Φέρνω το παρόν έργο στην προσοχή του κοινού όχι χωρίς κάποια ανησυχία. Οι ιδέες που εκφράζονται σε αυτό πήραν μορφή στο μυαλό μου πριν από δέκα και πλέον χρόνια. Από τότε τις έχω συζητήσει συχνά με διάφορους ανθρώπους, επιθυμώντας είτε να επαληθεύσω τις δικές μου απόψεις είτε να πείσω άλλους. Πολλές από αυτές τις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις ήταν αρκετά χρήσιμες για μένα, διότι με ανάγκασαν να επανεξετάσω τις ιδέες και τα επιχειρήματά μου με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και να τους δώσω πρόσθετο βάθος. Όμως οι βασικές μου θέσεις παρέμειναν αμετάβλητες.

Dugini sõnul mõistetakse Baltimaades Venemaad valesti ja tema ideoloogia pooldajatega on täiesti võimalik dialoogi pidada, kuna Euraasia idee pooldajad ehk «eurasistid» ei ole Balti riikide oma identiteedi vastu.

«Loomulikult me oleme Vene patrioodid ja seisame Suure Venemaa taastamise eest, aga me tunnustame ka eri rahvuste õigust omapärale, me oleme pluralistid, mitte natsionalistid. Seega, kui Balti riikide konservatiivid otsivad Venemaalt partnereid, siis Euraasia liikumisega on dialoog võimalik,» ütles Dugin.

Aleksandr Dugin on Venemaa geopoliitika peamine edasiarendaja ja tutvustaja. Tema teos «Geopoliitika alused» on Venemaal väga mõjukas ning seda kasutatakse näiteks Venemaa kindralstaabi sõjaväeakadeemias õpikuna. Dugin on olnud Venemaa Natsionaalbolševistliku Partei asutaja ja liider. Dugin asutas augustis 2012 Euraasia Partei, mis pooldab Venemaa lõimimist Aasia riikidega.

Toen ik aanvaardde een essay te wijden aan het werk en het denken van de schilder, dichter en kunsthistoricus Marc. Eemans, heb ik me afgevraagd of het in mijn geval geoorloofd was te spreken van een zekere continuïteit in zijn geestelijke ontwikkeling. Langzaam maar zeker kwamen elementen en argumenten aan het licht om mijn overtuiging te staven dat die vraag positief macht beantwoord worden. Aldus is deze geschiedenis van de intellectuele en creatieve levensweg van Marc. Eemans ontstaan. Daarbij werd de klemtoon vooral op zijn denken en op zijn poëtisch oeuvre gelegd, vermits het illustratiemateriaal dat deze uitgave verrijkt, als een soort picturaal complement van mijn stelling kan beschouwd worden. Overigens bleven om voor de hand liggende redenen, biografische en andere gegevens buiten beschouwing.

Hopelijk vergeeft de lezer het me dat ik met hem wegen ga verkennen, die men normaliter in essays van het onderhavige genre links laat liggen. Maar op de eerste plaats is het zo dat ik geen kunsthistoricus ben en het derhalve als een punt van elementaire intellectuele eerlijkheid beschouw me onbevoegd te verklaren om een verantwoord waardeoordeel over het schilderkunstig werk van Marc. Eemans uit te spreken. En voorts is er het oude adagium « de gustibus et coloribus non disputandum », dat in de loop der tijden zijn geldigheid heeft behouden. Waarom de lezer dan ook willen beïnvloeden met een onvermijdelijk subjectieve analyse van de boodschap die de schilderijen van Marc. Eemans brengen?