Για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η Δύση στον πόλεμο των πολιτισμών που ήδη διεξάγει η Ρωσία, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη η ιεραρχία των σχεδίων.

Η λεγομένη ''παγκόσμια διακυβέρνηση'' αποτελεί το μεγαλύτερο ίσως πολιτικό στοίχημα του σύγχρονου διεθνούς Φιλελευθερισμού. 

Ο Σιωνισμός είναι η κρατική ιδεολογία του Ισραήλ. Γιατί οι Εβραίοι πιστεύουν ότι είναι ο εκλεκτός λαός; Ποια είναι η σημασία της εβραϊκής διασποράς ως εβραϊκής παράδοσης; Γιατί ο Σιωνισμός αποτελεί, αφενός, συνέχεια του Ιουδαϊσμού και, αφετέρου, διάψευσή του;

Το Ιράν δεν είναι απλώς μια χώρα και οι Ιρανοί δεν είναι απλώς ένας λαός. Είναι ο μεγαλύτερος πολιτισμός της αρχαιότητας και της νεωτερικότητας, που παίζει τεράστιο, ενίοτε πρωταγωνιστικό ρόλο στον πολυδιάστατο διάλογο των πολιτισμών, ο οποίος αποτελεί την ουσία της ιστορίας του κόσμου. Το Ιράν είναι μια ασιατική χώρα, και ο λαός του, η ιστορία του είναι μέρος του πολιτισμού της Ασίας. 

Εμφανιζόμενη γύρω στα μέσα του 9ου αιώνα, η λατινική έκφραση translatio imperii υποδήλωνε αρχικά την αντίληψη ότι το imperium Romanorum είχε μεταφερθεί από την Κωνσταντινούπολη στη Ρώμη. 

Ένα διάσημο δυστοπικό μυθιστόρημα[1] που εμφανίστηκε το δεύτερο έτος του "ψυχρού πολέμου" παρουσιάζει το φανταστικό σενάριο τριών ηπειρωτικών υπερδυνάμεων που κυβερνώνται από ισάριθμα ολοκληρωτικά πολιτικά συστήματα: την Ωκεανία, την Ανατολική Ασία και την Ευρασία. Η τελευταία, που υπόκειται σε ένα νεομπολσεβίκικο καθεστώς, περιλαμβάνει τον τεράστιο εδαφικό χώρο που εκτείνεται από τη Δυτική και Μεσογειακή Ευρώπη μέχρι τον Βερίγγειο Πορθμό. Αυτή είναι η εικόνα της Ευρασίας που διαμόρφωσε ένας πληροφοριοδότης στην υπηρεσία του Τμήματος Έρευνας Πληροφοριών (IRD) του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, ένας "αποικιακός αστυνομικός"[2] δανεικός στη λογοτεχνία, ο οποίος εμπνεύστηκε απροκάλυπτα από τα σχήματα της αντιναζιστικής και αντισοβιετικής προπαγάνδας[3].

Η XV Σύνοδος Κορυφής των BRICS έλαβε την ιστορική απόφαση να δεχτεί 6 ακόμη χώρες στον οργανισμό: την Αργεντινή, την Αίγυπτο, την Αιθιοπία, το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Με τον τρόπο αυτό ολοκληρώθηκε αποτελεσματικά ο σχηματισμός του πυρήνα ενός πολυπολικού κόσμου. 

Οι γκάφες του προέδρου Μπάιντεν για το πόσο "λίγα" γνώριζε για τις "λεπτομέρειες του Ισλάμ" "Ήξερα γι' αυτό, αλλά δεν ήξερα τη διαφορά που υπήρχε.  Δεν ήξερα τι είναι ο κρυμμένος Ιμάμης - εννοώ" και άλλαξε γρήγορα θέμα, γνωρίζοντας ότι δεν έπρεπε να αναφέρει φωναχτά ένα ανοιχτό μυστικό. Ότι η εμμονή του παγκόσμιου Σιωνισμού να υποκινήσει έναν πόλεμο με το Ιράν δεν έχει να κάνει τόσο με το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας, όσο βασίζεται στη "μεσσιανική πεποίθηση" των Ισραηλινών ηγετών ότι "το Σιιτικό Ιράν ανοίγει το δρόμο για την επιστροφή του Κρυμμένου Ιμάμη που θα φέρει τον Αρμαγεδδώνα στον κόσμο".

"στην οποία τεκμηριώνεται η ανάγκη της εθνολογίας και ο συγγραφέας εκθέτει τις απόψεις του για την εθνογένεση, χωρίς τη συλλογιστική του γραμμή, στην οποία θα αφιερωθεί το υπόλοιπο της πραγματείας, και στην οποία ο συγγραφέας θα οδηγήσει τον αναγνώστη μέσα από έναν λαβύρινθο αντιφάσεων"

Έχω παρατηρήσει ότι η συνείδηση πολλών ανθρώπων [Ρώσων πολιτών, σ.σ.] δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα γεγονότα της 24ης Ιουνίου. Έτσι τείνουν να λένε: "δεν συνέβη", "δεν ήταν αληθινό", "ήταν εκεί επίτηδες". Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μουδιάσουν τον οξύ πόνο των όσων συνέβησαν. 

Φέρνω το παρόν έργο στην προσοχή του κοινού όχι χωρίς κάποια ανησυχία. Οι ιδέες που εκφράζονται σε αυτό πήραν μορφή στο μυαλό μου πριν από δέκα και πλέον χρόνια. Από τότε τις έχω συζητήσει συχνά με διάφορους ανθρώπους, επιθυμώντας είτε να επαληθεύσω τις δικές μου απόψεις είτε να πείσω άλλους. Πολλές από αυτές τις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις ήταν αρκετά χρήσιμες για μένα, διότι με ανάγκασαν να επανεξετάσω τις ιδέες και τα επιχειρήματά μου με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και να τους δώσω πρόσθετο βάθος. Όμως οι βασικές μου θέσεις παρέμειναν αμετάβλητες.

Φέρνω το παρόν έργο στην προσοχή του κοινού όχι χωρίς κάποια ανησυχία. Οι ιδέες που εκφράζονται σε αυτό πήραν μορφή στο μυαλό μου πριν από δέκα και πλέον χρόνια. Από τότε τις έχω συζητήσει συχνά με διάφορους ανθρώπους, επιθυμώντας είτε να επαληθεύσω τις δικές μου απόψεις είτε να πείσω άλλους. Πολλές από αυτές τις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις ήταν αρκετά χρήσιμες για μένα, διότι με ανάγκασαν να επανεξετάσω τις ιδέες και τα επιχειρήματά μου με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και να τους δώσω πρόσθετο βάθος. Όμως οι βασικές μου θέσεις παρέμειναν αμετάβλητες.

Είναι μια από τις θεμελιώδεις θέσεις των Ευρασιατών ότι η σύγχρονη δημοκρατία πρέπει να δώσει τη θέση της στην ιδεοκρατία. Η δημοκρατία προϋποθέτει την επιλογή του κυβερνώντος κλιμακίου ανάλογα με τη δημοτικότητά του σε ορισμένους κύκλους, και οι κύριες μορφές επιλογής είναι η προεκλογική εκστρατεία στην πολιτική και ο ανταγωνισμός στην οικονομία. Η ιδεοκρατία προϋποθέτει την επιλογή του κυβερνητικού κλιμακίου ανάλογα με την πίστη του σε μια ενιαία κοινή κυβερνητική ιδέα. 

Ένα άτομο μπορεί να διατηρήσει οποιαδήποτε από μια ποικιλία πιθανών στάσεων απέναντι στον εθνικό του πολιτισμό. Η στάση των Ρωμαιό-γερμανών διαμορφώνεται από μια συγκεκριμένη ψυχολογία που μπορεί να ονομαστεί εγωκεντρική. "Ένα άτομο με σαφώς καθορισμένη εγωκεντρική ψυχολογία θεωρεί υποσυνείδητα τον εαυτό του ως το κέντρο του σύμπαντος, το στέμμα της δημιουργίας, το καλύτερο, το πιο τέλειο από όλα τα όντα. Αντιμετωπίζοντας δύο άλλα ανθρώπινα όντα, αυτός που είναι πιο κοντά του, που του μοιάζει περισσότερο, είναι ο καλύτερος, ενώ αυτός που του μοιάζει λιγότερο είναι ο χειρότερος. Κατά συνέπεια, το άτομο αυτό θεωρεί κάθε φυσική ομάδα ανθρώπινων όντων στην οποία ανήκει ως την πιο τέλεια: η οικογένειά του, η περιουσία του, το έθνος του, η φυλή (tribe, γένος) του και η ράτσα του είναι καλύτερες από όλες τις άλλες ανάλογες ομάδες.

Ο πρίγκιπας Νικολάι Τρουμπετσκόϊ (1890, Μόσχα), ευρέως γνωστός ως ο θεμελιωτής της φωνολογίας και θεωρούμενος, μαζί με τον Roman Jacobson, ως ένας από τους πατέρες της γλωσσικής στροφής και του "δομισμού", πέθανε το 1938 στη Βιέννη, όπου κατείχε την πανεπιστημιακή έδρα των σλαβικών γλωσσών.

Στον ευρύ και λεπτομερή διεθνή προβληματισμό για τη γεωπολιτική, υπάρχει η τάση να προβληματίζεται κανείς για τα μεγάλα διηπειρωτικά συστήματα, εστιάζοντας κυρίως στις δύο μακροδυνάμεις που καθαγίασε ο 20ός αιώνας, δηλαδή τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τη Ρωσική Ομοσπονδία, παίρνοντάς τες ως σημείο αναφοράς με σχεδόν μονοσήμαντο τρόπο- όταν παρουσιάζονται νέες μεγάλες δυνάμεις, όπως συμβαίνει από τις αρχές του αιώνα μας, επιχειρείται η σύγκριση με τις δύο πλειοψηφικές δυνάμεις και η μελέτη των σχέσεων και των δεσμών που υπάρχουν μαζί τους. Αυτό εκδηλώνει, κατά τη γνώμη μου, ένα είδος τυπικού ελαττώματος, το οποίο είναι απολύτως θεμιτό αλλά ταυτόχρονα αναγκαίο για αναθεώρηση.

Σήμερα, η αφρικανική ήπειρος αποτελεί ένα νέο κέντρο αντιπαράθεσης με τη νεοαποικιοκρατία και τον ξένο επεκτατισμό - ιδίως τη γαλλική επέκταση.  Και δεδομένου ότι η προτιμώμενη μέθοδος της Δύσης είναι ο έλεγχος των χωρών μέσω κυβερνήσεων-μαριονέτες, μόνο μέσω στρατιωτικών πραξικοπημάτων μπορεί να "σπάσει" το σύστημα, έστω και προσωρινά, επιτρέποντας σε μια χώρα να απελευθερωθεί από την πίεση των ξένων και υπερεθνικών δομών. Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι τα στρατιωτικά πραξικοπήματα έχουν αυξηθεί πρόσφατα στην περιοχή: στο Μάλι το 2020, στη Γουινέα το 2021 και τώρα είδαμε το ίδιο στην Μπουρκίνα Φάσο.

Η κατανόηση των τρεχουσών συνθηκών της αγοράς ή της οικονομίας και των συμφερόντων των διαφόρων ανταγωνιστών δεν αρκεί για την επαρκή κατανόηση των εν εξελίξει γεωπολιτικών διεργασιών. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια. Απαιτείται βαθιά ανάλυση και αποδόμηση των υφιστάμενων περιφερειακών συστημάτων για τον εντοπισμό στοιχείων αλληλεξάρτησης και την ανάπτυξη πιθανών απαντήσεων σε κάθε είδους προκλήσεις.

Μετά τη διεξαγωγή του 20ου Εθνικού Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, η "κινεζική νεωτερικότητα", η "νέα μορφή ανθρώπινου πολιτισμού", η "ποικιλομορφία των πολιτισμών", η "συνύπαρξη των πολιτισμών που ξεπερνά την ανωτερότητα των πολιτισμών" διατυπώθηκαν στην έκθεση του συνεδρίου ή στο πρόσφατα αναθεωρημένο καταστατικό του κόμματος. Πρόκειται για έναν ολοκαίνουργιο τρόπο σκέψης των διανοουμένων από τότε που αντιγράφηκε η ευρωπαϊκή νεωτερικότητα στις αρχές του περασμένου αιώνα.

Κείμενο της ομιλίας του Zhang Weiwei στο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Πολυπολικότητα στις 29 Απριλίου 2023.

Παρουσίαση στο Συνέδριο για την Πολυπολικότητα, 29 Απριλίου 2023.

Κείμενο της ομιλίας της Zeinab Mehanna στο Παγκόσμιο Συνέδριο Πολυπολικότητας στις 29 Απριλίου 2023.

Καλωσορίζω θερμά τους συμμετέχοντες και τους διοργανωτές του διαδικτυακού παγκόσμιου συνεδρίου για την πολυπολικότητα. Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι το φόρουμ σας συγκέντρωσε κορυφαίους πολιτικούς, δημόσιους και ακαδημαϊκούς εκπροσώπους από αρκετές δεκάδες χώρες από σχεδόν όλες τις ηπείρους του κόσμου. Δεν μπορούμε παρά να χαιρετίσουμε αυτό το ενδιαφέρον για μια ειλικρινή και αποπολιτικοποιημένη ανταλλαγή απόψεων.

Έχετε ήδη ακούσει την ομιλία του Ρώσου Υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, στην οποία περιέγραψε τις βασικές προοπτικές για την οικοδόμηση ενός πολυπολικού κόσμου, το μη αναστρέψιμο και τους αντικειμενικούς λόγους αυτής της διαδικασίας. Θα ήθελα να τονίσω ότι για πρώτη φορά η νέα ρωσική αντίληψη της εξωτερικής πολιτικής θέτει συστηματικά τις αρχές μιας πιο δίκαιης και πολυπολικής παγκόσμιας τάξης και στοχεύει στη διευκόλυνση της εφαρμογής της. Πιστεύω ότι μακροπρόθεσμα τέτοιες διατάξεις θα συμπεριληφθούν στα εννοιολογικά στρατηγικά έγγραφα και άλλων κρατών. Αυτό εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τους συμμετέχοντες στο φόρουμ μας - σημαίνοντες πολιτικούς επιστήμονες και στοχαστές.

Ο φιλελευθερισμός, ο παγκόσμιος φιλελευθερισμός, είναι νεκρός. Τώρα γινόμαστε μάρτυρες της οδύνης του. Αυτό που ο Francis Fukuyama πίστευε μέχρι προσφάτως ότι είναι το τέλος της ιστορίας, αυτό που παρουσιάστηκε στους λαούς του κόσμου όχι απλώς ως το τέλος της ιστορίας, αλλά ως το αποκορύφωμά της, ως η επίτευξη του τελικού προορισμού, μιας απολύτως ιδανικής κοινωνίας φιλελεύθερης δυτικής δημοκρατίας, αποδείχθηκε ψέμα.