Σχετικά με τη νέα επίθεση στη γέφυρα της Κριμαίας. Παρατηρήστε το μανιώδες πείσμα του εχθρού. Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των Μαλορώσων, αλλά τώρα μοιάζει απειλητικό.

Ξεκίνησαν να βομβαρδίζουν το Ντονέτσκ το 2014 και δεν έχουν σταματήσει ούτε μια μέρα.

Επιτέθηκαν στο έδαφος παλαιών ρωσικών περιοχών - Μπέλγκοροντ, Κουρσκ, Μπριάνσκ - και συνεχίζουν.

Άρχισαν να σκοτώνουν Ρώσους με τρομοκρατικές επιθέσεις και το κάνουν ξανά και ξανά.

Επιτέθηκαν σε πυρηνικές εγκαταστάσεις και το κάνουν ξανά και ξανά.

Το ίδιο ισχύει και για τη γέφυρα της Κριμαίας: όσο υπάρχει η Ουκρανία με αυτόν τον παρανοϊκό πληθυσμό και αυτό το μανιακό καθεστώς, είναι απλά ανόητο και ανεύθυνο να πιστεύει κανείς ότι θα αλλάξει κάτι στη συμπεριφορά της. Κατά τη γνώμη μου, είναι απαραίτητο να μπει ένα τέλος στην επίπλαστη ειρηνική ζωή στη Ρωσία, να αναβληθούν οι εκλογές (έχουμε ήδη εκλέξει τον Πούτιν, και προφανώς όχι οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο) και να προχωρήσουμε στην πραγματική κινητοποίηση.

Οι αλλαγές στο προσωπικό είναι αναπόφευκτες· η καθυστέρησή τους καθίσταται αυτοκτονική. Έχουμε να κάνουμε με έναν εντελώς παράφρονα, εξαιρετικά επιθετικό εχθρό που έχει πίσω του τη Δύση. Δεν υπάρχει θεραπεία για την οργή.

Και φυσικά, για άλλη μια φορά, πρέπει να στραφούμε στις αιτίες.

Ποιος προετοίμασε και πραγματοποίησε την κατάρρευση της Ένωσης;

Ποιος την χειροκρότησε και την εκμεταλλεύτηκε;

Όλοι αυτοί είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή στην οποία βρισκόμαστε και η οποία, στην πραγματικότητα, μόλις άρχισε.

Η σημερινή ρωσική ελίτ διαμορφώθηκε τη δεκαετία του 1990. Αποτελείται από ιστορικούς εγκληματίες.

Ο φιλελευθερισμός είναι ένα έγκλημα κατά της Ρωσίας. Ο Πούτιν άρχισε να το αλλάζει αυτό, αλλά για 23 χρόνια, συμπεριλαμβανομένης της SWO, το 5% των φιλελεύθερων έφυγε, το 0,000001% τιμωρήθηκε βίαια ή απελάθηκε, ένα άλλο 15% άλλαξε τις ιδέες του σε πατριωτικές (ειλικρινά ή από ανάγκη, δεν έχει σημασία). Και οι υπόλοιποι (φιλελεύθεροι) συνένοχοι είναι στη θέση τους. Και τώρα εμποδίζουν με όλες τους τις δυνάμεις τη διαδικασία μετάβασης της χώρας στη στρατικοποίηση, τις πατριωτικές μεταρρυθμίσεις και την αναγέννηση του πολιτισμού.

Ο Γκορμπατσόφ και ο Γέλτσιν, καταραμένοι από καιρό από τον ρωσικό λαό και την ιστορία, δεν είναι ακόμα καταραμένοι από την ελίτ. Η περεστρόικα και οι μεταρρυθμίσεις της δεκαετίας του 1990, που για το λαό και την ιστορία αποτελούν προδοσία και καταστροφή, συμπεριλαμβανομένων όλων των ηγετικών μορφών της εποχής, είναι "η χρυσή εποχή" και "η αρχή του προσωπικού success story" για την ελίτ. Τώρα βρισκόμαστε σε άγριο πόλεμο με το 1991, με τον Γκορμπατσόφ, με τον Γέλτσιν, με εκείνη την Αντι-Ρωσία που έχει δυναμώσει πρώτα απ' όλα στην ίδια τη Ρωσία.

Χωρίς αυτή την Αντι-Ρωσία στη Ρωσία, δεν θα υπήρχε Αντι-Ρωσία στην Ουκρανία και σε άλλα μετα-σοβιετικά κράτη, δεν θα υπήρχε η Αντι-Ρωσία της ποπ του Πουγκάτσεφ και του Γκάλκιν, δεν θα υπήρχε η Αντι-Ρωσία των μεταναστών που υπονομεύουν τους Μοσχοβίτες.

Δεν μπορείς να καταπολεμήσεις τις συνέπειες χωρίς να εξαλείψεις τις αιτίες που οδήγησαν στην καταστροφή.

Και κάτι άλλο: αυτό που συμβαίνει στη Ρωσία δεν είναι ένας "λανθάνων εμφύλιος πόλεμος";

Από τη μία πλευρά είναι ο λαός και ο στρατός, που μετά την κινητοποίηση είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα. Από την άλλη πλευρά είναι οι φιλελεύθεροι πυλώνες που επιμένουν στην αντίθεσή τους σε περαιτέρω βήματα προς την πατριωτική κατεύθυνση.
Μόνο ο Πούτιν, προσωπικά, εμποδίζει την κατάσταση να περάσει από τη λανθάνουσα στην ανοιχτή φάση.

Αυτό δεν ήταν το νόημα της ανταρσίας της Βάγκνερ; Θα μπορούσε να είναι και μόνο ο Πούτιν έσβησε, το φυτίλι του εμφυλίου πολέμου. Είναι νόμιμος όχι μόνο για τον λαό, αλλά και για το θέλημα του ουρανού, για την Πρόνοια. Αλλά οι, ακόμα, φιλελεύθερες ελίτ δεν είναι. Δεν είναι παράνομοι ούτε από τη μία ούτε από την άλλη πλευρά.

Η αρχή της ΕΣΕ ήταν η στιγμή της παραβολικής εισβολής στην ανώτερη αρχή της ιστορίας μας, καθώς ο ρωσικός λαός δημιουργήθηκε αρχικά για το μέλλον - για την τελική μάχη με τον πολιτισμό του Αντιχρίστου. Αυτή η μάχη αρχίζει τώρα.
Δεν μπορεί να θυσιάσει τον λαό και το μέτωπο του Πούτιν, το οποίο βρίσκεται υπεράνω της μάχης.

Δεν θέλει να θυσιάσει την ελίτ.

Θεωρητικά, ωστόσο, μπορεί να δημιουργηθεί μια νέα ελίτ, και μάλιστα γρήγορα, αλλά ένας νέος λαός είναι εξ ορισμού αδύνατος, ακόμη και αν οι φιλελεύθεροι στη δεκαετία του 1990 το σκέφτηκαν σοβαρά, εξοντώνοντας και αποπλανώντας σιγά σιγά τους παλαιότερους.

Οι εμφύλιοι πόλεμοι έχουν τη δική τους αδυσώπητη λογική. Μια επανάσταση από τα πάνω μπορεί να αποτρέψει μια επανάσταση από τα κάτω, και η επανάσταση από τα πάνω μπορεί να είναι δημιουργική, ενώ η επανάσταση από τα κάτω θα διαλύσει τα πάντα, αλλά τις προϋποθέσεις γι' αυτό τις δημιουργούν οι ίδιες οι ελίτ: οι πολιτικές τους αποξενωμένες από την κοινωνία, εκμεταλλευτικές, ανεύθυνες και κοντόφθαλμες.

Η κατάσταση γίνεται όλο και πιο οξυμένη: ή επανάσταση από τα πάνω ή εμφύλιος πόλεμος.

Το να δράσουμε σκληρά δεν σημαίνει να εξαπολύσουμε αμέσως πυρηνική επίθεση. Θα πρέπει να δοκιμάσουμε άλλα μέτρα που δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί.

• — Δραστική απομάκρυνση των εχθρικών πρακτόρων από θέσεις κλειδιά του κράτους,
• — ...ανακατατάξεις του προσωπικού,
• — να ξεκινήσουμε μια μεγάλης κλίμακας κινητοποίηση της κοινωνίας,
• — να σταματήσουμε να λέμε "μας εξαπάτησαν", απλά να εξαλείψουμε αυτό το επιχείρημα, γιατί μόνο όσοι το πιστεύουν μπορούν να εξαπατηθούν, αλλά είναι έγκλημα να πιστεύει κανείς τη Δύση,
• — να καταργήσουμε την ειρήνη στη χώρα,
• — και να κηρύξουμε πόλεμο στη χώρα.

Τι είναι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης (Ernstfall); Είναι όταν τελειώνει ο ειρηνικός χρόνος και οι κανόνες του και αρχίζει ο μη ειρηνικός χρόνος. Για όλους, όχι μόνο για τους κατοίκους των νέων περιοχών ή της περιοχής του Μπέλγκοροντ. Σε μη ειρηνικούς καιρούς ισχύουν οι κανόνες έκτακτης ανάγκης: ο κίνδυνος απειλεί τη χώρα, ολόκληρη την κοινωνία, ολόκληρο το κράτος, οπότε όλα τα μέσα είναι καλά για να τον αποκρούσουν.

Αν μόνο αυτό (και δεν έχουμε αρχίσει ακόμα) δεν ήταν αρκετό, τότε θα πρέπει να προχωρήσουμε στο να εξετάσουμε το ενδεχόμενο επίθεσης στον εχθρό με πυρηνικά όπλα.

Αυτό είναι που φοβάται το καθεστώς του Κιέβου: ότι θα σταματήσουμε να φλυαρούμε και θα αρχίσουμε να πολεμάμε πραγματικά με συμβατικά μέσα. Τότε θα καταρρεύσει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Δύση καθυστερεί με κάθε δυνατό τρόπο μέσω των πρακτόρων της - και τι είναι οι Ρώσοι φιλελεύθεροι αν όχι δυτικοί πράκτορες; - και μας προκαλεί να στραφούμε αμέσως (!) σε κάποιο ακραίο σενάριο (ή μάλλον, φοβούμενοι την τελευταία στιγμή τις συνέπειες, να μην στραφούμε προς τα εκεί).

Μόνο σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης μπορεί κανείς να καθορίσει ποιος έχει την πραγματική κυριαρχία. Ο κυρίαρχος που κηρύσσει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και λαμβάνει αποφάσεις υπό τις συνθήκες της, βασιζόμενος όχι τόσο στο νόμο όσο στη θέληση και στο μυαλό. Το υποκείμενο γεννιέται μόνο σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Σε άλλες περιπτώσεις, είναι ένα υπό όρους υποκείμενο (υποκείμενο ή αντικείμενο), και μόνο η κατάσταση έκτακτης ανάγκης βάζει τα πάντα στη θέση τους.

Μετάφραση: Οικονόμου Δημήτριος