Europe

Η Ευρώπη και η ανθρωπότητα

Η Ευρώπη και η ανθρωπότητα

Φέρνω το παρόν έργο στην προσοχή του κοινού όχι χωρίς κάποια ανησυχία. Οι ιδέες που εκφράζονται σε αυτό πήραν μορφή στο μυαλό μου πριν από δέκα και πλέον χρόνια. Από τότε τις έχω συζητήσει συχνά με διάφορους ανθρώπους, επιθυμώντας είτε να επαληθεύσω τις δικές μου απόψεις είτε να πείσω άλλους. Πολλές από αυτές τις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις ήταν αρκετά χρήσιμες για μένα, διότι με ανάγκασαν να επανεξετάσω τις ιδέες και τα επιχειρήματά μου με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και να τους δώσω πρόσθετο βάθος. Όμως οι βασικές μου θέσεις παρέμειναν αμετάβλητες.

Sanitair totalitarisme: een biopolitieke dictatuur

Het is fascinerend om te zien hoe de westerse democratieën, geconfronteerd met een pandemie, snel veranderen in gesloten totalitaire samenlevingen, gebaseerd op alomtegenwoordige bewaking, het terugdringen van burgerrechten en vrijheden en een steeds harder systeem van repressie.
Italië heeft groene paspoorten ingevoerd die het gezondheidsprofiel van een persoon rechtstreeks kortsluiten - de naam van de vaccinatie, de regelmaat ervan, metingen van elementaire lichaamsprocessen - temperatuur, polsslag, bloeddruk, enz. - met toegang tot bepaalde sociale kansen en politieke rechten. In Italië heeft dit tot consternatie geleid, niet alleen bij populisten, extreme negationisten en anti-vaccinisten, maar ook bij sommige systemisch linkse filosofen - zoals Giorgio Agamben en Massimo Cacciari.

Aleksander Doegin en "Politiek Platonisme"

Arktos Publishing zet haar culturele werk voort met de publicatie van vertalingen van hoge kwaliteit van teksten van de Russische politieke wetenschapper en schrijver Aleksandr Doegin. Political Platonism (Arktos, 2019), nu verschenen, bevat Doegins geschriften over de filosofie van de politiek. Het eerste deel van het boek is een transcriptie van het eerste college van Doegins cursus "Filosofie van de politiek" aan de Universiteit van Moskou in 2014. De andere teksten gaan op de een of andere manier over hetzelfde onderwerp.

 

Ethnos en Samenleving volgens Aleksander Doegin

Een paar maanden geleden bracht Arktos een nieuw boek uit van de beroemde Russische filosoof Alexander Doegin genaamd Ethnos and Society. Terwijl zijn beroemde werk, De vierde politieke theorie, een politiek manifest is voor een terugkeer naar de traditie en een genadeloze strijd tegen de moderniteit en haar laatste overgebleven ideologische nakomelingen, het Liberalisme, is Ethnos and Society het sociologische werk van professor Doegin, of om preciezer te zijn, een etnosociologisch onderzoek. Maar wat is etnosociologie eigenlijk? Terwijl de moderne sociologie zich bezighoudt met de moderne maatschappij en het burgerlijke individu en de natiestaat als norm neemt, terwijl premoderne gemeenschappen worden behandeld als "achterlijk" en "wild", gaat de etnosociologie de andere kant op. Zij houdt zich voornamelijk bezig met de etnos (stammengemeenschap) als eerste vorm van menselijke organisatie en vervolgens met de meer complexe afleidingen daarvan. Toen de Weense Richard Thurnwald in het begin van de 20ste eeuw deze discipline oprichtte, was het zijn doel om de sociale geschiedenis en de verschillen tussen oude stammen en de moderne samenleving beter te begrijpen.

 

Grote Reset of Groot Ontwaken?

In het kader van het "Grote Ontwaken" heeft elke beschaving de mogelijkheid om de globalisering af te wijzen en haar eigen cultuur weer te versterken. Dit zal de verschillende volkeren ook in staat stellen weer te bepalen hoe zij zich willen ontwikkelen. Hoewel het in de ogen van de globalisten een vooruitgang mag lijken om hun eigen kinderen bloot te stellen aan de invloed van gender mainstreaming, drag queens en andere mensen die geloven dat er helemaal geen grenzen zijn tussen mensen, noch tussen geslachten, noch tussen volkeren, ziet de meerderheid van de mensen dat toch anders.

Het is het Westen tegen de rest. Ik kom op voor de rest

The Foundations of Geopolitics is de titel van het boek dat door velen werd verguisd en verafschuwd, en dat Doegin de reputatie opleverde een gevaarlijke fascist te zijn. Maar je zou er ook een staaltje nuchtere realpolitik in kunnen zien, de reden wellicht waarom het al een paar decennia verplichte lectuur is voor Russische officieren in opleiding. Uitgangspunt van het boek, en van de vele andere die Doegin daarna nog heeft geschreven, is dat het westerse liberalisme geen universele waarde heeft. Het is cultureel en geografisch bepaald, zegt hij, goed voor West-Europa en Amerika, maar niet voor de rest van de wereld, en dus ook niet voor Rusland. Dat land moet zich daarom ook niet voegen naar de geplogenheden van het Westen en een soort vazalstaat van de VS worden. Integendeel, het moet een eigen politieke en economische koers rijden en op wereldschaal de plek opeisen die de voormalige Sovjet-Unie tijdens de Koude Oorlog innam. 

Baudet is ticket voor de toekomst

olgens Doegin staat het liberalisme aan de rand van de afgrond – een idee dat overeenkomsten vertoont met Baudets beeld van de teloorgang van de westerse beschaving. „We hebben lang en inhoudelijk gesproken over wat er zou gebeuren als mensen met opvattingen zoals ik en hij die hebben aan de macht zouden komen in Nederland”, vertelt Doegin. „We waren het eens dat de Nederlandse nationale identiteit moet worden versterkt.”

Lees ook dit eerdere interview met Aleksandr Doegin: ‘Toen ik me het fascisme volledig eigen had gemaakt, kwam ik tot een totale verwerping van het racisme en nationalisme.’
Niet dat de twee mannen het over alles eens waren. De Russische denker is geen aanhanger van de natiestaat, zoals Baudet, en is geen tegenstander van de EU („Ik denk dat Europa één moet zijn”).

Kremlinfluisteraar Aleksandr Doegin: 'Wie in de media werkt, is per definitie een leugenaar'

Hij moet zijn individuele intuïtie vertalen in een doctrine om de toekomstige orde veilig te stellen. Het is vandaag gewoon niet duidelijk. Hij hééft gewoon geen uitgesproken ideologie, en dat wordt steeds problematischer. Iedere Rus voelt aan dat die hyperindividuele aanpak van Poetin een enorm risico is. De propaganda op de Russische televisie wordt steeds stommer. De politieke talkshows op Pervyj Kanal (de voornaamste overheidszender, nvdr.) zijn ronduit idioot. De presentatoren zijn een stelletje liberalen die zich uit financiële overwegingen als conservatieven voordoen. Het is een soort spel: als Poetin van mening verandert, moet de hele propagandamachine mee om. Daarbij nodigen ze voortdurend dezelfde Amerikaanse en Oekraïense idioten uit om het Westen dwaas te doen overkomen. Het is niet overtuigend meer. Begrijp me niet verkeerd: het Westen ís slecht, maar we moeten tenminste de moeite doen om het te bestuderen.

Amerika moet weg uit het Midden-Oosten

‘Een landmacht baseert zich op het concept van eeuwigheid. Het gaat om identiteit, het is een sacrale houding tegenover de natuur, de wereld en God. In die visie is God belangrijker dan de mens, hiërarchie is beter dan gelijkheid, traditie en identiteit zijn belangrijker dan verandering en grensverlegging. Eigenlijk is de afwezigheid van verandering de meest positieve waarde. Je probeert dezelfde te zijn als je voorouders en je conserveert hun manier van leven.’
‘De geest van de moderne mens is zo beïnvloed door de zeemogendheid dat hij de landwaarden als archaïsch, negatief beschouwt. Maar als je vanuit de waarden van een landmacht kijkt, dan zie je dat vooruitgang leidt tot decadentie, immoraliteit en verlies van waardigheid. Het verlies van de collectieve identiteit is nihilisme.’
‘Men probeert ons tegenwoordig te vertellen dat de weg naar een zeemogendheid de enige mogelijke is. Maar dat klopt niet, het is een keuze. Landen als Rusland, China, Turkije, Iran of zelfs India kunnen kiezen voor identiteit in plaats van voor liberalisme, vooruitgang, bevrijding,... De hegemonie van de westerse waarden is niet onaantastbaar. De geschiedenis ligt open.’

De steun voor Trump was symbolisch

„Populistisch rechts denkt dat Rusland in strijd is met de globalisering, dat het probeert bepaalde conservatieve waarden in stand te houden. In werkelijkheid doet Rusland daar helemaal niets aan. Bij ons is een volkomen normaal, gecorrumpeerd en pragmatisch regime aan de macht, dat de bevolking voorliegt, belazert en exploiteert.”

Hier zit een adviseur van Poetin te vertellen dat het in Rusland niet deugt.

„Zelf ben ik kritisch. Toch is zelfs de vage weerstand tegen de globalisering die de Russische politieke elite om pragmatische redenen voelt, veel beter dan de situatie in Europa. Als we een vergelijking moeten maken, dan is in het Westen het glas leeg, en bij ons halfvol. Daarom oefen ik kritiek uit. Maar vooral op de mensen die ervoor zorgen dat het glas steeds leger wordt, dat de mensheid transformeert naar de virtuele wereld en kunstmatige intelligentie. Dat is de volgende stap na de gender-politiek weet u, de cyber-politiek. Na de gay pride komt de robot pride. Dat is de logica van de algehele dehumanisering die besloten ligt in de technologie.”

Mir, Peace of Salam?

Zo is er inderdaad geen remedie en een nieuwe Koude Oorlog zal evenzeer te wijten zijn aan halsstarrigheid in het Westen als aan die in het Oosten. Waar Europa nu vooral behoefte aan heeft, is aan staatslieden die alle partijmannetjes aan de kant schuiven en met vooruitziende blik de maatregelen nemen die nodig zijn. Een voorbeeld? Er is sprake van, dat Turkije de Hagia Sophia weer open wil stellen voor islamitische erediensten. Dat zal het Derde Rome allicht niet lijdzaam over zijn kant laten gaan. Geboden is een tripartite conferentie van Russen, Turken en Europeanen voor de uitwerking van een vreedzame oplossing van dit sluimerende conflict. Zo zou het mogelijk zijn bijtijds het lont uit dit kruitvat te trekken en nieuwe godsdienstoorlogen te voorkomen.

De Poetin-fluisteraars: op weg naar een Groot-Euraziatisch Rijk

Na Doegins Europese tour, werden deze mannen in 1992 uitgenodigd in Moskou waar Doegin op conferenties kon uitpakken met zijn extreemrechtse helden. Een paar maanden na het bezoek overleed Thiriart aan een hartaanval. Het is het idee over Eurosiberië, “Euro-Sovjet Rijk” van Dublin tot Vladivostok, dat Doegin letterlijk heeft overgenomen van de Waal. De voormalige nazi-collaborateur voelde zo’n afschuw voor het westers kapitalisme en de import van Amerikaanse cultuur in Europa, dat hij van de weeromstuit maar tegen het Maoïsme en Stalinisme ging aanleunen.
De pan-Europese fascist Thiriart is ook bekend van zijn organisatie Jeune Europe. Die richtte hij op na de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog. Hij riep ermee op tot de vorming van een eengemaakt Europa als derde supermacht tussen de VS en de Sovjetunie. Hij nam het Keltisch kruis aan als symbool voor de organisatie en trok vooral militante neo-fascisten aan als publiek

Een interview met Alexander Doegin

In februari 2012 reisde professor Alexander Doegin naar New Delhi, India, om er deel te nemen aan het 40ste Wereldcongres van het International Institute of Sociology, waarvan het thema dit jaar in volgend teken stond: “After Western Hegemony: Social Science and its Publics.”

Professor Doegin was zo vriendelijk om wat tijd vrij te maken voor enkele vragen vanwege medewerkers van Arktos die eveneens op het congres aanwezig waren. 

We hebben in dit interview gepoogd om professor Doegin enkele van zijn basisconcepten te laten verduidelijken om zodoende de verwarring en de desinformatie weg te nemen die rond hem en zijn beweging, de Eurazische Beweging, en haar zijtak in de Engelstalige wereld, de Global Revolutionary Alliance, hangen. Het interview werd afgenomen door Daniel Friberg, CEO, en John B. Morgan, hoofdredacteur van Arktos.

Inleiding tot de idee Marc. Eemans

Toen ik aanvaardde een essay te wijden aan het werk en het denken van de schilder, dichter en kunsthistoricus Marc. Eemans, heb ik me afgevraagd of het in mijn geval geoorloofd was te spreken van een zekere continuïteit in zijn geestelijke ontwikkeling. Langzaam maar zeker kwamen elementen en argumenten aan het licht om mijn overtuiging te staven dat die vraag positief macht beantwoord worden. Aldus is deze geschiedenis van de intellectuele en creatieve levensweg van Marc. Eemans ontstaan. Daarbij werd de klemtoon vooral op zijn denken en op zijn poëtisch oeuvre gelegd, vermits het illustratiemateriaal dat deze uitgave verrijkt, als een soort picturaal complement van mijn stelling kan beschouwd worden. Overigens bleven om voor de hand liggende redenen, biografische en andere gegevens buiten beschouwing.

Hopelijk vergeeft de lezer het me dat ik met hem wegen ga verkennen, die men normaliter in essays van het onderhavige genre links laat liggen. Maar op de eerste plaats is het zo dat ik geen kunsthistoricus ben en het derhalve als een punt van elementaire intellectuele eerlijkheid beschouw me onbevoegd te verklaren om een verantwoord waardeoordeel over het schilderkunstig werk van Marc. Eemans uit te spreken. En voorts is er het oude adagium « de gustibus et coloribus non disputandum », dat in de loop der tijden zijn geldigheid heeft behouden. Waarom de lezer dan ook willen beïnvloeden met een onvermijdelijk subjectieve analyse van de boodschap die de schilderijen van Marc. Eemans brengen?

De oorlog tegen Europa begon in Servië

We kunnen vaststellen dat Europa een ware agressiegolf ondergaat van de Verenigde Staten. Laten we er onmiddellijk aan toevoegen dat we hier zeker niet het hele Amerikaanse volk stigmatiseren, maar wel hun leidende klassen, zoals hoge politieke verantwoordelijken, industriëlen, geldschieters en bankiers, strategen, inlichtingendiensten, enzovoort. Sinds het begin van de jaren 1900 kunnen zij hun wereldlijke machtswellust niet meer voor de opmerkzame toeschouwer verbergen. Eén van de door hen gebruikte tactieken is die van divide et impera. De buitenlandse politiek van de VS bestaat  uit het vasthouden van de Amerikaanse hegemonie en het uitschakelen van geo-economische concurrenten. Dit zeker in West-Europa. De buitenlandse politiek richt zich in de eerste plaats tegen de belangen van Europa. Binnen de door Samuel Huntington gestelde Westerse zone zijn de VS tegenstanders-concurrenten van Europa. Een tegenstander die zeer gevaarlijk kan zijn, want hij aarzelt geen seconde om alle mogelijke middelen in te zetten om zijn doel te bereiken, ook de meest gruwelijke. Een gevaarlijke tegenstander die er alles zal aan doen om Europa te verhinderen zich te “emanciperen” en zo vanonder de Amerikaanse vleugels weg te glippen. De zogenaamde “Westerse” wereld – De VS, West-Europa en de Slavisch-Orthodoxe wereld – zouden, gezien de huidige wereldsituatie en de enorme kracht die uitgaat van de islamitische wereld, de handen bij elkaar moeten steken. Dit gebeurt niet. Integendeel. De VS ondersteunen bepaalde islamistische regimes zoals Saoedi-Arabië en Pakistan. Bin Laden is een product van de Amerikaanse veiligheids- en informatiediensten. De Amerikaanse regering houdt halsstarrig vast aan haar pro-islamistische koers, zeker in Europa . Dit wordt opgelegd door de CIA, het Pentagon en de internationale bankiers, lobby’s zoals de ADL, enzovoort. Voor alle duidelijkheid  : ik gebruik de term “islamistisch” en niet  “islamitisch’, omdat ik wens te benadrukken dat de meeste moslims in vrede willen leven, in eigen land blijven en met rust willen gelaten worden. De islamisten zijn een extremistische minderheid.