17.05.2022

Er zijn bijna drie maanden verstreken sinds het begin van de SMO (Speciale Militaire Operatie) in Oekraïne. Er kunnen enkele conclusies getrokken worden. Ik zal niet ingaan op het militaire aspect van de operatie, waarvoor het advies van deskundigen in militaire strategie nodig is, en men kan niet over alles praten terwijl de strijd aan de gang is. Ik wil andere omstandigheden beoordelen, die zuiver politiek zijn:

• is Rusland klaar voor een EWS?
• en wat moet er precies gedaan worden voor de overwinning?

Rusland als geheel bleek klaar te zijn voor de EWS.

In de eerste plaats was ik verbaasd over de houding van de mensen in het algemeen. Ik heb de laatste tijd veel door het land gereisd en de reacties van het volk gezien - verder dan de propaganda. Naar mijn mening begrijpt het volk de doelstellingen en taken van de WIM niet slechter, maar veel beter dan de elite. Het volk is er diep van overtuigd dat het Westen onze absolute vijand is. Het is moeilijk de mensen daarover op andere gedachten te brengen, en elke bevestiging, integendeel, wordt gretig aangegrepen. Oorlog met het Westen is wat alles verklaart en rechtvaardigt voor de mensen, en in die zin wordt het moderne Oekraïne - vooral na 2014 - gezien als een werktuig van het Westen in deze oorlog. Vandaar de rabiate Russofobie, de wens om zich bij de NAVO aan te sluiten en de wreedheid van de straffers in de Donbass. Als de mensen het zo opvatten, is dat een enorme - bijna onuitputtelijke - bron voor de voortzetting van de SUP, het is de legitimatie ervan. Het enige wat de autoriteiten in zo'n situatie moeten doen, is de stelling van Poetin herhalen, die hij op 9 mei tijdens de parade op de Dag van de Overwinning uitsprak: wij zijn in oorlog met het Westen, en als dat zo is, is alles duidelijker. Het volk luistert tot in het diepst van zijn ziel en antwoordt. Het volk is klaar voor oorlog (met het Westen) en overwinning, en schat de prijs realistisch in.

Het politieke systeem was er ook klaar voor. Eén ding was vereist in noodomstandigheden: onvoorwaardelijke gehoorzaamheid en totale controle. Dat is wat wij in de politiek zien. Het minste gebaar van afwijkende mening en het einde van iedereen die het waagt, ongeacht partij, ministerie of streek. De vertikaal van de macht heeft de krachtproef doorstaan. In extreme omstandigheden is dit zoals het moet zijn.

Het voorlichtingsveld in het land, met zijn gebreken en bedenkingen, toonde opnieuw voldoende paraatheid. De media reorganiseerden zich on the fly, het externe propagandacircuit werd door het Westen onmiddellijk afgesneden, maar ook hier doen wij wat wij kunnen. Niet bijzonder doeltreffend? Dat kan ook niet anders in zo'n situatie. Het Westen heeft ons de oorlog verklaard en voert die op alle fronten uit, vooral op het gebied van de informatie, en ook hier zijn wij over het algemeen klaar, er is geen paniek.

Wat de veiligheidsdiensten betreft, werden de structuren van de FSB, hoe psychologisch ingewikkeld ook, versterkt. Natuurlijk hadden velen zich al jarenlang aangepast aan het feit dat vijanden "partners" genoemd moesten worden, en dat agenten van invloed "gerespecteerde systeemliberalen" genoemd moesten worden. Maar toen alles weer bij de naam genoemd werd, en de liberalen en westerlingen direct buitenlandse agenten, spionnen en verraders werden, herstelden de FSB en andere diensten zich vrij snel: het is altijd gemakkelijker om met de waarheid te werken, de vijand is de vijand en wat er met hem moet gebeuren hoeft de dappere Tsjechoslowaken niet verteld te worden. Met de MVD of Rosgvardiya is het nog gemakkelijker, zij zijn niet rechtstreeks met de politiek verbonden en doen eerlijk hun plicht.

Sinds drie maanden merken wij geen dramatische veranderingen in de economie, en dat ondanks een ongekende druk van sancties die het land met de grond gelijk willen maken. Ik ben een felle tegenstander van het kapitalisme en van het economisch beleid van onze regering, maar ik moet toegeven dat het optreden van de regering op economisch gebied tot nu toe, onder buitengewone omstandigheden, vrij succesvol is geweest. Het had veel erger kunnen zijn. Het betekent niet dat het in de toekomst ook zo zal zijn, ons isolement van het mondiale economische systeem, waarin wij ons helaas hebben gestort (ten nadele van onze economie en haar ontwikkeling), zal nog steeds voelbaar zijn, maar drie maanden is een serieuze periode, en tot nu toe heeft de Russische economie het overleefd. Ik ben er niet zeker van dat de wisselkoers van de roebel werkelijk de belangrijkste indicator is, eerder is het scherm van succes de economische steun van de WIM, maar het is goed om dat ook te zien.

Bij nader inzien ziet het er misschien wat anders uit - individuele tekortkomingen en excessen zijn altijd duidelijk en opvallend, maar als je eenmaal de juiste afstand neemt, wordt het duidelijk: in de binnenlandse politiek heeft Rusland zich klaar getoond voor de SMO en een frontale botsing met het Westen. Het is beangstigend te bedenken wat er met het land had kunnen gebeuren als die bereidheid er niet was geweest. Ja, alleen al het denken in die richting is beangstigend, maar het is moeilijk te zeggen hoe houdbaar deze toestand is.

Laten wij in dit verband de tweede vraag overwegen: wat moet er in dit stadium op politiek gebied gedaan worden voor de overwinning? De vraag is niet ijdel. Het zou natuurlijk zo kunnen: als de Russische politiek zich er drie maanden mee bezig heeft gehouden, zal zij dat blijven doen. Er hoeft niets veranderd te worden. Als zij het aankan, prima, maar wat als zij het niet aankan? Het is gewoon niet rationeel om de tendensen van de eerste drie maanden van de WIM over te hevelen naar de volgende koers, wanneer niets het naderende einde ervan voorspelt. De regering bereidde zich echter voor op de operatie, zij het in het volste geheim, en was zich ervan bewust dat die niet snel zou verlopen. Tot nu toe was de veiligheidsmarge voldoende en de rest - zonder zoveel geheimzinnigheid, want al het belangrijke is al begonnen - is de moeite waard om zich voor te bereiden op de volgende fase.

In dit verband zou ik een aantal gebieden willen schetsen die, vanuit alle gezichtspunten, de belangrijkste factoren zullen zijn voor de overwinning in de toekomst.

Rusland heeft nu een vitale behoefte aan een idee. Het feit dat er vroeger geen ideologie was, heeft in de praktijk het politieke systeem beheersbaar gemaakt in een kritieke tijd en is vreemd genoeg een van de belangrijkste criteria voor succes gebleken. Alle partijen en politici zeggen en doen precies wat zij in zo'n situatie moeten doen; daarom is het idee niet nodig voor de partijen, maar voor de staat. Dan zal de band tussen de overheid en het volk veel levendiger worden. De mensen begrijpen reeds het waarom van hun SSO, maar veel anders begrijpen zij niet. Of zij begrijpen dat dit "zo veel" niet georganiseerd is zoals het zou moeten. Het wordt tijd dat de autoriteiten zich openstellen voor het volk, en openheid veronderstelt een Idee: de Staat formuleert het en het volk zweert erbij. Dat kan een Russisch idee zijn, zo u wilt, een Euraziatisch idee - rekening houdend met de verscheidenheid van culturen en volkeren - of een imperiaal idee. Dan zal alles voor iedereen duidelijk worden: waarvoor te leven en hoe te leven. Natuurlijk bestaat die Idee al, zij moet alleen openlijk verkondigd worden en de macht zelf moet trouw zweren aan het volk, want het volk is de Idee.

In de Russische Idee wordt de centrale plaats gegeven aan de Geest. Die komt het best tot uiting in de Orthodoxie en de Kerk, maar de Geest waait waarheen hij wil. Russen zijn in alle fasen van onze geschiedenis aan de Geest toegewijd geweest. Wij houden alleen van lichaam en materie omdat wij willen dat zij Geest worden. Russen verafschuwen het grove egoïsme en de zucht naar winst. Rijkdom komt van het woord God. Wie bij God is, is rijk. De overwinning komt altijd uit de hemel.

Wij hebben een mobilisatie van het volk nodig. Ik heb het niet alleen over mobilisatie aan het front van de SMO, maar ook over mobilisatie van de hele maatschappij. De achterhoede is een deel van het front. Als iemand de illusie heeft dat dit ver weg is en hem niet zal treffen, dan hebben de inwoners van de Russische streken die vanuit Oekraïne onder vuur liggen het goed begrepen: de oorlog is naar ons Russische land gekomen, hij zal ons niet met rust laten. Daarom is het aan iedereen om mee te strijden voor de overwinning. De autoriteiten moeten niet bang zijn voor het ontwaken van de Russen. Dit is het voornaamste argument voor de overwinning. De WMO moet openlijk een "volksoorlog" worden (niet met Oekraïne, met het Westen).

Ideologie impliceert een duidelijke verklaring van waarden. Als twee beschavingen, de onze en het Westen, nu in oorlog zijn, hebben wij de plicht aan onszelf en aan de wereld uit te leggen wat onze waarden zijn. Het Westen is diep ideologisch, zijn ideologie is het totalitaire liberalisme, dat genderpolitiek, LGBT+, kritische rassentheorie, individualisme, kunstmatige intelligentie en... Russofobie. Het Westen heeft Rusland veroordeeld als een beschaving. Wij zijn het daar niet mee eens, dus moeten wij vandaag duidelijk maken voor welke waarden wij vechten, wat traditie, cultuur en identiteit voor ons is. En cultuur en onderwijs moeten aangepast worden aan deze traditionele waarden, die geest, moraal, goedheid, rechtvaardigheid, gemeenschap/samenwerking, zuiverheid en liefde omvatten.

Het is geen zegen, het is een ultimatum, een ultimatum tot Overwinning. De regering moet een overwinningsideologie uitroepen. Op het ogenblik is het een kwestie van leven en wij hebben niet veel tijd om het te doen. Het technische gedeelte van de operatie was in het grootste geheim gepland en voorbereid, maar wat valt er nu nog te verbergen? Wij hebben noch het recht noch de tijd om in de binnenlandse politiek te blijven waar wij nu zijn en te zien of wij het zonder ideologie kunnen doen of niet? Op lange termijn kunnen wij het absoluut niet: wij zijn in oorlog met de ideologie en zonder onze ideologie zijn wij eenvoudigweg gedoemd te mislukken, maar het is zeer waarschijnlijk dat wij op middellange en zelfs op korte termijn de ideologie hard nodig zullen hebben. U zult zeker gemerkt hebben hoe wanhopig de vijand zich verzet. Dit alles is het resultaat van ideologie - vijandig, vals, extremistisch, russofoob, crimineel, terrorist, maar gewoon ideologie. Uiteindelijk beslist de idee alles.

De politiek gaat ons goed af, maar het idee wacht nog steeds in de coulissen. Naar mijn mening is die tijd gekomen.