Η κλιμάκωση των εχθροπραξιών μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης ενώνει αναμφίβολα τον ισλαμικό κόσμο. Οι δυτικοί συντηρητικοί επικαλούνται για άλλη μια φορά την υπεράσπιση του "ιουδαιοχριστιανικού πολιτισμού" στο πρόσωπο των μουσουλμάνων· η ριζοσπαστική ιδεολογία της Χαμάς τους δίνει ένα βολικό άλλοθι. Ωστόσο, μια κοινωνία βαθιά ριζωμένη στον αθεϊσμό, τον υλισμό και τη νομιμοποίηση διαφόρων διαστροφών, έχοντας εγκαταλείψει προ πολλού τη θεολογία και τις παραδοσιακές αξίες, δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε χριστιανική ούτε εβραϊκή.

Αν μια τέτοια δυτική στάση, όπως παρατηρούμε τώρα, υποστηρίζει το Ισραήλ, τότε κάτι έχει πάει εντελώς στραβά. Γιατί αν ο πολιτισμός του διαβόλου είναι με το μέρος σου, έχεις κάνει ένα λάθος βήμα. Δεν υπάρχει ιουδαιοχριστιανικός κόσμος· αυτό είναι καθαρή ανοησία. Αντίθετα, ο ισλαμικός κόσμος υπάρχει και οι παραδόσεις του παραμένουν ισχυρές. Δεν πρόκειται για μία δυναμική Ιουδαιοχριστιανών εναντίον Μουσουλμάνων· πρόκειται για Μουσουλμάνους που αντιτίθενται σε μια σατανική κουλτούρα, στον ίδιο τον Αντίχριστο. Η ιδέα του Μπάιντεν να συνδέσει το ζήτημα υποστήριξης της Ουκρανίας με αυτό του Ισραήλ αναδεικνύει ακριβώς αυτό: η Δύση παίρνει πάντα το μέρος εκείνων που πειθαρχούν στην ηγεμονία της. Οι μουσουλμάνοι δεν ήταν εχθροί της Ουκρανίας ή σύμμαχοι της Ρωσίας (εκτός από το εσχατολογικά αφυπνισμένο Ιράν και τη Συρία), αλλά τώρα μπορεί να γίνουν.

Η Ρωσία αντιπροσωπεύει έναν πόλο σε έναν πολυπολικό κόσμο.

Το Ισλάμ αντιπροσωπεύει έναν πόλο σε έναν πολυπολικό κόσμο.

Και οι δύο πόλοι στέκονται απέναντι στις απεγνωσμένες προσπάθειες της Δύσης να διατηρήσει - ακόμη και αν αυτό συνεπάγεται τον κίνδυνο ενός παγκόσμιου πολέμου - τη μονοπολικότητα και την παγκόσμια κυριαρχία. Η σύγκρουση των Παλαιστινίων με το Ισραήλ δεν αποτελούσε μέτωπο πολιτισμικής σύγκρουσης, αλλά τώρα αποτελεί. Ομοίως, οι εντάσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας ήταν περιφερειακές μέχρι που η Δύση υποστήριξε τους εθνικιστές του Κιέβου. Αυτό κατέστησε τον πόλεμο στην Ουκρανία μέτωπο μιας παγκόσμιας αντιπαράθεσης μεταξύ πολυπολικότητας και μονοπολικότητας.

Η κλίμακα αυτής της αντιπαράθεσης διευρύνεται. Η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δυσοίωνη. Δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως είναι πεπεισμένοι ότι η συλλογική Δύση και οι σύμμαχοί της αντιπροσωπεύουν το μέγιστο κακό - τον πολιτισμό του Αντιχρίστου.

Ίσως μόνο η επιστροφή του Τραμπ στην ηγεσία των ΗΠΑ, ή η έναρξη ενός ολοκληρωτικού εμφυλίου πολέμου εκεί, μπορεί να σώσει τον κόσμο από την Αποκάλυψη ή τουλάχιστον να την καθυστερήσει. Οι Δημοκρατικοί, οι παγκοσμιοποιητές και οι νεοσυντηρητικοί οδηγούν την ανθρωπότητα κατευθείαν στην άβυσσο, κάτι που, αυστηρά μιλώντας, είναι μια δαιμονική επιταγή.