Undertegnede blev bekendt med Traditionalismen for ti år siden, da Aarhus Universitet ville tildele »Dialogprisen« til den iranske præsident Khatami. Det viste sig, at motivationen for denne tildeling lå i hans baggrund i den såkaldte Traditionalisme, men Khatami endte med ikke at acceptere prisen, der gik til en anden iransk Traditionalist. Efterfølgende trak universitetet sig i al diskretion fra prisen.

Nu hævder en ny bog, at Traditionalismen aktuelt fejrer nye triumfer på verdensscenen. Baggrunden for den amerikanske etnolog Benjamin Teitelbaums bog lyder, at tre af vor tids stærkeste populistiske regeringer – Trump i USA, Putin i Rusland og Bolsonaro i Brasilien – har involveret Traditionalistiske rådgivere i høje positioner. Henholdsvis Steve Bannon, Aleksandr Dugin og Olavo de Carvalho. Bogen er et fascinerende, men også stakåndet forsøg på at kortlægge disse mærkværdige personers baggrund, forbindelser, netværker og ideer.

Toen ik aanvaardde een essay te wijden aan het werk en het denken van de schilder, dichter en kunsthistoricus Marc. Eemans, heb ik me afgevraagd of het in mijn geval geoorloofd was te spreken van een zekere continuïteit in zijn geestelijke ontwikkeling. Langzaam maar zeker kwamen elementen en argumenten aan het licht om mijn overtuiging te staven dat die vraag positief macht beantwoord worden. Aldus is deze geschiedenis van de intellectuele en creatieve levensweg van Marc. Eemans ontstaan. Daarbij werd de klemtoon vooral op zijn denken en op zijn poëtisch oeuvre gelegd, vermits het illustratiemateriaal dat deze uitgave verrijkt, als een soort picturaal complement van mijn stelling kan beschouwd worden. Overigens bleven om voor de hand liggende redenen, biografische en andere gegevens buiten beschouwing.

Hopelijk vergeeft de lezer het me dat ik met hem wegen ga verkennen, die men normaliter in essays van het onderhavige genre links laat liggen. Maar op de eerste plaats is het zo dat ik geen kunsthistoricus ben en het derhalve als een punt van elementaire intellectuele eerlijkheid beschouw me onbevoegd te verklaren om een verantwoord waardeoordeel over het schilderkunstig werk van Marc. Eemans uit te spreken. En voorts is er het oude adagium « de gustibus et coloribus non disputandum », dat in de loop der tijden zijn geldigheid heeft behouden. Waarom de lezer dan ook willen beïnvloeden met een onvermijdelijk subjectieve analyse van de boodschap die de schilderijen van Marc. Eemans brengen?