The Fourth Political Theory

beyond left and right but against the center

Para comprender la transformación del orden mundial que está aconteciendo ante nuestros ojos, sobre todo el proceso de cambio de un modelo unipolar (globalista) a uno multipolar, es necesario recurrir a diversas ideas y conceptos que permiten realizar una explicación coherente de la misma. He propuesto mi propia visión del asunto en libros como Teoría del mundo multipolar  y La Geopolítica del mundo multipolar, pero estas son solo aproximaciones a un tema bastante complicado. En este artículo quiero desarrollar tres conceptos que pueden ayudarnos a comprender mucho mejor el proceso de transición que está teniendo lugar en las Relaciones Internacionales. Creo que estos conceptos explican las tendencias, conflictos y problemas que se producen actualmente, como, por ejemplo, los conflictos en Ucrania, Taiwán y otras partes del mundo. Solo comprenderemos lo que está sucediendo ahora si entendemos las razones detrás de esta transición, lo cual requiere de una contraparte conceptual. Los tres conceptos que vamos a abordar hacen parte de una explicación de este asunto.

We come to a third concept, crucial for understanding the transition from a unipolar to a multipolar world and the place of the BRICS countries in this process. We are talking about the concept of the civilisation-state. This idea has been formulated by Chinese scholars (in particular by Professor Zhang Weiwei) and most often the concept of the civilisation-state is applied to modern China and then by analogy to Russia, India, etc. In the Russian context, a similar theory was put forward by the Eurasians, who proposed the concept of the Peace-State. Actually, in that trend, Russia was understood as a civilisation, not just one of the countries, hence the main Eurasian concept - Russia-Eurasia.

Let us now turn to a different theory: the 'world-system analysis' constructed by Immanuel Wallerstein. Wallerstein, an exponent of the Marxist school of International Relations (especially in its Trotskyist interpretation), on the basis of the doctrine of "the long run" (F. Braudel) and the Latin American theorists of structural economics (R. Prebisch, S. Furtado), developed a model of world zoning according to the level of development of capitalism. This view represents a development of Vladimir Lenin's ideas on imperialism as the highest stage of development of capitalism, according to which the capitalist system naturally gravitates towards globalisation and the spread of its influence over all humanity. Colonial wars between the developed powers are only the initial stage. Capitalism is gradually realising the unity of its supranational goals and forming the core of world government. This is fully consistent with liberal International Relations theory, where the phenomenon of 'imperialism', critically understood by Marxists, is described in apologetic terms as the goal of a 'global society', the One World.

The “New Right” is an ensemble of intellectual movements that appeared in 1968 as a reaction to ideological crisis and the strengthening of liberal hegemony in Europe. By 1968, the classical “rightwing” movements were riddled with liberal ideological motives, such as the adoption of capitalism, pro-American sentiments, and statism. In turn, the “left-wing” agenda, the core of which was constituted by opposition to capitalism [1], was also affected by liberal influences. Egalitarianism, individualism, the negation of differences between cultures, and universalism were rendering “left-wing” movements allies and partners of the liberal doctrine.

Political philosophy has always been denied full recognition, focusing on analyzing the metaphysical aspects of Neoplatonism. Neoplatonic concepts such as “permanence” (μονή), “emanation” (πρόοδος), “return” (ὲπιστροφή), etc. were treated in historical-philosophical works separately from the sphere of the Political. Thus, the Political was interpreted only as a stage of ascent toward the Good, embedded in the rigid hierarchical model of Neoplatonic philosophical thought, but not as an independent pole of the philosophical model.

Mijn boek Archeomodernisme, waarin ik dit verschijnsel uitvoerig beschrijf, is zojuist in ons land herdrukt.

Sergej Mardan spreekt met filosoof Alexander Dugin over hoe het Westen het einde van een tijdperk van overheersing meemaakt

Vandaag is het vrij gemakkelijk om te zien hoe Rusland er morgen uit zal zien.

Het land [Ed. noot: Rusland] bevindt zich vandaag in een zeer eigenaardige toestand. Het is alsof het balanceert tussen een verleden dat al afgelopen is en een toekomst die nog niet begonnen is, of liever gezegd begonnen is maar nog niet gerealiseerd of aanvaard is. Dit zijn fundamentele vragen: De houding van Rusland tegenover de wereldprocessen en vooral tegenover het collectieve Westen.

Het nummer één nieuwsbericht in de wereld van vandaag is niet de Speciale Militaire Operatie van Rusland of de ineenstorting van de westerse economie, maar het besluit van het Amerikaanse Hooggerechtshof om het Roe Wade-arrest uit 1973 te herzien en de grondwettelijke garanties voor het recht om een zwangerschap af te breken, teniet te doen. Nu is de kwestie van abortus verplaatst naar het niveau van elke staat, en onmiddellijk kondigde de procureur-generaal van Missouri, Eric Schmitt, het besluit aan om abortus te verbieden. Dat blies de Verenigde Staten op en de hele globalistische afdeling van deze staat, die zo'n klap gekregen had, stormde de straat op met gejoel, gebrul en een onbedwingbare drang om auto's in brand te steken en winkels te plunderen. Naar mijn mening is dit zeer ernstig.

Ontologie en ervaring van de radicale antichrist: semantische, religieuze, sociologische en politicologische aspecten

A Rússia é um país enorme que abrange todo um continente e, portanto, é muito difícil mudar sua dinâmica por causa de sua inércia. Entretanto, seria absurdo permitir que esta inércia nos conduzisse ao abismo. É por isso que as reformas (e outras emendas que precisam ser feitas) são muito difíceis de serem feitas.

Rusia es un país enorme que abarca todo un continente y por eso resulta muy difícil cambiar su dinámica debido a la inercia que tiene. Sin embargo, resultaría absurdo permitir que esta inercia nos lleve al abismo. Es por eso que las reformas (y otras enmiendas que deben hacerse) resultan muy difíciles de hacer.

El propósito de este artículo es examinar la figura del "Anticristo" y el campo semántico del "fin de los tiempos" sin referencia a ninguna tradición religiosa en particular.

Laten we het hebben over de verwerping van het Bologna-proces (noot van de redactie: Dit is het hervormingsproces van het hoger onderwijs op internationaal niveau, dat in 1999 is begonnen in de universiteit van Bologna, waaraan het zijn naam ontleent).

Door tijdens de SMO de directe confrontatie met het Westen aan te gaan, ook al neemt het Westen zelf deel via zijn Oekraïense proxy-structuur, die geen "land" genoemd kan worden, is Rusland gedwongen zijn soevereiniteit op alle niveaus te verdedigen. Wat de militaire, economische en formele politiek betreft, is dit vrij duidelijk, maar het Westen is veel meer dan een politiek-militair-economische structuur: het is een beschaving met een fundamentele programmacode. Al het andere is van deze code afgeleid: wapens, economie, politiek, cultuur, onderwijs, wetenschap, media, enz. Rusland wordt nu gedwongen de confrontatie aan te gaan met het hele spectrum en, in het algemeen, met de westerse code zelf.

Rusia lanzó la operación militar especial en Ucrania con la intención de defender su soberanía. Mientras tanto, Occidente ha decidido usar a la nación ucraniana – sí es que puede ser llamada así – como un proxy para detener a los rusos. El predominio militar, económico y formal de Occidente es algo obvio. Sin embargo, Occidente no es solo una estructura política, económica y militar, sino una civilización que tiene un código de programación particular. Este código es el que se convierte posteriormente en armas militares o sistemas económicos, políticos, culturales, educativos, comunicativos, etc… El problema actual subyace en que Rusia debe luchar en contra de este código que da vida a Occidente.

The events of the last few weeks have highlighted the axes of new geopolitical alliances and completely rebuilt the geopolitical map of the world.

Soçi’de yapılan son görüşmeye dair arka plan bilgilerine vakıf olduğunu aktaran Dugin “O gün Erdoğan ve Putin dünya dengeleri açısından hangi tarafta yer alacaklarını konuştu ve aldıkları kararı paylaştı. Kürt haritasından Kırım’a, Afganistan’dan Libya’ya, Kafkaslardan Suriye’ye tüm alanlara ilişkin hayati konularda kendi kırmızı çizgilerini çizdi. Başta İdlib olmak üzere birçok konuda uzlaştıklarını söyleyebilirim. Ancak bu tarihî buluşmada konuşulanların önemli bir kısmı sır olarak kalacak. Biz sadece sahada yansımalarını göreceğiz’’ dedi.
Putin’in dış politikasını belirleyen isimlerden Aleksandr Dugin, ABD’nin Suriye’den çekileceğini ve bunun kademeli olarak gerçekleşeceğini anlattı. Amerika’nın çekilmesi ile tüm meselelerin hallolmayacağı görüşünü dile getiren Dugin “ABD çekilse bile kriz üretmeye devam edecek. Bu noktada tek belirleyici unsur Rusya, Türkiye ve İran’ın tutumu olacak” diye konuştu.

In de eerste plaats willen wij de misvattingen en leugens bestrijden die bepaalde oorlogspropaganda in een bepaalde tijd over deze wetenschap heeft verspreid. Geopolitiek maakt geen deel uit van de "Nazi" doctrine. Ten eerste, omdat de oorsprong veel verder teruggaat. Ten tweede omdat een van de bedenkers ervan, Halford Mackinder, een Engelsman was die zeer gehecht was aan het buitenlands beleid van het Britse Rijk, zozeer zelfs dat hij een van de ideologen was van het Verdrag van Versailles. Ten derde omdat een andere schepper ervan, de Duitser Karl Haushofer (in tegenstelling tot wat de Britse pers destijds meldde) niet het grijze brein van Hitler was, maar door de nazi's werd genegeerd, in Dachau werd geïnterneerd. Zijn oudste zoon Albrecht werd later in Berlijn vermoord.

Sinds enkele jaren zijn we getuige van een zogenaamde "migratiegolf" op Europese bodem, een term die door de westerse mainstream media wordt gebruikt. Een term die maar al te vaak wordt gemanipuleerd door de verschillende zogenaamde "populistische" of "nationalistische" krachten. Deze partijen bevinden zich in een software die erin bestaat zich op karikaturale wijze te verzetten tegen een evident kwaad, in plaats van zich te verzetten tegen en een oplossing te vinden voor de oorzaken waarvoor zij direct of indirect verantwoordelijk zijn. Continentaal Afrika heeft nooit een echte onafhankelijkheid bereikt die het in staat heeft gesteld zijn eigen lot in handen te nemen in zijn eigen unieke paradigma. Het is een polycentrisch continent dat nog steeds verstikt wordt door een schadelijke interne politiek die, door een zekere incestueuze endogamie op politiek-economisch gebied, met de Westerse oligarchische heersende klasse, zelf ondergeschikt aan globalistische krachten, Afrika niet in staat stelt vooruitgang te boeken en zichzelf te bepalen. Door de vele realiteiten bij elkaar op te tellen, komen we tot het migratieprobleem, dat ik in vier punten zal uitwerken.

Poetin is het eens met de liberale globalisten over "Westerse intellectuele hegemonie", galoppeert Dugin. Maar alleen zolang het collectieve Westen, van Londen tot Washington en Brussel, niet probeert Rusland ronduit te onderwerpen. Dit is waar Poetin en zijn inner circle de grens trekken, ook al willen zij samenwerken met hun "westerse partners".

Francis Fukuyama schreef onlangs een tamelijk objectief en evenwichtig artikel over het einde van de Amerikaanse hegemonie. Fukuyama maakte begin jaren '90 haast met de aankondiging van de wereldwijde overwinning van het liberalisme en het einde van de geschiedenis. Later corrigeerde hij zijn standpunt. In een aantal persoonlijke gesprekken met hem raakte ik ervan overtuigd dat hij veel wereldprocessen vrij realistisch begrijpt en fouten in zijn prognoses kan toegeven - een zeldzame eigenschap onder narcistische politicologen die elke dag fouten maken en daardoor nog arroganter zijn.

Op 11 september 1990, tijdens de voortdurende desintegratie van de Sovjet-Unie, kondigde de toenmalige Amerikaanse president George Herbert Walker Bush de komst van een "Nieuwe Wereld Orde" aan. Er is veel inkt verspild en veel video's gemaakt over deze zin door degenen wier aluminiumfolie hoed misschien iets te strak om hun hoofd is gebonden, en die dus de implicaties van deze zin grotendeels verkeerd hebben begrepen, opgewonden door hyperbolische samenzweringspraatjes en afgeleid door dystopische visioenen van Satanische ordes en een wereldwijde politiestaat.