27.09.2021

De verkiezingen in Rusland zijn voorbij. En het is goed. Het is nu mogelijk om terug te keren naar buitenlandse zaken. Het is het buitenlands beleid dat er echt toe doet. En in dit buitenlands beleid is een uiterst belangrijke en belangrijke verandering in volle gang.

De unipolaire wereld stort voor onze ogen in elkaar. Het is al geruime tijd (sinds 9/11) op een neerwaarts traject, maar het was in dit sleuteljaar 2021, te midden van het nooit eindigende Covid, dat enkele symbolische gebeurtenissen plaatsvonden, die het einde van de unipolariteit onomkeerbaar maakten.

Trump stemde al in met een multipolaire orde en drong alleen aan op een speciale status voor de VS. Het was een perfect rationele en verantwoordelijke agenda. Maar Trump werd in wezen omvergeworpen. En het werd gedaan door fanatieke aanhangers van hetzelfde globalisme dat Trump in eigen land bestreed.

Met de steun van de globalisten, brak Biden door naar de macht en kondigde de Grote Reset aan. Hij verwees naar een terugkeer naar de "gouden" (voor globalisten en liberalen) jaren '90. De mondialisering had enkele problemen, zeiden zij, maar nu zullen wij die snel oplossen, alle pretendenten van de multipolariteit op hun plaats zetten en blijven heersen over de mensheid, haar dieper en dieper trekkend in haar krankzinnige - bijna openlijk Satanische - agenda.

Biden zwaaide in en Kiev verplaatste troepen naar de Donbass en toonde daarmee zijn vastberadenheid om "de Russen te belegeren". Maar zodra Moskou onschuldige manoeuvres op zijn grondgebied uitvoerde, krabbelde Washington terug. We hebben het niet over Kiev, het is geen onderwerp. De Grote Reset werd uitgesteld.

En dan komt de schandelijke vlucht van de VS uit Afghanistan, wanneer de Amerikanen na 20 jaar brutale bezetting niet eens de tijd hebben om hun bezittingen (inclusief militaire uitrusting) behoorlijk in te pakken en de collaborateurs fatsoenlijk te verwijderen. Tegen het einde vuurt Biden een raket af op een auto met kinderen en schept er nog over op. Zelfs Psaki werd bleek van de onzin die ze moest uitkramen. Afghanistan is een totale schande voor Amerika.

En in het kielzog, om te tonen dat hij nog steeds "wow" is, proclameert de pathetische seniele Joe de Angelsaksische as AUKUS, door zijn verdragen met Australië en door de Franse en Italiaanse (dit wordt overigens vaak vergeten) militaire voorraden (waar Parijs en Rome zeer op rekenden) met één pennenstreek weg te strepen, vernietigt hij in wezen de NAVO.  Als reactie volgt de ongekende terugroeping van de Franse ambassadeur uit Washington. De enige manier waarop de EU dit kan begrijpen is dat de autoriteiten in de Verenigde Staten gewoon hun verstand hebben verloren.

Laten we nu eens kijken naar wat er in de Verenigde Staten zelf gebeurt.

Ten eerste handelt Biden tegen de achtergrond dat de helft van de VS-bevolking bekend staat om zijn haat (voor een gestolen verkiezing en een intolerante liberale dictatuur) en dat alles wat hij doet met vijandigheid wordt begroet. En zodra hij een fout maakt - en in Afghanistan en Australië, om nog maar te zwijgen van de totaal verknipte situatie met migranten aan de zuidgrenzen van de VS, maakt hij niet alleen een fout, maar gaat hij herhaaldelijk en aantoonbaar de mist in - pikken zijn tegenstanders dat onmiddellijk op, blazen het op, en beginnen al met de voorbereidingen voor impeachment.

Maar dat is de helft van het probleem. De globalisten zelf die Biden steunen zijn verdeeld in rechts en links, in neocons haviken en ultra-democraten met een LGBT ideologie agenda en "cultureel marxisme". De neocons zijn woedend over de terugtrekking uit Afghanistan, en over Biden's beloften om troepen terug te trekken uit het Midden-Oosten - vooral Syrië en Irak.  Gecombineerd met zijn schaamteloze lafheid in Oekraïne, heeft Biden al zijn best gedaan om de helft van de elite die hem steunt van zich te vervreemden -- de haviken.
Het lijkt erop dat de globalistische linkerzijde zich zou moeten verheugen. Ja, zij waren over het algemeen toegeeflijk ten aanzien van de terugtrekking van troepen uit Afghanistan, maar niemand in de Verenigde Staten durft de manier waarop dit is gebeurd te rechtvaardigen.

Maar toen herinnerde Biden zich de neoconservatieven en creëerde een nieuwe Angelsaksische strategische alliantie, AUKUS (Australië, Verenigd Koninkrijk, Verenigde Staten), waarbij hij Europa zonder pardon buitenspel zette. Dit doet hij in het kader van de dreigende oorlog met China in de Pacific. Dit is waar de linkse globalisten woedend werden. De EU heeft helemaal niets tegen China, en de linkse globalisten in de VS zelf proberen zelfs de economische opgang van China in hun strategieën te gebruiken. Toch negeert Biden dit en creëert AUKUS. Een dergelijke klap voor de NAVO, tegen de achtergrond van de versterkte soevereiniteit van Rusland en dezelfde Katay, de toenemende onafhankelijkheid van Turkije, Iran, Pakistan, alsmede van enkele Arabische en Afrikaanse landen (een reeks staatsgrepen in Afrika is ook een zeer interessant verschijnsel, dat een geopolitieke beoordeling vereist) - leidt alleen maar tot een sterke verzwakking van de mondiale liberale elite, die voor hun ogen langs de lijn - Angelsaksen/Europeanen en andere vergeten "bondgenoten" - verdeeld is.

Biden is er al in geslaagd om zowel globalistisch rechts als links op deze manier te frustreren, te midden van een niet aflatende impasse met de Trumpisten, die zich in een positie van stijf onderdrukt verzet hebben bevonden. Wanneer Biden voor havik speelt en een stap in de richting van de neocons zet, brengt hij de CFR (linkse globalisten) een klap toe. Wanneer hij daarentegen probeert een duif te zijn, worden de rechtse globalisten woedend. Als Joe Biden geen complete loser is in deze situatie, wie is hij dan?

Deze situatie is uniek. Nooit in de afgelopen decennia is het beleid van de VS zo tegenstrijdig, inconsistent en ronduit mislukt geweest. Dit is het belangrijkste. Amerika is zwakker dan ooit. En dit is waar we ons voordeel mee moeten doen. Trump heeft de globalisering van de agenda gehaald en zich bewust en verantwoord op Amerikaanse aangelegenheden gericht. En onderhandelde hard over elke kwestie met vertegenwoordigers van de groeiende multipolariteit. Paradoxaal genoeg is Biden nog nuttiger gebleken voor de multipolaire polen - hij is Amerika gewoon snel aan het vernietigen, en hoe meer het globalisme kwelt, hoe duidelijker de mensheid de zwakte ziet van iemand die nog maar kort geleden beweerde de onbetwiste leider te zijn. Om realistisch te zijn (d.w.z. een beetje cynisch), beter een zwakke en hulpeloze vijand als Biden dan een rationele en zelfbewuste partner als Trump. Natuurlijk, Biden is puur slecht en een epische mislukking voor de VS. Maar voor alle anderen... nou, nou, nou. Er is iets dat we leuk beginnen te vinden aan ouwe Joe...

Dit is waar Rusland nu actief van zou moeten profiteren. De snelle teloorgang van de Amerikaanse wereldhegemonie biedt enorme mogelijkheden over de hele wereld - gebieden, landen, naties, hele beschavingen. Door inertie vrezen sommigen misschien de Angelsaksische alliantie, zeggende dat Groot-Brittannië terugkomt, dat zij nu hun krachten zullen bundelen met de Verenigde Staten en de landen van het Gemenebest en hun koloniale greep zullen herstellen. (We zullen het in een apart artikel hebben over het meer serieuze QUAD-project.) Wie zal het restaureren? Groot-Brittannië is al een hele tijd geen onderwerp meer. Er valt niet veel te zeggen over Australië. Overigens is de financiële en zelfs demografische aanwezigheid van China in de Stille Oceaan nu al een gigantische factor. De hegemonie krimpt en trekt zich overal terug. Hier ligt een kans voor een groot continentaal project van Lissabon tot Vladivostok (in de geest van Tiryar-Poetin), voor een Russisch-chinese Euraziatische alliantie, voor een nieuwe ronde in de betrekkingen tussen Rusland en de islamitische wereld, en voor een stap naar Afrika en Latijns-Amerika.

    Amerika is op de terugtocht. We moeten in de aanval gaan.

Dit vereist strategie, vastberadenheid, wil, concentratie van krachten. En het belangrijkste is dat er ideologie voor nodig is. Grote geopolitiek vereist grote ideeën. Op dit ogenblik - zolang er in de VS een idioot aan de macht is - heeft Rusland een historische kans, niet alleen om de multipolariteit onomkeerbaar te maken, maar ook om zijn invloedssfeer bijna op wereldschaal drastisch uit te breiden. Hegemonie is aan het verdwijnen. Ja, het is een gewonde draak, en hij kan nog steeds hard en pijnlijk toeslaan. Maar het is in doodsnood. We moeten dus oppassen voor de fantoompijnen van het imperialisme, maar we moeten ook ons hoofd erbij houden. We moeten ons voorbereiden op een tegenoffensief. Zolang ze de dingen hebben zoals ze zijn, is dit onze historische kans. Het zou een misdaad zijn om het te missen. Ons imperium viel in 1991. Vandaag is het hun beurt. En het is onze plicht om als een volledig soevereine en onafhankelijke geopolitieke entiteit naar de geschiedenis terug te keren.