Στις 22 Φεβρουαρίου 2022, απευθυνθήκατε στη χώρα σας στην εθνική σας διεύθυνση όταν ξεκίνησε η σύγκρουση στην Ουκρανία και είπατε ότι ενεργούσατε επειδή είχατε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μέσω του ΝΑΤΟ μπορεί να ξεκινήσουν ένα απόσπασμα, «αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον μας Χώρα". Και στα αμερικανικά αυτιά αυτό ακούγεται παρανοϊκό. Πείτε μας γιατί πιστεύετε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να χτυπήσουν τη Ρωσία από το μπλε. Πώς το συμπέρανες αυτό;

"Ένας αληθινός διανοούμενος, ένας άνθρωπος για τον οποίο οι σκέψεις του είναι πιο σημαντικές από τη φυσική του ύπαρξη": έτσι γράφουν για τον Ρώσο στοχαστή Αλεξάντερ Ντούγκιν. Ο δυτικός Τύπος αποκαλεί τον φιλόσοφο "μέντορα του Πούτιν", "εγκέφαλο του Κρεμλίνου", "ιδεολογικό θεμέλιο της ΕΣΕ". Για να τον διαλύσουν, τρομοκράτες ανατίναξαν στο αυτοκίνητό του την κόρη του Ντούγκιν, Ντάρια, πριν από ένα χρόνο. Για ποιο λόγο πέθανε και ποιες ιδέες υποστηρίζει ο ίδιος ο Ντούγκιν; Συνέντευξη από τη Μαρίνα Χακίμοβα-Γκατζεμάγιερ.

Ο συνομιλητής μας είναι ο Ρώσος φιλόσοφος, πολιτικός επιστήμονας και κοινωνιολόγος Αλεξάντερ Γκελίεβιτς Ντούγκιν, καθηγητής στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας..

Η δήλωση ότι η Δύση είναι ένας «σατανικός πολιτισμός» ειπώθηκε από τον Πρόεδρο Πούτιν στην κεντρική ομιλία του κατά την αποδοχή νέων θεμάτων στη Ρωσική Ομοσπονδία. Θα πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι κρύβεται πίσω από αυτή τη διατύπωση, ειδικά επειδή στη συνέχεια επαναλήφθηκε από πολλά ανώτερα πολιτικά και δημόσια πρόσωπα μας. Μου φαίνεται ότι αυτή είναι μια πολύ σοβαρή και βαθιά δήλωση.

Ο Alexander Dugin μοιράζεται τις διεισδυτικές του απόψεις για τη γεωπολιτική κατάσταση στην Ουκρανία, περιγράφοντας τις δυναμικές ισχύος που διαδραματίζονται, με μια ενδιαφέρουσα σκακιστική μεταφορά.

Τζέιμς: Daria, είσαι ευρασιατιστής δεύτερης γενιάς και κόρη του σημαντικότερου στοχαστή και ηγέτη μας Alexander Dugin. Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας τις σκέψεις σου σχετικά με το να είσαι μια νεαρή αγωνίστρια τόσο βαθιά μέσα στην Κάλι Γιούγκα;
 

‘Ετσι λοιπόν, μου λέει ο Γιάννης Καραγιώργης, καλέσαμε τις οικογένειές μας, τα παιδιά μας από τους προηγούμενους γάμους μας, τους φίλους μας και τις κοινωνικές συναναστροφές μας. Ένας εξ΄αυτών έτυχε να είναι και ο Πάνος Καμμένος που μετά έγινε Υπουργός στη νέα κυβέρνηση. Και εμάς τι μας αφορά; Και που να ξέρω εγώ στις 3 Οκτωβρίου που έγινε ο γάμος ότι ο Καμμένος, που τότε ήταν στα αζήτητα της πολιτικής και φαινόταν παντού ότι δεν έχει τύχη να μπει καν στη Βουλή, θα γινόταν, έξι μήνες μετά, το στήριγμα μιας αντίπαλης σε αυτόν ιδεολογικά παράταξης. Τι μας αφορά εμάς;

Αυτό που προκαλεί τον έκδηλο εκνευρισμό του Γιάννη Καραγιώργη είναι ότι επιχειρείται, με μια σειρά δημοσιευμάτων στο διεθνή Τύπο τα οποία αναπαράγονται από τον ελληνικό, να διασυνδεθεί η ταυτόχρονη παρουσία σ’ ένα ιδιωτικό γεγονός, όπως ήταν ο γάμος του, του Πάνου Καμμένου με τον οικονομικά ισχυρό κουμπάρο του έτσι ώστε να στοιχειοθετηθούν υποτιθέμενες επαφές μέλους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με ισχυρό ρωσικό λόμπι το οποίο αντιτίθεται στο φιλελευθερισμό και τον αμερικανικό ηγεμονισμό και προσπαθεί να οικοδομήσει ευρωπαϊκό δίκτυο στρατηγικών συμμαχιών με στόχο την κυριαρχία της Μόσχας.

AD: Ακριβώς. Δεν υπάρχει καμιά δύναμη που θα μπορούσε να εξισορροπήσει την κατάσταση με  τις ΗΠΑ. Δεν υπάρχουν αντίστοιχες υπερδυνάμεις. Στον πολυπολισμό, που τώρα αναδύεται θα υπάρχουν κέντρα εξουσίας, δύναμης:  Κίνα, Ινδία, Βραζιλία και βέβαια η Ρωσία.

DM: Kαι κάποιοι λαοί στην  Αφρική μπορώ να σας διαβεβαιώσω γι’ αυτό και ο ορθόδοξος κόσμος με τις κοινότητές του…

AD: Ακριβώς, βέβαια. Έχουμε πολλούς οπαδούς αλλά λίγες υπερδυνάμεις που θα μπορούσαν να επωμισθούν την εναντίωση  στις ΗΠΑ και η Ρωσία σε αυτό το σημείο είναι διακριτική. Ιστορικά η Ρωσία, είναι αποστασιοποιημένη από την υπεράσπιση του δόγματος του πολυπολισμού κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο πρόεδρος Πούτιν  πολλές φορές επιχειρεί να ασκήσει μια πολιτική εξουσίας για να αντισταθεί στην επίθεση των ΗΠΑ.

“Αν το Κρεμλίνο συνεχίσει την ίδια πολιτική , το Κίεβο με τις δυνάμεις κατοχής του Poroshenko και των συνεργατών του, θα σκοτώσει μαζικά και κατά χιλιάδες όσους αντιστέκονται “.

Ο αναλυτής πιστεύει ότι σκοπός του διευθυντηρίου του Κιέβου είναι να “καθαρίσει”  την Ανατολική ρωσόφωνη και ορθόδοξη Ουκρανία και από εκεί να προχωρήσει για Κριμαία. Ο  αναλυτής υπενθυμίζει ότι ο ίδιος ο  Poroshenko το έχει δηλώσει δημοσίως .

Εκτιμώντας καθαρά στρατιωτικά την πολιτική επιλογή της Ρωσίας να μην παρέμβει στον πόλεμο, ο ευφυής πολιτικός επιστήμονας  εκφρράζει ένα βασανιστικό ερώτημα :

Η Ελλάδα και  η Κύπρος πέφτουν σήμερα θύματα ενός οικονομικού-πολιτικού-επικοινωνιακού πολέμου που απειλεί την εθνική τους κυριαρχία. Ταυτόχρονα όμως πέφτουν θύματα και ενός λανθάνοντος, «γεωπολιτικού» πολέμου, που αποσκοπεί ενδεχομένως να τις βγάλει βίαια από την Ευρώπη, για να τις τοποθετήσει, ως «καταστρεφόμενες αποικίες» στον χώρο μιας υπό διαμόρφωση ζώνης τουρκο-ισραηλινής κυριαρχίας στη Μεσόγειο, υπό γενική αμερικανική εποπτεία (μια εξέλιξη που διαψεύδει παταγωδώς, ειρήσθω εν παρόδω, όλες τις ιστορίες και απίθανες θεωρίες που ακούμε επί χρόνια για οριστικές ρήξεις Τουρκίας και Ισραήλ και για τεράστιες δυνατότητες της ελληνοισραηλινής «συμμαχίας»).

Θα μπορούσε η Ελλάδα να στηριχθεί στη Ρωσία, αν θελήσει κάποια στιγμή να αποτινάξει τον ιδιόρρυθμο «αποικιακό» ζυγό της «χρεοκρατίας»; Ποια είναι η γεωπολιτική στόχευση της επίθεσης στην Κύπρο; Αυτές ήταν δύο από τις ερωτήσεις που υποβάλαμε στον Αλεξάντρ Ντούγκιν, «εξ απορρήτων» του Βλανιτμίρ Πούτιν, αν τουλάχιστο πιστέψουμε τον αγγλοσαξωνικό τύπο, και πάντως έναν από τους σημαντικότερους σήμερα «γεωπολιτικούς» της Ρωσίας. Μαζί του συζητήσαμε επίσης για την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, την πιθανότητα πολέμου κατά του Ιράν και διάλυσης της Ευρώπης και όχι μόνο. Η συνέντευξη πάρθηκε προτού η κυπριακή κρίση την καταστήσει ακόμα πιο φλέγουσα και έρθουν τα ίδια τα γεγονότα να φωτίσουν τις αναλύσεις.

Εκφραστής της «νέας ρωσικής γεωπολιτικής» και του ρεύματος του «ευρασιανισμού», ο Ντούγκιν συνέβαλε σημαντικά στον ιδεολογικό προσανατολισμό της Ρωσίας του Πούτιν, αλλά και στην πρακτική κατεύθυνση της εξωτερικής της πολιτικής. Ορισμένες από τις βασικές ιδέες που εξέφρασε ο Ντούγκιν στη δεκαετία του 1990, με πρώτη από όλες τον προσανατολισμό στη σύσταση Ευρασιατικής ‘Ενωσης, με πυρήνα τη Ρωσία, το Καζαχστάν και τη Λευκορωσία, έγιναν έκτοτε ρωσική κρατική πολιτική. «Διαφωνών» επί σοβιετικού καθεστώτος, ο Ντούγκιν προσχώρησε στην εθνικιστική αντιπολίτευση κατά του Γέλτσιν και συνεργάστηκε με διάφορα ρεύματα και της δεξιάς και της αριστεράς, από τον «εθνικομπολσεβίκο» Εντουάρντ Λιμόνωφ έως τον κομμουνιστή Γκενάντι Ζιουγκάνωφ. Οι ιδεολογικο-πολιτικές αναζητήσεις του τον έπρωξαν τελικά στην επεξεργασία μιας «Τέταρετης Πολιτικής Θεωρίας»,  προορισμένης να υπερβεί τον φιλελευθερισμό, τον κομμουνισμό και τον εθνικισμό, τις τρεις μεγάλες «σχολές» του μοντερνισμού, που θεωρεί παρωχημένες. Ελπίζουμε μελλοντικά να μας δοθεί η ευκαιρία να αναφερθούμε αναλυτικότερα στις ιδέες αυτού του ρεύματος.