiniz yok. Ve kişi inanır, ona yönlendirilir. Ve tüm insanlık kendini kaybeder, insanlığın bu batı parçasıyla aynı manyağa dönüşür.

Ama Batı'nın kurtuluşunun kendi içinden geleceğini düşünüyorum.

    Çeviren : Ş.Ali Göçmen