"Οι σημειώσεις που ακολουθούν συσχετίζονται με μια ευρύτερη συζήτηση μόνο στη ρωσική γλώσσα στην εκπομπή του Dr. Dugin "Dugin's Directive", που προορίζεται για το ρωσικό κοινό. Τα αποτελέσματα μπορεί να οδηγήσουν σε κάποια σύγχυση μεταξύ των αγγλόφωνων αναγνωστών καθώς και όσων παρακολουθούν τα γεγονότα στην Ουκρανία.

Για την ιστορία, ο Δρ Ντούγκιν υπήρξε ένθερμος υπερασπιστής και υποστηρικτής των αυτοαποκαλούμενων σοσιαλιστικών χωρών υπό την ηγεσία κομμουνιστικών κομμάτων σε όλο τον κόσμο σήμερα, καθώς και των εθνικο-απελευθερωτικών και αντι-ιμπεριαλιστικών εθνικιστικών κρατών, με συνέπεια και χωρίς εξαίρεση. Ταυτόχρονα, ήταν απολύτως αντίθετος με τα αυτοαποκαλούμενα, ένοπλα φασιστικά και νεοναζιστικά κινήματα που απειλούν στην πραγματικότητα -και μάλιστα έχουν σκοτώσει- πολλούς αθώους ανθρώπους στην Ουκρανία. Πράγματι, γι' αυτή την υπεράσπισή του, δέχτηκε αυστηρή λογοκρισία.

Επιπλέον, υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής των λαϊκών κινημάτων στον 1ο κόσμο, τα οποία η φιλελεύθερη  -εργαλειοποιημένη- αριστερά, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και η φιλελεύθερα ελεγχόμενη ακαδημαϊκή κοινότητα ονομάζουν "Alt-right" και τα έχουν χαρακτηρίσει με δυσφημιστικό τρόπο "νεοφασιστικά". Αυτό που είναι σαφές στα παρακάτω είναι ότι ο Ντούγκιν μιλάει για το πώς ο Αντι-Κομμουνισμός και ο Αντι-Φασισμός λειτουργούν μιμητικά στις φιλελεύθερες (δηλαδή καπιταλιστικές) κοινωνίες του 1ου κόσμου, όπου αυτά παίρνουν το φάσμα μιας στρατηγικής "διαίρει και βασίλευε".

Ο Ντούγκιν δεν είναι ούτε κομμουνιστής, ούτε φιλελεύθερος, ούτε φασίστας, αλλά μάλλον εξετάζει πώς και γιατί διαμορφώνεται η επερχόμενη και εξελισσόμενη επόμενη πολιτική θεωρία. Μεγάλο μέρος του έργου του ήταν μια πρόταση για το πώς θα διαμορφωθεί αυτή η επόμενη πολιτική θεωρία."

- J. Flores

του Δρ Αλεξάντρ Ντούγκιν

- Στη μετα-Σοβιετική περίοδο, ο κομμουνισμός πέρασε από διάφορα στάδια στην κοινωνία μας. Πρώτον, μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, υπήρχαν μαρξιστικοί κύκλοι που εξακολουθούσαν να έχουν αδράνεια, οι οποίοι δεν παραδόθηκαν, πιστεύοντας ότι η καταστροφή ήταν προσωρινή. Σε αυτή την παθητική στάση, μια αναποφάσιστη και κομφορμιστική νοσταλγία έγινε μια μορφή αυτοκτονίας και οδήγησε στην εξαφάνισή τους. Υπήρχαν επίσης ριζοσπάστες κομμουνιστές στη δεκαετία του '90 που προσπάθησαν να συσπειρωθούν - ανάμεσά τους υπήρχαν παθιασμένοι άνθρωποι που δεν ήταν σημαντικοί κατά τη διάρκεια της ίδιας της ΕΣΣΔ, αλλά στη δεκαετία του '90 αποδείχθηκαν τίμιοι άνθρωποι με ακεραιότητα - αλλά σταδιακά έπαψαν και αυτοί να είναι πραγματικά. Για ένα διάστημα στη Ρωσία, ήμασταν χωρίς κομμουνιστές.

- Πρόσφατα όμως άρχισαν να σχηματίζονται νέες αριστερές ομάδες - τις περισσότερες φορές δεν είχαν καμία σχέση με την ΕΣΣΔ, δηλαδή ήταν κομμουνιστές αλλά όχι από τη σοβιετική αδράνεια, αλλά ως αποτέλεσμα των δικών τους λόγων.

- Ο κομμουνισμός αντιπροσώπευε το δυαδικό σύστημα ενός σοβαρού γεωπολιτικού παράγοντα - την ΕΣΣΔ, συν την κομμουνιστική Κίνα και άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Ο κομμουνισμός βρισκόταν σε αντίθεση με τον καπιταλισμό, και αυτή η αντίθεση επιβεβαιωνόταν με την ισχύ, τη διπλωματία και την επικράτεια. Αλλά το 1991, όλα κατέρρευσαν.

- Αυτό οδήγησε σε μια θεμελιώδη αλλαγή στο καθεστώς της αριστεράς - αν πριν από το 1991 ένας κομμουνιστής μπορούσε να βασιστεί στο γεωπολιτικό δυναμικό της ΕΣΣΔ, τότε μετά το 1991 ο κομμουνισμός μετατράπηκε σε μια ορισμένη τάση, ένα κοινωνικό κίνημα που είχε χάσει τη συνιστώσα της εξουσίας του. Έγινε ένα χαλαρό και λιγότερο κατανοητό φαινόμενο. Ιστορικά, το τέλος της ΕΣΣΔ ήταν το τέλος ενός διπολικού ιδεολογικού αγώνα.

- Μετά το 1991, χρησιμοποιούνται συχνά ως καρύκευμα για τα πιάτα που ετοιμάζουν οι φιλελεύθεροι για να αντισταθούν στην εθνική αναγέννηση. Την ίδια λειτουργία με τους φασίστες μετά το 1945, οι οποίοι έγιναν όργανο μιας φιλελεύθερης στρατηγικής. Οι φασίστες επιτίθενται στους "κομμουνιστές" ή υποστηρίζουν τον αυτονομισμό σε μεμονωμένες χώρες. Οι κομμουνιστές απέκτησαν σημασία από τους φιλελεύθερους για να πολεμήσουν τους "φασίστες". Σήμερα, μιλώντας για τον αγώνα των κομμουνιστών κατά των φασιστών, μιλάμε για τη στρατηγική των φιλελεύθερων, οι οποίοι τους χρησιμοποιούν στα μνημονιακά τους σχέδια.

- Κίνδυνος για την ανθρωπότητα είναι ο Φιλελευθερισμός*. Είναι ο εχθρός της αριστεράς και της δεξιάς - και αν η αριστερά και η δεξιά πολεμούν τον φιλελευθερισμό, μπορούν να είναι πραγματικά αριστεροί ή δεξιοί. Αν ο αντιφασισμός γίνεται το κύριο πράγμα για την Αριστερά και ο αντικομμουνισμός το κύριο πράγμα για τη Δεξιά, τότε έχουμε να κάνουμε με τα εργαλεία του συστήματος. Πρόκειται για θεάματα προσομοίωσης (simulacra) που δουλεύουν για τον Σόρος.

- Ο Φιλελευθερισμός κυριαρχεί σήμερα. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτός είναι ο εχθρός μας, και όσο δεν συντρίβεται, είναι το αντικείμενο του κοινού μας αγώνα.

*Η ιδεολογία του καπιταλισμού σε συνθήκες ύστερης και μεταμοντέρνας εποχής

μετάφραση Ρήγας Ακραίος

από εδώ:

https://www.4pt.su/en/content/anti-communism-and-anti-fascism-are-tools-...