Onze gesprekspartner is de Russische filosoof, politicoloog en socioloog Alexander Gelievitsj Doegin, professor aan de Lomonosov Staatsuniversiteit van Moskou.

- Alexander Doegin, we horen steeds vaker van de leiders van het land de definitie van de moderne westerse beschaving door het woord "satanisme". Wat wordt hier volgens u bedoeld?

- De formulering dat het Westen een "satanische beschaving" is, werd door de president uitgesproken in zijn toespraak tijdens de toelating van nieuwe onderdanen tot de Russische Federatie. We moeten dit serieus nemen en proberen te begrijpen wat er achter deze formulering zit, vooral omdat het later door veel van onze hooggeplaatste politieke en publieke figuren werd herhaald. Het lijkt mij dat dit een zeer serieuze en diepgaande uitspraak is.

Na het begin van de speciale militaire operatie begonnen we ons steeds duidelijker te realiseren dat er iets mis was met het Westen. Dat de moderne Westerse beschaving ofwel de weg kwijt is, of is afgeweken van het pad dat zij volgde toen wij haar accepteerden, verwelkomden, imiteerden, of, nog waarschijnlijker, dat er al heel lang iets mis mee is. Een beschaving die we bewonderen, waarin we proberen te integreren, waarvan we de waarden en regels met heel onze ziel delen en omarmen, kan toch niet plotseling satanisch blijken te zijn? Parallel hieraan zien we dat de waardenkwestie op verschillende niveaus in onze staat aan de orde wordt gesteld. We beginnen te herhalen: we verdedigen onze waarden. Een jaar geleden nam de president een decreet aan over de verdediging van traditionele waarden, waaronder de superioriteit van geest boven materie. Dit is absoluut verbazingwekkend! De traditionele waarden van Rusland worden erkend als, zo u wilt, idealisme, religiositeit, de overheersing van de geest. En natuurlijk, als we onszelf beginnen te zien - nog niet vol vertrouwen, maar wel steeds meer - als dragers van traditionele waarden, dan is het juist tegenover deze traditionele waarden, die we net in onszelf aan het ontdekken zijn, die we net beginnen te begrijpen, te doorgronden en te verdedigen, tegenover deze waarden lijken de Westerse waarden natuurlijk op puur satanisme. Ze zijn precies het tegenovergestelde. Ze zijn gebaseerd op het idee dat materie primairder is dan geest, dat de mens gewoon een biosociaal wezen is dat een cognitieve weerspiegeling is van de externe wereld. Het Westen ziet de mens als een geëvolueerd dier, dat zijn laatste stadium heeft bereikt om het initiatief door te geven aan een posthumanistische soort, transhumanistische constructies, cyborgs, kunstmatige intelligentie. En de voorbereiding, het opwarmstadium hiervoor is het genderbeleid, waarbij mensen naar believen van geslacht veranderen - zelfs naar hun grillen - en binnenkort van soort zullen veranderen - kiezen of ze tot een mens, een machine of een dier behoren, wat al op het hoogste niveau serieus wordt besproken door westerse figuren.

Rusland heeft ontdekt dat het Westen iets monsterlijks is en zich voor onze ogen van de menselijke soort aan het afsplitsen is. Een lokaal probleem, het conflict met Oekraïne, heeft ons plotseling tot fundamentele conclusies gebracht dat het Westen de verkeerde kant opgaat, de mensheid de afgrond in sleurt, en dat we de confrontatie aan moeten gaan. Dit is het belangrijkste nieuws, iets absoluut ongelooflijks, want voorheen hadden we ons bescheiden beperkt tot de strijd voor soevereiniteit.

En hier krijgt het begrip "satanisme" voor het eerst een zeer serieuze betekenis. Dit is niet slechts een marginale occulte beweging, er bestaat zo'n Satanisme in het Westen, er is de Kerk van Satan rond Anton LaVey, er is zelfs het directe Satanisme van de ultrakapitalistische schrijfster Ayn Rand (Alice Rosenbaum) - dit was trouwens populair onder Russische oligarchen en liberalen in de jaren '90 van de vorige eeuw. Maar over het algemeen zijn dit allemaal marginale fenomenen, occulte sekten en theaterproducties. Met "het satanisme van de westerse beschaving" bedoelde Poetin iets anders, iets veel diepers. Satanisme is het plaatsen van materie boven geest, postmodern relativisme, dat wil zeggen, de relativiteit van alle waarden, inclusief de waarden van de mens en de geest. En dit is de weg die het Westen niet gisteren is ingeslagen, maar ongeveer 500 jaar geleden, met het begin van de New Age.

Wie is Satan? Er is geen Satan als er geen God, geen geloof, geen religie is. Deze term hangt in het luchtledige, als voor ons de termen "God", "geloof", "eeuwigheid", "onsterfelijkheid", "opstanding van de doden", "laatste oordeel", "redding van de ziel"... net zo leeg zijn. Als we het moderne Westerse wetenschappelijke beeld van de wereld volgen, dan is het natuurlijk belachelijk om over Satanisme te praten, want daarin is er geen God, geen duivel, geen geloof, geen onsterfelijke ziel, geen postmortaal leven, maar is er alleen maar een fladderende beweging van biologische eenheden, atomen, die aan elkaar plakken, uit elkaar gaan en dan verdwijnen in de afgrond van de zwarte dode ruimte. Ongeveer zo'n beeld van de wereld werd 500 jaar geleden in het Westen gevestigd, en het wordt meestal het "wetenschappelijke beeld van de wereld" genoemd. Het ging gepaard met een geleidelijke volledige ontkerstening van de Westerse cultuur. Zo verdween Satan als fenomeen samen met God uit het "wetenschappelijke wereldbeeld". Als we serieus zeggen dat de Westerse beschaving Satanisch is, vestigen we de aandacht op het feit dat dit een overhaaste, onjuiste, voorbarige en in feite diep gebrekkige conclusie was. Verkeerd was het vertrek uit de Traditie, uit de geest, uit God, uit de religie - waarmee de West-Europese Moderne Tijd begon. We hebben het al sinds de 18e eeuw kritiekloos waargenomen, toen we werden meegesleept door de Europese Verlichting. Maar tot 1917 behielden we op de een of andere manier nog steeds het religieuze karakter van onze samenleving. Daarna stortten we in de materialistische afgrond, en na de ineenstorting van de USSR daalden we nog dieper in deze afgrond af - in een nog schaamtelozer ongebreideld kapitalistisch liberaal materialisme. En uiteindelijk bevonden we ons aan de rand van de Westerse Satanische beschaving, als haar provincie.

Met andere woorden, het begrip Satan krijgt vandaag de dag in de loop van de speciale militaire operatie, de oorlog met het Westen, een heel andere betekenis in onze samenleving, samen met het begrip God. Als er God is, als er geloof en Kerk, Traditie en traditionele waarden zijn, dan betekent dit dat er ook de antithese van God is, degene die tegen God in opstand is gekomen. En dan komt de geschiedenis van het Westen, de geschiedenis van de zogenaamde vooruitgang, het tijdperk van de moderniteit van de afgelopen 500 jaar in een heel nieuw licht te staan. Het blijkt dat het Westen God verwierp, zei: er is noch God noch de duivel, en de duivel, als na enige tijd, bezwaareerde: er is geen God, maar ik ben het, want ik ben degene die u vertelde dat er geen God is.

- Kan wat u satanisme noemt beschouwd worden als een ideologische constructie, of is het gewoon een principe van ontkenning, van vernietiging?

- We moeten niet beginnen met Satanisme, maar met Satan, met de figuur die zo genoemd wordt, als we gelovige mensen zijn, dan is het voor ons een ontologisch feit. En voor niet-gelovige mensen is Satanisme betekenisloos.

Wie is Satan, Lucifer ? Het is een engel, dat wil zeggen de hemelse eeuwige geest. Het is de eerste, hoogste schepping van God die tegen God in opstand kwam. Dit is de oorsprong van al het God-bashen, materialisme, atheïsme, al het idee dat mensen zonder God een betere wereld kunnen bouwen. We zien dit principe in het humanisme, in de ontwikkeling van de moderne wetenschap en in de sociale vooruitgangsleer. Satan is niet alleen vernietiging of entropie, maar een bewuste wil om te vernietigen. Het is rebellie, de vernietiging van eenheid in naam van de triomf van veelheid. Het is niet alleen een verzwakking van de goddelijke orde, maar de wil om die te verbreken. Als het lichaam verzwakt is, is dat één ding, maar als er een kracht is, zoals kanker of een andere natuurlijke ziekte, die het lichaam tot verval beweegt, is dat iets heel anders. Satan is de geest, de wil om te vergaan, niet alleen het vergaan zelf, dat al een gevolg is. In zekere zin is het een geloof, een religie, een anti-kerk. Het is de "zwarte kerk" die belichaamd wordt in de moderne westerse cultuur, wetenschap, onderwijs, politiek. We zien hier niet alleen verval, onwil om orde op te bouwen, hiërarchie, om de principes van wetenschap, verstand, denken, cultuur tot de hoogste eenheid te verheffen, zoals in de traditionele beschaving, tot het hiërarchische begin - omdat de aardse hiërarchie de engelenrang imiteert. Naast deze weigering om het goede te doen, is er ook de wil om iets te doen wat er lijnrecht tegenover staat, om het kwade te doen. Als we naar de Oekraïners kijken, naar Biden, naar Soros, naar Macron, dan zien we een actieve, agressieve wil om te vernietigen. Satanisme veronderstelt noodzakelijkerwijs een bewuste strategie en een wilskrachtige impuls die een krachtige beweging van menselijke massa's opwekt. De massa kan de traditionele cultuur vernietigen door haar domheid, passiviteit, inertie - dit is de eigenschap van de massa als zodanig, maar iemand drijft deze massa in een destructieve richting, iemand stuurt haar, oriënteert haar. Dit is waar het principe van het subject tegenover God (en ook tegenover de mens in zijn hoogste betekenis) verschijnt. Het zit in alle religies: we hebben het over deze bewuste wil van het subject om een anti-God, omgekeerde beschaving op te bouwen. Niet alleen om het bestaande te vernietigen, maar om iets walgelijks, pervers te creëren, zoals de bebaarde LGBT-vrouwen van het Westen.

- Is er hier dus sprake van een toekomstbeeld?

- René Guénon, een filosoof, een voorstander van een traditionele spirituele samenleving, noemde het de Grote Parodie. Dit is waar de satanische beschaving toe leidt. Als het in het eerste stadium van het materialisme ging om de ontkenning van elke spiritualiteit, dat wil zeggen, er werd beweerd dat er geen geest is, maar alleen materie, de mens, de aardse wereld, dan ontstaat er geleidelijk, naarmate deze Grote Parodie vorm krijgt, een nieuw project - niet alleen de verwerping van de kerk, maar de constructie van een anti-kerk, niet alleen de vergetelheid van de geest, maar de creatie van een nieuwe, omgekeerde, omgekeerde spiritualiteit. We beginnen met de vernietiging van de kerk, we vergelijken alles met de aarde, alleen de mens blijft over, maar daarna beginnen we een ondergrondse tempel naar beneden te bouwen, in tegenovergestelde richting, we scheuren een gat in de materie. De Franse schrijver Raymond Abellio heeft een roman "De put van Babylon", dat is de opbouw van de beschaving in ondergrondse richting. Deze omgekeerde hiërarchie, omgekeerde macht, omgekeerde spiritualiteit is waar het Westers Satanisme om draait.

- Het voelt alsof zelfs de ondeugden omgekeerd zijn. Het is voor mij absoluut onbegrijpelijk hoe iemand verleid kan worden door zulke dingen, door de afwijkingen waar het Westen nu door gefascineerd is....

- In tegenstelling tot deugden veranderen ondeugden, deugden zijn onveranderlijk en ondeugden gaan altijd vooruit. Voor een progressief persoon houdt de losbandigheid van het "oude regime" op een gegeven moment op te prikkelen, te beïnvloeden. Wanneer iemand stopt op een bepaald niveau van ondeugd, daar bevriest, lijkt het niet langer op een ondeugd. Zedeloosheid is een progressieve ontbinding, en ontbinding kent geen grenzen, u kunt niet tot een bepaald punt ontbinden en daar tot rust komen. Een mens heeft iets nodig dat hem vastgrijpt en hem steeds lager meesleurt, het verval moet steeds verder gaan. De geschiedenis van de Westerse verdorvenheid is een geschiedenis van vooruitgang. In elk stadium worden nieuwe ondeugden ontdekt, de perversie zelf wordt de norm. Vandaag de dag wordt homoseksualiteit in het Westen bijvoorbeeld erkend als de norm, het is niet langer een ondeugd, dus moeten we verder gaan, naar pedofilie, incest, kannibalisme, geslachtsverandering.... Dit alles wordt door wetgeving gestimuleerd. De westerse wetgeving haast zich om ontbinding te erkennen, om te legaliseren wat gisteren nog verboden en immoreel was.... Michel Foucault schreef hierover: decompositie is het overwinnen van de wet, transgressie. En nu is er geen wet, geen deugd, geen grenzen in het Westen, en bijgevolg is er geen ondeugd na de legalisering ervan. Als we ondeugd behandelen als een sociale conventie, dan is er helemaal geen ondeugd. Er is alleen "verbreding van ervaring", "bevrijding van vooroordelen" - zoals schaamte, geweten, moraal, deugd, onschuld, terughoudendheid. Wanneer iets niet langer als een ondeugd of misdaad wordt beschouwd, wordt het oninteressant, onaantrekkelijk, dus moet je verder - twintig keer van geslacht veranderen, met dieren fuseren, blaffen, op handen en voeten lopen, eisen dat kinderen die denken dat ze katten zijn door leraren op school van een schotel worden gevoerd. Ontbinding kent geen grenzen, zodra ontbinding gelegaliseerd wordt is het niet meer aantrekkelijk, er zijn nieuwe vormen nodig. Markies de Sade, één van de herauten van de Westerse "satanische beschaving", zei dat het belangrijkste in ondeugd innovatie is.

- Zit deze passie voor verval en zelfvernietiging vanaf het begin in ons?

- Als we de situatie zonder Satan beschouwen, dan is er alleen een mens en een streven naar vergoddelijking van de mens, in dit geval zou de onwil van de mens om zich in te spannen en zich omhoog te bewegen, naar de redding van de ziel, de hemel en onsterfelijkheid, toegeschreven kunnen worden aan natuurlijke oorzaken, aan traagheid, aan materie, aan het lichaam. Zij duwen de mens zo dat hij zijn Godsbeeld niet behoudt, zodat hij het verspreidt naar materiële objecten, naar lage attracties. Maar dit is geen satanisme, het is gewoon menselijk verval. Satanisme begint wanneer het proces van verval gecombineerd wordt met een wil, met een project, met een geest, omdat gevallen geesten volgens het christendom niet slechts stoffelijkheid zijn (geesten zijn niet stoffelijk), ze zijn geestelijk, intelligent, ze hebben een wil en een geest. Een demon is een subject. Daarom moet satanisme strikt worden begrepen als een strategie van verval, de wil tot verval, de verheffing van verval tot een ideologie, tot een programma, tot een project. Het is niet slechts een dierlijk instinct. Deze wil, die voortkomt uit de diepten van de ontologie, voortkomt uit de geest, uit de geest, wordt opgelegd, zoals orthodoxe asceten zeggen, door middel van prilogieën en toevoegingen.

- Wij zeggen: dit is satanisme, en toch blijven we bestaan in het systeem dat het Westen heeft gecreëerd. Hoe waarschijnlijk is een nieuwe wereldwijde confrontatie met het Westen, zoals ten tijde van de USSR?

- In feite bevinden we ons al in een beschavingsoorlog, waarin onze vijand - de beschaving van het Westen - bij zijn ware naam genoemd wordt. Het is een satanische beschaving, Godbestrijdend, anti-God, anti-mens. We hebben het benoemd, maar de vraag rijst: als zij een "satanische beschaving" zijn, wie zijn wij dan? Het blijkt dat onze enige manier is om een traditionele beschaving te zijn, religieus, die traditionele confessies verenigt, maar dan moeten we wel anders zijn. Eigenlijk moeten we onze innerlijke staat heroverwegen. Wie zij zijn, hebben we al uitgedrukt, en wie wij zijn, hebben we nog niet beseft.

We zijn al in oorlog met Satan, maar we weten nog niet namens wie. Er is niet veel keuze, deze keuze wordt ons gesuggereerd door onze voorouders, onze grote schrijvers, filosofen, denkers, ouderen, deze keuze wordt ons gesuggereerd door onze cultuur: wij zijn Heilig Rusland, wij zijn God-dragende mensen. We kunnen natuurlijk vallen - Blok zag Rusland vallen. "De ziel van de wereld" noemde Blok Rusland, maar hij geloofde vroom dat wij Russen, als de ziel van de wereld, gevallen zijn om op te staan. We beseffen nog niet helemaal wie we zijn, waartoe we geroepen zijn, waar we voor vechten, waar we bloed en leven voor geven in deze strijd. We zijn nog maar net begonnen met het voeren van deze oorlog, niet alleen om hem te voeren, maar belangrijker nog, we zijn begonnen met het realiseren ervan. En nu is deze oorlog verschoven van een fysieke slachting naar een metafysische confrontatie van beschavingen. Wat ons nog te doen staat, is een fundamentele inspanning leveren, om eindelijk de vervalcultuur van de afgelopen 40 jaar te vergeten.

Ik herinner me wat een cultuur van verval er was in het laatste decennium van het Sovjettijdperk. Totaal verval, totale degeneratie. En niet verrassend werd dit gevolgd door de monsterlijke hallucinaties van de vergane jaren '90. Nadat we helemaal naar het einde, naar de bodem van de jaren '90 waren gereisd - het lijkt mij dat de Russische geschiedenis ons nooit lager heeft geleid - begonnen we samen met Poetin uit dit nachtmerrieachtige tijdperk van liberale dictatuur te komen. Niet uit een plaatselijke put, maar uit een dodelijke piek, uit het dieptepunt van de Russische geschiedenis, uit het laagste en zwartste punt. Geconfronteerd met dit dieptepunt weten we niet alleen uiterlijk, maar ook innerlijk wat Satan is. Het zijn de vervloekte jaren '90, toen het Westen hierheen kwam, naar ons, toen we gekocht werden voor bling, vernederd, vertrapt, verkracht en gedwongen werden om te applaudisseren.

- Dus u denkt niet dat we op de een of andere manier vrede zullen sluiten met het Westen, compromis sluiten?

- Satan, die ziet dat iemand hem uitgedaagd heeft, zal ons niet terug laten vallen op halfslachtige oplossingen. Hij zal nu eisen dat we eindelijk God afzweren, iets wat we zelfs in de ergste tijden van atheïsme en goddeloosheid niet deden. Het is een mysterie, we kunnen het niet rationeel verklaren, maar we bleven een God-dragend volk, zelfs in de Sovjettijd - ondanks alle vormen van atheïsme, materialisme, progressivisme, het "wetenschappelijke wereldbeeld", alle vormen van Westerse ontaarding ..... Als we deze keer terugkeren, zullen er geen geheime gaten voor de Russische geest overblijven. Daarom is er maar één vooruitzicht - winnen of niets. Zoals de president zei: als wij niet winnen, wint niemand.

We hebben bondgenoten - andere traditionele samenlevingen, ze zijn niet zoals wij, maar ze zijn traditioneel, ze staan ook tegenover het Westen, misschien kunnen we samen met hen de multipolaire wereld winnen in de unie van tradities en beschavingen. En alleen dan zullen we in staat zijn om een evenwichtiger gesprek met het Westen te voeren, om ons standpunt aan het Westen uit te leggen - waarom we de weg naar de afgrond niet willen volgen.

Misschien zal het conflict naar een heet stadium overgaan en, wie weet, zal het eindigen in de dood van de menselijke beschaving. We staan aan de vooravond van zo'n fundamentele en beslissende transformatie dat we ons geen lange planningshorizon kunnen veroorloven. Absoluut alles wordt nu beslist: het lot van de mensheid, van de mens, van Adam als zodanig. Het lot van het bestaan, en wij zijn erbij betrokken. Als we winnen, zal de wereld er heel anders uitzien, als we niet winnen, zal er geen wereld zijn. Zonder Russen is het onmogelijk.

Bron: https://portal-kultura.ru/

Vertaling door Robert Steuckers