今年，西方正在期待革命。一場積壓已久的傳統主義革命即將到來。

看著憤怒法國人在街頭的暴力行為，尤其是當你第一次看到時，你立刻就會想到這是某種瘋狂的革命。你會認為巴黎當局將無法承受，政府將會垮台，法國完了。無論他們是來自郊區的阿拉伯人或非洲青少年、底層暴民或黃色背心、心懷不滿的農民、性少數群體的支持者、反法西斯主義者、無政府主義者、學生，都無關緊要。 養老金領取者、騎自行車的人、動物保護者、工會成員、生態學家或無用的年輕人。他們人數眾多：數千、數萬、數十萬，有時數百萬，充斥著法國城市的街道，封鎖交通、火車站和機場，宣布在選定的機構和學校執行自治，燃燒汽油、掀翻汽車、瘋狂喊叫、揮舞橫幅、攻擊警察。然後……他們平靜下來，清醒過來，吃藥，回去工作。午餐時在小餐館裡討論物價、生活、鄰居和政治，在那裡他們再次大聲喊叫，但聲音小得多，然後回家。永遠循環。

Φέρνω το παρόν έργο στην προσοχή του κοινού όχι χωρίς κάποια ανησυχία. Οι ιδέες που εκφράζονται σε αυτό πήραν μορφή στο μυαλό μου πριν από δέκα και πλέον χρόνια. Από τότε τις έχω συζητήσει συχνά με διάφορους ανθρώπους, επιθυμώντας είτε να επαληθεύσω τις δικές μου απόψεις είτε να πείσω άλλους. Πολλές από αυτές τις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις ήταν αρκετά χρήσιμες για μένα, διότι με ανάγκασαν να επανεξετάσω τις ιδέες και τα επιχειρήματά μου με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και να τους δώσω πρόσθετο βάθος. Όμως οι βασικές μου θέσεις παρέμειναν αμετάβλητες.

Toen ik aanvaardde een essay te wijden aan het werk en het denken van de schilder, dichter en kunsthistoricus Marc. Eemans, heb ik me afgevraagd of het in mijn geval geoorloofd was te spreken van een zekere continuïteit in zijn geestelijke ontwikkeling. Langzaam maar zeker kwamen elementen en argumenten aan het licht om mijn overtuiging te staven dat die vraag positief macht beantwoord worden. Aldus is deze geschiedenis van de intellectuele en creatieve levensweg van Marc. Eemans ontstaan. Daarbij werd de klemtoon vooral op zijn denken en op zijn poëtisch oeuvre gelegd, vermits het illustratiemateriaal dat deze uitgave verrijkt, als een soort picturaal complement van mijn stelling kan beschouwd worden. Overigens bleven om voor de hand liggende redenen, biografische en andere gegevens buiten beschouwing.

Hopelijk vergeeft de lezer het me dat ik met hem wegen ga verkennen, die men normaliter in essays van het onderhavige genre links laat liggen. Maar op de eerste plaats is het zo dat ik geen kunsthistoricus ben en het derhalve als een punt van elementaire intellectuele eerlijkheid beschouw me onbevoegd te verklaren om een verantwoord waardeoordeel over het schilderkunstig werk van Marc. Eemans uit te spreken. En voorts is er het oude adagium « de gustibus et coloribus non disputandum », dat in de loop der tijden zijn geldigheid heeft behouden. Waarom de lezer dan ook willen beïnvloeden met een onvermijdelijk subjectieve analyse van de boodschap die de schilderijen van Marc. Eemans brengen?