フランスの街頭で怒りに満ちた人々の暴力的な振る舞いを初めて目の当たりにしたとき、たちまち思うのは「これが革命だ。政府は持ちこたえられない。フランスは終わりだ。政府は倒れるだろう」ということです。抗議するのが、郊外のアラブ系やアフリカ系の若者であったり、ポピュリストの"黄色いジレ"運動の人々であったり、不満を持つ農民であったり、性的マイノリティの支持者や反対者であったり、あるいは家族や伝統的価値観の支持者、ナショナリスト、反ファシスト、アナーキスト、学生、年金受給者、自転車乗り、動物保護活動家、労働組合員（CGT）、環境活動家であったり、彼らの所属や立場は様々です。彼らの群衆は数千人、数万人、数十万人、時には数百万人に膨れ上がります。

Φέρνω το παρόν έργο στην προσοχή του κοινού όχι χωρίς κάποια ανησυχία. Οι ιδέες που εκφράζονται σε αυτό πήραν μορφή στο μυαλό μου πριν από δέκα και πλέον χρόνια. Από τότε τις έχω συζητήσει συχνά με διάφορους ανθρώπους, επιθυμώντας είτε να επαληθεύσω τις δικές μου απόψεις είτε να πείσω άλλους. Πολλές από αυτές τις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις ήταν αρκετά χρήσιμες για μένα, διότι με ανάγκασαν να επανεξετάσω τις ιδέες και τα επιχειρήματά μου με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και να τους δώσω πρόσθετο βάθος. Όμως οι βασικές μου θέσεις παρέμειναν αμετάβλητες.

さて、第6回目の講義は、「ヨーロッパ文明」をテーマにしています。ここでは、他の印欧語圏の社会はさておき、ヨーロッパの歴史、ヨーロッパの文化、そしてヨーロッパ人に焦点を当てます。ヨーロッパ文明は、二つの実存的地平の重ね合わせの上に成り立っており、その中心はディオニュソスとその解釈の問題であることが明らかになったわけです。

意識、人間の心、思考に関する哲学的学問である「ノロジー」に特化した講義を継続して行っています。今日は2つの講義があります。第3回目の講義は、「印欧語文明のロゴス」という名前が付いています。そこで今度は、前の2つの講義で説明した方法論を、具体的な対象、具体的な文明に適用していきます。これまで、3つのロゴス論と実存的な地平と歴史的なものの概念について話してきました。そこで、今度はそれを印欧語文化に適用してみることにします。まず実存的空間についてですが、この概念はさまざまなスケールに適用できます。小さな共同体、中規模の共同体、あるいは大きな共同体、たとえば同じ言語的起源を持つもの同士などです。そして、これから印欧語の実存的空間についてお話しします。印欧語の実存空間とは何でしょうか。それは最も大きな統合の形の一つです。印欧語的実存空間は、印欧語を話す人々が生活する空間と一致します。

Toen ik aanvaardde een essay te wijden aan het werk en het denken van de schilder, dichter en kunsthistoricus Marc. Eemans, heb ik me afgevraagd of het in mijn geval geoorloofd was te spreken van een zekere continuïteit in zijn geestelijke ontwikkeling. Langzaam maar zeker kwamen elementen en argumenten aan het licht om mijn overtuiging te staven dat die vraag positief macht beantwoord worden. Aldus is deze geschiedenis van de intellectuele en creatieve levensweg van Marc. Eemans ontstaan. Daarbij werd de klemtoon vooral op zijn denken en op zijn poëtisch oeuvre gelegd, vermits het illustratiemateriaal dat deze uitgave verrijkt, als een soort picturaal complement van mijn stelling kan beschouwd worden. Overigens bleven om voor de hand liggende redenen, biografische en andere gegevens buiten beschouwing.

Hopelijk vergeeft de lezer het me dat ik met hem wegen ga verkennen, die men normaliter in essays van het onderhavige genre links laat liggen. Maar op de eerste plaats is het zo dat ik geen kunsthistoricus ben en het derhalve als een punt van elementaire intellectuele eerlijkheid beschouw me onbevoegd te verklaren om een verantwoord waardeoordeel over het schilderkunstig werk van Marc. Eemans uit te spreken. En voorts is er het oude adagium « de gustibus et coloribus non disputandum », dat in de loop der tijden zijn geldigheid heeft behouden. Waarom de lezer dan ook willen beïnvloeden met een onvermijdelijk subjectieve analyse van de boodschap die de schilderijen van Marc. Eemans brengen?