Μερικές φορές ακούγεται η μομφή από τους επικριτές ότι η Τέταρτη Πολιτική Θεωρία δεν προσφέρει καμία θετική εικόνα του μέλλοντος, αντίθετα λειτουργεί με κάτι που σε πολλούς φαίνεται να είναι "αφηρημένο". Θα ήθελα να απαντήσω σε αυτή την κριτική και να περιγράψω πώς βλέπω το μέλλον.
Στο διάσημο άρθρο του Σάμιουελ Χάντινγκτον που περιγράφει την επικείμενη "σύγκρουση των πολιτισμών", ο Χάντινγκτον αναφέρει μια πολύ σημαντική φόρμουλα: "εκσυγχρονισμός χωρίς δυτικοποίηση".
28.02.2022 - Αντιπαράθεση σε όλα τα επίπεδα —γεωπολιτικό και ιδεολογικό. Η Ρωσία απορρίπτει τα πάντα στην παγκοσμιοποίηση - τη μονοπολικότητα, τον ατλαντισμό, από τη μια πλευρά, και τον φιλελευθερισμό, την αντιπαράδοση, την τεχνοκρατία, με μια λέξη, τη Μεγάλη Επαναφορά, από την άλλη. Είναι σαφές ότι όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποτελούν μέρος της ατλαντικής φιλελεύθερης ελίτ. Και είμαστε σε πόλεμο με αυτό. Εξ ου και η αναμενόμενη αντίδρασή τους.
27 Φεβρουαρίου 2022 - Τι σημαίνει για την Ρωσσία η ρήξη με την Δύση; Είναι σωτηρία.
Un trait caractéristique de la philosophie russe, selon certains historiens de la philosophie russe, est l'ontologisme de la pensée. La position de l'ontologisme en philosophie, contrairement à la position opposée du gnoséologisme, implique la considération primordiale non pas du processus de la pensée, mais de l'objet de la compréhension. Étant du côté de l'ontologique, nous cherchons avant tout à identifier et à répondre à la question : "QUOI est, QUOI est l'objet de notre connaissance, QUOI est le centre de notre intuition intellectuelle".
Bu Ukrayna ile bir savaş değil. Bu, bütünsel bir gezegen fenomeni olarak küreselleşmeyle bir yüzleşmedir. Jeopolitik ve ideolojik olmak üzere her düzeyde bir yüzleşmedir.
Rus milliyetçi entelektüellerin yeni internet sitesi zavtra.ru'daki son yazısında Aleksandr Dugin, Rusya'nın Ukrayna üzerindeki niyetlerini tüm çıplaklığıyla açıkladı. Dugin'i göre artık Ukrayna Doğu Slav Birliği'nden ayrılamayacak.... Batının B planı terörizm... Afganistan'dan ABD'nin ayrılması Taliban'ı güçlendirip bize güneyden saldırtmak için!..
Para comprender la transformación del orden mundial que está aconteciendo ante nuestros ojos, sobre todo el proceso de cambio de un modelo unipolar (globalista) a uno multipolar, es necesario recurrir a diversas ideas y conceptos que permiten realizar una explicación coherente de la misma. He propuesto mi propia visión del asunto en libros como Teoría del mundo multipolar y La Geopolítica del mundo multipolar, pero estas son solo aproximaciones a un tema bastante complicado. En este artículo quiero desarrollar tres conceptos que pueden ayudarnos a comprender mucho mejor el proceso de transición que está teniendo lugar en las Relaciones Internacionales. Creo que estos conceptos explican las tendencias, conflictos y problemas que se producen actualmente, como, por ejemplo, los conflictos en Ucrania, Taiwán y otras partes del mundo. Solo comprenderemos lo que está sucediendo ahora si entendemos las razones detrás de esta transición, lo cual requiere de una contraparte conceptual. Los tres conceptos que vamos a abordar hacen parte de una explicación de este asunto.
We come to a third concept, crucial for understanding the transition from a unipolar to a multipolar world and the place of the BRICS countries in this process. We are talking about the concept of the civilisation-state. This idea has been formulated by Chinese scholars (in particular by Professor Zhang Weiwei) and most often the concept of the civilisation-state is applied to modern China and then by analogy to Russia, India, etc. In the Russian context, a similar theory was put forward by the Eurasians, who proposed the concept of the Peace-State. Actually, in that trend, Russia was understood as a civilisation, not just one of the countries, hence the main Eurasian concept - Russia-Eurasia.
Let us now turn to a different theory: the 'world-system analysis' constructed by Immanuel Wallerstein. Wallerstein, an exponent of the Marxist school of International Relations (especially in its Trotskyist interpretation), on the basis of the doctrine of "the long run" (F. Braudel) and the Latin American theorists of structural economics (R. Prebisch, S. Furtado), developed a model of world zoning according to the level of development of capitalism. This view represents a development of Vladimir Lenin's ideas on imperialism as the highest stage of development of capitalism, according to which the capitalist system naturally gravitates towards globalisation and the spread of its influence over all humanity. Colonial wars between the developed powers are only the initial stage. Capitalism is gradually realising the unity of its supranational goals and forming the core of world government. This is fully consistent with liberal International Relations theory, where the phenomenon of 'imperialism', critically understood by Marxists, is described in apologetic terms as the goal of a 'global society', the One World.
The “New Right” is an ensemble of intellectual movements that appeared in 1968 as a reaction to ideological crisis and the strengthening of liberal hegemony in Europe. By 1968, the classical “rightwing” movements were riddled with liberal ideological motives, such as the adoption of capitalism, pro-American sentiments, and statism. In turn, the “left-wing” agenda, the core of which was constituted by opposition to capitalism [1], was also affected by liberal influences. Egalitarianism, individualism, the negation of differences between cultures, and universalism were rendering “left-wing” movements allies and partners of the liberal doctrine.
Δημήτρης Μιχαλόπουλος
A Rússia é um país enorme que abrange todo um continente e, portanto, é muito difícil mudar sua dinâmica por causa de sua inércia. Entretanto, seria absurdo permitir que esta inércia nos conduzisse ao abismo. É por isso que as reformas (e outras emendas que precisam ser feitas) são muito difíceis de serem feitas.
Rusia es un país enorme que abarca todo un continente y por eso resulta muy difícil cambiar su dinámica debido a la inercia que tiene. Sin embargo, resultaría absurdo permitir que esta inercia nos lleve al abismo. Es por eso que las reformas (y otras enmiendas que deben hacerse) resultan muy difíciles de hacer.
El propósito de este artículo es examinar la figura del "Anticristo" y el campo semántico del "fin de los tiempos" sin referencia a ninguna tradición religiosa en particular.
Rusia lanzó la operación militar especial en Ucrania con la intención de defender su soberanía. Mientras tanto, Occidente ha decidido usar a la nación ucraniana – sí es que puede ser llamada así – como un proxy para detener a los rusos. El predominio militar, económico y formal de Occidente es algo obvio. Sin embargo, Occidente no es solo una estructura política, económica y militar, sino una civilización que tiene un código de programación particular. Este código es el que se convierte posteriormente en armas militares o sistemas económicos, políticos, culturales, educativos, comunicativos, etc… El problema actual subyace en que Rusia debe luchar en contra de este código que da vida a Occidente.
Soçi’de yapılan son görüşmeye dair arka plan bilgilerine vakıf olduğunu aktaran Dugin “O gün Erdoğan ve Putin dünya dengeleri açısından hangi tarafta yer alacaklarını konuştu ve aldıkları kararı paylaştı. Kürt haritasından Kırım’a, Afganistan’dan Libya’ya, Kafkaslardan Suriye’ye tüm alanlara ilişkin hayati konularda kendi kırmızı çizgilerini çizdi. Başta İdlib olmak üzere birçok konuda uzlaştıklarını söyleyebilirim. Ancak bu tarihî buluşmada konuşulanların önemli bir kısmı sır olarak kalacak. Biz sadece sahada yansımalarını göreceğiz’’ dedi.
Putin’in dış politikasını belirleyen isimlerden Aleksandr Dugin, ABD’nin Suriye’den çekileceğini ve bunun kademeli olarak gerçekleşeceğini anlattı. Amerika’nın çekilmesi ile tüm meselelerin hallolmayacağı görüşünü dile getiren Dugin “ABD çekilse bile kriz üretmeye devam edecek. Bu noktada tek belirleyici unsur Rusya, Türkiye ve İran’ın tutumu olacak” diye konuştu.
Μπορούμε να παρατηρήσουμε μια συγκεκριμένη «ιεροτελεστία μετάβασης». Ως εκ τούτου, ερμηνεύω ως μετάβαση την κατάσταση στην οποία κορυφώθηκε η προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ, δηλαδή την πτώση του από δυνάμεις της παγκοσμιοποιητικής ελίτ που εκπροσωπείται από τον Τζο Μπάιντεν. Αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια «ιεροτελεστία μετάβασης», η οποία ενσαρκώνεται από τις ομοφυλοφιλικές παρελάσεις, τις εξεγέρσεις BLM (Black Lives Matter), τις ιμπεριαλιστικές LGBT (Lesbian Gay Bisexual Transgender) επιθέσεις, την παγκόσμια εξέγερση του ακραίου φεμινισμού και τη θεαματική άνοδο του μετα-ανθρωπισμού και της ακραίας τεχνοκρατίας. Υπάρχουν βαθιές διανοητικές και φιλοσοφικές διαδικασίες πίσω από όλα αυτά. Και αυτές οι διαδικασίες έχουν αντίκτυπο στον πολιτισμό και την πολιτική.
Τα γεγονότα στην Παλαιστίνη βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής των παγκόσμιων μέσων ενημέρωσης. Η κλιμάκωση της σύγκρουσης μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων έχει φτάσει σε πρωτοφανή έξαρση τις τελευταίες ημέρες.
Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι όχι μόνο οι Ισραηλινοί σφαγιάζουν τους Παλαιστίνιους, αλλά και οι ρουκέτες που εκτοξεύει η Χαμάς φτάνουν στους στόχους τους. Οι Ισραηλινοί χάνουν επίσης τη ζωή τους.
Σήμερα είναι η μέρα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και όλων των Ασωμάτων Δυνάμεων σήμερα είναι μια μέρα πνευματικού πολέμου του φωτός εναντίον του σκότους.Σήμερα είναι η μέρα μας η μέρα της ένωσης μας με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ.Κάθε χριστιανός την ώρα που αποδέχεται το βάπτισμα μπαίνει στο στρατό του Χριστού που οδηγεί τη μάχη εναντίον των εχθρών του, του διαβόλου και των ορδών του και διακηρύσοντας το σύμβολο της πίστεως υποσχόμαστε πίστη στο Χριστό. Ότι θα είμαστε στο πλευρό του όποιο κι αν είναι το κόστος βάσανα και χαρές,νίκες και λύπες. Καλύτερα να χάσουμε με τον Χριστό παρά να κερδίσουμε μαζί με τον Αντίχριστο.Αυτός είναι ο νόμος της πίστης μας της εκκλησίας μας αυτός ειναι ο στρατός μας.
Although the concept of hegemony in Critical Theory is based on Antonio Gramsci’s theory, it is necessary to distinguish this concept’s position on Gramscianism and neo-Gramscianism from how it is understood in the realist and neo-realist schools of IR.
The classical realists use the term “hegemony” in a relative sense and understand it as the “actual and substantial superiority of the potential power of any state over the potential of another one, often neighboring countries.” Hegemony might be understood as a regional phenomenon, as the determination of whether one or another political entity is considered a “hegemon” depends on scale. Thucydides introduced the term itself when he spoke of Athens and Sparta as the hegemons of the Peloponnesian War, and classical realism employs this term in the same way to this day. Such an understanding of hegemony can be described as “strategic” or “relative.”
In neo-realism, “hegemony” is understood in a global (structural) context. The main difference from classical realism lies in that “hegemony” cannot be regarded as a regional phenomenon. It is always a global one. The neorealism of K. Waltz, for example, insists that the balance of two hegemons (in a bipolar world) is the optimal structure of power balance on a world scale[ii]. R. Gilpin believes that hegemony can be combined only with unipolarity, i.e., it is possible for only a single hegemon to exist, this function today being played by the USA.
In both cases, the realists comprehend hegemony as a means of potential correlation between the potentials of different state powers.
Gramsci's understanding of hegemony is completely different and finds itself in a completely opposite theoretical field. To avoid the misuse of this term in IR, and especially in the TMW, it is necessary to pay attention to Gramsci’s political theory, the context of which is regarded as a major priority in Critical Theory and TMW. Moreover, such an analysis will allows us to more clearly see the conceptual gap between Critical Theory and TMW.
Μάιος 2011. Η κυβέρνηση Ομπάμα επιζητούσε την αντικατάσταση του τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος-Καν (Dominique Strauss-Kahn), με ένα πιο πειθήνιο και υποτακτικό πρόσωπο.
Η σύλληψη του Στρος-Καν έχει τα χαρακτηριστικά μιας επιχείρησης παγίδευσής του διατεταγμένης από ισχυρούς παράγοντες του χρηματοπιστωτικού κατεστημένου σε συνεργασία με τον Νικολά Σαρκοζί, του οποίου η προεδρία στη Γαλλία εξυπηρέτησε πολλαπλώς τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Ο Στρος-Καν προφυλακίστηκε με βάση τις κατηγορίες μιας 32χρονης καμαριέρας η οποία κατήγγειλε στην Αστυνομία της Νέας Υόρκης ότι, όταν εισήλθε στη σουίτα του ξενοδοχείου όπου διέμενε ο Στρος-Καν, εκείνος της επιτέθηκε με σκοπό να τη βιάσει.
Ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ (Timothy Geithner), πρώην διευθύνων σύμβουλος της Federal Reserve Bank (Fed) Νέας Υόρκης, υποστήριξε ότι ο Στρος-Καν δεν μπορούσε πλέον να ασκεί τα καθήκοντά του ως επικεφαλής του ΔΝΤ και ότι ο Τζον Λίπσκι (John Lipsky), δεύτερος τη τάξει στην ιεραρχία του ΔΝΤ θα έπρεπε θα έπρεπε να συνεχίσει να ασκεί τα καθήκοντά του και μάλιστα ως μεταβατικός διευθύνων σύμβουλος του ΔΝΤ. Επίσης, μέσα στην αμερικανική Γερουσία (18 Μαΐου 2011), ο γερουσιαστής του Ιλινόι Μαρκ Κιρκ (Mark Kirk) ζήτησε να παραιτηθεί ο Στρος-Καν και να αντικατασταθεί από τον Τζον Λίπσκι ως προσωρινό διευθύνοντα σύμβουλο. Ο Τζον Λίπσκι είναι γνωστός τραπεζίτης της Wall Street, πρώην αντιπρόεδρος της JP Morgan Investment Bank.
Πρέπει να γυρίσουμε στην κριτική εξέταση των αιτίων αυτών των κρίσεων και των τρόπων αντιμετώπισής τους. Φοβούμαι ότι δεν είναι ψάχνοντας μέιλ ή «ύποπτους» γάμους (!) στη Μόσχα που θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τα τεράστια, σχεδόν υπαρξιακά προβλήματα που αντιμετωπίζει τώρα η Ευρώπη.
Σας ζητώ να δημοσιεύσετε αυτή την επιστολή και αισθάνομαι, πιστέψτε με, μεγάλη λύπη γιατί είμαι υποχρεωμένος να σας την απευθύν