Η Ρωσία, ως πόλος ενός πολυπολικού κόσμου, πολεμά τη Δύση στην Ουκρανία. Πολλές ισλαμικές χώρες, επηρεασμένες από τη δυτική προπαγάνδα, δεν κατανόησαν με σαφήνεια τους λόγους, τους στόχους και την ίδια τη φύση αυτού του πολέμου, θεωρώντας ότι πρόκειται για μια περιφερειακή σύγκρουση (και υπάρχουν πολλές τέτοιες στον ίδιο τον ισλαμικό κόσμο).
Η επικέντρωση της προσοχής στην πορεία του πολυπολισμού είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ. Μέσα από το πρίσμα της ανόδου του πολυπολισμού και της παρακμής του μονοπολισμού πρέπει να ερμηνεύονται τα μεγάλα παγκόσμια γεγονότα.
Στο Ισραήλ και στη Λωρίδα της Γάζας, δύο καταστροφές συνέβησαν η μία μετά την άλλη: μια επίθεση της Χαμάς κατά του εβραϊκού κράτους - με πολυάριθμες απώλειες αμάχων, συμπεριλαμβανομένης της ομηρίας - και τα αντίποινα του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, που ξεπέρασαν κατά πολύ σε σκληρότητα και αριθμό θυμάτων αμάχων, κυρίως γυναικών και παιδιών. Η χερσαία επιχείρηση του IDF έκανε την κατάσταση ακόμη πιο καταστροφική και ο αριθμός των νεκρών - συμπεριλαμβανομένων παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων - αυξήθηκε σε αδιανόητα επίπεδα.
Σε έναν πολυπολικό κόσμο, το Ισράηλ και η Ουκρανία είναι φορείς της δυτικής ηγεμονίας.
"Οι σημειώσεις που ακολουθούν συσχετίζονται με μια ευρύτερη συζήτηση μόνο στη ρωσική γλώσσα στην εκπομπή του Dr. Dugin "Dugin's Directive", που προορίζεται για το ρωσικό κοινό. Τα αποτελέσματα μπορεί να οδηγήσουν σε κάποια σύγχυση μεταξύ των αγγλόφωνων αναγνωστών καθώς και όσων παρακολουθούν τα γεγονότα στην Ουκρανία.
Ο Σιωνισμός είναι η κρατική ιδεολογία του Ισραήλ. Γιατί οι Εβραίοι πιστεύουν ότι είναι ο εκλεκτός λαός; Ποια είναι η σημασία της εβραϊκής διασποράς ως εβραϊκής παράδοσης; Γιατί ο Σιωνισμός αποτελεί, αφενός, συνέχεια του Ιουδαϊσμού και, αφετέρου, διάψευσή του;
Προετοιμάζοντας αυτή την έκθεση... Στην πραγματικότητα, ήταν η Dasha (Daria Dugina) που με είχε προσκαλέσει να έρθω και να συμμετάσχω στο Συμβούλιο. Μου πρότεινε να μιλήσω για τον Luciano Blaga, επειδή ο Alexander Dugin είχε μιλήσει γι' αυτόν στο πλαίσιο του Τέταρτου Δρόμου και της υπαρξιακής πολιτικής. Αποφάσισα όμως να κάνω μια αναφορά για τον Eliade, αν και για κάποιο λόγο μου φάνηκε απροσδόκητο και ευτυχώς είναι στο πλαίσιο του θέματος που έθεσε ο Nikita Syundyukov.
Στο βιβλίο του, Ενάντια στον Σύγχρονο Κόσμο: Ο Παραδοσιοκεντρισμός και η Μυστική Διανοητική Ιστορία του Εικοστού Αιώνα, ο σύγχρονος μελετητής και ιστορικός του Παραδοσιοκεντρισμού, Mark Sedgwick, βασιζόμενος στην έρευνα των φιλοσοφικών πηγών της κοσμοθεωρίας του ιδρυτή του Παραδοσιοκεντρισμού, René Guénon, διατύπωσε την υπόθεση ότι το κίνημα των Παραδοσιοκρατών, με τη διεκδίκηση της Αιώνιας Σοφίας (Αιώνιας Φιλοσοφίας) και της "Αρχέγονης Παράδοσης" ως θεμελιώδους θεωρίας του, δεν βασίζεται σε κάποιες "μυθικές", εξωτικές, "Ανατολικές" πηγές, αλλά σε καμία άλλη παρά στη Δυτική φιλοσοφική παράδοση, οι ρίζες της οποίας μπορούν να ανιχνευθούν στον Αναγεννησιακό Πλατωνισμό του Πλήθωνα Γεμιστού, του Marsilio Ficino, του Pico della Mirandola, του Agostino Steuco κ.λπ.
Το Ιράν δεν είναι απλώς μια χώρα και οι Ιρανοί δεν είναι απλώς ένας λαός. Είναι ο μεγαλύτερος πολιτισμός της αρχαιότητας και της νεωτερικότητας, που παίζει τεράστιο, ενίοτε πρωταγωνιστικό ρόλο στον πολυδιάστατο διάλογο των πολιτισμών, ο οποίος αποτελεί την ουσία της ιστορίας του κόσμου. Το Ιράν είναι μια ασιατική χώρα, και ο λαός του, η ιστορία του είναι μέρος του πολιτισμού της Ασίας.
Ο Constantin von Hoffmeister διερευνά τον εθνοπλουραλισμό, μια φιλοσοφία που υποστηρίζει την εγγενή αξία κάθε πολιτισμού, όπως αυτή παραδειγματίστηκε ιστορικά από αυτοκρατορίες όπως η Ρώμη και η Σοβιετική Ένωση.
Η 4ΠΘ, καθώς και το σχέδιο της Νέας Δεξιάς του Alain de Benoist για την Ευρώπη, βασίζονται στην ιδέα του τίμιου και ειλικρινούς διαλόγου μεταξύ των ανθρώπων.
Ας προσπαθήσουμε να περιγράψουμε ένα από τα πιθανά σενάρια περαιτέρω κλιμάκωσης στη Μέση Ανατολή.
Ο παγκόσμιος πληροφοριακός πόλεμος βρίσκεται πλέον σε πλήρη εξέλιξη. Διάφορες εκδοχές της πραγματικότητας συγκρούονται μεταξύ τους όλο και πιο ανοιχτά. Οι κοινωνίες και τα άτομα επιλέγουν οι ίδιοι σε ποια πραγματικότητα θα πιστέψουν. Και στη συνέχεια ζουν σε αυτήν.
Ο Νότιος Καύκασος συνιστά ένα σοβαρό πρόβλημα για τη Ρωσία. Το ίδιο ισχύει και για το σύνολο των κοντινών περιοχών, με εξαίρεση τη Λευκορωσία. Μόνο με το Μινσκ οι σχέσεις είναι θεμελιωδώς υγιείς και αξιόπιστες. Σε όλες τις υπόλοιπες είναι άκρως προβληματικές.
Εμφανιζόμενη γύρω στα μέσα του 9ου αιώνα, η λατινική έκφραση translatio imperii υποδήλωνε αρχικά την αντίληψη ότι το imperium Romanorum είχε μεταφερθεί από την Κωνσταντινούπολη στη Ρώμη.
Ένα διάσημο δυστοπικό μυθιστόρημα[1] που εμφανίστηκε το δεύτερο έτος του "ψυχρού πολέμου" παρουσιάζει το φανταστικό σενάριο τριών ηπειρωτικών υπερδυνάμεων που κυβερνώνται από ισάριθμα ολοκληρωτικά πολιτικά συστήματα: την Ωκεανία, την Ανατολική Ασία και την Ευρασία. Η τελευταία, που υπόκειται σε ένα νεομπολσεβίκικο καθεστώς, περιλαμβάνει τον τεράστιο εδαφικό χώρο που εκτείνεται από τη Δυτική και Μεσογειακή Ευρώπη μέχρι τον Βερίγγειο Πορθμό. Αυτή είναι η εικόνα της Ευρασίας που διαμόρφωσε ένας πληροφοριοδότης στην υπηρεσία του Τμήματος Έρευνας Πληροφοριών (IRD) του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, ένας "αποικιακός αστυνομικός"[2] δανεικός στη λογοτεχνία, ο οποίος εμπνεύστηκε απροκάλυπτα από τα σχήματα της αντιναζιστικής και αντισοβιετικής προπαγάνδας[3].
Η κλιμάκωση των εχθροπραξιών μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης ενώνει αναμφίβολα τον ισλαμικό κόσμο. Οι δυτικοί συντηρητικοί επικαλούνται για άλλη μια φορά την υπεράσπιση του "ιουδαιοχριστιανικού πολιτισμού" στο πρόσωπο των μουσουλμάνων· η ριζοσπαστική ιδεολογία της Χαμάς τους δίνει ένα βολικό άλλοθι. Ωστόσο, μια κοινωνία βαθιά ριζωμένη στον αθεϊσμό, τον υλισμό και τη νομιμοποίηση διαφόρων διαστροφών, έχοντας εγκαταλείψει προ πολλού τη θεολογία και τις παραδοσιακές αξίες, δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε χριστιανική ούτε εβραϊκή.
Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν αναλύει την μεταβαλλόμενη αμμώδη επιφάνεια της γεωπολιτικής, αναδεικνύοντας την αναγέννηση των αυτοκρατοριών σε έναν κόσμο που παλεύει μεταξύ μονοπολικότητας και πολυπολικότητας και όπου τα κράτη-πολιτισμοί αναδεικνύονται ως οι νέοι πρωταθλητές της παγκόσμιας δυναμικής ισχύος.
Στις 7 Οκτωβρίου 2023, το παλαιστινιακό κίνημα Χαμάς ξεκίνησε στρατιωτική δράση κατά του Ισραήλ. Οι ισραηλινές πόλεις που συνορεύουν με τη Λωρίδα της Γάζας δέχθηκαν επιθέσεις. Η στρατιωτική πτέρυγα της Χαμάς ισχυρίστηκε ότι έπληξε περισσότερες από 50 ισραηλινές στρατιωτικές θέσεις. Η στρατιωτική πτέρυγα του παλαιστινιακού κινήματος Χαμάς εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία ανέφερε ότι αιχμαλώτισε περίπου 35 Ισραηλινούς στρατιώτες και εποίκους σε μια επιχείρηση εντός του Ισραήλ. Ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας δήλωσε ότι η Χαμάς είχε κηρύξει πόλεμο στη χώρα του.
Θα πρέπει να διευκρινιστούν ορισμένες σημαντικές πτυχές της μετανεωτερικότητας. Δεν πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο φαινόμενο, και μολονότι οι μεταμοντέρνοι (ιδίως ο Derrida) ήταν αυτοί που εισήγαγαν την έννοια της "αποδόμησης" (βασισμένοι, ωστόσο, στην έννοια του Heidegger της "die Destruktion" στο Sein und Zeit), η ίδια η Μετανεωτερικότητα μπορεί να αποδομηθεί, και όχι κατ' ανάγκη με μετανεωτερικό τρόπο.
Η δήλωση ότι η Δύση είναι ένας «σατανικός πολιτισμός» ειπώθηκε από τον Πρόεδρο Πούτιν στην κεντρική ομιλία του κατά την αποδοχή νέων θεμάτων στη Ρωσική Ομοσπονδία. Θα πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι κρύβεται πίσω από αυτή τη διατύπωση, ειδικά επειδή στη συνέχεια επαναλήφθηκε από πολλά ανώτερα πολιτικά και δημόσια πρόσωπα μας. Μου φαίνεται ότι αυτή είναι μια πολύ σοβαρή και βαθιά δήλωση.
Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν διερευνά την πολύπλοκη κληρονομιά του Ερνστ Γιούνγκερ, ενός τιτάνα του γερμανικού μοντερνισμού, εστιάζοντας στην έννοια του "Εργάτη", μιας κεντρικής φιγούρας που συμπυκνώνει τις απόψεις του Γιούνγκερ για την πολιτική, τον υπαρξισμό και τους μετασχηματιστικούς αγώνες του εικοστού αιώνα.
Η επίθεση των τρομοκρατικών δυνάμεων της Δύσης (η Ουκρανία βρίσκεται όλο και περισσότερο στη σκιά του πολέμου που διεξάγει εναντίον μας το ΝΑΤΟ) με UAV σε ρωσικές πόλεις ήταν ιδιαίτερα έντονη απόψε. Οι φωνές έχουν τελικά σωπάσει: πώς γίνεται αυτό; Ποιος δεν πρόσεχε; Έπρεπε να είχαμε παρακολουθήσει καλύτερα! Τώρα όλοι αρχίζουν να αναρωτιούνται τι πρέπει να κάνουν στη συνέχεια.
Η προσέγγιση της Ρωσίας με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας είναι μια θαυμάσια πρωτοβουλία. Ήταν οι συναντήσεις και οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν και του Κιμ Γιονγκ Ουν, του κληρονομικού αρχηγού της ΛΔΚ που ανήκει στην ηλιόλουστη δυναστεία των Κιμ, που προκάλεσαν αναστάτωση στο WEF. Η Δύση σχολίασε: Σταματήστε πάση θυσία αυτή την προσέγγιση, μπλοκάρετε μεταξύ τους κάθε κίνηση της Ρωσίας και της Βόρειας Κορέας.
Ο διάλογος μεταξύ Μεταμοντερνισμού και κλασικοφιλοσοφίας είναι τόσο εξωτικός και παράξενος όσο και η ίδια η Μετανεωτερικότητα. Στον πυρήνα της Μεταμοντέρνας φιλοσοφίας βρίσκεται μια παράξενη και περίπλοκη στρατηγική: είναι απαραίτητο να διαλυθεί πλήρως η Νεωτερικότητα, μην αφήνοντας καμία πέτρα μη αναποδογυρισμένη, αλλά ταυτόχρονα είναι απαραίτητο να απομακρυνθεί ακόμη περισσότερο από την Παράδοση στην οποία αντιτάχθηκε η Νεωτερικότητα και να συνεχιστεί η υπόθεση της προόδου.
Η XV Σύνοδος Κορυφής των BRICS έλαβε την ιστορική απόφαση να δεχτεί 6 ακόμη χώρες στον οργανισμό: την Αργεντινή, την Αίγυπτο, την Αιθιοπία, το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Με τον τρόπο αυτό ολοκληρώθηκε αποτελεσματικά ο σχηματισμός του πυρήνα ενός πολυπολικού κόσμου.
Αυτό το άρθρο γράφτηκε πριν από 10 χρόνια. Τίποτα ουσιαστικό δεν έχει αλλάξει από τότε. Φιλοσοφικά μιλώντας, η Ρωσία παραμένει μια έρημος και αυτό παρά το γεγονός ότι υπάρχει μια προφανής. Αλλά κανείς δεν το ακούει ακόμα και δεν θέλει να το ακούσει. Δεν είναι δυνατόν να αποκαλείται "φιλοσοφικό" το ατμόπλοιο της εποχής ΕΣΕ. Οι απλοί αρουραίοι του "βασιλείου των αρουραίων" τρέχουν μακριά (και μένουν στη θέση τους).
20 Αυγούστου 2022 - 20 Αυγούστου 2023: έχει περάσει ένας χρόνος και ο ήλιος έχει ολοκληρώσει τον αστρικό του χορό.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς όλους όσοι τιμάτε την τραγική ημέρα της 20ης Αυγούστου 2022, όταν η κόρη μου Ντάρια δολοφονήθηκε βάναυσα από Ουκρανή τρομοκράτισσα. Ευχαριστώ όλους τους φίλους μου και τους φίλους της Ντάρια για τα συλλυπητήριά σας και για το ότι μοιράζεστε τη βαθιά μου θλίψη. Σας ευχαριστώ επίσης για την έκδοση των βιβλίων που έγραψε η Ντάσα ή που είναι αφιερωμένα στη μνήμη της.
Θα ήθελα να πω λίγα λόγια για το πνευματικό μήνυμα που αναδύεται μέσα από τη Ντάσα, τη ζωή της, τα σχέδια και τις φιλοδοξίες της, καθώς και για τα βάθη και τα ύψη της καρδιάς της, όπως αυτά αποτυπώνονται στο ημερολόγιό της και εκφράζονται στις δύο βασικές ιδέες που θα παρουσιάσω τώρα.
Ο θάνατος της Ντάρια Ντούγκινα, που έλαβε χώρα τη νύχτα της 21ης Αυγούστου του τρέχοντος έτους, ήταν ένα γεγονός που συγκλόνισε ολόκληρο τον ανελεύθερο πολιτικό και πνευματικό κόσμο, ήταν μια αποτρόπαια και σκληρή πράξη, που αφαίρεσε τη ζωή μιας νέας γυναίκας 29 ετών, η οποία είχε λαμπρό μέλλον ως πολιτική επιστήμονας και δημοσιογράφος.
Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ τις απόψεις μου σχετικά με τη μεταφυσική του πολέμου και τη φιλοσοφική κατανόηση των όσων συμβαίνουν. Χωρίς μια τέτοια κατανόηση, δεν θα είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε όλο το βάθος της σημερινής αντιπαράθεσης. Είναι αυτονόητο ότι παρακολουθώ προσεκτικά τον χώρο της πληροφόρησης, σχολιάζοντάς τον ζωντανά. Ωστόσο, σήμερα θα ήθελα να εξετάσω τα τρέχοντα γεγονότα από μια φιλοσοφική σκοπιά.
Τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων ανέδειξαν τους άξονες των νέων γεωπολιτικών συμμαχιών και ανακατασκεύασαν πλήρως τον γεωπολιτικό χάρτη του κόσμου. Έτσι, ο χώρος της Ευρώπης, που βρίσκεται μεταξύ του πόλου της Ευρασίας και εκείνου των ΗΠΑ ("του πολιτισμού της θάλασσας") και αποτελεί μέρος μιας μεγάλης περιοχής, η οποία στη γεωπολιτική ονομάζεται "Rimland" ("γη του τόξου" στμ Αναχωματικός Δακτύλιος) έχασε οριστικά την κυριαρχία της (και μάλιστα πριν, σε μεγάλο βαθμό εικονική, μάλλον δυνητική παρά πραγματική) και τον προσανατολισμό της προς την ηπειρωτικότητα. Όλη η Ευρώπη σήμερα είναι ατλαντιστική.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της ρωσικής φιλοσοφίας, σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς της ρωσικής φιλοσοφίας, είναι ο οντολογισμός της σκέψης. Η θέση του οντολογισμού στη φιλοσοφία, σε αντίθεση με την αντίθετη θέση του γνωσιολογισμού, συνεπάγεται την πρωταρχική εξέταση όχι της διαδικασίας της σκέψης, αλλά του αντικειμένου της κατανόησης. Όντας στην πλευρά του οντολογικού, επιδιώκουμε πρώτα και κύρια να εντοπίσουμε και να απαντήσουμε στο ερώτημα: ΤΙ είναι, ΤΙ είναι το αντικείμενο της γνώσης μας, ΤΙ είναι το επίκεντρο της διανοητικής μας διαίσθησης. Οι υποστηρικτές του οντολογικού μοντέλου επιδιώκουν, πρώτα απ' όλα, να βρουν ανάμεσα σε όλα αυτά που "ρέουν και αλλάζουν" ένα ορισμένο θεμελιώδες σημείο, ένα σταθερό σημείο, όπως μια μεγάλη πέτρα σε ένα ορεινό ποτάμι που ρέει γρήγορα. Και μόνο αφού βρούμε και συλλάβουμε αυτό το σημείο αναφοράς, την περίπτωση του όντος, μπορούμε να εξετάσουμε την προθετική διαδικασία αναζήτησης αυτού του πράγματος.
Η παρούσα απομαγνητοφωνημένη διάλεξη δημοσιεύθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2020 στο ρωσικό κανάλι Signum.
Στην κοινωνία μας χρειάζονται επειγόντως απολύτως αναγκαίες αλλαγές. Μόνο αυτές μπορούν να μας οδηγήσουν στη Νίκη. Και χωρίς Νίκη, δεν θα υπάρξει Ρωσία. Όλοι το καταλαβαίνουν αυτό σήμερα. Για να σώσουμε το λαό και το κράτος, πρέπει να αλλάξουμε. Και μάλιστα ριζικά και επειγόντως.
Εφόσον έχουμε καθιερωθεί ως κυρίαρχος πολιτισμός, πρέπει να αλλάξουμε τον κυρίαρχο λόγο. Αυτό που όλοι φοβούνταν ή ντρέπονταν να πουν πριν (τι θα σκεφτεί η Δύση για εμάς, η παγκόσμια κοινότητα...) πρέπει τώρα να ειπωθεί ξεκάθαρα και ανοιχτά.
Το άρθρο αυτό ασχολείται με την πραγμάτωση της πολιτικής φιλοσοφίας του Νεοπλατωνισμού του αυτοκράτορα Φλάβιου Κλαύδιου Ιουλιανού. Η βασιλεία του δεν ήταν μια προσπάθεια να αποκαταστήσει ή να επανιδρύσει τον Παγανισμό, αλλά μια εντελώς νέα μεταφυσική και θρησκευτικά θέματα, τα οποία δεν ταίριαζαν ούτε με τον Χριστιανισμό, ο οποίος δεν είχε ακόμη αποκτήσει στέρεη πολιτική πλατφόρμα, ούτε με τον Παγανισμό, ο οποίος έχανε με γοργούς ρυθμούς την την προηγούμενη δύναμή του. Η κεντρική κατηγορία της πολιτικής φιλοσοφίας του Ιουλιανού είναι η ιδέα ενός "μεσολαβητή", του "Βασιλιά Ήλιου", ο οποίος ενσαρκώνει μια μεταφυσικά αναγκαία μορφή και λειτουργία για τον κόσμο, όπως ο "φιλόσοφος-ηγεμόνας" του Πλάτωνα, που συνδέει τον νοητό και τον υλικό κόσμο.
Σήμερα, οι Δυτικοί εμπειρογνώμονες εξετάζουν όλο και περισσότερο τα προπολεμικά και μεταπολεμικά χρόνια της ΕΣΣΔ ως μια ιδιαίτερη φανταστική περίοδο στην ιστορία του Σοβιετικού Σλαβο-Ρωσικού πολιτισμού. Οι Δυτικοί στρατηγιστές ενδιαφέρονται για το κύριο ερώτημα: πώς μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, μετά τους συντριπτικούς πολέμους και τις εσωτερικές διαμάχες των αρχών και των μέσων του 20ού αιώνα, το κυβερνών κόμμα της ΕΣΣΔ, παρά ή και χάρη στην καταστολή, κατάφερε να ενώσει τον πολυεθνικό λαό που κέρδισε τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και στη συνέχεια να επαναφέρει την οικονομία σε μια πρωτοφανή θέση στον κόσμο. Η απάντηση δεν προκαλεί έκπληξη: τα πάντα στον κόσμο διέπονται από ιδέες- και η κοινωνία μας είχε εκείνα τα χρόνια την πιο ισχυρή ιδεολογία, ένα όμορφο ανθρωπιστικό σχέδιο, που ένωσε την κοινωνία, πυροδότησε τον ενθουσιασμό, εξύψωσε τους ανθρώπους σε μεγάλες πράξεις- άναψε μια λάμψη στα μάτια, κινητοποίησε τη θέληση όλων.
Η διαβίωση στον σύγχρονο κόσμο απαιτεί τεράστια προσπάθεια από μέρους μας - και όχι μόνο στις κοσμικές υποθέσεις και στις εξωτερικές κινήσεις. Πρόκειται για την προσπάθεια του νου, της σκέψης, της διάνοιας . "Συνειδητή εργασία" -- έτσι την αποκαλούσαν στη μοναστική πρακτική των αγίων πατέρων. Και αυτή η εργασία πρέπει να γίνεται κάθε λεπτό, όχι μόνο για να μη συγχωνεύεται ο κόσμος σε ένα αδιαίρετο χάος, για να είναι δυνατόν να διακρίνουμε το καλό από το κακό, το πολύτιμο από το μη πολύτιμο
Σχόλια για τις κυριότερες ομιλίες του Προέδρου:
Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν δηλώνει ότι αυτό που συμβαίνει στη Ρωσία είναι μόνο ένας "λανθάνων εμφύλιος πόλεμος", με το λαό και το στρατό από τη μία πλευρά και τους φιλελεύθερους από την άλλη, που αντιτίθενται σε πρόσθετες ενέργειες προς τον πατριωτισμό.
Σχετικά με τη νέα επίθεση στη γέφυρα της Κριμαίας. Παρατηρήστε το μανιώδες πείσμα του εχθρού. Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των Μαλορώσων, αλλά τώρα μοιάζει απειλητικό.
Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι μαζί σας, γιατί μας ενώνει όλους η υποστήριξή μας για έναν πολυπολικό κόσμο. Πιστεύω ότι το αίτημα της πολυπολικότητας είναι το πιο θεμελιώδες και το πιο γνήσια δημοκρατικό αίτημα της εποχής μας.
Οι γκάφες του προέδρου Μπάιντεν για το πόσο "λίγα" γνώριζε για τις "λεπτομέρειες του Ισλάμ" "Ήξερα γι' αυτό, αλλά δεν ήξερα τη διαφορά που υπήρχε. Δεν ήξερα τι είναι ο κρυμμένος Ιμάμης - εννοώ" και άλλαξε γρήγορα θέμα, γνωρίζοντας ότι δεν έπρεπε να αναφέρει φωναχτά ένα ανοιχτό μυστικό. Ότι η εμμονή του παγκόσμιου Σιωνισμού να υποκινήσει έναν πόλεμο με το Ιράν δεν έχει να κάνει τόσο με το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας, όσο βασίζεται στη "μεσσιανική πεποίθηση" των Ισραηλινών ηγετών ότι "το Σιιτικό Ιράν ανοίγει το δρόμο για την επιστροφή του Κρυμμένου Ιμάμη που θα φέρει τον Αρμαγεδδώνα στον κόσμο".
Καθώς κανείς δεν βγάζει σοβαρά συμπεράσματα από την Πορεία για τη Δικαιοσύνη, τα σύννεφα αρχίζουν να πυκνώνουν και πάλι. Μέχρι στιγμής είναι δύσκολο να πούμε σε τι είδους τυφώνα θα εξελιχθούν.
Το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ρωσία δεν είναι ο Ηγεμόνας και το ΝΑΤΟ: είναι εσωτερικό, γράφει ο Pepe Escobar.
Σήμερα με απασχολεί ιδιαίτερα ένα σημαντικό ερώτημα: μπορούμε επιτέλους να ξεφύγουμε από την πολιτισμική μονοδιάστατη ερμηνεία των γεγονότων, και ειδικότερα του τελευταίου σημαντικού ιστορικού γεγονότος που ζήσαμε, δηλαδή της πορείας του Πριγκόζιν στη Μόσχα; Πότε η σκέψη μας θα πάψει να είναι επίπεδη και μονοδιάστατη και θα στραφεί στα βάθη των νοημάτων που κρύβονται πίσω από την επιφάνεια των ιστορικών φαινομένων;
"στην οποία τεκμηριώνεται η ανάγκη της εθνολογίας και ο συγγραφέας εκθέτει τις απόψεις του για την εθνογένεση, χωρίς τη συλλογιστική του γραμμή, στην οποία θα αφιερωθεί το υπόλοιπο της πραγματείας, και στην οποία ο συγγραφέας θα οδηγήσει τον αναγνώστη μέσα από έναν λαβύρινθο αντιφάσεων"
"Φαίνεται ότι ο Ούνγκερν είναι πιο επικίνδυνος από τον Σεμένωφ. Είναι πεισματάρης και φανατικός. Είναι έξυπνος και αδίστακτος. Κατέχει θέσεις-κλειδιά στην Νταουρία. Ποιες είναι οι προθέσεις του; Να επιτεθεί στην Ούργκα στη Μογγολία ή στο Ιρκούτσκ στη Σιβηρία; Να γυρίσει στο Χαρμπίν στη Μαντζουρία και μετά στο Βλαδιβοστόκ; Να προελάσει στο Πεκίνο και να επαναφέρει τη Μαντζουριανή δυναστεία στον κινεζικό θρόνο; Τα μοναρχικά του σχέδια είναι απεριόριστα. Αλλά ένα πράγμα είναι σαφές: ο Ούνγκερν ετοιμάζει πραξικόπημα. Είναι ο πιο επικίνδυνος εχθρός μας μέχρι σήμερα. Η καταστροφή του είναι ζήτημα ζωής και θανάτου".
