Φέρνω το παρόν έργο στην προσοχή του κοινού όχι χωρίς κάποια ανησυχία. Οι ιδέες που εκφράζονται σε αυτό πήραν μορφή στο μυαλό μου πριν από δέκα και πλέον χρόνια. Από τότε τις έχω συζητήσει συχνά με διάφορους ανθρώπους, επιθυμώντας είτε να επαληθεύσω τις δικές μου απόψεις είτε να πείσω άλλους. Πολλές από αυτές τις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις ήταν αρκετά χρήσιμες για μένα, διότι με ανάγκασαν να επανεξετάσω τις ιδέες και τα επιχειρήματά μου με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και να τους δώσω πρόσθετο βάθος. Όμως οι βασικές μου θέσεις παρέμειναν αμετάβλητες.

Het Eerste Russische TV kanaal Tsargrad heeft een nieuw TV project gelanceerd "Het ABC van Traditionele Waarden". Een serie deskundige gesprekken door drie Russische denkers over de fundamenten van het Russische bestaan en de Russische toekomst. Konstantin Malofeev, Alexander Doegin en aartspriester Andrei Tkatsjev analyseren de door Vladimir Poetin goedgekeurde Grondslagen van het staatsbeleid voor het behoud en de versterking van traditionele spirituele en morele waarden. Het eerste, inleidende deel gaat over de Traditie zelf.

Als we het probleem van de chaos in filosofisch en historisch perspectief beschouwen, wordt het overduidelijk dat de speciale militaire operatie (SMO) de strijd is van Rusland tegen de beschaving van de chaos, die in feite de nieuwe democratie is, vertegenwoordigd door het collectieve Westen en zijn rabiate proxy-structuur (de Oekraïne).

De laatste tijd wordt het delicate evenwicht op het gebied van politieke en ideologische oppositie verstoord door een groeiende polemiek tussen "etnocentristen" en "Euraziërs", "roden" en "blanken", enz. Enerzijds heeft deze polemiek de leerstellige beginselen van verschillende tendensen, bewegingen en partijen verduidelijkt die voorheen te vaak vaag en slechts onbewust geformuleerd waren. Dit is een positief aspect. Anderzijds is dit proces een teken dat de oppositie wordt opgenomen in een door het systeem voorbereid schema, d.w.z. haar "conventionalisering", domesticatie en "castratie" in steriele parlementaire en partij-"spelletjes". 

In de eerste plaats willen wij de misvattingen en leugens bestrijden die bepaalde oorlogspropaganda in een bepaalde tijd over deze wetenschap heeft verspreid. Geopolitiek maakt geen deel uit van de "Nazi" doctrine. Ten eerste, omdat de oorsprong veel verder teruggaat. Ten tweede omdat een van de bedenkers ervan, Halford Mackinder, een Engelsman was die zeer gehecht was aan het buitenlands beleid van het Britse Rijk, zozeer zelfs dat hij een van de ideologen was van het Verdrag van Versailles. Ten derde omdat een andere schepper ervan, de Duitser Karl Haushofer (in tegenstelling tot wat de Britse pers destijds meldde) niet het grijze brein van Hitler was, maar door de nazi's werd genegeerd, in Dachau werd geïnterneerd. Zijn oudste zoon Albrecht werd later in Berlijn vermoord.

Op 11 september 1990, tijdens de voortdurende desintegratie van de Sovjet-Unie, kondigde de toenmalige Amerikaanse president George Herbert Walker Bush de komst van een "Nieuwe Wereld Orde" aan. Er is veel inkt verspild en veel video's gemaakt over deze zin door degenen wier aluminiumfolie hoed misschien iets te strak om hun hoofd is gebonden, en die dus de implicaties van deze zin grotendeels verkeerd hebben begrepen, opgewonden door hyperbolische samenzweringspraatjes en afgeleid door dystopische visioenen van Satanische ordes en een wereldwijde politiestaat.

Onder vele nationalisten en dissidenten van de Westerse naties, die niettemin het belang inzien van een uitbreiding van hun ideaal in de richting van een geestelijk en politiek herstel van de Europese beschaving, wordt het neo-Eurazisme kennelijk steeds meer gezien als een politieke, geopolitieke en zelfs metapolitieke doctrine die uitsluitend voor Rusland van belang is. Wij menen dat deze perceptie het resultaat is van een interpretatie van deze nieuwe politieke theorie die hoofdzakelijk voortvloeit uit twee elementen, zijnde historische en situationele elementen: enerzijds het feit dat het Eurazisme bij zijn oorsprong, d.w.z. aan het begin van de twintigste eeuw, het resultaat was van het intellectuele oeuvre van Russische denkers, waarvan sommigen naar Europa waren geëmigreerd (Mendelejev, Troubetskoï, Florovski, Alexeïev, enz. ) en anderzijds dat de meerderheid van de huidige Europese militanten niet altijd duidelijk de noodzaak inziet om, gelijktijdig met hun strijd (die bestaat uit het stimuleren en bevestigen van de eigenheid van een beschaving op basis van wat er nog over is van haar culturele grondslagen), deel te nemen aan de uitwerking van een nieuwe universele politieke theorie die in staat is om elke beschaving, op een voldoende gedifferentieerde manier, voor te stellen als een toekomst die “gelaafd” wordt door de Traditie en georiënteerd is op de atemporele centraliteit van deze laatste. Deze verheven uitdaging is dus gesitueerd op het hogere niveau van de doctrine, en verder op het niveau van een universele spirituele visie op de wereld, nog voordat zij kan worden gesitueerd op het lagere, zij het essentiële, niveau van haar aanpassing aan een bepaalde beschaving teneinde haar een immaterieel centrum terug te geven dat geïnspireerd is door deze superieure visie op de wereld. Kortom, een Imperium.