Πρέπει να κάνουμε ένα πείραμα σκέψης και να φανταστούμε: τι άλλο -εκτός από μια πυρηνική επίθεση- θα μπορούσε να μας προκαλέσει η Δύση που βρίσκεται σε πόλεμο μαζί μας; Ποιες κυρώσεις να επιβάλει; Ποιον να απελάσει; Πώς να μας ταπεινώσει; Να μας διώξει από πού; Να μας στερήσει τι; (Δεν σκεφτόμαστε μια πυρηνική επίθεση, γιατί δεν θα την κάνουν, και αν την κάνουν, δεν θα έχει σημασία, γιατί θα την κάνουμε κι εμείς).

Λοιπόν, θα κάνει τα πάντα και τίποτα δεν θα την σταματήσει. Δεν χρειάζεται να τρέφουμε αυταπάτες: στην πραγματικότητα, η Δύση δεν εξαρτάται από εμάς για σχεδόν τίποτα ουσιαστικό, και αν εξαρτάται, ψάχνει σκληρά για ένα υποκατάστατο, το οποίο τις περισσότερες φορές βρίσκει. Το να προσπαθήσουμε να την εμποδίσουμε με κάποιο φυσικό πόρο ή με κάτι άλλο είναι απίθανο να φέρει κάποιο αποτέλεσμα. Είναι καλό που σταματήσαμε να καθησυχάζουμε τους εαυτούς μας με τον "σκληρό ευρωπαϊκό χειμώνα, τον οποίο η Ευρώπη δεν θα επιβιώσει χωρίς εμάς". Επέζησε από τον προηγούμενο και θα επιβιώσει και από τον επόμενο, και η Ουκρανία δεν θα καταρρεύσει και δεν θα παραδοθεί μόνη της, όσο εμείς δεν την αναγκάζουμε να καταρρεύσει ή να παραδοθεί με τη βία. Με θέληση, με δύναμη και βασιζόμενοι στους εαυτούς μας, μόνο στους εαυτούς μας.

Εμείς οι ίδιοι πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς τη Δύση. Εντελώς μακριά από αυτήν. Πρέπει να πετάξουμε ό,τι μας συνδέει μαζί της, να διακόψουμε ριζικά κάθε επαφή, κάθε μορφή εξάρτησης, να σταματήσουμε κάθε συναλλαγή, κάθε συνεργασία στον τεχνικό, οικονομικό και ανθρωπιστικό τομέα.

Ούτε σιτηρά, ούτε λιπάσματα. Καμία δημοσίευση σε δυτικά επιστημονικά περιοδικά, απόσυρση από το Scopus, αναθεώρηση των κριτηρίων RINC, χωρίς να περιμένουμε να δοθεί τελεσίγραφο στους Ρώσους επιστήμονες: ή προδίδετε την πατρίδα σας ή δεν είστε πλέον επιστήμονες· είναι ήδη πρακτικά έτσι. Στον αθλητισμό είναι έτσι. Στην πολιτική είναι πολύ περισσότερο. Στην οικονομία και τα χρηματοοικονομικά, όλα κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση.

Η Δύση μας αποκόπτει από τον εαυτό της και θέτει τις προϋποθέσεις για να μην μας αποκόψει περαιτέρω: προδώστε τη χώρα, το λαό, την κοινωνία, τη Ρωσία, προδώστε τον Πούτιν. Τότε θα δούμε αν είσαι ακόμα ολιγάρχης ή όχι πια ολιγάρχης, επιστήμονας ή όχι πια επιστήμονας, πολιτικός ή όχι πια πολιτικός.
Η Δύση θα μας χτυπήσει με ό,τι μπορεί να χτυπήσει. Με κάτι που έχει ήδη και με αυτό που δεν έχει ακόμα, θα μας χτυπήσει σταδιακά.

Είναι εύκολο να το φανταστούμε. Και αν το φανταστούμε, πρέπει να προετοιμαστούμε.

Είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε χωρίς τη Δύση από εδώ και πέρα.

Αυτό είναι εντελώς απροσδόκητο, αλλά εξίσου απολύτως λογικό.

Οτιδήποτε δυτικό είναι πλέον βαθιά τοξικό (ειλικρινά, πάντα ήταν). Είναι, τελικά, ένας εθισμός σε αυτό που δεν ελέγχουμε εμείς, αλλά που ελέγχει τον εχθρό. Κάθε νύξη φιλελευθερισμού, κάθε αναγνώριση του δυτικού οικουμενισμού, κάθε αποδοχή της κανονιστικότητας οποιουδήποτε από τη Δύση, κάθε αποδοχή δυτικών κανόνων, κριτηρίων, πρακτικών, οπουδήποτε και σε οτιδήποτε, είναι ένα βήμα προς την προδοσία, αν όχι η ίδια η προδοσία.

Αυτό σημαίνει να είσαι ένα πολιτισμένο κράτος. Να μην εξαρτάσαι σε τίποτα και σε καμία περίπτωση από έναν άλλο πολιτισμό, και ειδικά από αυτόν που διεξάγει ανηλεή πόλεμο εναντίον μας.

Μόλις διακόψουμε πλήρως τις σχέσεις μας με αυτό το παγκόσμιο μοντέλο (εκφυλισμού και απανθρωποποίησης) που ονομάζεται σύγχρονη "συλλογική Δύση", μπορούμε να επικεντρωθούμε στην οικοδόμηση των δικών μας πολιτισμένων βάσεων.

Ειλικρινά, δεν έχουμε κοιτάξει ακόμα προς αυτή την κατεύθυνση. Όλοι έχουν προσπαθήσει να ενσωματωθούν στη Δύση διατηρώντας την κυριαρχία τους. Είναι αδύνατο, μη ρεαλιστικό και περιττό, και ήταν πάντα έτσι. Η Δύση δεν χρειάζεται "ρωσικές εταιρείες", ακόμη και αν είναι πιστές στη Δύση. Η καλή Ρωσία γι' αυτούς είναι η απούσα Ρωσία, δεν είναι καν η Ρωσία του Γέλτσιν· απλά δεν υπάρχει.

Είναι πολύ δαπανηρό να παρατείνουμε αυτή τη διαδικασία, είναι καιρός να κόψουμε αυτό το νήμα, γιατί πρόκειται για αστικά δεσμά, όχι για την επιθυμία να εισέλθουμε στο "κύριο ρεύμα της ανάπτυξης". Η Δύση είναι ένα αδιέξοδο, αλλά αυτή είναι η δουλειά της, για εμάς είναι μόνο ένας εχθρός, ο θάνατος και το τέλος.
Η Ρωσία θα ζήσει μόνο σε έναν κόσμο όπου η Δύση δεν θα αποφασίζει και δεν θα σημαίνει τίποτα. Τουλάχιστον για εμάς. Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα είναι το βασανιστήριο της νύφης των Ετρούσκων, όταν ο εγκληματίας ήταν δεμένος ζωντανός σε ένα σάπιο πτώμα. Δεν υπάρχει τίποτα πιο φρικτό από ένα τέτοιο βασανιστήριο. Ένας άνθρωπος πεθαίνει αργά, η νέκρωση εισέρχεται στο σώμα του κύτταρο προς κύτταρο: έτσι η σύγχρονη Δύση είναι ένα σάπιο πτώμα δεμένο επάνω στην ανθρωπότητα. Δεν της αρκεί να χαθεί, θέλει να παρασύρει μαζί της στην άβυσσο και όλους τους άλλους.

Κοιτάξτε την Ουκρανία, τι της έχουν κάνει.... Ένα δηλητηριασμένο, διεστραμμένο, ψυχολογικά κατεστραμμένο έθνος. Ένα κατεστραμμένο κράτος. Σφαγμένοι μαζικά στα μέτωπα ενός παράλογου και σκόπιμα χαμένου πολέμου ή διωγμένοι από τη χώρα, από μια κοινωνία που τρελάθηκε. Η νεκρή νύφη του δυτικού ελέγχου είναι σταθερά βιδωμένη στη χώρα που αναπνέει ακόμα (με δυσκολία), αλλά ο θάνατος στην Ουκρανία κερδίζει. Κοιτάζοντας μέσα από τα μάτια των λυσσασμένων ηγετών της, έχει ήδη περάσει στην άλλη πλευρά, είναι ήδη νεκρή αλλά εξωτερικά ακόμα ζωντανή.

Η πλήρης απελευθέρωση από τη Δύση είναι ο μόνος δρόμος για τη σωτηρία. Όλα τα κακά στη σύγχρονη Ρωσία προέρχονται από αυτήν. Τα μιάσματά της έχουν διαβρώσει την πολιτική, την οικονομία, τον πολιτισμό, την επιστήμη, την ψυχολογία, την καθημερινή ζωή, τη νεολαία μας. Είναι μια καρκινική διαδικασία και όσο πιο γρήγορα και πιο σκληρά κόψουμε τα προσβεβλημένα κύτταρα, τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι πιθανότητες σωτηρίας και αναγέννησης της πατρίδας μας, της μεγάλης Ρωσίας.

Μετάφραση: Οικονόμου Δημήτριος