Η ιδέα κινεί κόσμους

Σήμερα, οι Δυτικοί εμπειρογνώμονες εξετάζουν όλο και περισσότερο τα προπολεμικά και μεταπολεμικά χρόνια της ΕΣΣΔ ως μια ιδιαίτερη φανταστική περίοδο στην ιστορία του Σοβιετικού Σλαβο-Ρωσικού πολιτισμού. Οι Δυτικοί στρατηγιστές ενδιαφέρονται για το κύριο ερώτημα: πώς μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, μετά τους συντριπτικούς πολέμους και τις εσωτερικές διαμάχες των αρχών και των μέσων του 20ού αιώνα, το κυβερνών κόμμα της ΕΣΣΔ, παρά ή και χάρη στην καταστολή, κατάφερε να ενώσει τον πολυεθνικό λαό που κέρδισε τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και στη συνέχεια να επαναφέρει την οικονομία σε μια πρωτοφανή θέση στον κόσμο. Η απάντηση δεν προκαλεί έκπληξη: τα πάντα στον κόσμο διέπονται από ιδέες- και η κοινωνία μας είχε εκείνα τα χρόνια την πιο ισχυρή ιδεολογία, ένα όμορφο ανθρωπιστικό σχέδιο, που ένωσε την κοινωνία, πυροδότησε τον ενθουσιασμό, εξύψωσε τους ανθρώπους σε μεγάλες πράξεις- άναψε μια λάμψη στα μάτια, κινητοποίησε τη θέληση όλων.

Μόνο μια ιδέα, μόνο μια σκέψη, μόνο μια ιδέα και ένα ιδανικό σχέδιο εμπνέουν τους λαούς σε κατορθώματα πολέμου και ειρήνης, ενεργοποιούν το σημείο αντίστασης στο κακό βαθιά στην καρδιά κάθε ανθρώπου, κινούν τους λαούς να ξεπεράσουν κάθε ανυπέρβλητη δυστυχία. Είναι η ιδέα που αποτελεί την αφετηρία της επιτυχίας της οικονομίας, της οικονομικής ανάπτυξης, της οικοδόμησης του σπιτιού κάθε χώρας (οικοδόμηση σπιτιού, όχι κέρδος, το οποίο έχουν κατανοήσει απόλυτα οι σοφοί κυβερνήτες από την εποχή του Αριστοτέλη). Η επιτυχία της οικονομίας και της πολιτικής ενός λαού (ethnos, nation) εξασφαλίζεται από μια σκέψη, μια ιδέα που ενσωματώνεται στην αλληλέγγυα βούληση ενός λαού που μοιράζεται τις κοινές αρχές του πολιτισμού του, τα πολιτιστικά του πρότυπα, τις πολιτικές προτιμήσεις και στρατηγικές, τις ηθικές αξίες. Αν δεν υπάρχει ιδέα - ενωτική, εμπνευσμένη, αντίστοιχη με το νόημα της ιστορικής διαδρομής του λαού, μια ιδέα που να είναι καλά κατανοητή, επικαιροποιημένη, εκφρασμένη, κατανοητή και αποδεκτή από την κοινότητα, τότε δεν υπάρχει δημιουργική έμπνευση, δεν υπάρχει φωτιά στον καθένα μας, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στις δυνατότητες και τη δύναμη του λαού μας. Όταν τα νοήματα της κοινωνίας δεν εκφράζονται, ή είναι άναρθρα, κρυμμένα, μη κατανοητά από το λαό, ή έρχονται σε αντίθεση με τις ελπίδες του, τη λογική της ιστορίας, τις ιδιαιτερότητες του πεπρωμένου του, η ιστορία κολλάει, η κοινωνία καταρρέει.

Αν οι ιδέες δεν απογειώνονται, πεθαίνουν!

Οι αρχαίοι γνώριζαν ότι οι ιδέες κυβερνούν τον κόσμο και, όπως έλεγε ο Πλάτωνας, αν οι ιδέες δεν πετάξουν, δεν πετάξουν στον αέρα σαν τα πουλιά, πεθαίνουν. Σήμερα, γινόμαστε μάρτυρες μιας κατάστασης όπου τόσο τα κόμματα όσο και οι δημόσιες ομάδες στη Ρωσία φοβούνται να εκφράσουν ιδέες, φοβούνται να μιλήσουν για ιδέες που είναι κοντά τους, που μπορούν να εμπνεύσουν, να ενθαρρύνουν και να οργανώσουν- σήμερα, οι ρωσικοί κρατικοί θεσμοί και οι ηγέτες τους προτιμούν να αποσιωπούν τα ιδεολογικά θεμέλια της κρατικής μας πρακτικής και να κρατούν μυστικές τις θεωρητικές αρχές της οικονομίας της χώρας, αλλά χωρίς σαφήνεια στις θεωρητικές και ιδεολογικές αρχές της οργάνωσης της κοινωνίας, της πολιτικής, της οικονομίας και της εκπαίδευσης, δεν θα υπάρξει βελτίωση της κατάστασης της χώρας. Είναι απαραίτητο να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Αποσιωπώντας τις θεωρητικές αρχές του φιλελευθερισμού που υιοθέτησε η ρωσική κοινωνία τη δεκαετία του 1990, αποκρύπτοντας το κόστος του δυτικού μοντέλου δημοκρατίας που προστατεύει τη μειοψηφία αντί της πλειοψηφίας, αποκρύπτοντας τις συνέπειες της δυτικής θεωρίας για το κοινωνικό φύλο (gender) που απαιτεί από ένα ανήλικο παιδί να επιλέξει το βιολογικό του φύλο (sex), το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να καταστρέψουμε τα θεμέλια της ψυχικής μας υγείας και δεν θα λύσουμε την κατάσταση ούτε με μικροεπιχειρηματικές συμφωνίες και μπαλώματα των κενών στην οικονομία. Η κυρίαρχη διάθεση που επικρατεί σήμερα στη χώρα είναι αυτή που εκφράζεται από ορισμένους κοινωνικά προσανατολισμένους στοχαστές-οικονομολόγους, οι οποίοι προτείνουν ένα ανάλογο μείγμα ιδιωτικής πρωτοβουλίας και κρατικού σχεδιασμού. Η Αποφιλελευθεροποίηση και το Gosplan είναι επίκαιρα στη χώρα. "Η σκοπιμοποίηση του ρωσικού συστήματος διακυβέρνησης και του κρατικού συστήματος δεν είναι λιγότερο σημαντική από την αποστρατιωτικοποίηση και την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας. Ταυτόχρονα, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι, εφόσον οι φιλελεύθεροι είναι αυτοί που ναζιστικοποιούν την Ουκρανία, η λέξη "αποφιλελευθεροποίηση" μπορεί να συνδυαστεί με τη λέξη "αποναζιστικοποίηση"", υποστηρίζει σωστά ο Mikhail Khazin.

Η εναλλαγή των ελίτ είναι επικείμενη

Πότε θα μιλήσουν οι πραγματικοί φορείς της ιδέας του ισχυρού πολιτισμού του Ρωσο-Ευρασιατικού μας σχεδίου στην πολιτική αρένα, σε ανοιχτά δημόσια φόρουμ, σε συζητήσεις στις σελίδες και τις οθόνες των μέσων μαζικής ενημέρωσης; Πότε θα μεταφερθούν οι μοχλοί ελέγχου της ιδεολογίας, της παιδείας και της οικονομίας από τους περιστασιακούς ιδιωτικοποιητές ολόκληρων βιομηχανιών στη δεκαετία του 1990, οι οποίοι έμαθαν, μαζί με την περιουσία άλλων ανθρώπων, δυτικά αποικιοκρατικά σχήματα διαχείρισης, σε δημόσια αναγνωρισμένους, εθνικά σκεπτόμενους θεωρητικούς και επαγγελματίες που έχουν αξιώσεις στο πρόσωπο της ρωσικής επιστήμης, με πολύτομες μελέτες της ιστορίας των πολιτισμών, της κοινωνικής φιλοσοφίας και της οικονομίας, με πειστικούς υπολογισμούς, στρατηγικές και τακτικές και θεωρητικούς υπολογισμούς που στοχεύουν στην επιτυχία της πατρίδας μας;

Αξιωματούχοι που αποτυγχάνουν μόνιμα στην οικονομική ανάπτυξη της κοινωνίας μας, που καταστρέφουν την εκπαίδευση, τον πολιτισμό και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, που μουρμουρίζουν για ιδεολογία και πολιτισμό, εξακολουθούν να κάθονται στις καρέκλες τους σε μια εποχή που η χώρα χρειάζεται γρήγορες και έξυπνες αλλαγές σε όλους τους τομείς της ζωής. Θα αλλάξουν αυτοί οι ολέθριοι κανόνες της "ζωής", από ποιον και πότε;

Είναι σαφές ότι η χώρα χρειάζεται μια ανανέωση των ελίτ. Μια ελεγχόμενη, ήρεμη, έξυπνη και μη βίαιη ανανέωση είναι επιθυμητή. Το κράτος θα πρέπει ευγενικά να προσκαλέσει Ρωσο-Ευρασιάτες διανοούμενους, επιστήμονες και στοχαστές να διοικήσουν το κράτος. Οι βραχυπρόθεσμοι πραγματιστές και οι αποτελεσματικοί διαχειριστές, οι startuppers που είναι αμόρφωτοι και αγνοούν τη θεωρία, την επιστήμη, την ιστορία και τον πολιτισμό, έχουν κάνει πολύ κακό στη χώρα μας - τους λείπει η νοημοσύνη και η κουλτούρα για να σκεφτούν το ολιστικό μέλλον του μεγάλου Ρωσικού (Ρωσο-Ευρασιατικού) πολιτισμού μας. Άλλωστε, όταν το εκκολαπτόμενο μυαλό της σκεπτόμενης τάξης μας γίνει η βάση της ιδεολογίας, δηλαδή της ανοιχτής και διακηρυγμένης κοσμοθεωρίας του πολιτισμού μας (καθορισμός στόχων, σχεδίων, έργων και μόνο τότε δράσεων), οι δυνάμεις του λαού μας θα πολλαπλασιαστούν, όλα θα συγκλίνουν σε μια ενιαία φιλοδοξία και θα κερδίσουμε τη μάχη του πολιτισμού στην οποία μας έχουν παρασύρει τα ετοιμοθάνατα και διεφθαρμένα φιλελεύθερα κράτη της Δύσης. Το κυριότερο είναι ότι, ενώ θα γίνεται η αλλαγή των ελίτ, οι κρατικοί αξιωματούχοι που βρίσκονται στην εξουσία δεν θα κάνουν μια άλλη προσποίηση, μια αντικατάσταση. Μιλάμε για τον διορισμό άξιων, ευφυών, υψηλά μορφωμένων, σκεπτόμενων, ιδεολογικών, ηθικών, ανιδιοτελών ανθρώπων, που δεν συνδέονται με πατρογονικούς ή εγκληματικούς δεσμούς με την προηγούμενη γενιά ηγετών, που αγαπούν ειλικρινά την Πατρίδα, που είναι έτοιμοι να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους γι' αυτήν, και τότε θα νικήσουμε στη σύγκρουση των πολιτισμών στην οποία μας έχει οδηγήσει η αγωνιώδης Δύση, που στοχοποιεί ληστρικά τη γη μας, τον πνευματικό και υλικό μας πλούτο. Αν όχι, θα έχουμε εμφύλιο πόλεμο και την καταστροφή να χάσουμε τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ρωσία είτε θα είναι ιδεολογική, είτε δεν θα υπάρχει καθόλου.

μετάφραση Ρήγας Ακραίος

από εδώ: https://www.geopolitika.ru/en/article/ode-ideology-renewal-society-and-r...