Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν διερευνά την πολύπλοκη κληρονομιά του Ερνστ Γιούνγκερ, ενός τιτάνα του γερμανικού μοντερνισμού, εστιάζοντας στην έννοια του "Εργάτη", μιας κεντρικής φιγούρας που συμπυκνώνει τις απόψεις του Γιούνγκερ για την πολιτική, τον υπαρξισμό και τους μετασχηματιστικούς αγώνες του εικοστού αιώνα.

Το άρθρο αυτό γράφτηκε το 1995 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1995 στο περιοδικό "Αύριο" [Завтра]. Έχει αναδημοσιευτεί στο βιβλίο Οι Ναΐτες του Προλεταριάτου, που εκδόθηκε από το Arktos το 2023.

Ο Ernst Jünger είναι ο πιο επιφανής συγγραφέας μεταξύ των Γερμανών μοντερνιστών- η λογοτεχνία και η πολιτική του μοίρα είναι το κλασικό σύμβολο για ό,τι πρωτοποριακό, ζωντανό και αντικομφορμιστικό υπάρχει στην ευρωπαϊκή κουλτούρα του εικοστού αιώνα. Συμμετέχων και μάρτυρας δύο παγκόσμιων πολέμων, ένας από τους κύριους θεωρητικούς της γερμανικής Συντηρητικής Επανάστασης στις δεκαετίες του 1920 και του 1930, εμπνευστής του Εθνικοσοσιαλισμού, αντιφρονούντας "από τα δεξιά" μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, ατιμασμένος υπό τον ναζιστικό ολοκληρωτισμό και υποταγμένος, παρά το γεγονός, στον εξοστρακισμό από τους νικητές κατά την περίοδο της "αποναζιστικοποίησης", κάποιος που μπόρεσε, στο βάθος της σκέψης και του ταλέντου του, να ξεπεράσει τις προκαταλήψεις των "δημοκρατών" - ο Γιούνγκερ δικαίως κρίνεται σήμερα ως το έμβλημα του εικοστού αιώνα, η φωνή των συναισθημάτων που ανήκουν όχι μόνο στη "χαμένη γενιά", αλλά στον "χαμένο αιώνα", γεμάτο πάθος και δραματικό αγώνα για τις τελευταίες ιερές σκιές της εθνικής ζωής ενάντια στην ασφυκτική βωμολοχία της παγκόσμιας, τεχνοκρατικής νεωτερικότητας.

Ο Γιούνγκερ συνέγραψε πολλά μυθιστορήματα, δοκίμια και διηγήματα. Ήταν πολύπλευρος, σύνθετος, μερικές φορές ακόμη και αυτοαναιρούμενος και παράδοξος. Αλλά το κύριο θέμα της τέχνης του ήταν και παραμένει ο "Εργάτης" - ένας κεντρικός, σχεδόν μεταφυσικός χαρακτήρας που, είτε ρητά είτε σε λανθάνουσα μορφή, κάνει αισθητή την παρουσία του σε όλα τα έργα του συγγραφέα. Δεν είναι τυχαίο ότι το πιο διάσημο και εννοιολογικό του βιβλίο, το οποίο επιμελήθηκε και ξαναέγραψε κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ζωής του, ονομάζεται Ο Εργάτης [Der Arbeiter].

Συγγραφέας και λογοτεχνικός ήρωας μαζί, ο Γιούνγκερ περνάει τον τρομερό εικοστό αιώνα της "κινητοποίησης" και της "εργασίας" ως προφήτης, ήρεμος και πεπεισμένος από τον απεριόριστο πόνο του, καθώς μιλάει για τον Τιτάνα στη διαδικασία της γέννησής του, για τον επερχόμενο δημιουργό των Θεών.

Ο "Εργάτης" είναι ο κεντρικός τύπος όλων εκείνων των πολιτικών, καλλιτεχνικών, πνευματικών και φιλοσοφικών κινημάτων που, παρά την ποικιλομορφία τους, ενώθηκαν στην έννοια της "Συντηρητικής Επανάστασης". Ο "Εργάτης" είναι ο κύριος χαρακτήρας αυτής της Επανάστασης, το υποκείμενό της, ο υπαρξιακός και αισθητικός της πυρήνας. Μιλάμε εδώ για ένα ορισμένο είδος σύγχρονου ανθρώπου που, μέσα από μια ακραία κριτική εμπειρία της βέβηλης πραγματικότητας, βυθισμένος στην καρδιά του άψυχου τεχνοκρατικού μηχανισμού, στα σιδερένια σπλάχνα του ολοκληρωτικού πολέμου ή της κολασμένης βιομηχανικής εργασίας, στο κέντρο του μηδενισμού που είναι τόσο χαρακτηριστικός για τον εικοστό αιώνα, παρατηρεί μέσα του ένα μυστικό στήριγμα που τον οδηγεί πέρα από το "τίποτα" προς τα στοιχεία μιας αυθόρμητα αφυπνισμένης εσωτερικής ιερότητας. Μέσω μιας μέθης της "νεωτερικότητας", ο "Εργάτης" του Γιούνγκερ φτάνει στη λαμπερή ακινησία του Πόλου, στο κρυστάλλινο κρύο της αντικειμενικότητας, στο οποίο εμφανίζονται τόσο η Παράδοση όσο και το Πνεύμα, αλλά όχι ως κάτι παλιό ή αρχαίο - ως κάτι Αιώνιο, μια αιώνια επιστροφή στη διαχρονική Πηγή. Ο "Εργάτης" δεν είναι ούτε συντηρητικός ούτε προοδευτικός. Δεν είναι ούτε υπερασπιστής του παλιού ούτε απολογητής του νέου. Είναι ο Τρίτος Ήρωας, η Τρίτη Αυτοκρατορική Φιγούρα (όπως θα έλεγε ο Niekisch), ο νέος Τιτάνας στον οποίο, μέσα από μια ακραία συγκέντρωση του μοντερνισμού, στις πιο δηλητηριώδεις και τραυματικές μορφές του, μέσα από το χάος της βιομηχανίας και του πολεμικού μετώπου, ανοίγεται μια ορισμένη υπερβατική διάσταση που τον κινητοποιεί προς ένα μεταφυσικό, υπαρξιακό κατόρθωμα.

Ο "Εργάτης" αντιπροσωπεύεται από τους ανθρώπους των χαρακωμάτων και των εργοστασίων, τους "νομάδες της ασφάλτου", στερημένους από κάθε κληρονομιά του τεχνοκρατικού πολιτισμού, που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα μιας απλωμένης πραγματικότητας και συσσωρεύουν στην ψυχή τους ειδικές ενέργειες που θα επιτρέψουν μια μεγάλη εξέγερση- αυτή η εξέγερση θα είναι τόσο σκληρή και αντικειμενική όσο και η επιθετικότητα που επιφυλάσσει το αστικοβιομηχανικό περιβάλλον.

Ο Ernst Jünger δημιούργησε την πολιτικο-ιδεολογική έννοια της "Ολικής Κινητοποίησης", η οποία έγινε η θεωρητική και φιλοσοφική βάση για πολλά Συντηρητικά-Επαναστατικά κινήματα.

Η "Ολική Κινητοποίηση" αναφέρεται στην αναγκαιότητα της καθολικής αφύπνισης ενός έθνους για χάρη της οικοδόμησης ενός νέου πολιτισμού, στο κέντρο του οποίου τιμούνται οι Ήρωες και οι Τιτάνες- είναι αυτές οι μορφές που μεταφέρουν τη φλόγα της Εθνικής Επανάστασης, που γεννήθηκε με μια πράξη θέλησης από τις αβύσσους της κοινωνικής αλλοτρίωσης.

Όμως, στη σύλληψη του Γιούνγκερ, η συνολική κινητοποίηση των μαζών, του έθνους και του λαού βασίζεται σε μια ορισμένη μοναδική υπαρξιακή εμπειρία, χωρίς την οποία η Επανάσταση είτε θα οδηγηθεί σε υλιστικό εκφυλισμό είτε θα "ανακτηθεί" από τους αδρανείς Φαρισαίους-συντηρητικούς.
Και έτσι, η υπαρξιακή διάσταση αποκτά προτεραιότητα στην τέχνη του Γιούνγκερ, παρέχοντας μια ολόκληρη γκαλερί εικόνων που απεικονίζουν τον "τρίτο ήρωα"  (όπως στα μυθιστορήματα Καταιγίδα από Ατσάλι, Η Περιπετειώδης Καρδιά, Στους Μαρμάρινους Γκρεμούς, Το Πέρασμα του Δάσους και Ηλιούπολις), καθώς περπατά στο μονοπάτι της εσωτερικής επανάστασης, μελετώντας τις πιο ακραίες μορφές που ενέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο - πόλεμος, μυστικισμός, ναρκωτικά, ερωτισμός και οριακές ψυχολογικές καταστάσεις. Η φόρμουλα του Νίτσε, στην οποία δηλώνει ότι "ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό", είναι το πιστεύω του Ernst Jünger τόσο στη λογοτεχνία όσο και στη ζωή. Όπως και οι ήρωές του, πίνει ήρεμα σαμπάνια στο Παρίσι εν μέσω εκρήξεων βομβών και πανικόβλητων ανθρώπινων ορδών. Συγγραφέας και λογοτεχνικός ήρωας μαζί, ο Γιούνγκερ περνάει τον τρομερό εικοστό αιώνα της "κινητοποίησης" και της "εργασίας" ως προφήτης, ήρεμος και πεπεισμένος από τον απεριόριστο πόνο του, καθώς μιλάει για τον Τιτάνα στη διαδικασία της γέννησής του, για τον επερχόμενο δημιουργό των Θεών.

Ο Γιούνγκερ έφτασε τα 100 χρόνια ζωής το 1995. Όμως ο χρόνος δεν έχει καμία επιρροή στον κρυστάλλινο λόγο και το εκτυφλωτικό ταλέντο του. Πρόσφατα, σε μια επιστολή του προς τον Christopher Gérard, εκδότη του βελγικού περιοδικού Antaios, ο Jünger έγραψε: "Ο εικοστός πρώτος αιώνας θα είναι η εποχή των Τιτάνων, και ο εικοστός δεύτερος θα είναι η εποχή των Θεών".

Τα λόγια αυτά περιέχουν ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα του μεγαλύτερου συγγραφέα της νεωτερικότητας, του "εργάτη" και ήρωα Ernst Jünger.

Πηγή: https://arktos.com

μετάφραση Ρήγας Ακραίος

από εδώ:

https://www.geopolitika.ru/en/article/ernst-junger-and-worker