Η Ρωσία, ως πόλος ενός πολυπολικού κόσμου, πολεμά τη Δύση στην Ουκρανία. Πολλές ισλαμικές χώρες, επηρεασμένες από τη δυτική προπαγάνδα, δεν κατανόησαν με σαφήνεια τους λόγους, τους στόχους και την ίδια τη φύση αυτού του πολέμου, θεωρώντας ότι πρόκειται για μια περιφερειακή σύγκρουση (και υπάρχουν πολλές τέτοιες στον ίδιο τον ισλαμικό κόσμο).
Η επικέντρωση της προσοχής στην πορεία του πολυπολισμού είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ. Μέσα από το πρίσμα της ανόδου του πολυπολισμού και της παρακμής του μονοπολισμού πρέπει να ερμηνεύονται τα μεγάλα παγκόσμια γεγονότα.
Στο Ισραήλ και στη Λωρίδα της Γάζας, δύο καταστροφές συνέβησαν η μία μετά την άλλη: μια επίθεση της Χαμάς κατά του εβραϊκού κράτους - με πολυάριθμες απώλειες αμάχων, συμπεριλαμβανομένης της ομηρίας - και τα αντίποινα του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, που ξεπέρασαν κατά πολύ σε σκληρότητα και αριθμό θυμάτων αμάχων, κυρίως γυναικών και παιδιών. Η χερσαία επιχείρηση του IDF έκανε την κατάσταση ακόμη πιο καταστροφική και ο αριθμός των νεκρών - συμπεριλαμβανομένων παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων - αυξήθηκε σε αδιανόητα επίπεδα.
Σε έναν πολυπολικό κόσμο, το Ισράηλ και η Ουκρανία είναι φορείς της δυτικής ηγεμονίας.
Ας προσπαθήσουμε να περιγράψουμε ένα από τα πιθανά σενάρια περαιτέρω κλιμάκωσης στη Μέση Ανατολή.
Ο Νότιος Καύκασος συνιστά ένα σοβαρό πρόβλημα για τη Ρωσία. Το ίδιο ισχύει και για το σύνολο των κοντινών περιοχών, με εξαίρεση τη Λευκορωσία. Μόνο με το Μινσκ οι σχέσεις είναι θεμελιωδώς υγιείς και αξιόπιστες. Σε όλες τις υπόλοιπες είναι άκρως προβληματικές.
Η κλιμάκωση των εχθροπραξιών μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης ενώνει αναμφίβολα τον ισλαμικό κόσμο. Οι δυτικοί συντηρητικοί επικαλούνται για άλλη μια φορά την υπεράσπιση του "ιουδαιοχριστιανικού πολιτισμού" στο πρόσωπο των μουσουλμάνων· η ριζοσπαστική ιδεολογία της Χαμάς τους δίνει ένα βολικό άλλοθι. Ωστόσο, μια κοινωνία βαθιά ριζωμένη στον αθεϊσμό, τον υλισμό και τη νομιμοποίηση διαφόρων διαστροφών, έχοντας εγκαταλείψει προ πολλού τη θεολογία και τις παραδοσιακές αξίες, δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε χριστιανική ούτε εβραϊκή.
Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν αναλύει την μεταβαλλόμενη αμμώδη επιφάνεια της γεωπολιτικής, αναδεικνύοντας την αναγέννηση των αυτοκρατοριών σε έναν κόσμο που παλεύει μεταξύ μονοπολικότητας και πολυπολικότητας και όπου τα κράτη-πολιτισμοί αναδεικνύονται ως οι νέοι πρωταθλητές της παγκόσμιας δυναμικής ισχύος.
Στις 7 Οκτωβρίου 2023, το παλαιστινιακό κίνημα Χαμάς ξεκίνησε στρατιωτική δράση κατά του Ισραήλ. Οι ισραηλινές πόλεις που συνορεύουν με τη Λωρίδα της Γάζας δέχθηκαν επιθέσεις. Η στρατιωτική πτέρυγα της Χαμάς ισχυρίστηκε ότι έπληξε περισσότερες από 50 ισραηλινές στρατιωτικές θέσεις. Η στρατιωτική πτέρυγα του παλαιστινιακού κινήματος Χαμάς εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία ανέφερε ότι αιχμαλώτισε περίπου 35 Ισραηλινούς στρατιώτες και εποίκους σε μια επιχείρηση εντός του Ισραήλ. Ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας δήλωσε ότι η Χαμάς είχε κηρύξει πόλεμο στη χώρα του.
Η επίθεση των τρομοκρατικών δυνάμεων της Δύσης (η Ουκρανία βρίσκεται όλο και περισσότερο στη σκιά του πολέμου που διεξάγει εναντίον μας το ΝΑΤΟ) με UAV σε ρωσικές πόλεις ήταν ιδιαίτερα έντονη απόψε. Οι φωνές έχουν τελικά σωπάσει: πώς γίνεται αυτό; Ποιος δεν πρόσεχε; Έπρεπε να είχαμε παρακολουθήσει καλύτερα! Τώρα όλοι αρχίζουν να αναρωτιούνται τι πρέπει να κάνουν στη συνέχεια.
Η προσέγγιση της Ρωσίας με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας είναι μια θαυμάσια πρωτοβουλία. Ήταν οι συναντήσεις και οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν και του Κιμ Γιονγκ Ουν, του κληρονομικού αρχηγού της ΛΔΚ που ανήκει στην ηλιόλουστη δυναστεία των Κιμ, που προκάλεσαν αναστάτωση στο WEF. Η Δύση σχολίασε: Σταματήστε πάση θυσία αυτή την προσέγγιση, μπλοκάρετε μεταξύ τους κάθε κίνηση της Ρωσίας και της Βόρειας Κορέας.
Τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων ανέδειξαν τους άξονες των νέων γεωπολιτικών συμμαχιών και ανακατασκεύασαν πλήρως τον γεωπολιτικό χάρτη του κόσμου. Έτσι, ο χώρος της Ευρώπης, που βρίσκεται μεταξύ του πόλου της Ευρασίας και εκείνου των ΗΠΑ ("του πολιτισμού της θάλασσας") και αποτελεί μέρος μιας μεγάλης περιοχής, η οποία στη γεωπολιτική ονομάζεται "Rimland" ("γη του τόξου" στμ Αναχωματικός Δακτύλιος) έχασε οριστικά την κυριαρχία της (και μάλιστα πριν, σε μεγάλο βαθμό εικονική, μάλλον δυνητική παρά πραγματική) και τον προσανατολισμό της προς την ηπειρωτικότητα. Όλη η Ευρώπη σήμερα είναι ατλαντιστική.
Στην κοινωνία μας χρειάζονται επειγόντως απολύτως αναγκαίες αλλαγές. Μόνο αυτές μπορούν να μας οδηγήσουν στη Νίκη. Και χωρίς Νίκη, δεν θα υπάρξει Ρωσία. Όλοι το καταλαβαίνουν αυτό σήμερα. Για να σώσουμε το λαό και το κράτος, πρέπει να αλλάξουμε. Και μάλιστα ριζικά και επειγόντως.
Σχόλια για τις κυριότερες ομιλίες του Προέδρου:
Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν δηλώνει ότι αυτό που συμβαίνει στη Ρωσία είναι μόνο ένας "λανθάνων εμφύλιος πόλεμος", με το λαό και το στρατό από τη μία πλευρά και τους φιλελεύθερους από την άλλη, που αντιτίθενται σε πρόσθετες ενέργειες προς τον πατριωτισμό.
Σχετικά με τη νέα επίθεση στη γέφυρα της Κριμαίας. Παρατηρήστε το μανιώδες πείσμα του εχθρού. Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των Μαλορώσων, αλλά τώρα μοιάζει απειλητικό.
Οι γκάφες του προέδρου Μπάιντεν για το πόσο "λίγα" γνώριζε για τις "λεπτομέρειες του Ισλάμ" "Ήξερα γι' αυτό, αλλά δεν ήξερα τη διαφορά που υπήρχε. Δεν ήξερα τι είναι ο κρυμμένος Ιμάμης - εννοώ" και άλλαξε γρήγορα θέμα, γνωρίζοντας ότι δεν έπρεπε να αναφέρει φωναχτά ένα ανοιχτό μυστικό. Ότι η εμμονή του παγκόσμιου Σιωνισμού να υποκινήσει έναν πόλεμο με το Ιράν δεν έχει να κάνει τόσο με το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας, όσο βασίζεται στη "μεσσιανική πεποίθηση" των Ισραηλινών ηγετών ότι "το Σιιτικό Ιράν ανοίγει το δρόμο για την επιστροφή του Κρυμμένου Ιμάμη που θα φέρει τον Αρμαγεδδώνα στον κόσμο".
Καθώς κανείς δεν βγάζει σοβαρά συμπεράσματα από την Πορεία για τη Δικαιοσύνη, τα σύννεφα αρχίζουν να πυκνώνουν και πάλι. Μέχρι στιγμής είναι δύσκολο να πούμε σε τι είδους τυφώνα θα εξελιχθούν.
Το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ρωσία δεν είναι ο Ηγεμόνας και το ΝΑΤΟ: είναι εσωτερικό, γράφει ο Pepe Escobar.
Έχω παρατηρήσει ότι η συνείδηση πολλών ανθρώπων [Ρώσων πολιτών, σ.σ.] δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα γεγονότα της 24ης Ιουνίου. Έτσι τείνουν να λένε: "δεν συνέβη", "δεν ήταν αληθινό", "ήταν εκεί επίτηδες". Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μουδιάσουν τον οξύ πόνο των όσων συνέβησαν.
Οι ρωσικές αρχές είναι πρόθυμες να επιδείξουν τη συμμόρφωση με ορισμένους κανόνες στον πόλεμο στην Ουκρανία. Η Δύση πίστευε από την αρχή της ΕΣΕ, και μάλιστα από το 2014, με την προσάρτηση της Κριμαίας, ότι η Ρωσία είχε παραβιάσει τους (επωφελείς για τη Δύση) κανόνες. Και ακόμη και αν δεν το έκανε, αυτό δεν θα σήμαινε τίποτα. Επομένως, η Δύση παίζει χωρίς κανόνες εναντίον της Ρωσίας.
Θα ήθελα να στηριχθώ στα λόγια του Andrei Korobov-Latyntsev, ο οποίος θεωρεί την καθολική κινητοποίηση μια γιουγκεριανή έννοια, και στο ίδιο το γιουγκεριανό μοντέλο, το οποίο είναι προφανές και κατά μία έννοια δεν χρειάζεται περαιτέρω εμβάθυνση. Ο Ernst Jünger είναι ακραία ξεκάθαρος στοχαστής· είναι πλήρως αφοριστικός. Στα έργα του εξέφραζε αυτό ακριβώς που επιθυμούσε. Έλεγε ξεκάθαρα αυτό που ήθελε να πει, οπότε ακόμη και τα σχόλια σχετικά με αυτό δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ωστόσο, στο εκατό τόμων έργο του Μάρτιν Χάιντεγκερ υπάρχει ένας τόμος που αποτελεί αναδημοσίευση του έργου του Γιούνγκερ. Στα περιθώριο ου κειμένου υπάρχουν οι σημειώσεις του Χάιντεγκερ. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Εδώ βλέπουμε τη σκέψη του Γιούνγκερ ενσωματωμένη στο πολυδιάστατο και πνευματικό διανοητικό σύμπαν του Χάιντεγκερ. Και αν στραφούμε στην ιδέα του Γιούνγκερ για την καθολική κινητοποίηση με χαϊντεγκεριανό τρόπο, τότε έχουμε μια υπαρξιακή θεωρία της κινητοποίησης. Πρακτικά αυτό που επιδιώκουμε. Αξίζει να διερευνήσουμε αυτό το θέμα με περισσότερες λεπτομέρειες.
Πολλοί αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι αυτό που συμβαίνει δεν μπορεί να εξηγηθεί με κανέναν τρόπο από την ανάλυση των εθνικών συμφερόντων, των οικονομικών τάσεων ή της ενεργειακής πολιτικής, των εδαφικών διαφορών ή των εθνοτικών εντάσεων. Σχεδόν όλοι οι εμπειρογνώμονες που προσπαθούν να περιγράψουν αυτό που συμβαίνει με τους συνήθεις προπολεμικούς όρους και έννοιες εμφανίζονται τουλάχιστον μη πειστικοί και συχνά απλώς ηλίθιοι.
Ο Alexander Dugin μοιράζεται τις διεισδυτικές του απόψεις για τη γεωπολιτική κατάσταση στην Ουκρανία, περιγράφοντας τις δυναμικές ισχύος που διαδραματίζονται, με μια ενδιαφέρουσα σκακιστική μεταφορά.
Ας δούμε τους κύριους πρωταγωνιστές του πολέμου που εκτυλίσσεται στην Ουκρανία. Εδώ μπορούμε να αναφερθούμε στη μεταφορά της "γεωπολιτικής σκακιέρας" που εισήγαγε ο Zbigniew Brzezinski. Προφανώς, το έδαφος της Ουκρανίας, και σε κάποιο βαθμό της Ρωσίας, είναι μια "σκακιέρα" στην οποία λαμβάνει χώρα η παγκόσμια γεωπολιτική αντιπαράθεση. Ταυτόχρονα, το ίδιο το Κίεβο, όπως όλοι έχουν από καιρό κατανοήσει, δεν έχει καμία ανεξαρτησία ή υποκειμενικότητα: είναι απλώς ένα εργαλείο που οι κύριοι δρώντες, κυρίως αυτοί που παίζουν εναντίον της Ρωσίας, κινούν κατά την κρίση τους. Όπως κάθε μεταφορά, το σχήμα "γεωπολιτικό σκάκι" που προτείνουμε έχει σίγουρα αδυναμίες και περιορισμούς, αλλά αν βοηθά να φωτιστεί αυτό που συμβαίνει, αυτό και μόνο δικαιολογεί την ύπαρξή του.