Τα τελευταία 30 χρόνια οι Ουκρανοί έχουν διδαχθεί μαζικά και ενεργά να μισούν τους Ρώσους και οτιδήποτε ρωσικό. Ολόκληρες γενιές έχουν μεγαλώσει με ρωσοφοβία.

Από το 2014, οι Ουκρανοί έχουν εκπαιδευτεί να σκοτώνουν, να καίνε, να διαμελίζουν, να τηγανίζουν και να εξαφανίζουν τους Ρώσους από προσώπου γης. Όλους τους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Έτσι δημιουργήθηκε η εικόνα του εχθρού, του "Μόσχαλου", παρουσιάστηκε ως ένας σκληρός "υπάνθρωπος", ένα "τέρας", ένας "ηλίθιος", ένας "αδίστακτος", ένας "αγενής", ένα είδος σωρού υλικών, πρόθυμος να ορμήσει στον ειρηνικό ουκρανικό παράδεισο και να τον μετατρέψει σε μια έκταση αίματος και, για να το αποτρέψει αυτό, ο Ουκρανός έπρεπε να είναι έτοιμος να επιτεθεί πρώτος, να φέρει τον πόλεμο στο έδαφος του εχθρού. Να το μετατρέψει σε αιματηρό πολτό, ώστε να μην μετατρέψει την Ουκρανία, και έτσι συνεχίστηκε για χρόνια, για δεκαετίες.

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί οι Ουκρανοί αντιστέκονται τόσο σθεναρά; Γιατί δεν βρίσκονται σε πόλεμο με εμάς, αλλά με την εικόνα που ζει στο μυαλό τους. Στην τηλεοπτική σειρά "Black Mirror" υπήρχε ένα επεισόδιο όπου οι άνθρωποι πολεμούσαν με τρομερά τέρατα, αλλά αποδείχτηκε ότι ήταν τέρατα που έγιναν έτσι από ειδικές οπτικές συσκευές, τις οποίες οι ίδιοι οι άνθρωποι έπρεπε να φορούν (για να μην τιμωρηθούν), και αυτό που έμοιαζε με "τέρατα" ήταν οι ίδιοι οι άνθρωποι.

Οι Ουκρανοί μας βλέπουν σαν τέρατα, βρίσκονται σε πόλεμο με μια χίμαιρα που τους έχει επιβληθεί και αυτή η χίμαιρα είναι τρομερή, αλλά δεν βλέπουν τίποτα άλλο.

Δεν προετοιμαστήκαμε για αυτόν τον πόλεμο. Δεν καταλάβαμε με τι έχουμε να κάνουμε. Δεν έχουμε δημιουργήσει μια τέτοια εικόνα του εχθρού. Επομένως, δεν καταλαβαίνουμε πλήρως τι συμβαίνει. Ίσως είναι σωστό που δεν έχουμε ξεκινήσει αυτό το μονοπάτι. Ωστόσο, είναι σαφές ότι δεν καταλάβαμε τη σοβαρότητα αυτού που συνέβαινε.

Όσο πιο σκληρές είναι οι μάχες, τόσο μεγαλύτερη είναι η οργή του λαού μας. Ταυτόχρονα, η εικόνα του εχθρού έχει σχετικά διαμορφωθεί στα μέτωπα. Στο εσωτερικό μέτωπο, βρισκόμαστε ακόμη σε κατάσταση αμηχανίας. Πώς μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο; Στο μέτωπο, αυτό το ερώτημα δεν τίθεται πλέον: το ερώτημα είναι άλλο: πώς να νικήσουμε τον εχθρό και, ειλικρινά, πώς να τον καταστρέψουμε. Μπορείς να καταστρέψεις μόνο αυτό που μισείς, και εκείνοι που μισούν περισσότερο, πολεμούν άγρια και πετυχαίνουν τα περισσότερα σε αυτόν τον πόλεμο.

Είμαι πεπεισμένος ότι η Ρωσία δεν πρέπει να αφήσει αυτή τη διαδικασία να συνεχιστεί μόνη της. Αν την αφήσουμε, το μίσος από το μέτωπο θα διαχυθεί σταδιακά στα μετόπισθεν και θα μοιάσουμε περισσότερο στον εχθρό. Δηλαδή, το μίσος θα μπει στις καρδιές μας. Μπήκε στις καρδιές των Ουκρανών πριν από πολύ καιρό. Τώρα εξαρτάται από εμάς. Δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει ότι στη διαδικασία του πολέμου υιοθετούμε σταδιακά τα χαρακτηριστικά του εχθρού. Με δισταγμό και καθυστέρηση, αλλά παρόλα αυτά.

Αυτή τη στιγμή οι αρχές προσπαθούν μόνο να συγκρατήσουν τη διαδικασία, αλλά είναι σαν ποτάμι. Κάποια στιγμή το "ανθρωπιστικό φράγμα" θα σπάσει και ολόκληρη η κοινωνία θα θυμηθεί τους στίχους του Σιμόνοφ: "Όποτε τον συναντάς, σκότωσέ τον". Κανείς δεν θα νοιάζεται για το τι επιτρέπουν ή απαγορεύουν οι αρχές.

Χρειαζόμαστε έναν διαφορετικό δρόμο, χρειαζόμαστε μια πραγματική ιδεολογικοποίηση του πολέμου, μια ιδεολογικοποίηση που θα είναι πλήρης και συστηματική, όχι αποσπασματική και μερική όπως γίνεται τώρα.

Πρώτον, ο πόλεμος διεξάγεται με τη Δύση. Επομένως, ο κύριος εχθρός είναι η Δύση. Οι Ουκρανοί δεν είναι ο κύριος εχθρός. Επομένως, είναι η Δύση που πρέπει πραγματικά να μισηθεί και εδώ ο Σιμόνοφ είναι σχετικός. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διώξουμε τη Δύση από τον εαυτό μας. Διαφορετικά, έχουμε ένα διπλό πρότυπο. Αυτός μας σκοτώνει και εμείς τον λατρεύουμε. Ο φιλελευθερισμός είναι πιο επικίνδυνος από τον ουκρανικό ναζισμό, επειδή ήταν οι δυτικοί φιλελεύθεροι που ξεκίνησαν, δημιούργησαν και εξόπλισαν τον ουκρανικό ναζισμό. Η συνεπής αποφιλελευθεροποίηση είναι απαραίτητη (καθώς είναι πιο σημαντική από τη συνεχιζόμενη αποναζιστικοποίηση της χώρας). Η αποναζιστικοποίηση είναι επίσης απαραίτητη, αλλά είναι συνέπεια, όχι αιτία, σύμπτωμα, όχι η ουσία της ασθένειας.

Περισσότερα: αγωνιζόμαστε κατά του εθνικισμού, αλλά δεν πρέπει να μετατραπούμε οι ίδιοι σε εθνικιστές- είμαστε η Αυτοκρατορία, ως κληρονόμοι της μοναρχίας και ως διάδοχοι της ΕΣΣΔ, είμαστε κάτι περισσότερο από ένα έθνος. Η ιδεολογία μας πρέπει να είναι αυτοκρατορική, ανοιχτή, σαφής και επιθετική, η Αυτοκρατορία πρέπει να εκπροσωπείται χαρισματικά. Η Αυτοκρατορία μας, η Ρώμη, δίνει μια θανάσιμη μάχη με την αντίθετη "Αυτοκρατορία", και στην ουσία την Αντι-Αυτοκρατορία, με την Καρχηδόνα.

Μόνο όταν ο στρατός, ο λαός, το κράτος και η κοινωνία πολεμήσουν την Καρχηδόνα, τη φιλελεύθερη Δύση, θα νικήσουμε τον ουκρανικό ναζισμό. Το μόνο που μας μένει είναι να ποδοπατήσουμε την Ουκρανία. Μπροστά σε αυτόν τον τρομερό και σοβαρό εχθρό, αυτή η εμμονική μικροψυχία θα φανεί ασήμαντη.

Αν πείτε σε έναν Ρώσο "η Ρωσία δεν υπάρχει", θα σηκώσει τους ώμους του. Αν πείτε σε έναν Αμερικανό "η Αμερική δεν υπάρχει", θα σηκώσει τους ώμους του. Αν πείτε σε έναν Ουκρανό "η Ουκρανία δεν υπάρχει", θα γίνει έξαλλος και θα ξεσπάσει. Γιατί η Ουκρανία δεν υπάρχει, αλλά δεν υπάρχει όταν είμαστε αυτοκρατορία και η συνείδησή μας είναι αυτοκρατορική. Μια σταθερή, στέρεη, με αυτοπεποίθηση, ισχυρή και επιθετική συνείδηση.

Η ισχυρή ταυτότητα του εχθρού μπορεί να εξουδετερωθεί όχι από μια εξίσου ισχυρή ταυτότητα (ρωσικός εθνικισμός), αλλά από μια ισχυρότερη ταυτότητα, δηλαδή την αυτοκρατορική ταυτότητα.

Αυτός ο ιδεολογικός μετασχηματισμός της κοινωνίας είναι αναπόφευκτος. Μπορεί να αναβληθεί για κάποιο χρονικό διάστημα ακόμη, αλλά δεν μπορεί να αποτραπεί.

Είμαι πεπεισμένος ότι η κυβέρνησή μας δεν ήθελε αυτόν τον πόλεμο, προσπάθησε τα πάντα για να τον αναβάλει. Ήταν δυνατό να τον αναβάλει, αλλά αδύνατο να τον αποφύγει, και τώρα δεν μπορεί να σταματήσει. Ή θα τον κερδίσετε ή θα εξαφανιστείτε. Είναι σαφές ότι ένα μέρος της ελίτ έχει πανικοβληθεί. Δεν μπορούν να αποδεχτούν το μοιραίο των όσων συμβαίνουν, ελπίζοντας ενάντια σε κάθε κοινή λογική ότι μπορούν με κάποιο τρόπο να επαναφέρουν την κατάσταση στο παρελθόν. Αδύνατον. Αναβολή και χρονοτριβή ναι, είναι δυνατόν. Το να σταματήσεις και να επιστρέψεις στο μηδέν δεν είναι. Το μόνο που μας περιμένει είναι ο πόλεμος και μια δύσκολη, απίστευτα δύσκολη νίκη. Η χώρα μας θα έχει αλλάξει ανεπανόρθωτα στην πορεία- το κράτος θα έχει αλλάξει, η κοινωνία θα έχει αλλάξει.

Κανείς δεν θέλει απελπισμένα να αλλάξει με τη θέλησή του, αλλά ή αυτό ή τίποτα. Είναι το πεπρωμένο. Η αλλαγή θα επιβληθεί από μια σιδερένια αναγκαιότητα. Σε όλους και σε όλα.

μετάφραση Ρήγας Ακραίος