Έχω παρατηρήσει ότι η συνείδηση πολλών ανθρώπων [Ρώσων πολιτών, σ.σ.] δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα γεγονότα της 24ης Ιουνίου. Έτσι τείνουν να λένε: "δεν συνέβη", "δεν ήταν αληθινό", "ήταν εκεί επίτηδες". Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μουδιάσουν τον οξύ πόνο των όσων συνέβησαν.
Ο συγγραφέας ακολουθεί τις μεταμορφώσεις του Λόγου στη μετανεωτερική κοινωνία. Υποστηρίζει ότι υποβοηθούμε τη διάλυση των λογικών δομών και προτείνει την αλυσίδα Λόγος - λογική – λογιστική (logstics) - λόγημα, ξεκινώντας από την οικουμενική έννοια της καθολικής τάξης μέχρι την πλήρη ατομικοποίηση.
Αυτό είναι που πραγματικά έχει σημασία. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ήρθε στο Ταλίν, με αφορμή τη νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, και εκφώνησε μια ομιλία-ορόσημο. Μίλησε για δύο τύπους οικουμενισμού (οικουμενισμός - από το οικουμένη, σύμπαν). "Ο "παλαιός οικουμενισμός", τον οποίο εκπροσωπεί ο ίδιος ο Βαρθολομαίος, ενώνει τους Ατλαντιστές Χριστιανούς που είναι υποταγμένοι στις ΗΠΑ, που αναγνωρίζουν τα ΛΟΑΤ και την ΑΙ(ΤΝ). Πρόκειται για την ενοποίηση της ανθρωπότητας κάτω από τη σημαία του Αντιχρίστου. Και η ένταξη του Βαρθολομαίου σε αυτό το στρατόπεδο είναι μια αναγνώριση πιο τρομακτική από την Ένωση της Φλωρεντίας.
Οι ρωσικές αρχές είναι πρόθυμες να επιδείξουν τη συμμόρφωση με ορισμένους κανόνες στον πόλεμο στην Ουκρανία. Η Δύση πίστευε από την αρχή της ΕΣΕ, και μάλιστα από το 2014, με την προσάρτηση της Κριμαίας, ότι η Ρωσία είχε παραβιάσει τους (επωφελείς για τη Δύση) κανόνες. Και ακόμη και αν δεν το έκανε, αυτό δεν θα σήμαινε τίποτα. Επομένως, η Δύση παίζει χωρίς κανόνες εναντίον της Ρωσίας.
Φέρνω το παρόν έργο στην προσοχή του κοινού όχι χωρίς κάποια ανησυχία. Οι ιδέες που εκφράζονται σε αυτό πήραν μορφή στο μυαλό μου πριν από δέκα και πλέον χρόνια. Από τότε τις έχω συζητήσει συχνά με διάφορους ανθρώπους, επιθυμώντας είτε να επαληθεύσω τις δικές μου απόψεις είτε να πείσω άλλους. Πολλές από αυτές τις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις ήταν αρκετά χρήσιμες για μένα, διότι με ανάγκασαν να επανεξετάσω τις ιδέες και τα επιχειρήματά μου με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και να τους δώσω πρόσθετο βάθος. Όμως οι βασικές μου θέσεις παρέμειναν αμετάβλητες.
Είναι μια από τις θεμελιώδεις θέσεις των Ευρασιατών ότι η σύγχρονη δημοκρατία πρέπει να δώσει τη θέση της στην ιδεοκρατία. Η δημοκρατία προϋποθέτει την επιλογή του κυβερνώντος κλιμακίου ανάλογα με τη δημοτικότητά του σε ορισμένους κύκλους, και οι κύριες μορφές επιλογής είναι η προεκλογική εκστρατεία στην πολιτική και ο ανταγωνισμός στην οικονομία. Η ιδεοκρατία προϋποθέτει την επιλογή του κυβερνητικού κλιμακίου ανάλογα με την πίστη του σε μια ενιαία κοινή κυβερνητική ιδέα.
Ένα άτομο μπορεί να διατηρήσει οποιαδήποτε από μια ποικιλία πιθανών στάσεων απέναντι στον εθνικό του πολιτισμό. Η στάση των Ρωμαιό-γερμανών διαμορφώνεται από μια συγκεκριμένη ψυχολογία που μπορεί να ονομαστεί εγωκεντρική. "Ένα άτομο με σαφώς καθορισμένη εγωκεντρική ψυχολογία θεωρεί υποσυνείδητα τον εαυτό του ως το κέντρο του σύμπαντος, το στέμμα της δημιουργίας, το καλύτερο, το πιο τέλειο από όλα τα όντα. Αντιμετωπίζοντας δύο άλλα ανθρώπινα όντα, αυτός που είναι πιο κοντά του, που του μοιάζει περισσότερο, είναι ο καλύτερος, ενώ αυτός που του μοιάζει λιγότερο είναι ο χειρότερος. Κατά συνέπεια, το άτομο αυτό θεωρεί κάθε φυσική ομάδα ανθρώπινων όντων στην οποία ανήκει ως την πιο τέλεια: η οικογένειά του, η περιουσία του, το έθνος του, η φυλή (tribe, γένος) του και η ράτσα του είναι καλύτερες από όλες τις άλλες ανάλογες ομάδες.
Ο πρίγκιπας Νικολάι Τρουμπετσκόϊ (1890, Μόσχα), ευρέως γνωστός ως ο θεμελιωτής της φωνολογίας και θεωρούμενος, μαζί με τον Roman Jacobson, ως ένας από τους πατέρες της γλωσσικής στροφής και του "δομισμού", πέθανε το 1938 στη Βιέννη, όπου κατείχε την πανεπιστημιακή έδρα των σλαβικών γλωσσών.
Ο Μεταμοντερνισμός είναι το παράδειγμα προς το οποίο πραγματοποιείται η μετάβαση από το προηγούμενο παράδειγμα, το μοντέρνο. Η μετάβαση πραγματοποιείται μπροστά στα μάτια μας, οπότε η σημερινή κοινωνία (τουλάχιστον η δυτική κοινωνία, αλλά και η πλανητική κοινωνία όσον αφορά τη δυτική επιρροή) είναι μια κοινωνία σε μετάβαση. Όχι μόνο η ρωσική κοινωνία είναι μεταβατική με την ευρεία έννοια, αλλά και η κοινωνική μήτρα που καθορίζει τη ζωή της ανθρωπότητας σε αυτόν ή εκείνο το βαθμό αλλάζει σήμερα την ποιοτική της φύση.
Στον ευρύ και λεπτομερή διεθνή προβληματισμό για τη γεωπολιτική, υπάρχει η τάση να προβληματίζεται κανείς για τα μεγάλα διηπειρωτικά συστήματα, εστιάζοντας κυρίως στις δύο μακροδυνάμεις που καθαγίασε ο 20ός αιώνας, δηλαδή τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τη Ρωσική Ομοσπονδία, παίρνοντάς τες ως σημείο αναφοράς με σχεδόν μονοσήμαντο τρόπο- όταν παρουσιάζονται νέες μεγάλες δυνάμεις, όπως συμβαίνει από τις αρχές του αιώνα μας, επιχειρείται η σύγκριση με τις δύο πλειοψηφικές δυνάμεις και η μελέτη των σχέσεων και των δεσμών που υπάρχουν μαζί τους. Αυτό εκδηλώνει, κατά τη γνώμη μου, ένα είδος τυπικού ελαττώματος, το οποίο είναι απολύτως θεμιτό αλλά ταυτόχρονα αναγκαίο για αναθεώρηση.
Σήμερα, η αφρικανική ήπειρος αποτελεί ένα νέο κέντρο αντιπαράθεσης με τη νεοαποικιοκρατία και τον ξένο επεκτατισμό - ιδίως τη γαλλική επέκταση. Και δεδομένου ότι η προτιμώμενη μέθοδος της Δύσης είναι ο έλεγχος των χωρών μέσω κυβερνήσεων-μαριονέτες, μόνο μέσω στρατιωτικών πραξικοπημάτων μπορεί να "σπάσει" το σύστημα, έστω και προσωρινά, επιτρέποντας σε μια χώρα να απελευθερωθεί από την πίεση των ξένων και υπερεθνικών δομών. Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι τα στρατιωτικά πραξικοπήματα έχουν αυξηθεί πρόσφατα στην περιοχή: στο Μάλι το 2020, στη Γουινέα το 2021 και τώρα είδαμε το ίδιο στην Μπουρκίνα Φάσο.
Θα ήθελα να στηριχθώ στα λόγια του Andrei Korobov-Latyntsev, ο οποίος θεωρεί την καθολική κινητοποίηση μια γιουγκεριανή έννοια, και στο ίδιο το γιουγκεριανό μοντέλο, το οποίο είναι προφανές και κατά μία έννοια δεν χρειάζεται περαιτέρω εμβάθυνση. Ο Ernst Jünger είναι ακραία ξεκάθαρος στοχαστής· είναι πλήρως αφοριστικός. Στα έργα του εξέφραζε αυτό ακριβώς που επιθυμούσε. Έλεγε ξεκάθαρα αυτό που ήθελε να πει, οπότε ακόμη και τα σχόλια σχετικά με αυτό δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ωστόσο, στο εκατό τόμων έργο του Μάρτιν Χάιντεγκερ υπάρχει ένας τόμος που αποτελεί αναδημοσίευση του έργου του Γιούνγκερ. Στα περιθώριο ου κειμένου υπάρχουν οι σημειώσεις του Χάιντεγκερ. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Εδώ βλέπουμε τη σκέψη του Γιούνγκερ ενσωματωμένη στο πολυδιάστατο και πνευματικό διανοητικό σύμπαν του Χάιντεγκερ. Και αν στραφούμε στην ιδέα του Γιούνγκερ για την καθολική κινητοποίηση με χαϊντεγκεριανό τρόπο, τότε έχουμε μια υπαρξιακή θεωρία της κινητοποίησης. Πρακτικά αυτό που επιδιώκουμε. Αξίζει να διερευνήσουμε αυτό το θέμα με περισσότερες λεπτομέρειες.
Πολλοί αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι αυτό που συμβαίνει δεν μπορεί να εξηγηθεί με κανέναν τρόπο από την ανάλυση των εθνικών συμφερόντων, των οικονομικών τάσεων ή της ενεργειακής πολιτικής, των εδαφικών διαφορών ή των εθνοτικών εντάσεων. Σχεδόν όλοι οι εμπειρογνώμονες που προσπαθούν να περιγράψουν αυτό που συμβαίνει με τους συνήθεις προπολεμικούς όρους και έννοιες εμφανίζονται τουλάχιστον μη πειστικοί και συχνά απλώς ηλίθιοι.
Ο Alexander Dugin μοιράζεται τις διεισδυτικές του απόψεις για τη γεωπολιτική κατάσταση στην Ουκρανία, περιγράφοντας τις δυναμικές ισχύος που διαδραματίζονται, με μια ενδιαφέρουσα σκακιστική μεταφορά.
Η κατανόηση των τρεχουσών συνθηκών της αγοράς ή της οικονομίας και των συμφερόντων των διαφόρων ανταγωνιστών δεν αρκεί για την επαρκή κατανόηση των εν εξελίξει γεωπολιτικών διεργασιών. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια. Απαιτείται βαθιά ανάλυση και αποδόμηση των υφιστάμενων περιφερειακών συστημάτων για τον εντοπισμό στοιχείων αλληλεξάρτησης και την ανάπτυξη πιθανών απαντήσεων σε κάθε είδους προκλήσεις.
Ομιλία στην 1η Παγκόσμια Διάσκεψη για τον Πολυπολισμό
Ας δούμε τους κύριους πρωταγωνιστές του πολέμου που εκτυλίσσεται στην Ουκρανία. Εδώ μπορούμε να αναφερθούμε στη μεταφορά της "γεωπολιτικής σκακιέρας" που εισήγαγε ο Zbigniew Brzezinski. Προφανώς, το έδαφος της Ουκρανίας, και σε κάποιο βαθμό της Ρωσίας, είναι μια "σκακιέρα" στην οποία λαμβάνει χώρα η παγκόσμια γεωπολιτική αντιπαράθεση. Ταυτόχρονα, το ίδιο το Κίεβο, όπως όλοι έχουν από καιρό κατανοήσει, δεν έχει καμία ανεξαρτησία ή υποκειμενικότητα: είναι απλώς ένα εργαλείο που οι κύριοι δρώντες, κυρίως αυτοί που παίζουν εναντίον της Ρωσίας, κινούν κατά την κρίση τους. Όπως κάθε μεταφορά, το σχήμα "γεωπολιτικό σκάκι" που προτείνουμε έχει σίγουρα αδυναμίες και περιορισμούς, αλλά αν βοηθά να φωτιστεί αυτό που συμβαίνει, αυτό και μόνο δικαιολογεί την ύπαρξή του.
Σήμερα ας μιλήσουμε για τη φιλοσοφία και πιο συγκεκριμένα για τον νομιναλισμό.
Σε αυτή τη μελέτη, θα συζητήσουμε όχι τόσο τις πραγματιστικές και τεχνικές λειτουργίες της λογοκρισίας, όσο το ιδιαίτερο πνευματικό και μεταφυσικό καθεστώς της.
Κείμενο της ομιλίας του Raphael Machado στην Παγκόσμια Πολυπολική Διάσκεψη στις 29 Απριλίου 2023.
π. Βασίλειος Βολουδάκης, Παν. Λαφαζάνης - Οι ομιλίες αναρτώνται στο https://www.ypakoh.gr (Κυριακή 7/5/2023, 12:30) Επιπλέον υλικό στο κανάλι @"Εκδόσεις Υπακοή".
Μετά τη διεξαγωγή του 20ου Εθνικού Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, η "κινεζική νεωτερικότητα", η "νέα μορφή ανθρώπινου πολιτισμού", η "ποικιλομορφία των πολιτισμών", η "συνύπαρξη των πολιτισμών που ξεπερνά την ανωτερότητα των πολιτισμών" διατυπώθηκαν στην έκθεση του συνεδρίου ή στο πρόσφατα αναθεωρημένο καταστατικό του κόμματος. Πρόκειται για έναν ολοκαίνουργιο τρόπο σκέψης των διανοουμένων από τότε που αντιγράφηκε η ευρωπαϊκή νεωτερικότητα στις αρχές του περασμένου αιώνα.
Κείμενο της ομιλίας του Zhang Weiwei στο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Πολυπολικότητα στις 29 Απριλίου 2023.
Παρουσίαση στο Συνέδριο για την Πολυπολικότητα, 29 Απριλίου 2023.
Κείμενο της ομιλίας της Zeinab Mehanna στο Παγκόσμιο Συνέδριο Πολυπολικότητας στις 29 Απριλίου 2023.
Καλωσορίζω θερμά τους συμμετέχοντες και τους διοργανωτές του διαδικτυακού παγκόσμιου συνεδρίου για την πολυπολικότητα. Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι το φόρουμ σας συγκέντρωσε κορυφαίους πολιτικούς, δημόσιους και ακαδημαϊκούς εκπροσώπους από αρκετές δεκάδες χώρες από σχεδόν όλες τις ηπείρους του κόσμου. Δεν μπορούμε παρά να χαιρετίσουμε αυτό το ενδιαφέρον για μια ειλικρινή και αποπολιτικοποιημένη ανταλλαγή απόψεων.
Έχετε ήδη ακούσει την ομιλία του Ρώσου Υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, στην οποία περιέγραψε τις βασικές προοπτικές για την οικοδόμηση ενός πολυπολικού κόσμου, το μη αναστρέψιμο και τους αντικειμενικούς λόγους αυτής της διαδικασίας. Θα ήθελα να τονίσω ότι για πρώτη φορά η νέα ρωσική αντίληψη της εξωτερικής πολιτικής θέτει συστηματικά τις αρχές μιας πιο δίκαιης και πολυπολικής παγκόσμιας τάξης και στοχεύει στη διευκόλυνση της εφαρμογής της. Πιστεύω ότι μακροπρόθεσμα τέτοιες διατάξεις θα συμπεριληφθούν στα εννοιολογικά στρατηγικά έγγραφα και άλλων κρατών. Αυτό εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τους συμμετέχοντες στο φόρουμ μας - σημαίνοντες πολιτικούς επιστήμονες και στοχαστές.
Ο φιλελευθερισμός, ο παγκόσμιος φιλελευθερισμός, είναι νεκρός. Τώρα γινόμαστε μάρτυρες της οδύνης του. Αυτό που ο Francis Fukuyama πίστευε μέχρι προσφάτως ότι είναι το τέλος της ιστορίας, αυτό που παρουσιάστηκε στους λαούς του κόσμου όχι απλώς ως το τέλος της ιστορίας, αλλά ως το αποκορύφωμά της, ως η επίτευξη του τελικού προορισμού, μιας απολύτως ιδανικής κοινωνίας φιλελεύθερης δυτικής δημοκρατίας, αποδείχθηκε ψέμα.
Ομιλία στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο Πολυπολικότητας
Ομιλία στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο Πολυπολικότητας
Ομιλία στην 1η Παγκόσμια Διάσκεψη για την Πολυπολικότητα
Ομιλία στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο Πολυπολικότητας
Ομιλία στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο Πολυπολικότητας
Η καινούργια έννοια της εξωτερικής πολιτικής είναι μια θεμελιώδης πράξη στη διαδικασία αποαποικιοποίησης της ίδιας της Ρωσίας, απελευθερώνοντάς την από τον εξωτερικό έλεγχο.
Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν επισημαίνει την έκδηλη σύγκρουση μεταξύ Ευρασιατισμού και Ατλαντισμού στον μετασοβιετικό χώρο, που σηματοδοτείται από τις διαδικασίες ολοκλήρωσης της CIS και τις έγχρωμες επαναστάσεις, την οποία κανένας ατλαντιστής με καθαρό μυαλό δεν θα μπορούσε να παραβλέψει.
Είναι προφανές ότι για το ναζιστικό καθεστώς του Κιέβου ο ίδιος ο Εβγκένι Πριγκόζιν είναι η κύρια προτεραιότητα
Το ζήτημα του μοντέλου τάξης που στηρίζει τους πολιτισμούς είναι ένα θεμελιώδες ζήτημα των ανθρώπων. Το ανθρώπινο ον προσπαθεί πάντοτε να αναγνωρίσει μια τάξη στα πράγματα και να ξεπεράσει την κατάσταση του αρχέγονου χάους που κατανοείται σε πολλές μυθολογίες μέσω μιας ανώτερης συνείδησης. Με βάση τις διδασκαλίες της Οργανικής Παράδοσης, το παρόν άρθρο έχει σκοπό να αναζητήσει αυτή την τάξη στο μοντέλο της αυτοκρατορίας και να το διαχωρίσει από την ιδέα του εθνικού κράτους ως στάδιο παρακμής. Ταυτόχρονα, η αυτοκρατορία μοιάζει με την ανάπτυξη ενός κάθετου πατριαρχικού λόγου, ενώ οι ιδιαιτερότητες παραμένουν κολλημένες στη μητριαρχική πλευρά της ύπαρξης.
Η Τέταρτη Πολιτική Θεωρία (και ο Ευρασιανισμός ως γεωπολιτικό - γεωπολιτισμικό πεδίο εφαρμογής της) δεν αποτελεί άλλη μία ιδεολογία, ούτε κάποια ιδεολογική σύνθεση πάνω στις υπάρχουσες ιδεολογίες της Νεωτερικότητας, όπως για παράδειγμα ο Εθνικομπολσεβικισμός. Κάτι τέτοιο θα υπονοούσε ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία ακόμα υποκειμενικότητα του νεωτερικού ορθολογισμού. Η Τέταρτη Πολιτική Θεωρία αποτελεί μία ευρύτερη πολιτική θέση-έκφραση που ανήκει σε μία βαθύτερη στοιβάδα της πολιτικής φιλοσοφίας, όπως ο καθηγητής Ντούγκιν το περιέγραψε πολύ παραστατικά στο βιβλίο «Πολιτικός Πλατωνισμός». Είναι μία θεωρία που με επιστημονικά κριτήρια και μεθοδολογία, περιγράφει, πρωτίστως, με κοινωνιολογικούς και φιλοσοφικούς όρους την πραγματικότητα, λαμβάνοντας υπ' όψιν όλες τις πτυχές της ιστορίας του ανθρώπινου πνεύματος και στη συνέχεια προτείνει τον τρόπο προσαρμογής σε αυτήν ή την αποφυγή των δυσμενών συνθηκών που επέφεραν οι νεωτερικοί αιώνες του ψυχρού ορθολογισμού (ρασιοναλισμού) και εμπειρισμού που συσκότισαν τον Ορθό Λόγο. Με λίγα λόγια δεν αποτελεί κάποιο ιδεολογικό δόγμα και γι' αυτό το λόγο είναι ουσιωδώς πλουραλιστική.
Το θέμα της λογοκρισίας δεν είναι μόνο εξαιρετικά επίκαιρο για την κοινωνία μας (ιδίως στο πλαίσιο της ΕΣΕ – Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης), αλλά και φιλοσοφικά θεμελιώδες. Ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός καταφεύγει όλο και περισσότερο στη λογοκρισία, παρά την προσπάθεια να παρουσιάσει τον φιλελευθερισμό ως κατάργηση όλων των κριτηρίων λογοκρισίας. Στην πραγματικότητα, τι είναι η κουλτούρα ακύρωσης (cancel culture) αν όχι η πιο ριζοσπαστική μορφή λογοκρισίας κάθε ιδέας, εικόνας, δόγματος, έργου ή σκέψης που δεν εντάσσεται στο στενό και όλο και πιο περιοριστικό δόγμα της "ανοιχτής κοινωνίας"; Ακόμα και σήμερα, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών και σε άλλους χώρους ανάλογου κύρους που ελέγχονται από τη Δύση, είναι αδύνατο να περάσει κανείς χωρίς το ελάχιστο: μη παραδοσιακές μορφές σεξουαλικής ταυτότητας, φυλετική ποικιλομορφία, αντιαποικιακός (και στην πραγματικότητα νεοαποικιακός φιλελεύθερος) λόγος και ούτω καθεξής.
Στη σημερινή ιστορική συγκυρία μπορούμε να διακρίνουμε με σαφήνεια ένα πολύ σπουδαίο φαινόμενο: μια νέα στροφή της φιλελεύθερης ιδεολογίας. Όπως κάθε άλλη πολιτική ιδεολογία, ο φιλελευθερισμός μεταβάλλεται συνεχώς, αλλά σε συγκεκριμένες περιόδους μπορούμε να εντοπίσουμε πραγματικά θεμελιώδεις μεταβολές που μας δίνουν το δικαίωμα να πούμε: εδώ κάτι τελειώνει και κάτι νέο αρχίζει. Αυτό είναι το next-momentum.
Στο βιβλίο Αναζητώντας τον Σκοτεινό Λόγο, προσεγγίσαμε την ύπαρξη των Λόγων ως τρεις απόψεις του κόσμου ή τρία θεμελιώδη παραδείγματα της φιλοσοφίας. Τους ορίσαμε ως εξής
Ο τίτλος αυτού του τεύχους της "Ευρασίας" προδήλως προτάθηκε από τον τίτλο του ομώνυμου έργου του François Thual , ο οποίος, εξετάζοντας την παραδειγματική περίπτωση του ορθόδοξου χριστιανισμού, δείχνει πώς ο θρησκευτικός παράγοντας, κάθε άλλο παρά υποβιβάζεται σε δευτερεύον ή του εποικοδομήματος δεδομένο, μπορεί να εφοδιάσει ένα πολιτικό υποκείμενο με μια κληρονομιά μύθων και συμβόλων, σε σημείο που να αποτελεί καθοριστικό μοχλό των ενεργειών και των επιλογών του. Βεβαίως, οι γεωπολιτικοί μελετητές έχουν τη δυνατότητα να υποβάλουν σε παρόμοια διερεύνηση και άλλες μεγάλες θρησκείες, οι οποίες, αφού κατέλαβαν διαφορετικούς χώρους στην ευρασιατική ήπειρο, ίδρυσαν ο καθένας τους δικούς του πολιτισμούς, εμπνέοντας ο καθένας τη δυναμική των αντίστοιχων χώρων- και πράγματι δεν λείπουν από τη βιβλιογραφία του τομέα οι μελέτες για τις γεωπολιτικές επιπτώσεις των διαφόρων θρησκευτικών μορφών.
Σήμερα κρίνεται η μοίρα της ανθρωπότητας. Η μονοπολική αρχιτεκτονική του κόσμου δίνει τη θέση της σε ένα νέο εναλλακτικό μοντέλο παγκόσμιας τάξης. Συνήθως αναφέρεται ως "πολυπολικότητα". Η αναγνώριση μιας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης δηλώνεται ρητά σε επίσημα έγγραφα και στρατηγικές δηλώσεις χωρών όπως η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν, η Συρία, η Βόρεια Κορέα, το Βιετνάμ, η Κούβα, η Βενεζουέλα, η Νικαράγουα. Η Ινδία, καθώς και πολλές ισλαμικές χώρες - το Πακιστάν, η Τουρκία, η Αίγυπτος και, πιο πρόσφατα, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα - τείνουν όλο και περισσότερο να κάνουν το ίδιο. Η πολυπολικότητα υποστηρίζεται με ενθουσιασμό από τις περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής.
Εδώ το ζήτημα είναι αρκετά περίπλοκο Όταν ένας άνδρας σταματά να είναι άνδρας, δεν γίνεται γυναίκα. Όταν ένας άνθρωπος σταματά να είναι άνθρωπος, δεν γίνεται θηρίο.
Τα τελευταία 30 χρόνια οι Ουκρανοί έχουν διδαχθεί μαζικά και ενεργά να μισούν τους Ρώσους και οτιδήποτε ρωσικό. Ολόκληρες γενιές έχουν μεγαλώσει με ρωσοφοβία.
Η ιστορία του δικαστηρίου της Χάγης είναι συμβολική. Η Ρωσία δεν έχει αναρωτηθεί ποτέ στο παρελθόν τι είδους θεσμός είναι. Στην πραγματικότητα, αποτελεί μέρος της εφαρμογής της Παγκόσμιας Κυβέρνησης, ενός υπερεθνικού πολιτικού συστήματος που δημιουργείται πάνω από τα εθνικά κράτη που καλούνται να παραχωρήσουν μέρος της κυριαρχίας τους σε αυτή τη δομή.
Τον Φεβρουάριο του 2023, ο Αλεξάντρ Ντούγκιν έδωσε διάλεξη στη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ στο πλαίσιο της Αίθουσας του Παγκόσμιου Ρωσικού Λαϊκού Συμβουλίου
Το μυθιστόρημα-βίος, ένα "μη ιστορικό μυθιστόρημα", όπως το αποκαλεί ο συγγραφέας Εβγκένι Βοντολάζκιν (διδάκτωρ φιλολογίας, ειδικός στην αρχαία ρωσική λογοτεχνία), είναι μια περιγραφή της μοίρας και της εσωτερικής εξέλιξης του θεραπευτή Αρσένι. Αφού λαμβάνει ιατρική εκπαίδευση από τον παππού του Χριστόφορο, ο Αρσένι μπαίνει στη ζωή με όλες τις περιπλοκές, τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες της. Από την αρχή, το προφίλ του Αρσένι προδίδει έναν άνθρωπο που καλείται στο πνεύμα και χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο χάρισμα, ένα ασυνήθιστο χάρισμα. Κινητοποιείται από μια ανώτερη δύναμη για να υπηρετήσει τους ανθρώπους. Δεν είναι από αυτόν τον κόσμο, αλλά υπηρετεί τους ανθρώπους αυτού του κόσμου. Ήδη σε αυτό μπορούμε να δούμε την πλοκή της δυστυχίας και του πόνου.
Τώρα, αυτή είναι η τελευταία διάλεξη, η 10η διάλεξη που είναι ένα είδος αποτελέσματος αυτού του μαθήματος που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως Εισαγωγή στη Νοομαχία. Η 10η διάλεξη είναι αφιερωμένη στη Νοομαχία στον 21ο αιώνα. Στην κοινωνιολογία, λένε, ότι τώρα ζούμε τη μετατόπιση, τη μεταμόρφωση από τη νεωτερικότητα στη μετα-νεωτερικότητα. Έτσι έχουμε προσδιορίσει τη νεωτερικότητα ως επιστροφή ή εκδίκηση του Λόγου της Κυβέλης.
Τον Δεκέμβριο του 2022, το Κρατικό Μέγαρο Συναυλιών A.M. Katz στο Νοβοσιμπίρσκ φιλοξένησε το Πρώτο Σιβηρικό Φόρουμ του WRNS με τη συμμετοχή των επικεφαλής της κυβέρνησης της Περιφέρειας Νοβοσιμπίρσκ και της Μητρόπολης Νοβοσιμπίρσκ της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μεταξύ των ομιλητών της εκδήλωσης ήταν και ο διασημότερος φιλόσοφος της σύγχρονης Ρωσίας Αλεξάντερ Ντούγκιν, με τον οποίο ο ανταποκριτής του Leaders Today Αλεξάντερ Ζόνοφ συνομίλησε λίγο αργότερα στη Μόσχα. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Evgeny Tsybizov, συμπρόεδρο του Παγκόσμιου Συμβουλίου του Ρωσικού Λαού και επικεφαλής της ΜΚΟ Tsargrad, για τη βοήθειά του στη διοργάνωση.
