"Ένας αληθινός διανοούμενος, ένας άνθρωπος για τον οποίο οι σκέψεις του είναι πιο σημαντικές από τη φυσική του ύπαρξη": έτσι γράφουν για τον Ρώσο στοχαστή Αλεξάντερ Ντούγκιν. Ο δυτικός Τύπος αποκαλεί τον φιλόσοφο "μέντορα του Πούτιν", "εγκέφαλο του Κρεμλίνου", "ιδεολογικό θεμέλιο της ΕΣΕ". Για να τον διαλύσουν, τρομοκράτες ανατίναξαν στο αυτοκίνητό του την κόρη του Ντούγκιν, Ντάρια, πριν από ένα χρόνο. Για ποιο λόγο πέθανε και ποιες ιδέες υποστηρίζει ο ίδιος ο Ντούγκιν; Συνέντευξη από τη Μαρίνα Χακίμοβα-Γκατζεμάγιερ.
Πρέπει να κάνουμε ένα πείραμα σκέψης και να φανταστούμε: τι άλλο -εκτός από μια πυρηνική επίθεση- θα μπορούσε να μας προκαλέσει η Δύση που βρίσκεται σε πόλεμο μαζί μας; Ποιες κυρώσεις να επιβάλει; Ποιον να απελάσει; Πώς να μας ταπεινώσει; Να μας διώξει από πού; Να μας στερήσει τι; (Δεν σκεφτόμαστε μια πυρηνική επίθεση, γιατί δεν θα την κάνουν, και αν την κάνουν, δεν θα έχει σημασία, γιατί θα την κάνουμε κι εμείς).
Ο συνομιλητής μας είναι ο Ρώσος φιλόσοφος, πολιτικός επιστήμονας και κοινωνιολόγος Αλεξάντερ Γκελίεβιτς Ντούγκιν, καθηγητής στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας..
Σίγουρα οι περισσότεροι σκεπτόμενοι άνθρωποι θα συμφωνούσαν ότι τη δεκαετία του 1990, το ρωσικό κράτος καταλήφθηκε από αντιπάλους που του επέβαλαν εξωτερικό έλεγχο - σε ολόκληρη την κοινωνία μας. Το γενικότερο όνομά του είναι φιλελευθερισμός. Όχι κάποιος "κακός φιλελευθερισμός", "διαστρεβλωμένος φιλελευθερισμός" ή "ψευδοφιλελευθερισμός", αλλά, απλώς, φιλελευθερισμός. Κανένα άλλο είδος φιλελευθερισμού δεν υπάρχει. Οι Ρώσοι φιλελεύθεροι έγιναν άξονες αυτού του δικτύου κατοχής.
Η Ρωσία, ως πόλος ενός πολυπολικού κόσμου, πολεμά τη Δύση στην Ουκρανία. Πολλές ισλαμικές χώρες, επηρεασμένες από τη δυτική προπαγάνδα, δεν κατανόησαν με σαφήνεια τους λόγους, τους στόχους και την ίδια τη φύση αυτού του πολέμου, θεωρώντας ότι πρόκειται για μια περιφερειακή σύγκρουση (και υπάρχουν πολλές τέτοιες στον ίδιο τον ισλαμικό κόσμο).
Η επικέντρωση της προσοχής στην πορεία του πολυπολισμού είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ. Μέσα από το πρίσμα της ανόδου του πολυπολισμού και της παρακμής του μονοπολισμού πρέπει να ερμηνεύονται τα μεγάλα παγκόσμια γεγονότα.
Στο Ισραήλ και στη Λωρίδα της Γάζας, δύο καταστροφές συνέβησαν η μία μετά την άλλη: μια επίθεση της Χαμάς κατά του εβραϊκού κράτους - με πολυάριθμες απώλειες αμάχων, συμπεριλαμβανομένης της ομηρίας - και τα αντίποινα του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, που ξεπέρασαν κατά πολύ σε σκληρότητα και αριθμό θυμάτων αμάχων, κυρίως γυναικών και παιδιών. Η χερσαία επιχείρηση του IDF έκανε την κατάσταση ακόμη πιο καταστροφική και ο αριθμός των νεκρών - συμπεριλαμβανομένων παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων - αυξήθηκε σε αδιανόητα επίπεδα.
"Οι σημειώσεις που ακολουθούν συσχετίζονται με μια ευρύτερη συζήτηση μόνο στη ρωσική γλώσσα στην εκπομπή του Dr. Dugin "Dugin's Directive", που προορίζεται για το ρωσικό κοινό. Τα αποτελέσματα μπορεί να οδηγήσουν σε κάποια σύγχυση μεταξύ των αγγλόφωνων αναγνωστών καθώς και όσων παρακολουθούν τα γεγονότα στην Ουκρανία.
Ο Σιωνισμός είναι η κρατική ιδεολογία του Ισραήλ. Γιατί οι Εβραίοι πιστεύουν ότι είναι ο εκλεκτός λαός; Ποια είναι η σημασία της εβραϊκής διασποράς ως εβραϊκής παράδοσης; Γιατί ο Σιωνισμός αποτελεί, αφενός, συνέχεια του Ιουδαϊσμού και, αφετέρου, διάψευσή του;
Προετοιμάζοντας αυτή την έκθεση... Στην πραγματικότητα, ήταν η Dasha (Daria Dugina) που με είχε προσκαλέσει να έρθω και να συμμετάσχω στο Συμβούλιο. Μου πρότεινε να μιλήσω για τον Luciano Blaga, επειδή ο Alexander Dugin είχε μιλήσει γι' αυτόν στο πλαίσιο του Τέταρτου Δρόμου και της υπαρξιακής πολιτικής. Αποφάσισα όμως να κάνω μια αναφορά για τον Eliade, αν και για κάποιο λόγο μου φάνηκε απροσδόκητο και ευτυχώς είναι στο πλαίσιο του θέματος που έθεσε ο Nikita Syundyukov.
Στο βιβλίο του, Ενάντια στον Σύγχρονο Κόσμο: Ο Παραδοσιοκεντρισμός και η Μυστική Διανοητική Ιστορία του Εικοστού Αιώνα, ο σύγχρονος μελετητής και ιστορικός του Παραδοσιοκεντρισμού, Mark Sedgwick, βασιζόμενος στην έρευνα των φιλοσοφικών πηγών της κοσμοθεωρίας του ιδρυτή του Παραδοσιοκεντρισμού, René Guénon, διατύπωσε την υπόθεση ότι το κίνημα των Παραδοσιοκρατών, με τη διεκδίκηση της Αιώνιας Σοφίας (Αιώνιας Φιλοσοφίας) και της "Αρχέγονης Παράδοσης" ως θεμελιώδους θεωρίας του, δεν βασίζεται σε κάποιες "μυθικές", εξωτικές, "Ανατολικές" πηγές, αλλά σε καμία άλλη παρά στη Δυτική φιλοσοφική παράδοση, οι ρίζες της οποίας μπορούν να ανιχνευθούν στον Αναγεννησιακό Πλατωνισμό του Πλήθωνα Γεμιστού, του Marsilio Ficino, του Pico della Mirandola, του Agostino Steuco κ.λπ.
Το Ιράν δεν είναι απλώς μια χώρα και οι Ιρανοί δεν είναι απλώς ένας λαός. Είναι ο μεγαλύτερος πολιτισμός της αρχαιότητας και της νεωτερικότητας, που παίζει τεράστιο, ενίοτε πρωταγωνιστικό ρόλο στον πολυδιάστατο διάλογο των πολιτισμών, ο οποίος αποτελεί την ουσία της ιστορίας του κόσμου. Το Ιράν είναι μια ασιατική χώρα, και ο λαός του, η ιστορία του είναι μέρος του πολιτισμού της Ασίας.
Ο Constantin von Hoffmeister διερευνά τον εθνοπλουραλισμό, μια φιλοσοφία που υποστηρίζει την εγγενή αξία κάθε πολιτισμού, όπως αυτή παραδειγματίστηκε ιστορικά από αυτοκρατορίες όπως η Ρώμη και η Σοβιετική Ένωση.
Η 4ΠΘ, καθώς και το σχέδιο της Νέας Δεξιάς του Alain de Benoist για την Ευρώπη, βασίζονται στην ιδέα του τίμιου και ειλικρινούς διαλόγου μεταξύ των ανθρώπων.
Ο παγκόσμιος πληροφοριακός πόλεμος βρίσκεται πλέον σε πλήρη εξέλιξη. Διάφορες εκδοχές της πραγματικότητας συγκρούονται μεταξύ τους όλο και πιο ανοιχτά. Οι κοινωνίες και τα άτομα επιλέγουν οι ίδιοι σε ποια πραγματικότητα θα πιστέψουν. Και στη συνέχεια ζουν σε αυτήν.
Ο Νότιος Καύκασος συνιστά ένα σοβαρό πρόβλημα για τη Ρωσία. Το ίδιο ισχύει και για το σύνολο των κοντινών περιοχών, με εξαίρεση τη Λευκορωσία. Μόνο με το Μινσκ οι σχέσεις είναι θεμελιωδώς υγιείς και αξιόπιστες. Σε όλες τις υπόλοιπες είναι άκρως προβληματικές.
Εμφανιζόμενη γύρω στα μέσα του 9ου αιώνα, η λατινική έκφραση translatio imperii υποδήλωνε αρχικά την αντίληψη ότι το imperium Romanorum είχε μεταφερθεί από την Κωνσταντινούπολη στη Ρώμη.
Ένα διάσημο δυστοπικό μυθιστόρημα[1] που εμφανίστηκε το δεύτερο έτος του "ψυχρού πολέμου" παρουσιάζει το φανταστικό σενάριο τριών ηπειρωτικών υπερδυνάμεων που κυβερνώνται από ισάριθμα ολοκληρωτικά πολιτικά συστήματα: την Ωκεανία, την Ανατολική Ασία και την Ευρασία. Η τελευταία, που υπόκειται σε ένα νεομπολσεβίκικο καθεστώς, περιλαμβάνει τον τεράστιο εδαφικό χώρο που εκτείνεται από τη Δυτική και Μεσογειακή Ευρώπη μέχρι τον Βερίγγειο Πορθμό. Αυτή είναι η εικόνα της Ευρασίας που διαμόρφωσε ένας πληροφοριοδότης στην υπηρεσία του Τμήματος Έρευνας Πληροφοριών (IRD) του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, ένας "αποικιακός αστυνομικός"[2] δανεικός στη λογοτεχνία, ο οποίος εμπνεύστηκε απροκάλυπτα από τα σχήματα της αντιναζιστικής και αντισοβιετικής προπαγάνδας[3].
Η κλιμάκωση των εχθροπραξιών μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης ενώνει αναμφίβολα τον ισλαμικό κόσμο. Οι δυτικοί συντηρητικοί επικαλούνται για άλλη μια φορά την υπεράσπιση του "ιουδαιοχριστιανικού πολιτισμού" στο πρόσωπο των μουσουλμάνων· η ριζοσπαστική ιδεολογία της Χαμάς τους δίνει ένα βολικό άλλοθι. Ωστόσο, μια κοινωνία βαθιά ριζωμένη στον αθεϊσμό, τον υλισμό και τη νομιμοποίηση διαφόρων διαστροφών, έχοντας εγκαταλείψει προ πολλού τη θεολογία και τις παραδοσιακές αξίες, δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε χριστιανική ούτε εβραϊκή.
Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν αναλύει την μεταβαλλόμενη αμμώδη επιφάνεια της γεωπολιτικής, αναδεικνύοντας την αναγέννηση των αυτοκρατοριών σε έναν κόσμο που παλεύει μεταξύ μονοπολικότητας και πολυπολικότητας και όπου τα κράτη-πολιτισμοί αναδεικνύονται ως οι νέοι πρωταθλητές της παγκόσμιας δυναμικής ισχύος.
Στις 7 Οκτωβρίου 2023, το παλαιστινιακό κίνημα Χαμάς ξεκίνησε στρατιωτική δράση κατά του Ισραήλ. Οι ισραηλινές πόλεις που συνορεύουν με τη Λωρίδα της Γάζας δέχθηκαν επιθέσεις. Η στρατιωτική πτέρυγα της Χαμάς ισχυρίστηκε ότι έπληξε περισσότερες από 50 ισραηλινές στρατιωτικές θέσεις. Η στρατιωτική πτέρυγα του παλαιστινιακού κινήματος Χαμάς εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία ανέφερε ότι αιχμαλώτισε περίπου 35 Ισραηλινούς στρατιώτες και εποίκους σε μια επιχείρηση εντός του Ισραήλ. Ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας δήλωσε ότι η Χαμάς είχε κηρύξει πόλεμο στη χώρα του.
Θα πρέπει να διευκρινιστούν ορισμένες σημαντικές πτυχές της μετανεωτερικότητας. Δεν πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο φαινόμενο, και μολονότι οι μεταμοντέρνοι (ιδίως ο Derrida) ήταν αυτοί που εισήγαγαν την έννοια της "αποδόμησης" (βασισμένοι, ωστόσο, στην έννοια του Heidegger της "die Destruktion" στο Sein und Zeit), η ίδια η Μετανεωτερικότητα μπορεί να αποδομηθεί, και όχι κατ' ανάγκη με μετανεωτερικό τρόπο.
Η δήλωση ότι η Δύση είναι ένας «σατανικός πολιτισμός» ειπώθηκε από τον Πρόεδρο Πούτιν στην κεντρική ομιλία του κατά την αποδοχή νέων θεμάτων στη Ρωσική Ομοσπονδία. Θα πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι κρύβεται πίσω από αυτή τη διατύπωση, ειδικά επειδή στη συνέχεια επαναλήφθηκε από πολλά ανώτερα πολιτικά και δημόσια πρόσωπα μας. Μου φαίνεται ότι αυτή είναι μια πολύ σοβαρή και βαθιά δήλωση.