Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν δηλώνει ότι αυτό που συμβαίνει στη Ρωσία είναι μόνο ένας "λανθάνων εμφύλιος πόλεμος", με το λαό και το στρατό από τη μία πλευρά και τους φιλελεύθερους από την άλλη, που αντιτίθενται σε πρόσθετες ενέργειες προς τον πατριωτισμό.

Το ουκρανικό καθεστώς συνεχίζει να βομβαρδίζει την περιοχή του Ντονέτσκ από το 2014. Έχει σκοτώσει Ρώσους με τρομοκρατικές επιθέσεις και έχει επιτεθεί αδιάκοπα σε πυρηνικές εγκαταστάσεις, σύμφωνα με τον Αλεξάντερ Ντούγκιν

Ο Ντούγκιν πιστεύει ότι η νέα επίθεση στη γέφυρα της Κριμαίας δεν διαφέρει και έγραψε στο Geopolitika ότι "Όσο υπάρχει η Ουκρανία με αυτόν τον παρανοϊκό πληθυσμό και αυτό το μανιακό καθεστώς, είναι απλά ανόητο και ανεύθυνο να πιστεύει κανείς ότι θα αλλάξει κάτι στη συμπεριφορά της".

Επιπλέον, ο Ρώσος φιλόσοφος πιστεύει ότι οι εκλογές στη Ρωσία πρέπει να αναβληθούν και να υπάρξει κινητοποίηση, καθώς η Ρωσία αντιμετωπίζει έναν "εντελώς παράφρονα, εξαιρετικά επιθετικό εχθρό", που υποστηρίζεται από τη Δύση.

Πριν από ένα χρόνο, η Ντάρια Ντούγκινα, κόρη του Ρώσου πολιτικού φιλοσόφου και αναλυτή Αλεξάντερ Ντούγκιν, σκοτώθηκε σε βομβιστική επίθεση στο αυτοκίνητό της που προετοίμασαν και εκτέλεσαν οι ειδικές υπηρεσίες της Ουκρανίας. Ο ίδιος διερωτάται ποιος ήταν πίσω από την κατάρρευση της Ένωσης και ποιος επωφελήθηκε από αυτήν, περιγράφοντας λεπτομερώς ότι η "καταστροφή" στην οποία βρίσκεται τώρα η Ρωσία μόλις άρχισε.

Ο Ντούγκιν υποστηρίζει ότι ο φιλελευθερισμός είναι μια πράξη επιθετικότητας κατά της Ρωσίας, εξηγώντας ότι ο Πούτιν ξεκίνησε να τις διορθωτικές κινήσεις "αλλά χρειάστηκαν 23 χρόνια, συμπεριλαμβανομένου του ειδικού πατριωτικού πολέμου, το 5% των φιλελεύθερων έφυγε, το 0,000001% τιμωρήθηκε βίαια ή εκδιώχθηκε, άλλο ένα 15% άλλαξε τις ιδέες του σε πατριωτικές (ειλικρινά ή από ανάγκη, δεν έχει σημασία). Και οι υπόλοιποι (φιλελεύθεροι) συνένοχοι είναι στη θέση τους. Και τώρα εμποδίζουν με όλες τους τις δυνάμεις τη διαδικασία μετάβασης της χώρας προς τη στρατικοποίηση, τις πατριωτικές μεταρρυθμίσεις και την αναγέννηση του πολιτισμού".

Επεξηγεί ότι ο ρωσικός λαός και η ιστορία μισούν εδώ και καιρό τον Γκορμπατσόφ και τον Γέλτσιν, αλλά η ελίτ δεν τους έχει αναθεματίσει ακόμα. Η περεστρόικα και οι μεταρρυθμίσεις της δεκαετίας του 1990, που θεωρούνται προδοσία και καταστροφή από τον λαό και την ιστορία, θεωρούνται από την ελίτ ως "η χρυσή εποχή" και "η αρχή της προσωπικής ιστορίας επιτυχίας". Τώρα, ο Ντούγκιν λέει ότι η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο με το 1991, καθώς και με τον Γκορμπατσόφ και τον Γέλτσιν, και εξαιτίας αυτού του αντιρωσικού αισθήματος που έχει γίνει ισχυρότερο στην ίδια τη Ρωσία.

Ο Ντούγκιν πιστεύει ότι αυτό το αντιρωσικό συναίσθημα διέρρευσε στην Ουκρανία και στα μετασοβιετικά κράτη, υποστηρίζοντας ότι αυτό που συμβαίνει στη Ρωσία είναι μόνο ένας "λανθάνων εμφύλιος πόλεμος", με το λαό και το στρατό από τη μία πλευρά, ενώ οι φιλελεύθεροι από την άλλη, συνεχίζουν να αντιτίθενται σε πρόσθετες κινήσεις προς τον πατριωτισμό.

Πιστεύει ότι ο Πούτιν είναι ο μόνος ικανός να αποτρέψει αυτόν τον πόλεμο περνώντας από τη λανθάνουσα φάση του σε μια ανοιχτή φάση. Προσθέτει ότι ο πρόεδρος είναι νόμιμος όχι μόνο για τον ρωσικό λαό, αλλά και για "το θέλημα του ουρανού, για την πρόνοια", ενώ οι φιλελεύθεροι είναι "παράνομοι και από τις δύο πλευρές".

Θεωρητικά, συνεχίζει ο Ντούγκιν, μπορεί να αναπτυχθεί γρήγορα μια νέα ελίτ, αλλά ένας νέος πληθυσμός είναι εξ ορισμού αδύνατος, ακόμη και αν οι φιλελεύθεροι το σκέφτηκαν σοβαρά τη δεκαετία του 1990, εξοντώνοντας σταθερά και δελεάζοντας τους παλαιότερους πληθυσμούς.

Οι εμφύλιες συγκρούσεις έχουν μια δική τους αναπόφευκτη λογική δηλώνει. Μια επανάσταση από την κορυφή μπορεί να είναι "δημιουργική", αλλά μια επανάσταση από τα κάτω έχει τη δυνατότητα να "διαλύσει τα πάντα". Υποστηρίζει ότι η σημερινή ρωσική κατάσταση απαιτεί μια επανάσταση από τα πάνω αλλιώς θα βυθιστεί στον εμφύλιο πόλεμο.

Ο Ντούγκιν προτείνει να εφαρμοστούν κάποια νέα μέτρα που δεν απαιτούν πυρηνική επίθεση, όπως η απομάκρυνση των εχθρικών πρακτόρων από σημαντικές θέσεις στο κράτος, η αναδιάταξη του προσωπικού και την έναρξη μιας μεγάλης κλίμακας κινητοποίησης της κοινωνίας. Επιπλέον, πιστεύει ότι η παραδοχή ότι έχει εξαπατηθεί δεν θα πρέπει πλέον να υπάρχει, καθώς αποκαλεί "Έγκλημα το να πιστεύεις τη Δύση".

Τέλος, λέει ότι είναι απαραίτητη η κατάργηση της ειρήνης στη χώρα καθώς και η κήρυξη πολέμου.

Ο Dugin δηλώνει ότι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης (Ernstfall) υφίσταται όταν δεν υπάρχει ειρήνη και ισχύουν οι κανόνες έκτακτης ανάγκης: ο κίνδυνος απειλεί το έθνος, την κοινωνία και το κράτος στο σύνολό του, επομένως πρέπει να χρησιμοποιηθούν όλα τα μέτρα για την απώθησή του.

Πιστεύει ότι η Ρωσία θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να χτυπήσει τον αντίπαλο με πυρηνικά όπλα, κάτι που το Κίεβο και οι δυτικοί πράκτορές του (όπως και οι Ρώσοι φιλελεύθεροι) φοβούνται πραγματικά.

Επιπλέον, ο Ντούγκιν πιστεύει ότι μόνο ο πραγματικός κυρίαρχος είναι αυτός που μπορεί να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να λάβει αποφάσεις με τους δικούς του όρους ανάλογα με τη θέληση και τη σκέψη και όχι με το νόμο. Ο φιλόσοφος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μόνο το κράτος έκτακτης ανάγκης έχει τη δυνατότητα να αποκαταστήσει την τάξη.

Al Mayadeen English