The Fourth Political Theory

beyond left and right but against the center

Παρουσίαση στο Συνέδριο για την Πολυπολικότητα, 29 Απριλίου 2023.

Κείμενο της ομιλίας της Zeinab Mehanna στο Παγκόσμιο Συνέδριο Πολυπολικότητας στις 29 Απριλίου 2023.

Καλωσορίζω θερμά τους συμμετέχοντες και τους διοργανωτές του διαδικτυακού παγκόσμιου συνεδρίου για την πολυπολικότητα. Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι το φόρουμ σας συγκέντρωσε κορυφαίους πολιτικούς, δημόσιους και ακαδημαϊκούς εκπροσώπους από αρκετές δεκάδες χώρες από σχεδόν όλες τις ηπείρους του κόσμου. Δεν μπορούμε παρά να χαιρετίσουμε αυτό το ενδιαφέρον για μια ειλικρινή και αποπολιτικοποιημένη ανταλλαγή απόψεων.

Έχετε ήδη ακούσει την ομιλία του Ρώσου Υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, στην οποία περιέγραψε τις βασικές προοπτικές για την οικοδόμηση ενός πολυπολικού κόσμου, το μη αναστρέψιμο και τους αντικειμενικούς λόγους αυτής της διαδικασίας. Θα ήθελα να τονίσω ότι για πρώτη φορά η νέα ρωσική αντίληψη της εξωτερικής πολιτικής θέτει συστηματικά τις αρχές μιας πιο δίκαιης και πολυπολικής παγκόσμιας τάξης και στοχεύει στη διευκόλυνση της εφαρμογής της. Πιστεύω ότι μακροπρόθεσμα τέτοιες διατάξεις θα συμπεριληφθούν στα εννοιολογικά στρατηγικά έγγραφα και άλλων κρατών. Αυτό εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τους συμμετέχοντες στο φόρουμ μας - σημαίνοντες πολιτικούς επιστήμονες και στοχαστές.

Ο φιλελευθερισμός, ο παγκόσμιος φιλελευθερισμός, είναι νεκρός. Τώρα γινόμαστε μάρτυρες της οδύνης του. Αυτό που ο Francis Fukuyama πίστευε μέχρι προσφάτως ότι είναι το τέλος της ιστορίας, αυτό που παρουσιάστηκε στους λαούς του κόσμου όχι απλώς ως το τέλος της ιστορίας, αλλά ως το αποκορύφωμά της, ως η επίτευξη του τελικού προορισμού, μιας απολύτως ιδανικής κοινωνίας φιλελεύθερης δυτικής δημοκρατίας, αποδείχθηκε ψέμα. 

Ομιλία στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο Πολυπολικότητας

Ομιλία στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο Πολυπολικότητας

Ομιλία στην 1η Παγκόσμια Διάσκεψη για την Πολυπολικότητα

Ομιλία στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο Πολυπολικότητας

Ομιλία στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο Πολυπολικότητας

Η καινούργια έννοια της εξωτερικής πολιτικής είναι μια θεμελιώδης πράξη στη διαδικασία αποαποικιοποίησης της ίδιας της Ρωσίας, απελευθερώνοντάς την από τον εξωτερικό έλεγχο.

Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν επισημαίνει την έκδηλη σύγκρουση μεταξύ Ευρασιατισμού και Ατλαντισμού στον μετασοβιετικό χώρο, που σηματοδοτείται από τις διαδικασίες ολοκλήρωσης της CIS και τις έγχρωμες επαναστάσεις, την οποία κανένας ατλαντιστής με καθαρό μυαλό δεν θα μπορούσε να παραβλέψει.

Είναι προφανές ότι για το ναζιστικό καθεστώς του Κιέβου ο ίδιος ο Εβγκένι Πριγκόζιν είναι η κύρια προτεραιότητα

SVOの全期間を通じて、ワグネルPMCとエフゲニー・プリゴジンは、ロシア社会と世界社会の注目の的であることに自信を持っていました。ロシア人にとって、彼は勝利、決意、ヒロイズム、勇気、回復力の主要なシンボルとなっている。敵にとっては、憎しみと同時に恐怖と恐れの源である。プリゴジンは、ロシア軍で最も戦闘力が高く、勝利と無敗を誇る部隊を率いるだけでなく、最後まで戦争の要素に完全かつ不可逆的に没入した戦争体験者の心の中にある感情、思考、要求、希望に出口を提供することが重要である。

Το ζήτημα του μοντέλου τάξης που στηρίζει τους πολιτισμούς είναι ένα θεμελιώδες ζήτημα των ανθρώπων. Το ανθρώπινο ον προσπαθεί πάντοτε να αναγνωρίσει μια τάξη στα πράγματα και να ξεπεράσει την κατάσταση του αρχέγονου χάους που κατανοείται σε πολλές μυθολογίες μέσω μιας ανώτερης συνείδησης. Με βάση τις διδασκαλίες της Οργανικής Παράδοσης, το παρόν άρθρο έχει σκοπό να αναζητήσει αυτή την τάξη στο μοντέλο της αυτοκρατορίας και να το διαχωρίσει από την ιδέα του εθνικού κράτους ως στάδιο παρακμής. Ταυτόχρονα, η αυτοκρατορία μοιάζει με την ανάπτυξη ενός κάθετου πατριαρχικού λόγου, ενώ οι ιδιαιτερότητες παραμένουν κολλημένες στη μητριαρχική πλευρά της ύπαρξης.

Η Τέταρτη Πολιτική Θεωρία (και ο Ευρασιανισμός ως γεωπολιτικό - γεωπολιτισμικό πεδίο εφαρμογής της) δεν αποτελεί άλλη μία ιδεολογία, ούτε κάποια ιδεολογική σύνθεση πάνω στις υπάρχουσες ιδεολογίες της Νεωτερικότητας, όπως για παράδειγμα ο Εθνικομπολσεβικισμός. Κάτι τέτοιο θα υπονοούσε ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία ακόμα υποκειμενικότητα του νεωτερικού ορθολογισμού. Η Τέταρτη Πολιτική Θεωρία αποτελεί μία ευρύτερη πολιτική θέση-έκφραση που ανήκει σε μία βαθύτερη στοιβάδα της πολιτικής φιλοσοφίας, όπως ο καθηγητής Ντούγκιν το περιέγραψε πολύ παραστατικά στο βιβλίο «Πολιτικός Πλατωνισμός». Είναι μία θεωρία που με επιστημονικά κριτήρια και μεθοδολογία, περιγράφει, πρωτίστως, με κοινωνιολογικούς και φιλοσοφικούς όρους την πραγματικότητα, λαμβάνοντας υπ' όψιν όλες τις πτυχές της ιστορίας του ανθρώπινου πνεύματος και στη συνέχεια προτείνει τον τρόπο προσαρμογής σε αυτήν ή την αποφυγή των δυσμενών συνθηκών που επέφεραν οι νεωτερικοί αιώνες του ψυχρού ορθολογισμού (ρασιοναλισμού) και εμπειρισμού που συσκότισαν τον Ορθό Λόγο. Με λίγα λόγια δεν αποτελεί κάποιο ιδεολογικό δόγμα και γι' αυτό το λόγο είναι ουσιωδώς πλουραλιστική.

Το θέμα της λογοκρισίας δεν είναι μόνο εξαιρετικά επίκαιρο για την κοινωνία μας (ιδίως στο πλαίσιο της ΕΣΕ – Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης), αλλά και φιλοσοφικά θεμελιώδες. Ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός καταφεύγει όλο και περισσότερο στη λογοκρισία, παρά την προσπάθεια να παρουσιάσει τον φιλελευθερισμό ως κατάργηση όλων των κριτηρίων λογοκρισίας. Στην πραγματικότητα, τι είναι η κουλτούρα ακύρωσης (cancel culture) αν όχι η πιο ριζοσπαστική μορφή λογοκρισίας κάθε ιδέας, εικόνας, δόγματος, έργου ή σκέψης που δεν εντάσσεται στο στενό και όλο και πιο περιοριστικό δόγμα της "ανοιχτής κοινωνίας"; Ακόμα και σήμερα, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών και σε άλλους χώρους ανάλογου κύρους που ελέγχονται από τη Δύση, είναι αδύνατο να περάσει κανείς χωρίς το ελάχιστο: μη παραδοσιακές μορφές σεξουαλικής ταυτότητας, φυλετική ποικιλομορφία, αντιαποικιακός (και στην πραγματικότητα νεοαποικιακός φιλελεύθερος) λόγος και ούτω καθεξής. 

Στη σημερινή ιστορική συγκυρία μπορούμε να διακρίνουμε με σαφήνεια ένα πολύ σπουδαίο φαινόμενο: μια νέα στροφή της φιλελεύθερης ιδεολογίας. Όπως κάθε άλλη πολιτική ιδεολογία, ο φιλελευθερισμός μεταβάλλεται συνεχώς, αλλά σε συγκεκριμένες περιόδους μπορούμε να εντοπίσουμε πραγματικά θεμελιώδεις μεταβολές που μας δίνουν το δικαίωμα να πούμε: εδώ κάτι τελειώνει και κάτι νέο αρχίζει. Αυτό είναι το next-momentum. 

Στο βιβλίο Αναζητώντας τον Σκοτεινό Λόγο, προσεγγίσαμε την ύπαρξη των Λόγων ως τρεις απόψεις του κόσμου ή τρία θεμελιώδη παραδείγματα της φιλοσοφίας. Τους ορίσαμε ως εξής

Ο τίτλος αυτού του τεύχους της "Ευρασίας" προδήλως προτάθηκε από τον τίτλο του ομώνυμου έργου του François Thual , ο οποίος, εξετάζοντας την παραδειγματική περίπτωση του ορθόδοξου χριστιανισμού, δείχνει πώς ο θρησκευτικός παράγοντας, κάθε άλλο παρά υποβιβάζεται σε δευτερεύον ή του εποικοδομήματος δεδομένο, μπορεί να εφοδιάσει ένα πολιτικό υποκείμενο με μια κληρονομιά μύθων και συμβόλων, σε σημείο που να αποτελεί καθοριστικό μοχλό των ενεργειών και των επιλογών του. Βεβαίως, οι γεωπολιτικοί μελετητές έχουν τη δυνατότητα να υποβάλουν σε παρόμοια διερεύνηση και άλλες μεγάλες θρησκείες, οι οποίες, αφού κατέλαβαν διαφορετικούς χώρους στην ευρασιατική ήπειρο, ίδρυσαν ο καθένας τους δικούς του πολιτισμούς, εμπνέοντας ο καθένας τη δυναμική των αντίστοιχων χώρων- και πράγματι δεν λείπουν από τη βιβλιογραφία του τομέα οι μελέτες για τις γεωπολιτικές επιπτώσεις των διαφόρων θρησκευτικών μορφών.

Σήμερα κρίνεται η μοίρα της ανθρωπότητας. Η μονοπολική αρχιτεκτονική του κόσμου δίνει τη θέση της σε ένα νέο εναλλακτικό μοντέλο παγκόσμιας τάξης. Συνήθως αναφέρεται ως "πολυπολικότητα". Η αναγνώριση μιας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης δηλώνεται ρητά σε επίσημα έγγραφα και στρατηγικές δηλώσεις χωρών όπως η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν, η Συρία, η Βόρεια Κορέα, το Βιετνάμ, η Κούβα, η Βενεζουέλα, η Νικαράγουα. Η Ινδία, καθώς και πολλές ισλαμικές χώρες - το Πακιστάν, η Τουρκία, η Αίγυπτος και, πιο πρόσφατα, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα - τείνουν όλο και περισσότερο να κάνουν το ίδιο. Η πολυπολικότητα υποστηρίζεται με ενθουσιασμό από τις περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής.

Εδώ το ζήτημα είναι  αρκετά περίπλοκο Όταν ένας άνδρας σταματά να είναι άνδρας, δεν γίνεται γυναίκα. Όταν ένας άνθρωπος σταματά να είναι άνθρωπος, δεν γίνεται θηρίο.

Τα τελευταία 30 χρόνια οι Ουκρανοί έχουν διδαχθεί μαζικά και ενεργά να μισούν τους Ρώσους και οτιδήποτε ρωσικό. Ολόκληρες γενιές έχουν μεγαλώσει με ρωσοφοβία.

Η ιστορία του δικαστηρίου της Χάγης είναι συμβολική. Η Ρωσία δεν έχει αναρωτηθεί ποτέ στο παρελθόν τι είδους θεσμός είναι. Στην πραγματικότητα, αποτελεί μέρος της εφαρμογής της Παγκόσμιας Κυβέρνησης, ενός υπερεθνικού πολιτικού συστήματος που δημιουργείται πάνω από τα εθνικά κράτη που καλούνται να παραχωρήσουν μέρος της κυριαρχίας τους σε αυτή τη δομή.

Τον Φεβρουάριο του 2023, ο Αλεξάντρ Ντούγκιν έδωσε διάλεξη στη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ στο πλαίσιο της Αίθουσας του Παγκόσμιου Ρωσικού Λαϊκού Συμβουλίου