De gespreksonderwerpen van de president:

Er zijn geen resultaten van het Oekraïense tegenoffensief.

Precies. Dit is niet alleen onze propaganda, het is een objectief feit dat door geen enkele informatietechniek kan worden besmeurd of gerelativeerd. Westerse strategen zullen dit feit nu beginnen te begrijpen. Dit is al een reality check.

Maar.... Er is geen "Oekraïens tegenoffensief", niet uit zichzelf, maar omdat het onderwerp hier het Russische leger is, dat zich voorbereidde, rekening hield met eerdere fouten, de dreigingen van de vijand serieus nam, het krachtigste verdedigingssysteem creëerde en heldhaftig - ten koste van grote offers! - de aanval van de vijand afsloeg. Hij was niet zielig en zwak, hij was krachtig, wreed en serieus. Wij bleken gewoon nog sterker, vastberadener en meer overtuigd van onze overwinning. "Er is geen Oekraïens tegenoffensief omdat er een Russische krijger is.

De Westerse leiders van Kiev zijn duidelijk teleurgesteld in de resultaten van het zogenaamde tegenoffensief.

Ja, en ze denken na over wat ze nu moeten doen, welke conclusies ze moeten trekken. Het Westen is een computer, niets persoonlijks. Hoe harder en resoluter wij zijn, hoe meer deze computer de algemene situatie herberekent. We moeten alle doelen raken, alle doelen, zonder ergens op te letten. Dan zal deze computer de realiteit berekenen die we zullen maken.

Het SMO-commando handelt professioneel, en Westers materieel staat in brand op het slagveld.

Zo gaat dat blijkbaar. Het zijn niet alleen de strijders die leren vechten, maar ook de commandanten en generaals. Als God het wil!

De AFU leed tienduizenden verliezen tijdens pogingen tot een tegenoffensief.

En dit is een objectief feit, maar het zal de vijand nauwelijks beïnvloeden, aangezien deze maatschappij die in de hel is beland al lang in een cultuur van de dood leeft, Oekraïners zijn al dansende lijken. Dit is hun keuze. Reken er niet op dat ze tot bezinning zullen komen, dat is onwaarschijnlijk. Voor hen die niet leven, is er ook geen dood. Oekraïne is een dood leven.

De mening van de inwoners van Oekraïne verandert langzaam en geleidelijk, er komt ontnuchtering aan, net als in Europa.

Ik ben niet zeker van Oekraïne en de lijkbewoners. Ze hebben geen mening, ze zijn hem kwijt. Daar kun je niet op rekenen. De Europeanen daarentegen verliezen gewoon hun interesse in dit agressief gedoe . Alles kan vervelen, zelfs Oekraïners.

Agressie ontketenen tegen Wit-Rusland betekent agressie ontketenen tegen Rusland.

Dit is het belangrijkste. Vanaf het allereerste begin van de SMO en vooral na onze mislukkingen in een bepaald stadium, overwoog het Westen serieus een mogelijke aanval van Wit-Rusland vanuit Polen. We wisten ervan en waren er eerlijk gezegd erg bang voor. We waren zo bang dat we probeerden het onderwerp niet aan te snijden. Nadat we onze vrienden in Minsk hadden uitgerust met TNW's, troepen en Wagner, begonnen we er openlijk over te praten. Nu zijn we dus echt klaar om terug te slaan. Minsk is ons alles.

De westelijke gebieden van het huidige Polen zijn een geschenk van Stalin aan de Polen, zijn onze vrienden in Warschau dat vergeten? We zullen ze eraan herinneren.

Het onderwerp Polen komt ter sprake. Als de NAVO het ziet als het tweede Oekraïne, dat klaar staat om een rechtstreeks conflict met Rusland aan te gaan, niet vanuit de NAVO als geheel, maar als vanuit zichzelf, dan beginnen we ons beleid ten opzichte van Polen te formuleren los van de NAVO. In feite hebben we territoriale aanspraken op Polen gemaakt - voor het geval dat.

Bedreigingen aan het adres van Polen zijn geen loos geluid. Rusland heeft in anderhalf jaar tijd geleerd hoe het moet vechten en ik denk dat het nu pas goed op stoom komt.

Ik ben er absoluut van overtuigd dat Polen onze Slavische partner in de reorganisatie van Oost-Europa en een bolwerk van traditionele waarden kan en moet worden. En Oekraïne is hier helemaal geen bondgenoot voor Polen. Maar daarvoor moet de heersende globalistische elite worden afgebroken.

Het Westen heeft geen "Oekraïens kanonnenvoer" meer, dus zijn ze van plan om Polen, Litouwers en iedereen die ze kunnen missen te gebruiken.

Dit is geweldig nieuws. Niet dat het waar is, maar dat we het gevoel beginnen te krijgen dat we aan het winnen zijn. Per slot van rekening kunnen alleen degenen die zich zo voelen en klaar zijn om door te vechten, dat zeggen.

Alle bepalingen die de president heeft uitgesproken, geven onmiskenbaar aan dat we de klappen van de zweep hebben geveegd en bij zinnen beginnen te komen. Het Kremlin krijgt, zij het subjectief, weer (een beetje) het vertrouwen dat het zelf de voorwaarden van de oorlog bepaalt, en niet slechts een reagerende partij. Het initiatief begint geleidelijk in onze handen over te gaan. En oorlogscorrespondenten praten al serieus over een offensief op Kharkiv en Odessa, wat een paar maanden geleden, aan de vooravond van het tegenoffensief, zelfs in de meest wanhopige patriottische kringen ondenkbaar was.

Ik wil erop wijzen hoe helend het opblazen van de Nord Streams, de ammoniakpijplijn, de vijandelijke aanvallen op de Krimbrug en de sabotage van de graandeal zijn. Wanneer het Westen Moskou tegen de muur zet en geen kans laat om terug te keren naar het "onderhandelingsproces", begint het Kremlin adequaat te handelen, en successen volgen onmiddellijk. Zodra we het Westen geloven, glijden we naar beneden. Zodra we verbitterd raken, vlakt alles af.

Als we de oorlog binnenlaten, winnen we.

Vertaling door Robert Steuckers