Έχω παρατηρήσει ότι η συνείδηση πολλών ανθρώπων [Ρώσων πολιτών, σ.σ.] δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα γεγονότα της 24ης Ιουνίου. Έτσι τείνουν να λένε: "δεν συνέβη", "δεν ήταν αληθινό", "ήταν εκεί επίτηδες". Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μουδιάσουν τον οξύ πόνο των όσων συνέβησαν.
Ο συγγραφέας ακολουθεί τις μεταμορφώσεις του Λόγου στη μετανεωτερική κοινωνία. Υποστηρίζει ότι υποβοηθούμε τη διάλυση των λογικών δομών και προτείνει την αλυσίδα Λόγος - λογική – λογιστική (logstics) - λόγημα, ξεκινώντας από την οικουμενική έννοια της καθολικής τάξης μέχρι την πλήρη ατομικοποίηση.
Αυτό είναι που πραγματικά έχει σημασία. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ήρθε στο Ταλίν, με αφορμή τη νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, και εκφώνησε μια ομιλία-ορόσημο. Μίλησε για δύο τύπους οικουμενισμού (οικουμενισμός - από το οικουμένη, σύμπαν). "Ο "παλαιός οικουμενισμός", τον οποίο εκπροσωπεί ο ίδιος ο Βαρθολομαίος, ενώνει τους Ατλαντιστές Χριστιανούς που είναι υποταγμένοι στις ΗΠΑ, που αναγνωρίζουν τα ΛΟΑΤ και την ΑΙ(ΤΝ). Πρόκειται για την ενοποίηση της ανθρωπότητας κάτω από τη σημαία του Αντιχρίστου. Και η ένταξη του Βαρθολομαίου σε αυτό το στρατόπεδο είναι μια αναγνώριση πιο τρομακτική από την Ένωση της Φλωρεντίας.
Οι ρωσικές αρχές είναι πρόθυμες να επιδείξουν τη συμμόρφωση με ορισμένους κανόνες στον πόλεμο στην Ουκρανία. Η Δύση πίστευε από την αρχή της ΕΣΕ, και μάλιστα από το 2014, με την προσάρτηση της Κριμαίας, ότι η Ρωσία είχε παραβιάσει τους (επωφελείς για τη Δύση) κανόνες. Και ακόμη και αν δεν το έκανε, αυτό δεν θα σήμαινε τίποτα. Επομένως, η Δύση παίζει χωρίς κανόνες εναντίον της Ρωσίας.
Φέρνω το παρόν έργο στην προσοχή του κοινού όχι χωρίς κάποια ανησυχία. Οι ιδέες που εκφράζονται σε αυτό πήραν μορφή στο μυαλό μου πριν από δέκα και πλέον χρόνια. Από τότε τις έχω συζητήσει συχνά με διάφορους ανθρώπους, επιθυμώντας είτε να επαληθεύσω τις δικές μου απόψεις είτε να πείσω άλλους. Πολλές από αυτές τις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις ήταν αρκετά χρήσιμες για μένα, διότι με ανάγκασαν να επανεξετάσω τις ιδέες και τα επιχειρήματά μου με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και να τους δώσω πρόσθετο βάθος. Όμως οι βασικές μου θέσεις παρέμειναν αμετάβλητες.
Φέρνω το παρόν έργο στην προσοχή του κοινού όχι χωρίς κάποια ανησυχία. Οι ιδέες που εκφράζονται σε αυτό πήραν μορφή στο μυαλό μου πριν από δέκα και πλέον χρόνια. Από τότε τις έχω συζητήσει συχνά με διάφορους ανθρώπους, επιθυμώντας είτε να επαληθεύσω τις δικές μου απόψεις είτε να πείσω άλλους. Πολλές από αυτές τις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις ήταν αρκετά χρήσιμες για μένα, διότι με ανάγκασαν να επανεξετάσω τις ιδέες και τα επιχειρήματά μου με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και να τους δώσω πρόσθετο βάθος. Όμως οι βασικές μου θέσεις παρέμειναν αμετάβλητες.
Είναι μια από τις θεμελιώδεις θέσεις των Ευρασιατών ότι η σύγχρονη δημοκρατία πρέπει να δώσει τη θέση της στην ιδεοκρατία. Η δημοκρατία προϋποθέτει την επιλογή του κυβερνώντος κλιμακίου ανάλογα με τη δημοτικότητά του σε ορισμένους κύκλους, και οι κύριες μορφές επιλογής είναι η προεκλογική εκστρατεία στην πολιτική και ο ανταγωνισμός στην οικονομία. Η ιδεοκρατία προϋποθέτει την επιλογή του κυβερνητικού κλιμακίου ανάλογα με την πίστη του σε μια ενιαία κοινή κυβερνητική ιδέα.
Ένα άτομο μπορεί να διατηρήσει οποιαδήποτε από μια ποικιλία πιθανών στάσεων απέναντι στον εθνικό του πολιτισμό. Η στάση των Ρωμαιό-γερμανών διαμορφώνεται από μια συγκεκριμένη ψυχολογία που μπορεί να ονομαστεί εγωκεντρική. "Ένα άτομο με σαφώς καθορισμένη εγωκεντρική ψυχολογία θεωρεί υποσυνείδητα τον εαυτό του ως το κέντρο του σύμπαντος, το στέμμα της δημιουργίας, το καλύτερο, το πιο τέλειο από όλα τα όντα. Αντιμετωπίζοντας δύο άλλα ανθρώπινα όντα, αυτός που είναι πιο κοντά του, που του μοιάζει περισσότερο, είναι ο καλύτερος, ενώ αυτός που του μοιάζει λιγότερο είναι ο χειρότερος. Κατά συνέπεια, το άτομο αυτό θεωρεί κάθε φυσική ομάδα ανθρώπινων όντων στην οποία ανήκει ως την πιο τέλεια: η οικογένειά του, η περιουσία του, το έθνος του, η φυλή (tribe, γένος) του και η ράτσα του είναι καλύτερες από όλες τις άλλες ανάλογες ομάδες.
Ο πρίγκιπας Νικολάι Τρουμπετσκόϊ (1890, Μόσχα), ευρέως γνωστός ως ο θεμελιωτής της φωνολογίας και θεωρούμενος, μαζί με τον Roman Jacobson, ως ένας από τους πατέρες της γλωσσικής στροφής και του "δομισμού", πέθανε το 1938 στη Βιέννη, όπου κατείχε την πανεπιστημιακή έδρα των σλαβικών γλωσσών.
Ο Μεταμοντερνισμός είναι το παράδειγμα προς το οποίο πραγματοποιείται η μετάβαση από το προηγούμενο παράδειγμα, το μοντέρνο. Η μετάβαση πραγματοποιείται μπροστά στα μάτια μας, οπότε η σημερινή κοινωνία (τουλάχιστον η δυτική κοινωνία, αλλά και η πλανητική κοινωνία όσον αφορά τη δυτική επιρροή) είναι μια κοινωνία σε μετάβαση. Όχι μόνο η ρωσική κοινωνία είναι μεταβατική με την ευρεία έννοια, αλλά και η κοινωνική μήτρα που καθορίζει τη ζωή της ανθρωπότητας σε αυτόν ή εκείνο το βαθμό αλλάζει σήμερα την ποιοτική της φύση.
Στον ευρύ και λεπτομερή διεθνή προβληματισμό για τη γεωπολιτική, υπάρχει η τάση να προβληματίζεται κανείς για τα μεγάλα διηπειρωτικά συστήματα, εστιάζοντας κυρίως στις δύο μακροδυνάμεις που καθαγίασε ο 20ός αιώνας, δηλαδή τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τη Ρωσική Ομοσπονδία, παίρνοντάς τες ως σημείο αναφοράς με σχεδόν μονοσήμαντο τρόπο- όταν παρουσιάζονται νέες μεγάλες δυνάμεις, όπως συμβαίνει από τις αρχές του αιώνα μας, επιχειρείται η σύγκριση με τις δύο πλειοψηφικές δυνάμεις και η μελέτη των σχέσεων και των δεσμών που υπάρχουν μαζί τους. Αυτό εκδηλώνει, κατά τη γνώμη μου, ένα είδος τυπικού ελαττώματος, το οποίο είναι απολύτως θεμιτό αλλά ταυτόχρονα αναγκαίο για αναθεώρηση.
Σήμερα, η αφρικανική ήπειρος αποτελεί ένα νέο κέντρο αντιπαράθεσης με τη νεοαποικιοκρατία και τον ξένο επεκτατισμό - ιδίως τη γαλλική επέκταση. Και δεδομένου ότι η προτιμώμενη μέθοδος της Δύσης είναι ο έλεγχος των χωρών μέσω κυβερνήσεων-μαριονέτες, μόνο μέσω στρατιωτικών πραξικοπημάτων μπορεί να "σπάσει" το σύστημα, έστω και προσωρινά, επιτρέποντας σε μια χώρα να απελευθερωθεί από την πίεση των ξένων και υπερεθνικών δομών. Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι τα στρατιωτικά πραξικοπήματα έχουν αυξηθεί πρόσφατα στην περιοχή: στο Μάλι το 2020, στη Γουινέα το 2021 και τώρα είδαμε το ίδιο στην Μπουρκίνα Φάσο.
Θα ήθελα να στηριχθώ στα λόγια του Andrei Korobov-Latyntsev, ο οποίος θεωρεί την καθολική κινητοποίηση μια γιουγκεριανή έννοια, και στο ίδιο το γιουγκεριανό μοντέλο, το οποίο είναι προφανές και κατά μία έννοια δεν χρειάζεται περαιτέρω εμβάθυνση. Ο Ernst Jünger είναι ακραία ξεκάθαρος στοχαστής· είναι πλήρως αφοριστικός. Στα έργα του εξέφραζε αυτό ακριβώς που επιθυμούσε. Έλεγε ξεκάθαρα αυτό που ήθελε να πει, οπότε ακόμη και τα σχόλια σχετικά με αυτό δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ωστόσο, στο εκατό τόμων έργο του Μάρτιν Χάιντεγκερ υπάρχει ένας τόμος που αποτελεί αναδημοσίευση του έργου του Γιούνγκερ. Στα περιθώριο ου κειμένου υπάρχουν οι σημειώσεις του Χάιντεγκερ. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Εδώ βλέπουμε τη σκέψη του Γιούνγκερ ενσωματωμένη στο πολυδιάστατο και πνευματικό διανοητικό σύμπαν του Χάιντεγκερ. Και αν στραφούμε στην ιδέα του Γιούνγκερ για την καθολική κινητοποίηση με χαϊντεγκεριανό τρόπο, τότε έχουμε μια υπαρξιακή θεωρία της κινητοποίησης. Πρακτικά αυτό που επιδιώκουμε. Αξίζει να διερευνήσουμε αυτό το θέμα με περισσότερες λεπτομέρειες.
Πολλοί αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι αυτό που συμβαίνει δεν μπορεί να εξηγηθεί με κανέναν τρόπο από την ανάλυση των εθνικών συμφερόντων, των οικονομικών τάσεων ή της ενεργειακής πολιτικής, των εδαφικών διαφορών ή των εθνοτικών εντάσεων. Σχεδόν όλοι οι εμπειρογνώμονες που προσπαθούν να περιγράψουν αυτό που συμβαίνει με τους συνήθεις προπολεμικούς όρους και έννοιες εμφανίζονται τουλάχιστον μη πειστικοί και συχνά απλώς ηλίθιοι.
Ο Alexander Dugin μοιράζεται τις διεισδυτικές του απόψεις για τη γεωπολιτική κατάσταση στην Ουκρανία, περιγράφοντας τις δυναμικές ισχύος που διαδραματίζονται, με μια ενδιαφέρουσα σκακιστική μεταφορά.
Η κατανόηση των τρεχουσών συνθηκών της αγοράς ή της οικονομίας και των συμφερόντων των διαφόρων ανταγωνιστών δεν αρκεί για την επαρκή κατανόηση των εν εξελίξει γεωπολιτικών διεργασιών. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια. Απαιτείται βαθιά ανάλυση και αποδόμηση των υφιστάμενων περιφερειακών συστημάτων για τον εντοπισμό στοιχείων αλληλεξάρτησης και την ανάπτυξη πιθανών απαντήσεων σε κάθε είδους προκλήσεις.
Ομιλία στην 1η Παγκόσμια Διάσκεψη για τον Πολυπολισμό
Ας δούμε τους κύριους πρωταγωνιστές του πολέμου που εκτυλίσσεται στην Ουκρανία. Εδώ μπορούμε να αναφερθούμε στη μεταφορά της "γεωπολιτικής σκακιέρας" που εισήγαγε ο Zbigniew Brzezinski. Προφανώς, το έδαφος της Ουκρανίας, και σε κάποιο βαθμό της Ρωσίας, είναι μια "σκακιέρα" στην οποία λαμβάνει χώρα η παγκόσμια γεωπολιτική αντιπαράθεση. Ταυτόχρονα, το ίδιο το Κίεβο, όπως όλοι έχουν από καιρό κατανοήσει, δεν έχει καμία ανεξαρτησία ή υποκειμενικότητα: είναι απλώς ένα εργαλείο που οι κύριοι δρώντες, κυρίως αυτοί που παίζουν εναντίον της Ρωσίας, κινούν κατά την κρίση τους. Όπως κάθε μεταφορά, το σχήμα "γεωπολιτικό σκάκι" που προτείνουμε έχει σίγουρα αδυναμίες και περιορισμούς, αλλά αν βοηθά να φωτιστεί αυτό που συμβαίνει, αυτό και μόνο δικαιολογεί την ύπαρξή του.
Một thế giới đa cực dựa trên sự công nhận về sự bình đẳng của các nền văn minh và văn hóa, mỗi nền văn minh tạo nên vũ trụ riêng của mình.
Σήμερα ας μιλήσουμε για τη φιλοσοφία και πιο συγκεκριμένα για τον νομιναλισμό.
Σε αυτή τη μελέτη, θα συζητήσουμε όχι τόσο τις πραγματιστικές και τεχνικές λειτουργίες της λογοκρισίας, όσο το ιδιαίτερο πνευματικό και μεταφυσικό καθεστώς της.
Κείμενο της ομιλίας του Raphael Machado στην Παγκόσμια Πολυπολική Διάσκεψη στις 29 Απριλίου 2023.
π. Βασίλειος Βολουδάκης, Παν. Λαφαζάνης - Οι ομιλίες αναρτώνται στο https://www.ypakoh.gr (Κυριακή 7/5/2023, 12:30) Επιπλέον υλικό στο κανάλι @"Εκδόσεις Υπακοή".
Μετά τη διεξαγωγή του 20ου Εθνικού Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, η "κινεζική νεωτερικότητα", η "νέα μορφή ανθρώπινου πολιτισμού", η "ποικιλομορφία των πολιτισμών", η "συνύπαρξη των πολιτισμών που ξεπερνά την ανωτερότητα των πολιτισμών" διατυπώθηκαν στην έκθεση του συνεδρίου ή στο πρόσφατα αναθεωρημένο καταστατικό του κόμματος. Πρόκειται για έναν ολοκαίνουργιο τρόπο σκέψης των διανοουμένων από τότε που αντιγράφηκε η ευρωπαϊκή νεωτερικότητα στις αρχές του περασμένου αιώνα.
Κείμενο της ομιλίας του Zhang Weiwei στο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Πολυπολικότητα στις 29 Απριλίου 2023.